Youri IJnsen

• zaterdag 11 januari 2025 om 09:30

Interview Bijna twee jaar ging Marta Cavalli gebukt onder fysiek ongemak en met name mentale problemen. Ze koerste afgelopen seizoen amper, terwijl ze in 2022 nog the next big thing was met zeges in de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl, alsmede een tweede plaats in de Giro Donne. Komend jaar wil ze Marta Cavalli 2.0 ontdekken bij Team Picnic PostNL. “Vorig jaar stond ik op het punt om te stoppen, mijn passie voor de sport was volledig weg”, vertelt ze in een openhartig gesprek met WielerFlits.

De 26-jarige Italiaanse had het naar eigen zeggen enorm naar haar zin bij haar vorige werkgever FDJ-SUEZ. Maar een zware valpartij in de Tour de Femmes tijdens haar doorbraakjaar 2022 bleef haar achtervolgen. Cavalli liep schedelletsel op bij die val en had nadien angst om in een peloton te rijden. Begin 2023 laste ze daarom een tijdelijke pauze in. Het had zijn effect, want in het najaar groeide ze weer toe naar haar beste vorm en wist ze ook opnieuw te winnen. Maar twee nieuwe valpartijen in 2024 zorgden ervoor dat ze maar vier koersdagen had in 2024. Een mentale dreun. Tot dat Rudi Kemna vanuit de Ronde van Duitsland met de wagen naar Italië reed en Cavalli bij haar thuis opzocht om een luisterend oor aan te bieden. De rest is geschiedenis.

Marta, hoe moeilijk zijn de laatste twee jaar geweest?
“Om eerlijk te zijn was ik echt heel dichtbij opgeven en het afsluiten van mijn wielercarrière. Maar op het moment dat ik vaarwel wilde zeggen, ontmoette ik iemand die nog altijd in mij geloofde. Diegene wilde me helpen om terug te keren in the game. Door valpartijen en blessures was het echt enorm lastig de laatste twee seizoenen. Maar mentaal gaat het nu echt een stuk beter. Ik voel dat wielrennen nog altijd mijn grootste passie is en dat dit mijn droombaan is. Het was dus heel moeilijk, maar ik kijk uit naar de toekomst.

Daarin hebben een aantal mensen wel een sleutelrol gespeeld. Ik heb echt mijn gedachten moeten ordenen. Wielrennen was mijn baan. Het was gewoon geworden, het hoorde erbij. Ik genoot er niet meer van. Maar afgelopen periode vond ik de goede spirit terug, het goed gevoel. Ik geniet er weer van. En in mijn beleving is dat nodig: als je succesvol wilt zijn in het wielrennen, moet je jezelf blijven uitdagen. Alsof het een spel is. Dan geniet je er het meest van. Je hebt veel passie en toewijding nodig om elke dag 100% uit jezelf te halen. Iedere training, iedere poging, iedere koers. Als je niet iedere keer je limieten op zoekt en ze passeert, heb je geen succes. 

Over de limiet gaan kan alleen als je er zelf in geloof dat je dat kan. Dat was ik kwijt. Maar door de personen om me heen, begin ik dat gevoel op de fiets nu weer terug te krijgen. Ik moet ook zeggen dat de mensen van Team Picnic PostNL daarbij horen. Ik had het genoegen om de afgelopen maanden meermaals met Rudi Kemna te praten. Hij was heel erg open om me in de ploeg te introduceren, ondanks dat ikzelf in een moeilijke periode zat. Rudi geloofde dat met nieuwe mensen om mij heen en een nieuwe omgeving, ik die donkere bladzijde kon omslaan.”

foto: Patrick Brunt

Je had het ook over een specifiek persoon, ik heb me laten vertellen dat hij Mirco heet. Wat kun je over hem vertellen, wat heeft hij gedaan om je er bovenop te krijgen?
“Hij fietste voorheen ook, maar stopte toen hij junior was. Anderhalf jaar geleden besloot hij opnieuw te gaan fietsen. Ik ontmoette hem een paar keer, want hij sloot zo nu en dan aan in onze trainingsgroep. We raakten dan wel eens aan de praat. Mirco was altijd heel aardig voor mij. Op een gegeven moment besloten we eens af te spreken en kwam ik erachter hoe goed hij bij mij paste. Toen ik een van de moeilijkste momenten doormaakte en ernstig twijfelde over mijn wielercarrière, was hij er ineens voor mij. We leerden elkaar beter kennen en besloten samen op vakantie te gaan. En daar sprong de vonk over. Hij is nu mijn vriend.”

Ook dankzij een gedeelde passie voor gebakjes en desserts, geloof ik toch?
“Absoluut, dat is zeker een connectie. Mirco is bakker van beroep en we spenderen veel tijd in de keuken. We houden van dezelfde lekkernijen. We vinden het leuk om traditionele gerechten een andere smaak te geven, om daar een beetje mee te experimenteren en nieuwe recepten uit te vinden. Mirco geeft mij wel eens tips om goede broden te bakken, waar ik veel van leer. Ik probeer hem dan weer aan te moedigen om nieuwe ideeën tot uitvoer te brengen voor zijn winkel in Piacenza. Hij verkoopt daardoor nu nieuwe producten, waar zijn klanten heel blij mee zijn. Zo probeer ik hem ook te helpen, nadat hij mij enorm gesteund heeft. Ik geniet enorm van onze tijd samen. Maar bovenal ben ik Mirco erg dankbaar voor het feit dat ik mijn vertrouwen terug heb.”

Wat heeft ervoor gezorgd dat je voor een Nederlandse ploeg koos? Wat heb je hier wat je elders niet vindt?
“In de gesprekken die ik voerde kreeg ik het idee dat deze ploeg anders is. De relatie tussen de mensen binnen de ploeg is meer als een grote familie. Toen ik hier arriveerde voor het eerste trainingskamp in december en de meiden ontmoette, was ik compleet verbaasd door hun houding. Ze waren allemaal erg aardig. Ik heb gezegd dat ik hier ben om mijn werk te doen en dat ik me graag aan hen wil committeren, omdat we samen succesvol willen zijn. Er ligt hier alleen geen druk op het moeten winnen. Het belangrijkste is dat je alles geeft. Dat is iets wat me enorm helpt. Ook besteden ze hier veel aandacht aan materiaal, voeding, kleding, nieuwe innovaties, noem het maar op. Team Picnic PostNL streeft perfectie na. 

Daarnaast is de wisselwerking met de mannenploeg iets waar wij als vrouwen een enorm voordeel mee kunnen doen. Wij kunnen van hun ervaringen leren. Nogmaals: FDJ-SUEZ was een geweldige ervaring voor mij. Alleen, wielercarrières zijn maar kort. Ik wil niet heel mijn loopbaan in hetzelfde team verblijven, alleen maar omdat ik me daar comfortabel bij voel. Ik kwam nu op een punt dat het goed was om uit mijn comfortzone te stappen. Hier wil ik de laatste stap in mijn ontwikkeling zetten. Natuurlijk is de Marta van 2022 nog ver weg. Maar ik denk wel dat die versie van mezelf niet de beste is die ik kan of kon zijn. Het initiële plan is om terug te keren op dat niveau. Daarna willen we verder ontwikkelen en ik denk dat ik die mogelijkheid bij dit team heb.”

• 

  20 nov

  Lees ook Marta Cavalli haalt motivatie uit overstap naar dsm-firmenich PostNL: "Kans om opnieuw te beginnen"

  20 nov

Waar sta jij dan op dit moment, voor je gevoel?
“Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Fysiek gezien had ik in 2022 echt een heel, heel hoog niveau. Nu is dat iets minder. Maar om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat ik er heel ver vanaf sta. Natuurlijk heeft het afgelopen jaar daar niet aan bijgedragen, omdat ik amper koersen reed. Maar mijn fysieke niveau opkrikken is geen probleem. Onze trainers zijn voorbereid om mij naar het hoogste niveau ooit te stuwen. Maar dat is niet genoeg om de top te bereiken. Het niveau in het peloton is ook gegroeid. Op dit moment weten we nog niet waar ik naartoe moet groeien om succes te boeken. Voor nu wil ik me vooral goed voelen binnen de ploeg en zien hoe het samenwerken met de andere meiden in koers gaat.”

Voel jij op dit moment nog angst of twijfel?
“Dat weet ik nu nog niet. Maar ik ga er wel vanuit dat ik het nog wat eng zal vinden in het begin. Alleen ik werk er hard aan om me comfortabel te voelen op hoge snelheid in het peloton en tijdens dwaze afdalingen. Of ik nog wel nerveuze koersen als Vlaamse klassiekers (zesde in de Ronde van Vlaanderen 2021, red.) en Parijs-Roubaix (vijfde in 2022, red.) ga doen? In de toekomst wil ik me echt meer op Roubaix gaan focussen. Ik vind dat een van de gaafste wedstrijden op de kalender. Bovendien bewaar ik er goede herinneringen aan. Het is eng, maar geweldig tegelijk. Roubaix en Vlaanderen zijn koersen waarom wielrennen bestaat. Natuurlijk wil ik die weer rijden!”

Waar gaan we je voor het eerst in actie zien? En als ik het goed begrijp, blijf je dus eerst weg van doelstellingen?
“Dat zeg je goed. Ik vind het belangrijk om mezelf eerst goed te voelen in de ploeg. Dat is eigenlijk het hoofddoel. Als ik het seizoen eindig zonder zeges, podia of goede resultaten, dan is dat prima. Het jaar 2025 geldt vooral als basis voor de toekomst, voor de komende jaren in deze ploeg. Ik ga beginnen in de Vuelta a Valenciana en daarna gaan we het beste plan maken om in topvorm te beginnen aan de Ardennenklassiekers. Pas daarna gaan we aan de grote rondes denken, of we de Giro d’Italia, Tour de France of Vuelta a España doen. Of twee van die rondes, maar in ieder geval geen drie. Het is dus echt stap voor stap. “

Tot slot, om met een metafoor te spreken: wat zou voor jou in 2025 de kers op de taart zijn?
“Dat ik weer kan genieten van mijn vak als wielrenster. Het belangrijkste wat ik de laatste periode geleerd heb, is om te genieten van iedere dag en rustig te blijven. Het is wat het is, we zien het morgen wel weer. En als er iets verandert, verander ik mee. Zo niet, dan niet. Carpe diëm.”