Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Florian Vermeersch delft in Veneto Classic onderspit tegen Sakarias Koller Løland
Sakarias Koller Løland heeft het Europese wegseizoen afgesloten met een zege in de Veneto Classic. De 24-jarige Noor van Uno-X Mobility was verrassend de sterkste vanuit een omvangrijke vroege vlucht. Florian Vermeersch, die zich een week geleden nog tot wereldkampioen gravel kroonde, moest genoegen nemen met de tweede plaats. Diego Ulissi werd derde.
De Veneto Classic startte in Soave en finishte 180 kilometer later in Bassano del Grappa. Onderweg kwamen de coureurs meerdere hellingen tegen. De Diesel Farm – onverhard, ruim een kilometer lang en gemiddeld – was de belangrijkste scherprechter. Snel daarop volgde nog de Strada Soarda (500 meter aan 9,4%), met de top op vier kilometer van de streep. Op papier waren mannen als Romain Grégoire, Christian Scaroni, Marc Hirschi en Pavel Sivakov de voornaamste kanshebbers.
- Start:
- 13:00 ( Soave)
- Finish:
- 17:11 ( Bassano del Grappa)
In de vlakke aanloop naar de eerste heuvels ontstond een kopgroep van maar liefst negentien renners. Daarbij naast mannen als Fredrik Dversnes (Uno-X Mobility), Davide De Pretto (Jayco AlUla) en Diego Ulissi (XDS Astana) ook veel Belgen: Xandro Meurisse, Stan Van Tricht (Alpecin-Deceuninck), Dylan Teuns (Cofidis), Lorenz Van de Wynkele (Lotto) en wereldkampioen gravel Florian Vermeersch.
Favorieten kunnen niet oversteken
Na zestig kilometer koers kwam Van Tricht hard ten val, waardoor hij zijn medevluchters moest laten gaan. IUAE Emirates XRG begon ondertussen met achtervolgen, waardoor de voorsprong terugliep van maximaal 2,5 minuut naar circa 1.45. Het was het startsein voor Pavel Sivakov om in de tegenaanval te gaan. De Fransman zou een tijdlang tussen de twee groepen in rijden, maar zou nooit van voren komen. Nadat hij was teruggepakt, probeerde zijn ploegmaat Tim Wellens het.
De Belgisch kampioen reed uiteindelijk weg uit een elitegroepje met Grégoire, Scaroni en Hirschi, maar de oversteek maken? Dat bleek toch nog een ander paar mouwen. De kopgroep, die door verschillende versnellingen inmiddels wel flink was uitgedund, begon met een comfortabele voorsprong aan de laatste vijftien kilometer. Met tien renners ging het richting de Diesel Farm. Zou hier de beslissing vallen?
Germani slaat een gat
De Pretto wilde de beslissing alleszins forceren. De Italiaan trok vanaf de voet stevig door en sloeg een gaatje. Ulissi wist echter naar hem toe te rijden. De routinier van XDS Astana sloeg daarna op zijn beurt een kloof met De Pretto, toen laatstgenoemde even wegschoof in het gravel en voet aan de grond moest zetten. In de gravelafdaling die volgde, had ook Ulissi moeite om overeind te blijven. Nadat hij een bocht miste, kwamen vier achtervolgers terug: Meurisse, Vermeersch, De Pretto en Lorenzo Germani (Groupama-FDJ).
Meurisse moest niet veel later afhaken met materiaalpech, maar in zijn plaats kwam Sakarias Koller Løland (Uno-X Mobility) wel terug. De Noor voerde daarna de forcing op de eerste stroken van de Strada Soarda. Het hoge tempo hield Germani niet tegen om er nog een schepje bovenop te doen. De 23-jarige Italiaan kwam met een kleine voorsprong op Vermeersch en Løland boven, De Pretto en Ulissi zaten nog een stukje verder.
Løland boekt eerste profzege
Op twee kilometer van de finish sloten Vermeersch en Løland aan bij Germani. Ulissi leek uitgespeeld, maar omdat het vooraan een beetje stilviel, kwam de Italiaan op 600 meter van de finish toch nog een keer terug. De wedstrijd zou beslist worden in een sprint met vier. Løland sloeg een gaatje in de bochtige finale, begon als eerste aan de hellende aankomststrook en hield stand tot op de streep. Vermeersch strandde op de tweede plaats, Ulissi werd derde en Germani finishte als vierde.
Voor Løland was het zijn eerste profzege. De 24-jarige Noor, die sinds vorig jaar prof is bij Uno-X Mobility, schreef in 2023 wel de beloftenversie van Parijs-Tours op zijn naam. Dit jaar won hij met de Ringerike GP (1.2) nog een lastige eendagskoers in Noorwegen.
EENDAG 
Het is gewoon disrespectvol.
Let wel: voor een Let schrijft hij behoorlijk goed Nederlands. Capice?
Ook hij was dominant in zijn periode, wat door sommigen als saai kon aanzien worden.
Pogacar & Del Toro het verkeerde vlagje en/of ploeg, wellicht?
Toen ik kind was, in de jaren '90, ging de koers vaak pas op 40 of 30 km van de meet. 'Naar de finale kijken' heette dat. In veel koersen gebeurde ook niet veel tot dat moment.
De dominantie van Pogacar is wel voorspelbaar geworden. En dus begrijp ik ook wel dat mensen afhaken. Zeker met zijn ellenlange solo's.
Maar los daarvan hebben we genoeg prachtige wedstrijden gezien. Niet gewoon mooie, maar echt prachtige wielermomenten. Ik denk aan Milaan-San Remo, 1 van de beste edities die ik ooit zag. De Amstel, geweldige koers. De Strade-rit in de Giro. De eerste etappe van de Dauphiné. Montmartre. Zelfs de Ronde van Vlaanderen, hoewel het over was na de laatste Oude Kwaremont, vond ik een schitterende koers. Een grootse editie. Dwars door Vlaanderen, de Brabantse Pijl: heerlijke wedstrijden.
Een verschrikkelijk wielerjaar kan je het dan toch niet meer noemen, wat mij betreft. Al hoop ik volgend jaar uiteraard ook op wat meer spanning in bepaalde koersen.
Iedereen staat daarin zoals hij wil, maar mij zegt het bitter weinig.
Ik beleef de koers als liefhebber die zich al dan niet laat charmeren door een bepaalde renner en/of ploeg, geheel los van nationaliteit.
UCI-ranking 2023-2025
19 Uno-X Mobility 26314
20 Cofidis 25916