Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2025: Dit waren de verrassingen en tegenvallers
De Giro d’Italia zit erop. De voorbije drie weken zaten weer vol onverwachte wendingen. Sommige renners staken boven zichzelf uit, anderen konden niet aan de verwachtingen voldoen. Wie waren de verrassingen en tegenvallers van deze Ronde van Italië? Een overzicht.
Verrassingen
Isaac Del Toro
Toen UAE Emirates XRG aan de Giro d’Italia begon, noteerden veel wielervolgers Adam Yates en Juan Ayuso als de kopmannen. Hoe anders is dat na drie weken? Isaac Del Toro reed zichzelf in de gravelrit naar Siena naar het roze en kroonde zich in de slotweek tot absolute kopman binnen de rijkste ploeg ter wereld. Bij het ingaan van de derde week waren er nog wat vraagtekens rondom de klimcapaciteiten van de 21-jarige Mexicaan, maar hij nam na een mindere 16e etappe veel twijfels weg door een dag later in Bormio terug te slaan met een ritzege.
Uiteindelijk kunnen we concluderen dat de jonge Del Toro tot de drie beste klimmers van de Giro behoorde. Iets dat velen op voorhand niet voor mogelijk hadden gehouden. Maar vraagtekens zijn er nog steeds, met name door de tactische keuzes in de etappe over de Colle delle Finestre. Ongetwijfeld zullen we in de toekomst nog veel antwoorden krijgen van de man die de Giro lange tijd roze kleurde.
foto: Cor Vos
Giulio Pellizzari
Zijn echte doorbraak vond al plaats tijdens de Giro d’Italia van 2024, waar Giulio Pellizzari in dienst van VF Group Bardiani-CSF Faizanè in veel bergetappes voor de aanval koos. Met name zijn prestatie in de kletsnatte 16e rit naar Santa Cristina Valgardena, waarin hij enkel Tadej Pogacar voor zich moest dulden, maakte indruk. Zijn goede seizoen leverde hem een overstap op naar Red Bull-BORA-hansgrohe.
In plaats van eigen ritsucces najagen, wachtte een rol als superknecht van Primoz Roglic. In die rol viel de 21-jarige Italiaan al positief op, maar na het uitvallen van de Sloveense kopman deed hij daar nog een schepje bovenop. Pellizzari kon zich in de slotweek regelmatig meten met de beste klassementsrenners en steeg naar een zesde plek in het eindklassement. Hij zal zijn knappe prestatie gezamenlijk met vriend Del Toro vieren tijdens een etentje in Monaco.
foto: Cor Vos
Nicolas Prodhomme
In de Tour of the Alps kreeg Nicolas Prodhomme een etappezege van zijn jongere ploegmaat Paul Seixas in de schoot geworpen. De reden? Seixas zal nog vaak kunnen zegevieren in zijn carrière. Na de Giro d’Italia kunnen we dat misschien ook wel zeggen over Prodhomme. De Fransman bleek in de koninginnenrit verreweg de sterkste vluchter. Na afloop gaf hij aan dat hij eindelijk durft te gokken en aan te vallen. Nu hij dat eenmaal heeft uitgevonden, is de kans groot dat we de klimmer van Decathlon-AG2R La Mondiale nog veel vaker zien meestrijden in zware koersen. Zou Seixas al spijt hebben?
foto: Cor Vos
Daan Hoole
Als Nederlanders kenden we Daan Hoole al als goede tijdrijder, maar in deze Giro heeft hij zijn kwaliteiten ook meermaals aan het internationale publiek getoond. We kunnen niet spreken over een doorbraak – daarvoor heeft Hoole zich al te vaak bewezen – maar de zege in de tweede tijdrit kwam voor velen toch als een verrassing. Buiten het individuele succes van de Nederlander was hij onmisbaar als knecht in het succesvolle Lidl-Trek. Hoole kan met meer dan een positief gevoel terugkijken op de grote ronde.
foto: Cor Vos
Casper van Uden
Olav Kooij, Mads Pedersen, Kaden Groves, Matteo Moschetti, misschien een Milan Fretin of Sam Bennett – dat waren de snelle mannen waar we op moesten letten in de eerste rit voor de pure sprinters. Maar het was Casper van Uden die met de zege ging lopen. En hoe. De renner van Picnic PostNL werd perfect gepiloteerd door Bram Welten, maar maakte het vervolgens ook met verve af. Het was voor de 23-jarige Nederlander zijn eerste overwinning in de WorldTour. Winnen deed hij later in de Giro niet nog een keer, maar in Viadana werd hij nog wel een keer tweede.
foto: Cor Vos
Simon Yates
Natuurlijk, we wisten al dat Simon Yates een enorme klasbak is. Per slot van rekening schreef de Brit in 2018 de Vuelta a España op zijn naam en leek hij datzelfde jaar op weg naar de eindzege in de Giro d’Italia. Maar de laatste jaren haalde hij dat niveau niet meer. En ook de eerste maanden voor Visma | Lease a Bike verliepen niet helemaal soepel. Zelfs in de eerste weken van de Giro kon Yates niet écht indruk maken. Hij bleef echter wel in de race en sloeg op de Colle delle Finestre – daar waar hij zeven jaar eerder de Giro verloor – keihard toe. Dat scenario had vooraf niemand aan zien komen. Behalve misschien hijzelf.
foto: Cor Vos
Tegenvallers
Tom Pidcock
Tom Pidcock en zijn Q36.5 Pro Cycling hoorden pas laat in het voorjaar dat zij mochten deelnemen aan de Giro d’Italia. Er moest een extra wildcard aan te pas komen, maar de Brit stond met ambities aan het vertrek in Albanië. “Mijn doel is om te winnen en elke dag te koersen. Een klassement? Daar ben ik niet echt in geïnteresseerd”, sprak de puncheur voor La Grande Partenza uit. Maar die instelling hebben we in de afgelopen drie weken helaas maar weinig teruggezien.
Pidcock noteerde enkele ereplaatsen, maar was nooit echt dichtbij ritwinst. Zelfs niet in Siena, waar hij op voorhand wel als absolute topfavoriet werd omschreven. De kopman van het Zwitserse ProTeam leek – in tegenstelling tot zijn ambitie voorafgaand aan de Giro – steeds meer te gaan geloven in een goed klassement. Het werd dus een Giro van zo lang mogelijk aanklampen voor de Brit, maar ook dat lukte in de laatste bergetappes niet meer. Het hinken op twee gedachtes – ritwinst of klassement – brengt de olympisch kampioen mountainbiken naar een 16e plek in het algemeen klassement.
foto: Cor Vos
Wout Poels
Wout Poels reisde naar Albanië en Italië af met maar één doel: de trilogie voltooien. Na een etappezege in de Vuelta en de Tour, kon een ritoverwinning in de Giro niet achterblijven. Maar voorlopig blijft dat wel het geval. Waar XDS Astana dit seizoen – en in de Giro – lijkt te vliegen, zat het voor de Limburger niet mee. Lorenzo Fortunato won de blauwe bergtrui, Christian Scaroni pakte een prachtige ritzege, maar de zeldzame kans die Poels kreeg, kon hij niet benutten.
In de elfde rit, waar Richard Carapaz wist te zegevieren, leek Poels in een kansrijke vlucht te zitten. Helaas voor de Nederlandse klimmer zat ook Luke Plapp in die ontsnapping. Zijn aanwezigheid zorgde er mede voor dat het niet boterde in de kopgroep. Poels zag zijn kans in rook opgaan. Maar eerlijk is eerlijk: in de vele bergetappes die volgden, kon de 38-jarige klimmer uit Venray ook niet overtuigen. En dus kunnen we gerust spreken over een teleurstellende Giro.
foto: Cor Vos
Juan Ayuso
Voorafgaand aan de Giro d’Italia werd Juan Ayuso (gezamenlijk met Primoz Roglic) aangewezen als topfavoriet voor de eindzege. Lange tijd leek de Spanjaard te kunnen voldoen aan die verwachtingen. Twee degelijke tijdritten, een ritzege op de eerste aankomst bergop en een sterke ploeg om zich heen. Maar vanaf de graveletappe naar Siena kantelde het momentum binnen UAE Emirates XRG. Isaac Del Toro reed zichzelf in het roze en Ayuso was niet meer duidelijk de enige kopman.
In de 16e etappe naar San Valentino zakte de witte truidrager erdoorheen. Ayuso verloor bijna een kwartier op de ritwinnaar en zag de kans op de eindzege in rook opgaan. Twee etappes later moest de pas 22-jarige renner opgeven met een dik oog door een bijensteek. Ondanks zijn leeftijd en ritzege mag je van Ayuso meer verwachten, daar is hij door zijn geweldige voorjaar zelf verantwoordelijk voor.
foto: Cor Vos
Primoz Roglic
Noemen we Juan Ayuso, dan moeten we ook Primoz Roglic noemen. De ervaren Sloveen zou een duel uitvechten met de jonge Spanjaard, verwachtte men, maar daar kwam niets van terecht. Roglic begon nog wel sterk aan de ronde, met een tweede plaats in de tijdrit in Albanië. Op de eerste serieuze aankomst bergop kreeg hij echter al een tik. De zwaarste klap kreeg de kopman van Red Bull-BORA-hansgrohe echter in de gravelrit naar Siena, waar hij ten val kwam. Daar zou hij nooit meer echt bovenop komen.
In de tweede tijdrit naar Pisa was er nog een opleving, maar later in de tweede week verloor hij weer terrein. De Sloveen, die door enkele valpartijen niet meer okselfris rondreed, zakte er vooral doorheen in de zondagsrit naar Asiago. De dag na de tweede rustdag stapte hij nog wel op, maar na wéér een val gaf hij er de brui aan. Nee, de Giro heeft niet opgeleverd wat Roglic ervan gehoopt had. Al zal hij in gedachten alweer bij de Tour de France zitten.
foto: Cor Vos
David Gaudu
Groupama-FDJ reed een vrij anonieme Giro d’Italia, maar dat geldt – in negatieve zin – niet voor kopman David Gaudu. De Fransman zat regelmatig in de vlucht van de dag, maar moest telkens vroeg lossen. Van een tweevoudig Vuelta-ritwinnaar en de nummer twee van Parijs-Nice 2023 (tussen Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard) verwacht je simpelweg meer. Al hield het dit seizoen – behoudens een ritzege in de Tour of Oman – sowieso niet over voor de klimmer.
foto: Cor Vos
Majka was in de laatste week een echte knecht, maar dan heb je het ook wel gehad. Mc Nulty reed als een zuinige en berekenende renner voor zijn eigen klassement. De ploeg reed achter Del Toro aan om Roglic op achterstand te zetten. Vine is gewoon waardeloos want ligt altijdwel bij een val en was dus nu ook weer weg in de beslissende ritten. Ayuso had logischerwijs zijn eigen agenda als kopman en voor de lieve vrede binnen die ploeg is het maar goed dat hij kraakte. Ayuso reed vorig jaar in de Tour ook vooral met het oog op zijn eigen top 10 plekje.
UAE heeft als team gewoon gefaald deze ronde. Tactisch is het allemaal belabberd. Iets dat Pogacar makkelijk kan verbloemen als hij weer eens van ver aan gaat, maar dit optreden was ronduit dramatisch.
Waar Visma de afgelopen jaren met vier verschillende renners een grote ronde won (Roglic (4), Vingegaard (2), Kuss en Yates (1) blijft het bij UAE ondanks dat ze op papier de sterkste ploeg hebben beperkt gebleven tot de vier rondes die Pogacar won. De sterkte van Pogacar verbloemt daar de zwakte van het team zijn.
Tuurlijk in de breedte zijn ze heel sterk, maar het uitspelen daarvan is toch wel noodzakelijk. Laat voorop staan dat het ongelooflijk knap is, je koopt er alleen niks voor.
UAE, mag meer verwachten van de ploegleiders, ook zij moeten leveren.
Poels zegt al een jaar dat een Girorit zijn grote resterende carrière-doel is en Pidcock zat al maanden te zeuren over die wildcard en zijn halve seizoen daarom in teken van die koers. En dan allebei nauwelijks een poging ondernemen om iets te laten zien. Kan perfect begrijpen dat je alles op alles zet, probeert en probeert en probeert, maar dat het helaas niet lukt. Dit duo zat echter al maanden te verkondigen dat ze gingen uitpakken in de Giro en na 3 weken wist je niet dat ze hebben meegereden.
De vorm van Bilbao leek ook nergens op, maar die ondernam dan tenminste nog (weliswaar gefaalde) pogingen om er iets van te maken en om zichzelf naar een hoge niveau te proberen forceren.
Het wordt tijd dat Merlier en Evenepoel (als die al op zijn topniveau raakt) weer beginnen te scoren, want het is nog zeker geen topseizoen tot dusver.
In die zin viel Van Aert ook mee door na zijn valseizoen vorig jaar 3 weken vlotjes door te komen en vertrouwen te tanken op de fiets.
Op de fiets blijven zitten wordt steeds meer dé bepalende factor in de wielersport. Ook hier zijn de 2 topfavorieten uitgevallen.
Caruso, Gee, Asgreen, Garofoli en Paleni toch wel positieve verrassingen.
Lamperti heeft vooral in dienst van Magnier gereden (die ook niet echt uitblonk) en in zijn enigste sprintkans 5de geëindigd.
Van Baarle ook puur in knechtenrol (maar lijkt ook niet meer de klimmersbenen te hebben om bij beter deel van het peloton over te blijven).
Arensman moeilijke eerste dag. Vervolgens wel goed gereden (ook in dienst van Bernal), maar blijkbaar toch veel last van een valpartij in laatste week. Heeft tenminste de ronde nog uit gereden.
Del Toro, S. Yates, Van Aert, Vacek, Pedersen.
Meevallers:
Carapaz, D. Caruso, Bernal, Hoole, Den Uden.
Tegenvallers:
Ayuso, Storer, Arensman, Pidcock, Thijssen.
En iemand als Thymen Arensman? Gedeeld kopman met klassementsambities. Reed de hele Giro achter de feiten aan en haalde net de top 30! Als zo'n iemand de lijst met tegenvallers niet haalt kan de lijst onmogelijk serieus genomen worden!
Arensman slechte eerste dag (komt bijna gewoonte).
Daarna best sterk, bijna altijd bij de favorieten, goeie tijdrit en gravel rit en uiteindelijk telkens rond die top-10 gebleven tot etappe 16 (toen stond hij nog 9de in AK) ten val kwam en door pijn zijn klassement niet meer kon verdedigen.
Zal niet zeggen dat hij zo werelds rondreed, maar was ver van teleurstellend. En uiteindelijk is een top10 in ak gewoon zijn niveau. Niet meer of minder
Ondanks dat ze daar soms zelfs niks aan kunnen doen.
Ik denk dat of je het nu aan Roglic, Ayuso, Landa of Arensman vraagt, dat ze allemaal zullen beamen dat het voor hen een tegenvallende Giro was.
Ik had verder torenhoge verwachtingen van Poels. Twee overwinningen, schreef ik hier eerder nog, zou hij binnenharken. Maar helaas, hij heeft onzichtbaar rondgereden.
Bilbao hoorde ik ook al terecht noemen. Normaal, als hij meezit in een ontsnapping, gaat hij voor de hoofdprijs. Deze Giro daarentegen moest hij telkens te vroeg afhaken.
Pedersen, Del Toro, Carapaz, Fortunato,
Goed/boven verwachting:
S.Yates, Gee, Caruso, Pellizari, Bernal, Van Uden , Kooij, Van Aert, Aular, Zijlaard, Vacek (en gehele Trek-team)
Degelijk/verwachting
Storer, Poole, Groves, Harper, Cattaneo, Garofoli, Steinhauser, lemmen
Slecht/Onder verwachting
Roglic, Ayuso, Del toro (ja beide lijsten kunnen gehaald worden), geheel UAE team, Tiberi, Pidcock, Gaudu, Bilbao, Kelderman, D.Martinez
De grootste tegenvaller is UAE ploegleiding. Dat die niet kunnen aangeven bij del toro dat hij moet gaan. Ja 1 x. Dat is niet voldoende. Helemaal niet als vooraf bepaald is om bij carapaz te blijven.
Arensman viel me ook niet mee voor de 'lichte' valpartij.
Van Kelderman, Poels, Vader had ik als chauvinist meer gehoopt. Zelfs van Kooij had ik meer verwacht (ook in klimmend opzicht).
De tijdritten van van Aert vielen me tegen. Als hij geel wil in juli dan moet daat wat aan gebeuren.
A. Yates viel tegen.
Vacek, del Toro, Carapaz, Gee, Fortunato, Scaroni, Prudhomme, Garfoli en ook Harper waren boven mijn verwachting.
Weet iemand waarom de Bondt ging rijden voor Carapaz en del Toro? Ik kan alleen roddels vinden over een slechte relatie met van Aert.