Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2022: Potentiële ritwinnaars bij Quick-Step-Alpha Vinyl, Valverde blikvanger Movistar
Quick-Step-Alpha Vinyl en Movistar hebben hun selectie vrij gegeven voor de Giro d’Italia. Bij de Belgische ploeg komt onder meer sprinter Mark Cavendish in actie, bij de Spaanse ploeg zal ancien Alejandro Valverde een van de renners zijn die op zoek zal gaan naar een ritzege.
Bij Quick-Step-Alpha Vinyl zal er hoofdzakelijk voor ritzeges gestreden worden. In de vlakke etappes hebben ze daarvoor sprinter Cavendish, die zal bijgestaan worden door Michael Mørkøv, Davide Ballerini en Bert Van Lerberghe. Maar ook in het Italiaanse gebergte kunnen de renners van manager Patrick Lefevere goed voor de dag komen. Met James Knox, Mauro Schmid, Pieter Serry en Mauri Vansevenant hebben ze daar ook een aantal kandidaat-winnaars.
“We zullen dag per dag bekijken wat we kunnen presteren. We weten dat het niet gemakkelijk gaat worden, maar we gaan zoals altijd alles geven. We gaan voor elke kans vechten”, aldus ploegleider Davide Bramati. “Cavendish heeft al veel etappes gewonnen in de Giro, bovendien kan hij ook nu op sterke renners rekenen in de vlakke ritten. Hij zal goed ondersteund worden.”
De volledige selectie van het Movistar bestaat naast Valverde uit Colombiaan Iván Ramiro Sosa, Amerikaan Will Barta en Spanjaarden José Joaquín Rojas, Antonio Pedrero, Sergio Samitier, Jorge Arcas en Oier Lazkano. “Zowel Valverde als de rest van het team zullen deze Ronde niet met lege handen verlaten. De mengeling van de jeugd en ervaring binnen Movistar zal van de maand mei hopelijk weer een interessante en mooie maand maken”, lezen we op de site van de ploeg.
De 24-jarige Sosa schreef afgelopen week nog de Vuelta Asturias op zijn naam. In twee van de drie etappes ging de overwinning naar Simon Yates, Sosa won de tweede etappe na een knappe solo. De Colombiaan verloor in de andere etappes geen tijd, waardoor hij de eindwinnaar werd. Eerder dit seizoen werd hij al vijfde in de Gran Camiño en tiende in de Ruta del Sol.
Dus als ik het goed zie maar liefst 4 wissels tov het "originele" plan:
Masnada & Van Wilder zijn voor een tijd out, dat was al duidelijk dat die niet meer zouden starten.
Bagioli was in Catalonië best ook maar werd ziek (of viel ie?) waardoor hij moest opgeven. Na z'n comeback in de Amstel viel hij (opnieuw?) in de Brabantse Pijl om dan het koppel FW - LBL te missen.
Cerny tot slot heb ik het raden naar of die niet fit is, of toch gewoon gepasseerd. Gaf op in het slotweekend van Romandië (nadat z'n proloog niet super was). Aan zo'n type heb je in deze selectie (indien fit én in goeie doen) namelijk net meer nood als aan 3x een type als Morkov / Van Lerberghe / Ballerini.
Met Morkov, Ballerini en Van Lerberberghe toch wel een top leadout voor Cav.
En bij de iets zwaardere etappes kan Ballerini ook nog een gooi doen als het tot sprinten komt.
Bij de klimmende mannen zie ik wel een glansrol voor Vansevenant. Heeft getoond dat hij in goeie doen is en zie ik wel strijden in de lange vlucht.
Bij Movistar vraag ik me af of ze terug voor good old valverde gaan en in welke mate Sosa mag proberen zijn ding te doen. Ze gaan wss terug voor een top-10 in het AK
Ik zie Pedrero ook wel iets moois doen.
Voor de rest toch de ietswat 'onbekendere' equipe
Wie wordt er warm van nog eens een top 10 plek voor iemand die al meer en beter gepresteerd heeft?
Ik zie hem wel meermaals meegaan in de ontsnapping voor etappezeges en mogelijks zelf bergtrui ( al Bouchard en guerreiro het kunnen).
Serry als brommer kan idd nog wel lukken, maar is toch niet hetzelfde, want veel sprintersploegen zullen niet echt meerijden denk ik. Alpecin zal afvallen, FDJ zie ook niet direct rijden voor Demare, dus zal het op Quickstep, Lotto (en Israel voor Nizzolo?) vallen.
Sosa heeft al veel in dienst gereden en toch af en toe zich al bewezen in een kleinere ronde met klimwerk. Zou het wel mooi vinden mochten ze in Movistar hem zijn ding laten doen.
Want (hoewel hij terug sterk rijdt) Valverde zie ik toch geen hoge AK (lees richting podium) behalen.
En Valverde 'blikvanger' bij Movistar? De keizer van het afwachtend koersen en het bord leegeten van de anderen tot het te laat is en er niets meer op zijn eigen bord ligt, zou ik minder en minder een blikvanger noemen. Het is veelzeggend hoe hij sinds de aankomst weggehaald is uit Ans nooit meer podium heeft kunnen rijden in LBL. Afwachten en wegpoefend sprinten werkt niet meer natuurlijk.
Op zijn leeftijd gekomen zou je toch zeggen: speel dan eens alles of niets ipv altijd maar in de wielen te zitten.
Die ene Tour-rit waar hij Kuss het vuur aan de schenen legde, dat was een zeldzaam lichtpuntje van de voorbije jaren.
Klinkt dit als heiligschennis?
Kan alleen maar hopen dat het niet iedereen in dienst van een 8ste of 9de plek in het AK voor Valverde wordt...
Hoe selectief kan je lezen? Ik schrijf toch hoe zijn tweestrijd met Kuss, toen hij alles of niets durfde spelen, me charmeerde?
En ik heb het niet over één keer LBL, maar alle edities sinds ze weg zijn uit Ans.
Of laat ik het anders benoemen: welke spraakmakende prestaties van Valverde herinner jij je na zijn wereldtitel in Innsbrück, niet op basis van het eindresultaat, maar het epische gehalte van de prestatie.
Zo'n nummer als hij opvoerde in Murcia een jaar of vijf geleden, een solo van meer dan vijftig kilometer, dàt soort prestaties blijft aan de ribben van de wielervolger kleven.
Tuurlijk is dat Valverde zijn goed recht en heeft het hem gezien zijn palmares geen windeieren gelegd, maar echt warm werd ik er ook nooit van. De laatste jaren is het wielrennen gewoon nog veel leuker geworden om naar te kijken, en dat is toch echt niet dankzij El Imbatido (die zelfs in zijn glorietijd op vlak van attractief koersen in de schaduw stond van andere toppers zoals Contador, Sagan, Cancellara...).
In 2015 werd hij 15de nadat Degenkolb het haalde in een sprint van een man of 30.
In 2016 werd hij 15de nadat Démare het haalde in een sprint van een man of 30.
In 2017 (kopgroep van drie) en 2018 (nipte solowinnaar) nam hij niet deel.
In 2019 werd hij 7de in de sprint van een groepje van 10.
Nadien nam hij niet meer deel.
Er waren sindsdien weer duo-ontsnappingen op de Poggio, een all-out durver op het vlakke stuk, en een waanzinnige durver in de afdaling aan de winst.
Volgens mij had Valverde ooit Milaan-San Remo kunnen winnen.
Maar de enige afwachters die het wel eens halen in San Remo (en zelfs dan nog vaker niet dan wel, en de laatste jaren nog vaker niet dan wel) zijn topsprinters.
Wie kan zich een aanval van Valverde in MSR herinneren in de 7 edities waaraan hij deelnam, zelfs maar een schuchtere poging?
Een poging à la Soren Kragh Andersen vorig jaar (alles geven om tot bij de ontsnapte Stuyven te geraken, mee voorop proberen te blijven, er dan toch afgereden worden en er de prijs voor betalen) of dit jaar (alles of niets spelen op de klim, zelfs met o pp papier minstens zo goeie straffe mannen als een Pogacar of WVA in je wiel), zoiets had je Valverde nooit zien ondernemen.
Terug naar 2018. Toen won een man die 13 keer deelnam aan Milaan-San Remo.
In 2011 werd hij al eens 8ste. Op de Poggio ging Van Avermaet. Onder meer onze man liet het niet gebeuren, en deels onder zijn impuls kwam er een groepje van 8 terug tot bij GVA. In de spurt eindigde onze man 8ste, GVA werd 9de.
In 2012 beantwoordde onze man met bravoure een aanval van de illustere Johnny Hoogerland. Enkel de intrinsiek snellere Gerrans en Cancellara kunnen mee.
Daarna pokert onze man, de traagste van het trio. Het mag niet baten: hij wordt 3de.
In 2013 haalt hij de finish niet.
In 2014 neemt hij het initiatief al in de natte afdaling van de Cipressa, waarna hij bij een kopgroepje komt, die hij nadien ter plekke laat, maar waarna hij zelf wordt bijgehaald op de Poggio. Hij eindigt 44ste op 3 minuten, maar dat is niet roemloos.
In 2015 wordt hij 45ste, in 2016 komt hij niet in het verhaal voor, en in 2017 staat hij zelfs niet meer aan de start. Zijn kansen op winst in MSR lijken voorbij.
In 2018 zet hij alles op alles, met een verschroeiende aanval op de Poggio. Hij klaart de klus alleen, de sprinters sterven in zijn wiel.
Nibali, vaak sluw, ook vaak het bord van de ander leegetend, maar ook iemand die all-out durft te gaan, die op zijn bek durft te krijgen. Hij won MSR met panache, op een manier die Valverde nooit aangedurfd zou hebben.
Net zoals Valverde als het parcours van LBL eerder gewijzigd zou zijn, nooit met een nummer à la Evenepoel had durven uitpakken.
Het argument 'hij hoefde dat niet te doen, want hij kon op zijn sprint rekenen' mag je daarbij zoveel aanvoeren als je wil, maar zo mis je de kans om je naam in goud omrand in de geschiedenisboeken te zetten.
Welke zege van Valverde in LBL is je het meeste bijgebleven?
Valt het je op dat hij er nooit solo heeft kunnen winnen? Correctie: willen winnen.
Ah ja, want hij hoefde niet, hij kon op z'n punch rekenen.
In mijn wielerboek zijn de overwinningen van Nibali in San Remo en Evenepoel in LBL minstens 3 overwinningen van Valverde in Luik waard.
I rest my case.
Wat een non-argument. Het gaat hier over het grote wielerboek waarin Nibali en Valverde pagina's bijschrijven, niet jij of ik.
Ben benieuwd welke winst in LBL in het post-Merckx-tijdperk voor jou het meest beklijft.
Je mag vijf edities noemen, gespreid over die pakweg 45 jaar. Benieuwd of er een Valverde winst bij is.