Veel renners en wielerliefhebbers beginnen na de Ronde van Lombardije aan hun winterslaap, maar het wegseizoen is dan nog zeker niet ten einde. In de week na Il Lombardia staat immers de Japan Cup nog op het programma. Ondanks de nog relatief jonge geschiedenis, kan de organisatie al bogen op een mooie erelijst. WielerFlits neemt je mee in de geschiedenis!

De Japan Cup staat al een tijdje op de internationale wieleragenda. De eerste editie werd georganiseerd in 1992, maar toch gaan we nog iets verder terug in de tijd. Het jaar 1990 is namelijk ontzettend belangrijk voor het ontstaan van de Japan Cup. Dat jaar werd namelijk het wereldkampioenschap wielrennen georganiseerd in Japan. De aankomst van de wegrit lag in Utsunomiya.

Het werd een hoogdag voor de Belgen, want Dirk De Wolf en Rudy Dhaenens reden die dag de concurrentie aan diggelen, op weg naar een toch wel bijzondere 1-2 voor België. In de sprint-à-deux trok Dhaenens aan het langste eind en zo was de in Deinze geboren stille kracht plots een wereldkampioen. Dhaenens werd daarop verkozen tot Belgisch sportman van het jaar, maar zijn daaropvolgende periode als wereldkampioen was zeker geen onverdeeld succes.

De wereldtitel in het Japanse Utsunomiya bleek zijn eerste en meteen ook laatste grote overwinning, want in juni 1992 – amper twee jaar na de mooiste dag uit zijn wielerleven – moest hij vanwege hartproblemen zijn carrière beëindigen. Dhaenens bleef als commentator voor Eurosport wel betrokken bij de wielersport, maar op 5 april 1998 sloeg het noodlot toe. Dhaenens, op weg naar de studio van Eurosport om commentaar te leveren bij de Ronde van Vlaanderen, raakte betrokken bij een zwaar auto-ongeluk. Een dag later blies hij in het ziekenhuis van Aalst zijn laatste adem uit, op slechts 36-jarige leeftijd.

Rudy Dhaenens is wereldkampioen, Dirk De Wolf is tweede – foto: Cor Vos

Terug naar de dag waarop de betreurde Dhaenens wereldkampioen werd in Utsunomiya. In de Japanse stad hadden ze genoten van het wielerspektakel. Meer zelfs, het zette hen aan om zelf een koers te gaan organiseren. Twee jaar later, in 1992 dus, ontstond zo de Japan Cup. De eerste editie werd gewonnen door de Belg Hendrik Redant, die Bart Bowen en Laurent Madouas (de vader van Valentin) klopte. Ook toen stond de koers al op het einde van het jaar op het menu.

De drie jaren daarna stond Claudio Chiappucchi, ook gekend als El Diablo, telkens op het hoogste schavotje. Een jaar later werd de Japan Cup toegevoegd aan de Wereldbeker. Niemand minder dan Mauro Gianetti – tegenwoordig de teammanager van UAE Emirates en wereldkampioen Tadej Pogacar – kroonde zich als winnaar van de eendagskoers. Nog een jaar later won er opnieuw een markante renner. Het was thuisrijder Yoshiyuki Abe die kon zegevieren. Tot op de dag van vandaag is Abe de enige Japanner op de erelijst.

Bauke Mollema staat twee keer op de erelijst – foto: Cor Vos

Chiappucchi is trouwens nog steeds recordhouder. Dat record deelt hij wel met landgenoot Sergio Barbero, die in 1999, 2002 en 2003 als eerste over de streep kwam. De Italianen kraaiden maar al te vaak victorie in de Japan Cup, zeker in de eerste twee decennia. In 2015 en 2019 was het een Nederlandse renner die de handen in de lucht kon steken. Bauke Mollema won tweemaal na een sprint, een keer in een kleine groep en een keer in een sprint-a-deux met Michael Woods.

In de voorbije jaren zagen we met Davide Villella, Marco Canola en Robert Power nog wel meer bekende namen aan het feest. Door de coronapandemie werd de Japan Cup niet verreden in de jaren 2020 en 2021, maar in 2022 was de wedstrijd weer terug van weggeweest en ging de zege naar Neilson Powless. Een jaar later mocht de organisatie een oud-wereldkampioen – Rui Costa – verwelkomen in het rijtje met winnaars.