Harry, dat is niet alleen het punt:

“Dit is mooi nieuws”, liet Plugge weten. Spekenbrink reageerde: “Dit zou goed nieuws zijn.

Plugge en Spekenbrink zouden zich arbeidsrechtelijk als een goed werkgever jegens hun wielrenners cq werknemers moeten opstellen. Onschuldsvermoeden dus. Dat betekent dat er een vertrouwensrelatie bestaat tussen beiden, werkgever en werknemer.
Met de invoering van deze, citaat :

“Een dergelijke aanpak met bloedcontroles vlak voor de start en direct na de finish kan op elk moment in elk evenement worden gevolgd, ook al in deze Tour de France. ITA is momenteel in de Tour aanwezig om testen uit te voeren.”

.... Sta je als werkgever toe dat elke willekeurige renner van jouw team dan ahw onder een 'algemene verdenking' komt te staan, zonder dat er enig redelijk vermoeden bestaat van het overtreden van UCI regels, of van het plegen van een strafbaar feit, oid. Ergo, gewoon willekeur. De bewijslast, die er nog geeneens is, wordt iig wel omgedraaid. Bovendien betekenen die bloedcontroles, als de renner in kwestie geen toestemming daarvoor geeft, dat dit een inbreuk is op de persoonlijke levenssfeer. Een grondrecht nb, verankert in oa het EVRM. Die bloedcontroles kunnen namelijk ook onverwachts thuis bij de renner plaatsvinden. Huisvredebreuk! Verder, in geval van geen toestemming, betekent het ook een inbreuk op de lichamelijke integriteit, ook een grondrecht.
Maw, een concrete verdenking van doping, ok, maar in dit geval lijkt mij deze gang van zaken niet ok. En zeker niet dat de teams, werkgevers dit ondersteunen. Zouden juist moeten opkomen voor de belangen van hun renners.