Het WK veldrijden 2023 in Hoogerheide bracht afgelopen weekend spektakel voor alle crossfans en in bijna iedere categorie won de sterkste in koers. Er waren ook bijzonder weinig cruciale incidenten, op drie na: het slippertje van Puck Pieterse bij de start, de val en lekke band van topfavoriete Lauren Molengraaf én de harde crash van Andrew August. Dat laatste is een bijzonder verhaal.
De nieuwe voorjaarseditie van RIDE is nu verkrijgbaar! Dit 180 pagina's dikke wielermagazine staat vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Bestel hem nu online. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! De 17-jarige Amerikaan behoorde bij de junioren tot een van de schaduwfavorieten. Vorig jaar was hij als eerstejaars junior al als vijfde geëindigd in Fayetteville, na een aantal veelbelovende resultaten in België. Deze winter zette hij die prestaties voort. Zo won hij in november nog de Koppenbergcross bij de junioren, terwijl hij de eerste wedstrijden vanaf de zesde en zevende startrij moest beginnen. Pech en ziekte bleven de Amerikaan achtervolgen in de Wereldbeker Zolder (vijfde), de X2O Trofee in Koksijde (vijfde) en de Wereldbeker van Benidorm (vierde).
Wanneer hij fit was en recht kon blijven, werd AJ August door sommigen zelfs de wereldtitel toegedicht. Maar zoals in lijn met zijn crosswinter, ging het ook in Hoogerheide mis. Bij de start kwam de jongeling ten val, waarna hij in gescheurde kledij met pech naar de eerste materiaalpost rende. Als 71ste en laatste kwam hij uit de pits, met één minuut en 36 seconden achterstand op de leider in de wedstrijd. August begon toen aan een ellenlange inhaalrace, waarna hij op een nietszeggende 22ste plaats eindigde. Scorebordjournalistiektechnisch: gefaald.
Mede-favoriet Michael Schwarsbacher (Slowakije) rijdt in Augusts wiel
Maar wie dieper in zijn prestaties duikt, ziet dat de jonge Amerikaan de kans gemist heeft om voor de medailles te strijden. Na de eerste ronde bedroeg zijn achterstand op Léo Bisiaux één minuut en 38 seconden, maar zijn rondetijden daarna waren verbluffend: August was de snelste in de tweede ronde, reed vervolgens de vijfde en vierde tijd in rondes drie en vier, was daarna opnieuw de snelste in de voorlaatste ronde en hij zette de zevende tijd neer in de slotronde. Uiteindelijk finishte hij op één minuut en 41 seconden van de Franse wereldkampioen.
Een prestatie van formaat, want vanaf het verlaten van de eerste materiaalpost in de eerste ronde tot aan de finish verloor August slechts vijf tellen op Bisiaux. Wie bedenkt dat nummer twee Senna Remijn en nummer drie Yordi Corsus respectievelijk elf en zeventien seconden achter de Fransman eindigden, moet vaststellen dat de Amerikaan – die pas in december zijn zeventiende verjaardag vierde – een potentiële WK-medaille verloren heeft door zijn valpartij na slechts luttele seconden op de startstrook.
Op stage met INEOS Grenadiers
Het talent van de jongeling blijft niet beperkt tot het veldrijden. Ook op de weg heeft hij als eerstejaars junior indruk gemaakt. Zo werd hij negende in de Internationale Driedaagse van Axel (UCI 2.1), achtste in de Oostenrijkse Junioren Rundfahrt (2.1), won August een rit in de Watersley Challenge (UCI Nation’s Cup U19) en eindigde hij als tweede in Rondes des Vallées en Vuelta Junior a la Ribera del Duero (2.1). In die laatste koers bleef alleen het besnorde Portugese toptalent Antonio Morgado hem voor; hij werd tweede op het WK en koerst voor Hagens Berman Axeon.
Dat August veel talent heeft, is ook de WorldTeams niet ontgaan. Sterker nog: INEOS Grenadiers zou hem afgelopen winter al hebben meegenomen tijdens een trainingskamp. De Amerikaan ziet zichzelf als een goede klimmer en hoopt uit te groeien tot klassementsrenner. Bij de Britse formatie kwam hij in ieder geval een bekende tegen. Magnus Sheffield groeide op in dezelfde stad (Pittsburg in de staat New York), op slechts enkele minuten rijden van zijn huis. Komend wegseizoen is August nog junior. Maar het lijkt erop dat we het laatste van hem nog niet hebben gehoord.
Dit bericht op Instagram bekijken
8 Reacties
Mooi om hier een artikel aan te wijden. Zeer sterke race inderdaad, zeker als je er rekening mee houdt dat het inhalen van 50 renners je ook telkens een beetje oponthoud en tijdverlies oplevert.
Geeft ook blijk van mentale kracht en doorzettingsvermogen. Een zeker elan, zeg maar ;-)
Aan de andere kant kun je bij het springen van groepje naar groepje ook steeds even bijkomen en uit de wind zitten.
De vergelijking met de kop van de wedstrijd gaat gewoon volledig mank. Bisiaux rijdt bijna de hele wedstrijd met zijn kop in de wind, Remijn en Corsus de halve wedstrijd. Vanaf het moment dat het Remijn niet lukte om het gat op Bisiaux te dichten werd het voor de eerste twee in koers een geval van consolideren en voorsprong behouden. Bisiaux op Remijn en Remijn op het achtervolgende groepje Belgen. Dan moet je berekenend rijden. Voor August was het een geval van vol gaan en we zien wel waar het schip strandt.
En over die overwinning op de Koppenberg mag worden opgemerkt dat bijna de gehele top 10 van dit WK daar niet aanwezig was, aangezien dat op de dinsdag voor het EK was.
Edit: Hij veroorzaakt die val overigens zelf. Staat op de eerste rij, maar start zo sloom dat er een Slowaak van achteren op hem rijdt en bij een poging hem te ontwijken onderuit gaat.
Je kan de wedstrijdomstandigheden niet zomaar met elkaar vergelijken inderdaad, maar het blijft wel boven water staan dat August meerdere zeer snelle rondes rijdt die in de buurt komen van de rondes waarin Bisiaux en Remijn er het maximale uithaalden.
De stelling dat hij zonder val dicht in de buurt van het podium had kunnen komen, lijkt me daarom niet onredelijk. En vallen hoort er uiteraard bij, maar dat de val zijn eigen schuld was doet niets af aan zijn knappe prestatie nadien.
Dicht bij het podium komen is al heel iets anders dan ‘hoe … een WK-medaille verloor”. Jens Dekker noemde hem op Twitter zelfs de sterkste in de koers (waarschijnlijk de inspiratie voor dit artikel). Dat is gewoon dom.
Ja, dat zag ik. Jens Dekkers stelling vond ik zwaar overdreven, in de titel hier kan ik me wel vinden. Een lichte journalistieke overdrijving om de aandacht van de lezer te krijgen. Maar naar mijn gevoel geen geval van clickbait, omdat hij wellicht om de medailles had kunnen vechten.
Ik was aanwezig op de wedstrijd en voor mij was hij samen met bisaux de topfavoriet. Hij heeft echt geen voordeel gehad om groepjes in te halen omdat de achterblijvers heel wat trager reden dan hem. Eerder nadeel omdat hij op sommige plaatsen vast zat achter een treintje.
Ook andere veldritten die hij dit jaar reed heeft hij zijn portie pech gehad om dan nog vierde of vijfde te eindigen. Hopelijk blijft deze jongen de weg combineren met het veld, maar vrees er wat voor..
Lekker stoer dit
Ik pleit voor 4 cruciale incidenten: de VingerCanadees bij de elitemannen mocht er ook zijn.