De wil van Jumbo-Visma lijkt de wet in het peloton. Je kunt het arrogant of zelfverzekerd noemen. Twee dagen voor de ploegentijdrit in Utrecht werd Robert Gesink binnen het team al aangewezen als dé man die als eerste over de streep mocht rijden wanneer de winst in het vizier lag. Het was dé ultieme beloning voor de man die een van de belangrijkste bouwstenen van het Nederlandse succesteam is.
De nieuwe voorjaarseditie van RIDE is nu verkrijgbaar! Dit 180 pagina's dikke wielermagazine staat vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Bestel hem nu online en ontvang leuke extra's. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! De Gran Salida van de Vuelta a España stond bol van de symboliek. Voor Gesink was het misschien wel dé hoogtijdag in zijn inmiddels al zestien jaar lange professionele loopbaan. In zijn 22ste grote ronde kon de renner die jarenlang Nederlands hoop als klassementsrenner was voor het eerst de leiderstrui aantrekken. Dat dit moment ook nog in eigen land voor tienduizenden enthousiaste landgenoten was maakte het ‘rojo’ van de Ronde van Spanje extra speciaal.
Voor Gesink kwam dit prachtige succes na maanden waarin hij zijn zin om op het hoogste niveau te fietsen enigszins was kwijt geraakt. Het was een enorme dreun toen de geboren Varssevelder kreeg te horen dat hij niet in de Tour de France-ploeg werd opgenomen.
Jarenlang was Gesink de kopman én het gezicht van de ploeg. Later transformeerde hij zich op verzoek van de ploegleiding van leider tot wegkapitein. In de hoop om ooit met ‘zijn’ ploeg de Tour te winnen, schikte hij zich in deze rol. Dat hoofdcoach Merijn Zeeman hem medio mei moest vertellen dat hij niet meer direct in aanmerking kwam voor de ploeg voor Frankrijk was een enorme domper.
Harde beslissingen
“Ook voor ons viel dat niet mee”, erkent Zeeman. “Ik werk al tien jaar met Robert, waardoor je elkaar goed leert kennen. Ik weet wat hij allemaal doet om op het hoogte niveau te presteren. In de afweging om een optimaal uitgebalanceerde ploeg voor de Tour op te stellen, moesten wij echter andere renners de voorkeur geven. Dat hebben we naar eer en geweten gedaan. Als je voor dit team rijdt, moet je af en toe ook heel grote teleurstellingen slikken. Topsport betekent ook dat je harde beslissingen moet nemen.”
Daardoor speelde het idee woensdag bij aankomst in Utrecht voor de start van de Vuelta a España bij Zeeman en eerste ploegleider Grischa Niermann dat Gesink, indien mogelijk, beloond moest worden met de leiderstrui. Dat hij aan de Jaarbeurshallen in Utrecht, wanneer ze in de luxe positie zaten dat de zege een zekerheid was, als eerste van het team de witte kalklijn mocht passeren. En zo geschiedde.
Edoardo Affini voor Robert Gesink in ploegentijdrit – foto: Cor Vos
In de persconferentie na afloop van de huldigingsceremonie straalde Gesink van geluk. Tot drie keer benadrukte hij hoeveel hij de afgelopen jaren voor deze ploeg heeft gegeven en voor anderen heeft gedaan. “Dit is de mooiste manier van hen om hun dankbaarheid te laten zien”, bevestigde hij.
Na de harde beslissing dat hij voor de Tour werd gepasseerd zat Gesink behoorlijk diep. Hij was zwaar teleurgesteld en de zin in het wielrennen en ook de liefde voor de ploeg die al zestien jaar als een warm bad voor hem aanvoelt, verdween grotendeels.
“Mijn vriendin Daisy heeft echt lang op mij moeten inpraten, dat ik mijn goede gevoel over een mooie loopbaan niet moest laten verpesten door het missen van een Tour”, erkende hij.
Oprecht blij
“Het is echter een proces geweest om me weer op te laden voor deze Vuelta. We zijn naar de andere kant van de Atlantische Oceaan naar Canada en de Verenigde Staten gegaan om even ver weg van het wielrennen te zijn. Daar heb ik me weer opgepakt om voor deze Vuelta te gaan. Natuurlijk heb ik naar de Tour de France gekeken. Ik was oprecht blij voor de jongens en ik heb ook genoten van hun prestaties. Het deed echter ook pijn dat ik er dit keer, nu de Tour-zege eindelijk werd gerealiseerd, niet bij was.”
Het achttal Roglič, Dennis, Affini, Harper, Kuss, Oomen, Teunissen en Gesink bleek goed op elkaar afgestemd en wist de concurrentie met behoorlijk groot verschil te kloppen. Het bewijst opnieuw de dominante positie die Jumbo-Visma momenteel in het peloton inneemt. Met Roglič, Affini, maar zeker ook Dennis als grote motoren die de anderen op sleeptouw namen.
Vooral Rohan Dennis kreeg na afloop van de teamleiding veel schouderklopjes. Voor de tweevoudig wereldkampioen tijdrijden zijn de straten door het centrum van de Domstad vertrouwd terrein. De hardrijder uit ‘Down Under’ zegevierde zeven jaar geleden tijdens de proloog van de Tour de France ook in Utrecht. Nu stond hij opnieuw als winnaar met zijn Jumbo-Visma team op het podium.
Foto: Cor Vos
En dat net onder de hoge torens van het hoofdkantoor van de Rabobank aan de Croeselaan. Rabobank was de sponsor die tussen 1996 en 2012 niet alleen de basis voor het huidige Jumbo-Visma legde, maar die ook Dennis in 2011 vanuit het verre Australië naar Europa haalde om bij de beloftenploeg aan een profbestaan in het verre Europa te ruiken. Destijds werd dat voor beide partijen een miskleun, maar later groeide Dennis uit tot een van de beste tijdrijders en renners van de wereld. Ook in het geel-zwart van Jumbo-Visma lijkt hij goed tot zijn recht te komen.
Je kunt het een doorn in het oog voor Rabobank noemen dat ‘hun’ ploeg tegenwoordig het internationale wielrennen domineert en nu op een steenworp van hun hoofdkantoor het zoveelste grote succes boekt. Toch mag iedereen die bij de coöperatieve bank aan het wielerproject heeft meegewerkt trots zijn op de fundamenten die zij hebben gelegd voor deze successen.
Doordat de bank liefst zestien jaar de breedte- en topsport van het wielrennen heeft gefinancierd, heeft het een belangrijke basis voor de huidige successen van het Nederlandse wielrennen, en daarmee ook van Jumbo-Visma, gelegd.
Vraag dat maar aan Robert Gesink. Hij beaamt dit volmondig en zal een deel van zijn succes in Utrecht ook aan de Rabobank toeschrijven.
40 Reacties
Ontzettend verdiend voor Robert, ik heb genoten.
@LoveJumboVisma, Die is anders al meer dan voldoende beloond, streek in het Rabo tijdperk al zo een 800.000 euro per jaar op, jaar in jaar uit. Was een van de (toen) weinige klimmers in Nederland, vandaar… Want wat dacht je waarom die altijd daar is blijven rijden, publicitair interessant voor de Nederlandse markt, dat salaris zou een buitenlandse ploeg nooit voor hem neer gelegd hebben. Was een goede klimmer, maar uiteindelijk weinig resultaten door valpartijen etc. Dus een mager rendament voor het vorstelijk opgestreken salaris.
800.000 was ook in die tijd geen buitensporig bedrag voor een renner die toptien reed in meerdere grote rondes en bij de betere WT-ronderenners hoorde. Daarnaast werd hij in de Belkin/Lotto jaren zeker niet vorstelijke betaald.
Ze hebben gewoon de reacties op de voorbeschouwing hier op Wielerflits gelezen waar een zeker mannetje riep dat hij het wel mooi zou vinden als Gesink het rood zou pakken. Dat vonden ze uiteraard wel een leuk idee. Graag gedaan Robert!
Dus eigenlijk moet Robert Wheely&co bedanken voor zijn rode trui. En niet zijn teamgenoten.
Morgen maar een Wheely van de Condor om zijn waardering te laten blijken.
Dat is het minste wat hij kan doen toch?
@Wheely,
Met het verleden van Gesink heb ik toch liever dat hij beide wieltjes op de grond houdt….
Op Eurosport wist Kroon tijdens de ploegentijdrit te melden dat Roglic aan Gesink verteld had dat hij als eerste over de meet mocht. De reactie van Gesink was blijkbaar iets in de trend van ‘dan moet ik er nog wel bij zitten’.
In ieder topic opnieuw Gesink (Jumbo-Visma) afbranden… dat is meer dan zielig eigenlijk, gaat richting meelijwekkend.
Niet meer dan logisch, zowel persoonlijk, commercieel en vanuit het oogpunt teamspirit oid. Zou bijna asociaal zijn om hem het rood niet te gunnen.
Het is het tegenovergestelde van zielig. Als je vanuit overmacht kunt beslissen wie wint.
We zien vaak de grote gulle lach en vreugdetranen van een winnaar. Teleurstellingen zien we nauwelijks of we hebben er geen oog voor. Prachtig dat een sportman zo chagrijnig en teleurgesteld kan zijn dat hij het effe helemaal niet meer ziet zitten. Dat tekent zijn fanatisme en instelling. Het is geweldig dat Robbert zo’n mooi cadeau krijgt nadat hij diep in de put zat. Het is hem heel, heel erg gegund. Althans wat mij betreft.
Hij noemt het zelf het “hoogtepunt van mijn carrière”. Dat stemt tot nadenken over die carrière !
Dat zegt hij natuurlijk in de emotie van het moment waarschijnlijk. Flauw dat je dan meent toch deze opmerking te moeten maken.
Dit viel mij ook op, maar het zal de emotie van het moment zijn. Over een halfjaar zal hij deze trui beter op waarde schatten.
Renners vinden in het moment wel vaker de ploegentijdrit enorm prachtig. Dat komt doordat je het direct met het hele team kunt voeren, waardoor het veel grootser voelt. Gedeelde blijdschap is dubbele boodschap, zeg maar.
En zeker voor mensen die altruïstisch zijn ingesteld is het iets heel moois om te winnen.
Sneue reactie
Op Sporza kun je trouwens lezen dat hij het 'een van zijn hoogtepunten' noemt. Op Nu.nl staat dan weer dat hij het 'het absolute hoogtepunt van zijn carrière' noemt.
@sooike heb je Gesink het zelf horen vertellen?
Een hoogtepunt hoeft toch niet perse de grootste koers of overwinning in meest belangrijke koers te zijn. Het is een subjectief iets wat nauw samenhangt met beleving, en die beleving was geweldig gisteren. Je voelde gewoon dat iedereen het hem gunde in Utrecht en Gesink leek oprecht heel erg gelukkig met de zege en bijbehorende support. Dan mag het een trui in de ronde van klazienaveen zijn, maar kan het alsnog een absoluut hoogtepunt zijn.
Voor mij was het gewoon een kippenvel/brok in de keel moment, ook al was het een “voorspelbare winnaar”.
De grootste prijs die je in de wielersport kunt winnen is denk ik niet de gele trui in Parijs of de regenboogtrui, maar de waardering van de supporters en je collega’s.
Laat hem nou net die prijs uitgereikt gekregen hebben gisteren….
'De grootste prijs die je in de wielersport kunt winnen is denk ik niet de gele trui in Parijs of de regenboogtrui, maar de waardering van de supporters en je collega’s'
♪*♪ melodramatisch standaard hollywood-gejengel op de achtergrond, zeg maar zo'n nietszeggend emo-deuntje dat sympathie voor de boodschapper poogt op te wekken ♪*♪
@RV
Ach, wat is wielrennen zonder een beetje emotioneel geleuter? Geef je voor één keer over en laat je meevoeren
Duimpje naar beneden voor de “bijdrage” van Vainsteins…. (en daar een “poh pooh poooh pwooooaaaww” muziekje bij)
@Romans
Nee, gewoon het simpele gevoel dat je gezien en gewaardeerd wordt. Dat heeft geen kleinerende kwalificaties nodig, het is iets waar ieder mens behoefte aan heeft.
Ik heb niks tegen Gesink hoor, het is de hem voor eigen glorie kidnappende dorpspastoor wiens parochie ik niet pruim.
Romans,
in mijn dorpsparochie is plaats voor iedereen. Zelfs voor voormalige Letse wielrenners die mij niet pruimen en dat graag willen laten merken met zogenaamd humoristische berichten.
Wie weet is een mis in mijn kerk erg heilzaam voor je…
Maar we mogen toch constateren dat hij de laatste drie seizoenen , behoudens een paar kilometer kopwerk in de bergen, niet meer is opgevallen met opvallende prestaties ?
Oei, je vergeetachtigheid begint wel erg vaak op te spelen…
De Cauwer heeft hem twee jaar geleden een hele Tour de France geroemd om zijn prestaties en vond hem dé knecht van die ronde. Reed dagen lang versmachtend op kop van het peloton, dat ontging de kenners niet hoor.
Dat mag je best constateren hoor, sooike.
Ik denk dat de meesten toch iets anders constateren, zeker als je er meteen drie seizoenen bij betrekt, maar als het jou goed doet, geloof jij daar toch lekker in.
Sooike, waar komt je frustratie toch vandaan?
Verdiend kersje op een mooie taart. Een taart die groter had kunnen zijn en meer kersen had verdiend.
Wie legt Sooike uit dat je een knecht/wegkapitein niet moet beoordelen op zijn eigen prestaties, maar op die van zijn kopman??
Dat hoef je Sooike niet uit te leggen, dat snapt hij donders goed, maar vanwege een of andere persoonlijke frustratie vergeet hij dat bij Gesink nogal eens.
Er is ook iemand onder zijn steen vandaan gekropen want Gesink is in het nieuws. Gelukkig weten zijn teamgenoten en trainers beter hoe het zit.
Robert had een carrière als AK-renner voor ogen. Maar op een gegeven moment kwam hij er achter (veel valpartijen) dat die carrière niet zou gaan lukken. De druk en stress pasten niet bij hem. Hij is toen geswitcht naar carrière als knecht. En díe is meer dan geslaagd.
Verbaast me dat hij er ongeveer van uit ging dat hij de TDF zou rijden. Die tijd is wel geweest. Maar een hele mooie carriere tot nu toe, deze trui verdient hij zeker
Dat de Rabobank zestien jaar de breedte-en topsport in NL financierde heeft met het pakken van deze leiderstrui niet heel veel van doen. Het is het resultaat van een groot genoeg budget om een internationaal team van toppers bij elkaar te kunnen kopen. Het doel van Rabo om een NL-renner een grote ronde te laten winnen is na het stoppen van Dumoulin weer ver uit het zicht geraakt.
@Roeleur Rabo wilde vooral de Tour winnen en met welke renner dan ook. De heren van de concerndirectie wilden namelijk goede sier maken op de Champs aan zijde van de rondewinnaar.
@platte prijs
Mijnheer Frits was niet eens in Parijs. Hij vond het voldoende om maandag de ploeg op zijn bedrijf te verwelkomen en later in Den Bosch. Bescheidenheid siert de mens, kijk maar naar mij !