Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel verkozen tot Wielrenner van het Jaar 2020
Mathieu van der Poel is voor het tweede jaar op rij verkozen tot Wielrenner van het Jaar 2020. Dat is bekendgemaakt op het Wielergala, dat door de corona-situatie alleen live op Eurosport te zien was. Vader Adrie van der Poel nam namens zijn zoon de Gerrit Schulte Trofee in ontvangst.
Van der Poel is als winnaar gekozen door de Club van 48 (oud-profs), huidige profrenners via vakbond VVBW en de publieksstem die via WielerFlits uitgebracht kon worden. Dat werd gedaan door meer dan 8.000 mensen. Harrie Lavreysen, Jeffrey Hoogland, Sam Ligtlee en Wilco Kelderman waren ook genomineerd.
In 2020 behaalde Van der Poel de nodige overwinningen. Zo won hij vroeg in het jaar het Nederlands kampioenschap veldrijden en werd hij even later ook wereldkampioen. Het hoogtepunt van zijn wegseizoen volgde in oktober, toen hij de Ronde van Vlaanderen op zijn naam schreef na een beklijvend duel met Wout van Aert. Daarnaast won Van der Poel het NK op de weg, een etappe in Tirreno-Adriatico en de slotrit en het eindklassement in de BinckBank Tour.
En zo is Mathieu van der Poel voor het tweede jaar op rij de winnaar van de Gerrit Schulte Trofee. De vijf jaren daarvoor ging die titel naar Tom Dumoulin, die dit jaar niet genomineerd was.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Wel verder opvallend dat als MvdP een klassieker wint hij direct die prijs krijgt. Poels, Terpstra en Mollema was dat niet gegund.
Op verzoek van John de opmerkzame is de E voor een N veranderd in dit bericht, het desolate aspect blijft onverminderd van kracht.
Het geeft wel spektakel, maar dat is dan van hetzelfde soort als ooit dat eurocircuit rijden met een caravan er achter zich verhoudt tot reguliere autosport. De fun is er hoger en dat wil ik de deelnemers niet ontnemen, maar kom op het is toch een beetje infantiel. Als ze nou nog eens wat trucjes doen als skateboarders heb ik er als straatsport wel weer bewondering voor.
Baanwielrennen weet ik ook nog niet echt wat ik daar mee moet. Dat zijn dan wel weer serieuze fietsen (hoewel zonder versnelling) alleen weer in een soort van kermissetting. Het is verder nogal controleer, verifieer- en beheersbaar in een retesaaie omgeving. AvV gaf laatst in een BNR-show over virtuele platforms aan dat ze baanwielrennen ook niet zo super vond. Voor haar is wielrennen spelen met de elementen, veranderde ondergronden, veranderende omgevingen en een tactisch steekspel. Ik kijk er ook zo tegenaan.
Ik heb recentelijk dat boek van Tyler Hamilton weer gelezen en daar wordt Erik Dekker toch vrij duidelijk benoemd als bekende dopeur. Tenminste, dat was mijn enige mogelijke interpretatie van de passage(s). Is daar nooit iets uit gevloeid?