Indrukwekkende Remco Evenepoel wint Luik-Bastenaken-Luik, Hermans en Van Aert op podium
Remco Evenepoel heeft zondag bij zijn debuut Luik-Bastenaken-Luik gewonnen en daarmee het voorjaar van Quick-Step-Alpha Vinyl enigszins gered. Het Belgische toptalent kwam na 257 kilometer solo over de finish in Luik, nadat hij op de Redoute de beslissende aanval plaatste. De andere favorieten wisten het gat daarna niet meer te dichten. Het Belgische feest werd gecompleteerd door Quinten Hermans en Wout van Aert, die tweede en derde werden.
Traditionele vlucht van elf man
De kopgroep van de dag ontstond in drie schuiven. Eerst reden Bruno Armirail (Groupama-FDJ), Sylvain Moniquet, Harm Vanhoucke (beiden Lotto Soudal), Jacob Hindsgaul (Uno-X) en Alexis Vuillermoz (TotalEnergies) weg. Daarna gingen Luc Wirtgen, Kenny Molly (beiden Bingoal Pauwels Sauces WB) en Pau Miquel (Equipo Kern Pharma) in de tegenaanval en zij werden gevolgd door Baptiste Planckaert (Intermarché-Wanty-Gobert), Paul Ourselin (TotalEnergies) en Marco Tizza (Bingoal Pauwels Sauces WB).
Na ruim vijftig kilometer kwamen al die groepen bij elkaar en zo ontstond een elftal aan koplopers. Zij kregen meer dan zes minuten voorsprong van het peloton. Daar waren het Jumbo-Visma, Quick-Step-Alpha Vinyl, Bahrain Victorious, Movistar en BORA-hansgrohe die op kop reden. Later lieten ook INEOS Grenadiers en Israel-Premier Tech zich zien vooraam het peloton.
Massale valpartij schrikt peloton op
Vlak voor de Côte de Wanne, waar Jonas Vingegaard enigszins in de problemen kwam, kreeg Romain Bardet pech, maar de winnaar van de Tour of the Alps wist snel terug te keren. Op de Côte de Stockeu spatte de kopgroep uit elkaar: Armirail, Moniquet, Vanhoucke, Doubey, Ourselin en Wirtgen bleven het langst over. Met ruim drie minuten voorsprong trokken zij naar de voet van de Col du Rosier.
Het peloton werd er opgeschrikt door een massale valpartij, met onder meer wereldkampioen Julian Alaphilippe, Romain Bardet, Wilco Kelderman en Rigoberto Urán daarbij betrokken. Alejandro Valverde, Tom Pidcock en Bauke Mollema werden ook opgehouden, maar konden terugkeren. Bahrain Victorious reed ondertussen stevig door in het peloton, waar toch flink wat favorieten de val hadden ontweken.
Vlammende demarrage Evenepoel op Redoute
Op de Côte de Desnié, ruim 40 kilometer voor de finish, opende Bahrain Victorious de finale. Mikel Landa, Damiano Caruso en Wout Poels toonden zich in het offensief. De Nederlander sloeg in aanloop naar La Redoute een gaatje, maar werd nog voor de klim teruggepakt door Quick-Step-Alpha Vinyl. Aan de voet van de Redoute was het verschil met de kopgroep, waar Armirail de sterkste bleek, teruggebracht tot een minuut.
Mauri Vansevenant bepaalde het tempo op de Redoute (2,1 km aan 8,9%) en daarmee leidde hij een vlammende demarrage van Remco Evenepoel in. Hij reed iedereen uit zijn wiel en begon solo aan de afdaling, in de jacht op eenzame koploper Armirail. Daarachter waren het Bahrain Victorious en Movistar die de achtervolging leidden. Ook Wout van Aert zat in dat peloton en de Belgische kampioen zette Sam Oomen aan het werk.
Evenepoel imponeert op weg naar Luik
Op weg naar de laatste klim van de dag wist Evenepoel al snel het gat met Armirail te dichten. Dat gebeurde op 21 kilometer van de meet. Zijn voorsprong op de grote favorietengroep bedroeg toen ruim een halve minuut, ondanks de tegenwind die er stond op weg naar Luik. Met 35 seconden voorsprong begonnen Evenepoel en Armirail aan de Roche-aux-Faucons (1,3 km aan 11%).
Evenepoel gooide Armirail snel overboord en ging 14 kilometer voor de meet solo verder. In het peloton bleef een versnelling uit, waardoor Evenepoel even uit kon lopen naar 40 seconden. De achtervolgers kwamen nog iets dichterbij, maar de koploper viel geen moment echt stil.
Achtervolgers niet in staat om gat te dichten
In de uitloper van de Roche-aux-Faucons, met nog enkele zware stroken, kwam die demarrage uit de achtergrond toch. Aleksandr Vlasov trok het tempo de hoogte in en werd overvleugeld door Dylan Teuns. Hij zorgde ervoor dat het verschil met Evenepoel verkleind werd tot 20 seconden. Van Aert moest precies op dat moment passen bij de achtervolgers.
Achter Evenepoel vonden Teuns, Daniel Felipe Mártinez en Sergio Higuita elkaar, maar Valverde, Vlasov, Van Aert, Marc Hirschi, Enric Mas, Jakob Fuglsang en Jack Haig kwamen terug. De Rus profiteerde van een stil moment en ging in de tegenaanval, maar dat was al op ruime achterstand van de soevereine Evenepoel. De groep-Van Aert keek in de laatste vijf kilometer al aan tegen een achterstand van 50 seconden.
Vlasov werd nog voor de laatste kilometer ingerekend, waardoor er gesprint ging worden om de laatste podiumplaatsen. Wout van Aert ging zijn sprint te vroeg aan en viel vlak voor de finish stil. Hij werd in extremis nog gepasseerd door een verrassende Quinten Hermans, die de tweede plaats opeiste vóór Van Aert. Een compleet Belgisch podium dus.
Na de val van 9 meter hoog anderhalf jaar geleden is Evenepoel eindelijk terug op het niveau voor zijn val, misschien nog wel iets beter. Nu is de trein echt vertrokken, deze zege zal hem enorm veel vertrouwen geven.
Mooi dat hij Pogacar opvolgt op de erelijst. Tussen deze twee zullen we nog mooie strijd zien de komende jaren.
Dat Evenepoel vroeg of laat met zijn kwaliteiten een grote koers ging winnen en niet de nieuwe Eeckhout is of het enkel in de Druivenkoers kan, verbaast mij niet. Dat het nu al gebeurt en dan nog in Luik, hadden wellicht weinigen verwacht.
Maar dat betekent niet dat hij nu ineens al op het aller-, allerhoogste niveau (Pogacar het afgelopen 1,5 jaar) zit wat mij betreft. Dat moeten we van hem ook niet verwachten, een eerste monument winnen (en de manier waarop) is al heel knap.
Wat ik wel nog kwijt wil:
Ik vind de Waalse Pijl en LBL door de jaren heen over het algemeen geen aantrekkelijke wedstrijden.
Mijn top 5
Parijs-Roubaix
Ronde van Vlaanderen
Ronde van Lombardije
LBL/MLS om het even
Strade Bianchi
Best een mooi voorjaar gezien, al was het aantal afwezigen door ziekte of ander malheur (te) hoog. Ik had van Aert de handschoen willen zien opnemen in Vlaanderen, Pogacar & Roglic zien schitteren in Luik, een Alaphilippe op volle oorlogssterkte, Colbrelli erbij… Maar het zij zo.
Mooiste koersen als vanouds Roubaix en (met stip) Vlaanderen, waarin lichtgewicht Pogiboy zijn uitzonderlijke klasse nogmaals heeft tentoongespreid met een zeldzame aanvalsdrift op de hellingen en dan vooral zijn strooptocht over de Oude Kwaremont. Sauve qui peut.
MvdP met minder panache dan vorig jaar maar wel met een 2de Vlaanderen in de tas.
De verdere ontluiking van Mohoric, die aantoont dat we jonge talenten niet te snel moeten afserveren.
Misschien wel de beste ‘Vlaamse’ van Aert ooit in de Omloop en E3 die ondanks zijn coronabesmetting toch nog een mooi dubbel podium pakt in de extremen Roubaix en Luik, maar wel weer zonder winst in een monument naar huis gaat.
De revival van Ineos met als exponent de 1-2 van Van Baarle in de kasseimonumenten en nog eens een grote zege voor Kwiato, maar met een mindere Hayter en vooral heel wisselvallige Pidcock. Niet onlogisch wellicht met zijn overvol programma, maar wie spreekt nu nog over zijn regenboogtrui in de cross? Ook hij komt ongetwijfeld sterker terug, maar met de wetenschap dat hij keuzes moet maken om te oogsten.
Dikke nummertjes gezien in de Strade en vandaag in Luik, een onverwachte Teuns die net als collega 007 omnipresent was deze lente, een sterke Benoot die zonder Wout aan zijn zijde nog steeds niet aan winst toekomt, Girmay als grote Afrikaanse hoop (en met een verrassend sterk team) en een prima FdJ.
Minder onder de indruk was ik van de AG2R-crew (m.u.v. Cosnefroy), Philipsen die er niet in geslaagd is een stap voorwaarts te zetten in het klassieke werk, de Trek-boys die toch nooit echt hoge ogen wisten te gooien, Sagan bij wie de hoop op een heropleving steeds verder uitdooft, en in de grote koersen uiteindelijk toch ook een mak Lotto-Soudal.
De bende van Patje leek af te stevenen op de miskleun van het voorjaar, maar dan komt de man die voor alle onheil verantwoordelijk werd gehouden in extremis de meubelen redden met een nummertje om ú tegen te zeggen. Na Gilbert in zijn absolute prime pas de 2de Belgische zege in LBL deze eeuw en met een zelden geziene solo, dus zeker een prestatie om te koesteren.
Giro geeft nog wel mooie plaatjes en vaak mooie koers. close battle
Tour is commercieel circus en hypercontrole. Wel mooi hoe een Tour etappe de carrière van kleinere renners kan maken.
De Vuelta heeft nog wel eens geschifte etappes maar ik ontsnap nooit aan dat vreselijke septemberitis afkick-gevoel
Over gebaartjes gesproken: toch een klein wtf-momentje hier toen hij al ging juichen 3km voor de streep. Die gebaartjes maken het inderdaad irritanter als hij verliest, maar maken het toch ook specialer als hij wint. Het is alleszins geen grijze muis.
Laatste vaststelling: Woods en Fuglsang gaan Israel wel nog aan punten helpen maar dat veel te vroege "aantrekken" van de spurt waardoor ze maar 10e en 13e worden en dus samen maar 135 punten scoren was ook een faalmomentje. Gelukkig werd kopman Wellens bij Lotto weer knap 86e, lag de hele EF-ploeg en Bardet tegen de grond en gaven ook de Cofidis-kopmannen niet helemaal thuis.
Het enige wat nog spannend wordt, is welke 2 van het trio Israel/Lotto/Total de 2 wildcard plekjes gaan halen.
De aanval loont op alle fronten.
Was natuurlijk nog leuker geweest als Evenepoel ronddraaigebaartjes had gemaakt naar Ourselin eerst en Armirail nadien, aangezien hij volgens PCS met hen telkens een stukje in de ontsnapping zat.
Nog een observatie als ik de uitslag doorneem: behalve Teuns en Haig zat de rest van de Bahrein-armada in het pelotonnetje op 5 minuten, terwijl zo'n Vansevenant netjes op 2 en halve minuut binnenrolt. Dat is: volledig laten lopen, kampioenen als Mohoric, Landa en Caruso toch echt wel onwaardig.
Ik ben niet dol op Evenepoel, maar vandaag gewoon grote grote klasse. En behalve Bahrein waren alle andere teams ofwel te laf ofwel niet goed genoeg. Dat er niet gedraaid werd in die groep, ongelofelijk. Of is dat de invloed van punten? Daar hadden ze gewoon nog kunnen terugpakken, maar gingen ze allemaal voor plek 2.
Alleszins verdiende zege voor Remco! En een prachtig voorjaar gezien!
Met bovendien leuke artikels op WF en machtig veel top reacties van de forum leden!
Op naar de Giro en de andere grote rondes...go go go!!!
Zelf pleit ik voor: MSR solo vanaf de Cipressa (en dan hopen op tegenwind op de Poggio) ;-)
Spontaan denk ik dan aan Monséré in de Ronde van Lombardije, maar dat is zelfs meer dan vijftig jaar geleden.
Als je het WK ook als monument beschouwt, had je Armstrong in Oslo.
Allebei 21 geloof ik.