Michael Matthews: “Ik wilde laten zien dat ik meer ben dan een sprinter”
Michael Matthews haalde in Mende zijn vierde etappezege in de Tour de France uit zijn carrière. Op de slotklim ontdeed de Australiër van BikeExchange-Jayco zich van Alberto Bettiol, die zich tevreden moest stellen met de tweede plaats.
“Ik heb in mijn carrière veel ups en downs gekend. Mijn vrouw en dochter zijn echter altijd in mij blijven geloven. Ik was vaak teneergeslagen, maar zij hebben me er iedere keer weer bovenop geholpen”, vertelde Matthews in het flashinterview. “Deze is voor mijn dochter. Ze is vier jaar oud. Ik wilde heel graag een keer laten zien waarom ik zo vaak van huis ben geweest. Vandaag was die dag.”
Eigenlijk had de Australiër de dertiende rit naar Saint-Étienne al aangestipt. “Na gisteren had ik het gevoel dat ik een kans had gemist, want het was een goede rit voor me. Dit blokje etappes, van gisteren tot en met morgen, was waar de ploeg op mikte in de tweede week. Gisteren ging het voor mij zo slecht. De ploeg reed in de finale om te sprinten met Dylan, maar het was te laat. Ik wist dat vandaag mijn laatste kans was.”
Matthews greep al twee keer naast de etappezege: eerst in Longwy achter Tadej Pogačar en in Lausanne achter Wout van Aert. “Het aantal kansen werd steeds kleiner. Ik wilde laten zien dat ik meer ben dan een sprinter: ik kan ook rijden zoals ik vandaag deed. Ik heb op de laatste klim de hele tijd aan mijn dochter en vrouw gedacht. Ze hebben zoveel gelaten om mijn dromen waar te maken. Hopelijk heb ik vandaag laten zien waarom we zoveel hebben opgeofferd.”
Beetje wielerkenner weet wel dat dat niet om het even welke aankomst is.
Zal dus lang nablijven.
Nee, gewoon een knappe zege waarvan zijn 4-jarige superfan zal hebben genoten.
Ik denk dat hij op het terrein dat als sprinter het zijne is op dit moment altijd wel iemand gaat treffen die sterker is. Pogacar, Van Aert, VdP of een goede Alaphillipe. En wie weet ook wel types als Pidcock.
Dus wie weet moet hij wel wat vaker het geweer van schouder veranderen zoals hij vandaag heeft gedaan. Mee in de vlucht, het initiatief pakken, en dan er gewoon vanuit gaan dat hij een steengoede renner is.
Tactisch gezien in ieder geval een dik compliment voor Team BEX. Bovendien al de tweede zege in de tas deze TdF, dat kunnen er nog niet veel zeggen.
Maar bovenal: wat een prachtige finale!!!
En het beeld van Matthews als grijze renner zonder grinta of panache mag ook naar de vuilnisbak