Julian Dubbeld

• dinsdag 17 januari 2023 om 19:30

Terugblik Met Lieuwe Westra (40) verloor de wielerwereld dit weekend een kleurrijk figuur. De afgelopen jaren kampte de Fries met mentale problemen. Toch ervoer Westra in zijn laatste jaren nog geluk, zag WielerFlits-redacteur Julian Dubbeld van dichtbij. Terwijl de Fries zelf nog niet wist hoe hij met nieuwe tegenslagen moest omgaan, hielp Westra hem met het overkomen van mentale problemen.

Twee jaar geleden leerde ik Lieuwe kennen. Tijdens de coronapandemie verbleef ik een maand bij hem in de Casa Ciclismo in Calpe. Dat deed ik destijds niet uit luxe. Ik kampte dagelijks met angstaanvallen en daardoor worstelde ik in mijn hoofd nog maar met een vraag: is het leven wel leuk, als een angstaanval elke dag weer op de loer ligt? Het was eenzaam in mijn hoofd. Met andere mensen had ik wel contact, maar vaak hadden ze het idee dat er niemand in mijn hoofd thuis was. Ik kwam voor de keuze te staan: of aan de antidepressiva. Of een antwoord vinden op deze vraag die me al maanden bezighield. 

Lieuwe bleek in staat om die vraag voor mij te beantwoorden. Omdat ik in 2021 wist dat hij ook kampte met mentale problemen en hij deze, zo leek het, had overwonnen in de Spaanse zon in zijn huis in Calpe, besloot ik hem op te bellen met de vraag of ik bij hem langs mocht komen. Nerveus belde ik hem toentertijd op: “Lieuwe, ik zou graag willen langskomen bij jou in Calpe. Alleen het gaat mij niet zozeer om het fietsen. Ik wil geen angstaanvallen meer, ik wil dat mijn leven weer leuk is.”

Alleen gas, water en elektriciteit
Lieuwe toonde zich meteen betrokken en eigende zich bijna mijn problemen toe. “Tuurlijk, jongen. Als je de kosten voor gas, water en elektriciteit betaalt mag je wat mij betreft zolang blijven als je wil. De zon en het fietsen hier zal je goed doen”, reageerde hij. Bijna dagelijks hing ik in de weken voor ik in het vliegtuig naar Calpe stapte met Lieuwe aan de lijn. Hij wilde weten hoe het met me ging. 

In Calpe ontfermde Lieuwe zich een maand lang over me. Bijna elke dag kwam hij op de koffie, en wilde hij dat ik zoveel mogelijk met hem mee ging fietsen. Ook als het niet zo goed ging. “Als je weer terugbent, voel je je heerlijk.” Daar had hij vaak gelijk in. Toen ik weer terug naar Nederland ging, voelde ik me stukken beter. En bleef Lieuwe polsen hoe ik me voelde. Regelmatig belde hij me nog op, met de simpele vraag: “Alles onder controle, kerel?” Om vervolgens een grappige anekdote over zijn eigen leven te vertellen. “Ik zit nu bij de McDonalds, jongen!”

Mijn avontuur met Lieuwe liet me inzien dat het leven leuk is, heel leuk zelfs. Dat hoe groot de donderwolkjes in je hoofd ook worden, de zon altijd weer gaat schijnen. Lieuwe snapte dat zelf ook dondersgoed. Hoe Lieuwe mij hielp, zo hielp hij zichzelf ook. 

Sinds hij in 2020 de trotse eigenaar werd van de Casa Ciclismo samen met zijn ex-vrouw Ingrid, ging het weer goed met hem. Om gelukkig te zijn, wist Lieuwe dat hij de Spaanse zon en de fiets nodig had. De regen in Nederland maakte hem ongelukkig. En zette hem aan de drank en drugs. In Spanje was Lieuwe de gelukkigste versie van zichzelf. Met oude vrienden had hij eindelijk weer contact, en in Calpe maakte hij met Kurt en Xavier nieuwe fietsvrienden. 

Geen antwoord op de laatste vraag
Toch bleef het laatste beetje onrust in hem zitten. De valpartijen uit zijn wielercarrièrre en het geschil met zijn zaakwaarnemer had hij wel een plekje leren geven. Maar hoe hij zelf moest omgaan met nieuwe tegenslagen, dat wist hij nog niet. 

Een van de dagen dat ik in Calpe zat, appte Lieuwe naar mij of ik een biertje wilde drinken op het terras. Omdat het lekker weer was. Een bijzonder appje was het, omdat Lieuwe al drie maanden was gestopt met drinken en hij wist dat drinken zijn mentale gezondheid niet ten goede zou komen. Ik stelde voor om een colaatje te doen. Het werd twintig bier. De rem was er bij Lieuwe weer even af. Gezellig, was het. Heel gezellig. Maar Lieuwe moet op dat moment in zijn hoofd heel eenzaam zijn geweest. 

Het overlijden van een goede vriendin van zijn ex-vrouw Ingrid bleek de reden te zijn voor het excessieve gedrag van Lieuwe die dag. Op dat overlijden had hij die dag even geen antwoord. Onrust stak weer de kop op. Tot zijn eigen verbazing, omdat hij eindelijk dacht de onrust in hem getemd te hebben door een simpel leven aan de Spaanse kust te leiden.

Het zorgde voor nieuwe vragen in zijn hoofd. Waarom ervoer hij die onrust, als hij wist dat fietsen in de Spaanse zon hem gelukkig maakte? Na nieuwe tegenslagen, waaronder de val van Amy Pieters en de scheiding met zijn vrouw, werden de vragen in Lieuwes hoofd groter en groter, terwijl het antwoord zo dichtbij was.

Omgaan met tegenslagen uit het verleden, is ook de manier om om te gaan met tegenslagen in de toekomst. Hoe groot de donderwolkjes in het hoofd ook zijn, de zon gaat altijd weer schijnen. Het is tragisch dat Lieuwe zo diep kwam te zitten, dat hij dat niet meer kon inzien en langzaam zijn opgebouwde leven weer zag afbrokkelen.

Mij kon hij dat wel laten inzien, en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn. Het ga je goed daarboven, Lieuwe. Hopelijk vind je daar de rust die je altijd al zocht. Rust in vrede, Beest.