Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Johan Bruyneel: “Evenepoel koerst te veel op adrenaline, Roglic straft dat af”
Remco Evenepoel versus Primoz Roglic. Dat is het affiche voor de Giro d’Italia, maar de wielerliefhebber kreeg alvast een voorproefje van dit duel in de Ronde van Catalonië. Volgens Johan Bruyneel had Evenepoel daar de beste benen, maar koerst de wereldkampioen nog teveel op adrenaline. Dat zegt de voormalig renner en ploegleider in de podcast The Move.
Bruyneel stelt, onder andere op basis van de sprint in de eerste etappe, dat Evenepoel uitstekend in vorm is. “Wat de conditie en kracht betreft, was Remco denk ik een beetje sterker dan Roglic”, zegt hij. “Los van de vijfde rit had Primoz niet de kracht om aan te vallen. Hij volgt gewoon. Remco was denk ik de sterkste van de twee, maar hij heeft niet gewonnen.”
“Hij is geklopt door mister consistency, die elke seconde raapt die er te rapen is. Roglic is daar een meester in.” Volgens Bruyneel koerst Roglic slimmer dan Evenepoel, verwijzend naar de vijfde etappe. Evenepoel maakte er op Lo Port – na eerder al te hebben aangevallen – een lange sprint van, maar viel uiteindelijk stil. Daarna sloeg de Jumbo-Visma-kopman zijn slag. “Remco koerst teveel op adrenaline, op honger. Als gevolg daarvan maakt hij fouten en Roglic straft die af.”
Twee verschillende karakters
In de zesde etappe, op papier geen rit voor de klassementsrenners, deed Evenepoel ook nog een poging om Roglic eraf te rijden. Dat lukte niet. De twee reden even samen voor het peloton uit, maar de Sloveen nam niet over. Bij Evenepoel leidde dat tot frustratie en enkele boze handgebaren. “Evenepoel en Roglic twee verschillende karakters. Als het bij Remco niet gaat zoals hij het wil, laat hij zien dat hij niet blij is. Roglic doet dat niet. Hij is meer ‘zen’ dan Remco.”
Dat speelt in het voordeel van Roglic, denkt Bruyneel. “Je mag fysiek zo sterk zijn als je wil, maar als je emotionele energie gaat blijven verspillen, ga je daar eens de tol voor betalen. Hij moet iets berekender rijden. Andere renners zien hem als de beste. Dat is al zo sinds hij zestien jaar oud was. Maar hij moet dan ook accepteren dat ze niet altijd met hem zullen meerijden. Als je zó goed bent, wie wil je dan helpen?”
Vier kilogram
Bruyneel benadrukt echter dat hij onder de indruk is van Evenepoel. Vooral in de derde rit, toen de wereldkampioen Roglic aanviel en vervolgens versloeg in een sprint bergop. “Het was voor het eerst dat ik een goeie Roglic op zo’n manier geklopt zag worden”, klinkt het.
Ook zijn er nog andere redenen voor Evenepoel om met vertrouwen naar de Giro d’Italia te trekken. “Ik geloof het niet helemaal, maar ik heb gehoord dat Remco nu vier kilo zwaarder is dan toen hij in de Vuelta op zijn scherpst stond. Als hij inderdaad vier kilo zwaarder is en hij kan zijn Vuelta-gewicht halen voor de Giro, dan is het game over voor de rest. Zelf denk ik eerder dat er nog één, twee kilo af kan. Maar hij is zeker nog niet op zijn streefgewicht.”
De solo ritzeges in de Tour van 2017 en 2018 mochten er echt wel zijn. Nadien is hij altijd maar meer controlerend gaan rijden. Het is kenschetsend dat er van zijn niet-tijdrit-overwinningen nadien haast geen enkele (en al zeker op WT-niveau) meer behaald is met meer dan 15 seconden verschil.
LBL won Roglic in een millimetersprint (dan nog omdat Alaphilippe te vroeg juichte), terwijl Evenepoel die won na een epische all-out solo. Vergelijk zo'n zege van Roglic in Emilia eens met een Evenepoel in San Sebastian.
Evenepoel kan net als Pogacar de adrenaline bij de wielerkijker al van tientallen kilometers voor de finish de hoogte in jagen. Roglic doet dat enkel in de laatste meters.
Wie herinnert zich Roglic's eerste profzege nog?
Wie herinnert zich niet Evenepoels eerste profzege, toen hij in de Ronde van België Campenaerts volledig choco reed?
Het is vreemd dat Roglic en niet Evenepoel de schansspringer was, want het is Evenepoel die van ver en episch durft aanzetten. Terwijl Roglic als spits veel meer afhankelijk lijkt van z'n team en dus misschien beter voetballer was geworden...
Ik weet heus wel dat het er bij schansspringen op aankomt om zen te kunnen blijven, en dat Evenepoel daar volledig de mist zou ingaan, maar het gaat me om het beeld, de metafoor.
Ik heb liever Evenepoel die als Eddie the Eagle op z'n gezicht gaat na een groots nummer, dan Roglic die met een uitgestreken gezicht scoort met een intikkertje nadat zijn team een combinatie op de mat gezet heeft.
De maniertjes en de heethoofderij neem ik er graag bij.
Het gaat een geweldige Giro worden!
Alsof iemand zich een overwinninkje in de Ronde van België nog herinnert, hou toch op zeg.
Daarnaast: winnen is winnen. Of het met een solo is of in een sprint, maakt niet uit.
Ik denk dat we het er toch allemaal over eens zijn dat wielrennen als kijksport gebaat is bij attractief koersen. Stel dat 99% van de wedstrijden voorspelbaar eindigen in een massasprint of afvalrace waarna een sprintje volgt, dan is de sport ten dode opgeschreven.
Af en toe een zakelijke overwinning boeken is overigens niets mis mee, maar er is een reden dat Magnus Cort populairder is dan Caleb Ewan.
We kennen je als een pure JV-fanboy. Als Evenepoel voor Jumbo Visma zou rijden en Roglic voor Soudal-QS, je zou Evenpoel en zijn rijstijl bejubelen en Roglic neerzetten als een passieve, laffe renner.
En neen: winnen op de ene manier staat niet gelijk aan winnen op de andere manier.
Voor mij staan de 34 ritoverwinnigen van Cavendish in de Tour ver onder die van Merckx.
Voor mij staan de 9 ritoverwinningen van WVA in de Tour bijvoorbeeld boven de 11 van Greipel.
Heb je het over 2017, toen hij wegsprong aan het einde van de laatste afdaling? Dat was de tiende profoverwinning van Roglic, niet de eerste. Voor jou misschien de eerste spraakmakende?
Dat was zeker een straf nummer, een soort nijdammetje in het kwadraat. Maar het was geenszins een aanval vanaf de laatste klim, het peloton was al in de straten van Bilbao toen Roglic er vandoor ging.
De volgende dag moest de Sloveen overigens wel tol met rente betalen voor deze inspanning.
Schleck ging ook af en toe van ver (Galibier iemand?) en ik vond Contador in de bergen een aanvallender renner dan Pogacar, Evenepoel en zeker Roglic.
Ook in de Vlaamse klassiekers werd er vaak van ver gekoerst. Moet je eens nagaan wat voor aanvallen Cancellara soms opzette. Boonen maakte ook al vaak van ver de schifting, en vergeet zijn solo in Roubaix niet. Gilbert in de Omloop, zijn 2de Lombardije of zijn raid in Vlaanderen, iemand? Sagan durfde ook aanvallend te koersen en vroeg de koers open te breken.
Froome en Armstrong waren de mannen van de slotklim, maar vielen vaak van verder aan dan de klassementsrenners nu. De Granon is nog steeds eerder uitzondering dan regel. Zelfs een Evenepoel deed het vorig jaar vooral op de laatste klim hoor.
Waar ik wel een verschil zie, is bij de eendagszeges van Evenepoel. Dat is merkbaar van verder dan vroeger. Luik, San Sebastian of het WK: dat was vroeger vaak meer gesloten. Ook de meer allround toppers vallen me op dezer tijden, die zowel in grote rondes als verschillende soorten klassiekers meedoen om de prijzen. En natuurlijk de parcoursen, vroeger zaten er toch veel meer vlakke sprintritten in bv. de Tour, wat zo'n eerste week erg saai maakte.
Maar ook in de eerste 2 decennia van deze eeuw kon ik meer dan genoeg genieten van de wielersport en ook van de grote rondes. Dodelijk vond ik het niet, althans ik leef nog. :)
Wat ik ervan gehoord heb moet het wel redelijk indrukwekkend geweest zijn, na een aanval van 100km
Eerste overwinning voor Lotto-jumbo was een tijdrit in de Giro, dat was destijds ook zeer opzienbarend.
Dat tafereel in rit 6 moet je ook niet overdrijven. Dat was even goed deel van het psychologische spel tussen beide tenoren. Jij rijdt niet mee, ik kaffer je uit om je onder druk te zetten dat toch te doen. Als hij écht zo vreselijk over de rooie ging, had hij niet net na de finish een interview kunnen geven dat hij het allemaal wel begreep. En dat weet Roglic ook wel - na de finish even goede vrienden.
Hij werd als leider wel onder druk gezet door 2 renners en hoe sterk zijn ploeg ook was, hij stond er de laatste klimmen steeds alleen voor.. zeker de laaste week. De Sierra Nevada reed hij bvb ook op kop achter Mas aan met Roglic de hele tijd in zijn wiel, die dan de laatste km wegsprong en wat tijd wou terugnemen. Een gevecht met 3 is helemaal anders dan een gevecht met 2, waar je als leider enkel hoeft te volgen.
Als 1 van de 2 een gat kan slaan tegen de klok, gaat dat het koersverloop voor een groot deel bepalen. Als Roglic dat is, gaan we naar gelijkaardige taferelen waarbij een stevig aan het wiel gekleefde Sloveen de Belg tot wanhoop drijft. Is het omgekeerd, dan gaan we Roglic samen met zijn ploeg in het offensief moeten zien.
Benieuwd trouwens hoe Evenepoel die echte loodzware bergritten verteert en of Roglic in dat soort werk nog de absolute top is, het is toch iets anders dan dat punchen van de afgelopen weken. Wie weet staat er in week 3 wel een betere klimmer op dan die twee.
Zou Evenepoel hier niet gewoon vogelvrij gekoerst hebben om eens te kijken hoe en wat om straks in de giro het 100% om te gooien? Dat lijkt me een stuk aannemelijker dan dat hij daar van meet af aan exact hetzelfde gaat doen.
Evenepoel is bij uitstek de figuur die én vogelvrij wil koersen én zeges behalen. Het één sluit het ander niet uit.
4 kilo afvallen op 5 weken lijkt me echter wel erg veel. Maar "slechts" 2 kilo minder met behoud van kracht/wattage zorgt er natuurlijk voor dat je iets sneller boven op de berg staat.
Als Remco in rit 3 doorrijdt tot op de meet ipv uitgebreid te vieren, pakt hij met een seconde de leiding. Dan had hij defensief kunnen koersen en was het voorval op Lo Port helemaal niet gebeurd.
Ook ik ging ervan uit dat die seconde het verschil niet ging maken en dat Lo Port een eitje ging zijn. Niet dus.
Roglic teert er echt op, en ook Pogacar heeft er een handje naar om daar een pak seconden te sprokkelen.
Er zijn genoeg duels op het scherpst van de snee geweest zonder boni’s.
Stel je voor dat in het Lemond-Fignon duel in 1989 bonificaties een rol hadden gespeeld…
In die visie zou Roglic een Landa 38x kunnen kloppen met een fietslengte verschil, om vervolgens het klassement met 2s te verliezen als ie één keer drie meter moet lossen. Is dat dan de juiste afspiegeling?
Jij denkt dus echt dat de kopgroep enkel en alleen wordt teruggehaald omdat de 'grote spelers' dan om bonificatieseconden kunnen vechten? Etappezeges zijn in de ogen van de 'grote spelers' natuurlijk altijd een enorme meerwaarde, los van boni's.
Denk je dat Pogacar op de Planche vorig jaar minder hard achter Kämna was aangegaan als er aan de streep geen boni's lagen te wachten?
@Gladiool
In jouw verhaal moet Roglic dan misschien maar eens een paar honderd meter eerder aangaan en Landa helemaal zoek rijden, ipv op zijn spurt en de bijhorende boni's te rekenen
Dat ligt natuurlijk aan de klassementsrenner van dienst maar alle niet snelle klassementsrenners zijn er bij gebaat dat vluchters wegblijven als er bonificaties zijn.
Maar ik ben het er mee eens dat de nuchterheid, bescheidenheid, focus en voorzichtigheid die hij toen toonde minstens even belangrijk zullen zijn.
Het zou hoe dan ook geweldig zijn om met Pogacar, Roglic en Evenepoel de laatste drie winnaars - sinds vorig jaar ook alle drie GT-winnaars - aan de start te hebben.
We gaant zien.