Mark Cavendish weet in Turkije na 1159 dagen weer te winnen
Voor het eerst in drie jaar heeft Mark Cavendish weer eens gewonnen. In de tweede etappe van de Ronde van Turkije was de dertigvoudige Touretappewinnaar de snelste in de massasprint. Hij klopte Jasper Philipsen en André Greipel. Cavendish nam tevens de leiderstrui over.
De tweede etappe kende start en finish in Konya, de op zes na grootste stad van Turkije. Gisteren deed het peloton al de laatste zeventig kilometer van deze rit en pakte Arvid de Kleijn de zege. Nu was de wedstrijd twee keer zo lang met in de eerste helft twee klimmetjes van de tweede en derde categorie. “Ik verwacht niet dat de etappe van vandaag erg anders verloopt dat gisteren, ook al is deze langer. Ik probeer er weer te staan en nog een keer te winnen, om zo mijn bijnaam ‘de kleine gorilla’ te rechtvaardigen”, zei De Kleijn bij de start.
Weulink mee in de vroege vlucht
Door een val van enkele renners in de neutrale zone begon de etappe iets later dan gepland. Toen de gevallen renners weer waren aangesloten en de wedstrijd op gang was gebracht, werd meteen aangevallen om de vlucht op poten te zetten. Uiteindelijk was Meindert Weulink van ABLOC met Samuele Zoccarato en voormalig Lampre-renner Vitaliy Buts de aanstichter van de ontsnapping en het drietal zag Artyom Zakharov, Juan Antonio López-Cózar, Josu Etxebarria, Szymon Tracz en Ulises Castillo aansluiten.
Veel voorsprong kregen de acht vluchters niet en het verschil met het peloton schommelde lange tijd rond de anderhalve minuut. Met nog veertig kilometer te gaan begon het peloton het tempo op te voeren, waarbij de sprintersploegen Deceuninck-Quick-Step, Alpecin-Fenix, Delko, Rally en Uno-X allemaal een mannetje op kop lieten meedraaien. Op tien kilometer van de streep werden de eerste vluchters ingelopen en even later waren met Tracz en Castillo de laatste mannen uit de kopgroep bijgehaald.
A video that will make your day 😃 pic.twitter.com/Js9xgNZo5n
— Deceuninck-QuickStep (@deceuninck_qst) April 12, 2021
Vanaf dat moment waren de treintjes van de sprinters aan het woord, waarbij ook Fabio Jakobsen kopwerk voor Mark Cavendish verrichtte. Voor de Nederlander was het zijn tweede koersdag sinds zijn rentree. Met nog vijf kilometer te gaan zat zijn werk erop.
Israel Start-Up Nation leidde het peloton naar de laatste twee kilometer, waarna Archbold met Hodeg en Cavendish in zijn wiel kwam opzetten. Op 700 meter schoot de trein van Alpecin-Fenix op gang. Jasper Philipsen leek goede papieren voor de zege te hebben, maar het was Cavendish die op honderd meter naar de Belg toesprong en de winst pakte.
Eerste zege sinds februari 2018
Voor Cavendish was het zijn eerste zege sinds 8 februari 2018. Destijds klopte de Britse sprinter in de derde etappe van de Dubai Tour Nacer Bouhanni en de inmiddels gestopte Marcel Kittel. Vorig jaar vreesde hij even voor het einde van zijn carrière, maar Patrick Lefevere en Deceuninck-Quick-Step visten hun oude pupil weer op.
Op zijn dertiende koersdag voor The Wolfpack was het raak voor de 35-jarige renner. Eerder dit seizoen was hij al tweede in de GP Monseré en derde in de Scheldeprijs.
Ik schrijf hem nog niet op voor de Champs Elysées kortom.. (al vind ik die sprint van hem in 2012, toen hij al heel vroeg aanging, nog steeds heel indrukwekkend)
Als de wielervolgers een afspiegeling zijn van de maatschappij, dan hoop ik toch dat het maar een klein groepje is die zo vervelend en irritant reageert.
Ik denk ook dat het vragen om aandacht is, negatieve aandacht is ook aandacht. En sla niet zo door met het supporteren van je favoriete team. Het doet me een beetje denken aan een collega, die loopt de Jumbo niet in, omdat hij alles wat geel zwart is associeert met Vitesse haha!
en hopla hij wint , dit team is met de dag ongeloofwaardiger , we zagen het nog in de ronde van het Baskenland , 1 en 2 in een etappe .......... de rest deed niet mee . Wanneer nummer 1 niet wint dan wel 2 , wanneer 2 niet wint dan wel 3 ,ruikt vreemd bij dit ploegje al jaren
En dan zo blij zijn met deze overwinning. Dit zat toch heel diep. Hopelijk kan hij zijn imposante carrière op deze manier toch nog op een mooie manier afsluiten.
De wielersport eert zijn helden. Ik vind dat altijd mooi om te zien.
De EO heeft vaak van die sentimentele natuurfilms, waarin het oude olifantenmannetje, ondanks een gewonde poot, toch op zijn tandvlees nog weet aan te sluiten bij de kudde. Paar violen eronder en de helft van de mensen pinkt een traantje weg.
Je moet er van houden.