Fiets aan de wilgen 2015: Kristof Vandewalle
Foto: Sirotti
dinsdag 29 december 2015 om 09:00

Fiets aan de wilgen 2015: Kristof Vandewalle

Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen hebben gehangen. Deze keer aandacht voor Kristof Vandewalle, die het na acht profjaren voor gezien houdt en naar eigen zeggen meer dan waarschijnlijk nooit meer terugkeert.

Knappe Tour de l’Avenir
Vandewalle ziet het levenslicht in Kortrijk, niet ver van de Franse grens. De nu 30-jarige West-Vlaming begint al snel met wielrennen, vertelt hij aan WielerFlits. “In mijn jeugdjaren haalde ik altijd de meeste voldoening uit fietsen. Het lag me ook goed, mede omdat ik altijd sportief ben geweest. Ik had er heel veel plezier in en zo heb ik een beetje van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Maar het is niet zo dat ik van jongs af aan per se wielrenner wilde worden. Je groeit erin, maar het is zeker leuk om het effectief een paar jaar uit te oefenen als beroep.”

Als tweedejaars junior wint Vandewalle dertien keer keer, waarvan het meest in (voornamelijk Franse) internationale wedstrijden. “Tegen renners die nu nog altijd prof zijn. Zonder dit succesvol jaar was ik waarschijnlijk niet de uitdaging aangegaan om tijdens mijn universitaire studies het wielrennen verder in competitieverband te beoefenen”, zegt de Belg nu. Bij de beloften laten de resultaten wat langer op zich wachten, maar in 2007 valt dan toch alles samen.

In de derde etappe van de Tour de l’Avenir van dat jaar boekt hij zijn tot dan toe grootste zege: in een sprint-á-deux vloert hij Bauke Mollema in de straten van Cholet. Diezelfde Mollema weet die Ronde van de Toekomst te winnen, terwijl Vandewalle de Franse beloftenkoers uiteindelijk als achtste besluit. Een kleine maand eerder moet hij op het Belgisch kampioenschap tijdrijden nog genoegen nemen met een zevende plek, waar nota bene Francis De Greef (maakte zondag bekend te stoppen) wint. Wijlen Kristoff Goddaert eindigt als derde.

Het levert Vandewalle wel een contract op bij Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen, waar hij mag gaan ontdekken wat hij kan. “Ik wist al snel dat mijn kwaliteiten niet bij de Vlaamse klassiekers lagen. Op verreweg de meeste parcoursen kon ik van bij de jeugd wel mijn plan trekken, maar niet met het idee om me daarop te focussen. Bij de profs moet je jezelf eigenlijk pas echt gaan specialiseren, dat je bepaalde kwaliteiten moet proberen verder uit te bouwen. Ik had ook nooit echt een specifiek voorbeeld van een renner aan wie ik me wilde spiegelen.”

Rustige entree in profpeloton
Als neoprof rijdt Vandewalle zijn beste resultaat in het voorjaar echter wel in een Vlaamse klassieker. Als verrassing komt de renner van Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen tijdens de E3 Prijs Vlaanderen (dan nog een 1.HC-koers) als vijftiende over de meet, in een groepje vergezelt door onder meer Tom Boonen, Matti Breschel, Leif Hoste en Stijn Devolder, maar nog voor kleppers als Fabian Cancellara en Serghei Ivanov. Tijdens het BK Tijdrijden later dat jaar komt hij ook op deze discipline voor het eerst goed voor de dag, daar hij als vierde eindigt achter Devolder, Hoste en Dominique Cornu.

Het jaar erop is Vandewalle een stuk anoniemer. Alleen het BK Tijdrijden is met een vijfde plek noemenswaardig, al houdt dat Topsport Vlaanderen-Mercator niet tegen om het aflopende contract van de Kortrijkzaan voor 2010 te verlengen. Dat vertrouwen beschaamt hij niet, want Vandewalle komt dat jaar erg sterk voor de dag. Hij zet mooie resultaten neer in de GP Pino Cerami (1.1, zevende), Bayern Rundfahrt (2.HC, achtste), Tour de Wallonie (2.HC, zevende), het BK Tijdrijden (zesde), de zware Tre Valle Varesine (1.HC, vierde) en de Druivenkoers in Overijse (1.1, tiende). Bovendien boekt hij zijn eerste zege als prof, door in Zwitserland de GP Gippingen op zijn naam te schrijven. In een sprint met zes weet hij daar Emanuele Sella, Heinrich Haussler, Nicolas Roche, Marco Marcato en Paolo Bailetti te kloppen. Toch niet de minste namen.

Met die prestaties op zak meldt Patrick Lefevere zich bij Vandewalle, waarna de deal snel beklonken is en de Belg in 2011 uitkomt voor Quick-Step. In de Ronde van het Baskenland is hij vervolgens dichtbij winst, maar is Francesco Gavazzi hem net te snel af. Tijdens de Brabantse Pijl (1.HC, zestiende) en Luik-Bastenaken-Luik (negentiende) doet Vandewalle het ook naar behoren, waarna hij zich mag opmaken voor de Giro d’Italia.

Tijdens zijn eerste grote ronde toont Vandewalle zich bedrijvig door een aantal keer mee te glippen met de ontsnapping van de dag, iets wat zich bijna uitbetaalt tijdens de zesde rit. In het zicht van de haven capituleert hij als laatste van een kopgroep van vijf. Later dat jaar doet hij in de Vuelta a España opnieuw mee voor ritwinst. Tijdens de achttiende rit naar Noja mag een vroege vlucht uitmaken wie er met de zege gaat lopen. In de slotfase geraakt Vandewalle weg met Gavazzi. De twee bleven vooruit, maar de Belg heeft net als in april geen antwoord op de sprint van de Italiaan.

Tijdrittitels

PIC487567686

Foto: Sirotti

Het jaar nadien richt Vandewalle zich steeds meer op het tijdrijden. Het werpt direct zijn vruchten af, met top-5 noteringen tijdens tijdritten in de rondes van Romandië en Oostenrijk. Daarnaast kroont Vandewalle zich in en rond Lac de l’Eau d’Heure voor het eerst in zijn carrière tot Belgisch kampioen tijdrijden, waarna hij zich in de Vuelta gaat voorbereiden op het allereerste wereldkampioenschap ploegentijdrit voor merkenteams in Valkenburg. Omega Pharma-Quick-Step maakt haar favorietenstatus waar en pakt zo als eerste team ooit het goud.

Het is Vandewalle’s mooiste zege, vertelt hij. “Dan gaat een hele lichte voorkeur naar de eerste keer dat we wereldkampioen werden op de ploegentijdrit, in Valkenburg. Dat komt vooral door de manier waarop daar naartoe geleefd werd. Dat de toppers van de ploeg minstens evenveel stress hadden als ikzelf. Hoe de druk toen werd opgebouwd en hoe we daar mee omgegaan zijn, hebben we tactisch een perfecte ploegentijdrit afgewerkt. Dat is iets wat me altijd zal bijblijven.”

Begin 2013 wint de Belg zijn eerste rittenkoers. In de Driedaagse van West-Vlaanderen zegeviert hij in de proloog te Middelkerke, waarna Vandewalle de leiderstrui niet meer weggeeft. Na een zevende plek in de Ronde van België verlengt de renner van Omega Pharma-Quick-Step zijn Belgische titel tijdrijden en pakt hij met zijn team opnieuw goud op het WK tijdens de ploegentijdrit. Vooral aan de titels op dat laatste onderdeel hecht hij veel waarde. “Wielrennen noemt men een teamsport, maar ik heb ervaren dat het toch vrij vaak een individuele sport is. Je hebt altijd iets van een ploeg nodig, maar ik vind dat de ondersteuning van een team toch vaak iets overdreven wordt. Dat men het te belangrijk maakt. Maar dat is in een ploegentijdrit natuurlijk niet zo, dat móet draaien. Als er van de zes één man minder is, dan ga je er niet aan te pas komen. Dat vond ik altijd erg mooi aan die discipline.”

Einde carrière bij Trek Factory Racing
Na dat seizoen vertrekt Vandewalle bij de ploeg van Lefevere en tekent hij een contract voor twee seizoenen bij Trek Factory Racing. In 2014 verlengt hij nog wel andermaal zijn Belgische tijdrittitel en boekt hij chronozeges in de rondes van Oostenrijk en Polen, maar in 2015 staat er vooral DNS of DNF achter zijn naam. “Door breuken en bijbehorende blessures aan mijn knie of rug was ik genoodzaakt tot stoppen”, legt de tijdrijder uit. “Ik keerde daarnaast een paar keer te snel terug in competitie en in Etoile de Bessèges (griep, red.) en Tour de Wallonie (geboorte zoontje de nacht voorafgaand aan de eerste rit, red.) kan je moeilijk gewag maken van vrijwillige keuze.”

Zijn Amerikaanse ploeg besluit echter om Vandewalle’s aflopende verbintenis niet te verlengen. Vervolgens moet de Belg een nieuw contract bemachtigen voor 2016, maar juist daar had hij moeite mee. “Tijdens het zoeken naar een nieuwe ploeg merkte ik wel dat ik mezelf niet volledig 100% gaf om onderdak te vinden voor komend seizoen. Uiteindelijk zijn er wel wat mogelijkheden geweest en stonden er deuren open, maar ik was niet volledig gemotiveerd om bepaalde opties volledig uit te pluizen.”

Blessures of ziektes liggen daaraan niet ten grondslag, want de reden van de Belg is simpel: hij is uitgekeken op de wielerwereld. “Het idee om te stoppen was er al langer. De uiteindelijke beslissing om definitief te stoppen die heb ik een beetje uitgesteld. Veel hing af van het feit dat er meer bij kwam kijken dan het koersen zelf. Ik wilde graag mijn horizon nog eens verbreden. Maar uiteindelijk bleek dat heel moeilijk. Het stramien waarbinnen de meeste koersen verlopen, de nogal strikte denkwijze hoe de wedstrijd aangepakt moet worden, dat was vooral een beetje het probleem voor mij. Daarom zag ik voor mezelf ook weinig kans om in een andere rol bij een nieuwe ploeg mijn carrière voort te zetten.”

Nu zijn loopbaan ten einde is, gaat de drievoudig Belgisch kampioen aan de slag als handelsingenieur. De kans dat we de 30-jarige Vandewalle nog gaan terugzien in de wielerwereld, acht hij zelf nihil. “Niet als renner in ieder geval. Ik kan niet uitsluiten dat ik op een ander vlak ooit misschien terugkeer in de wielerwereld. Op dit ogenblik zijn er echter weinig zaken en functies die mij echt aanspreken waarin ik me zou kunnen vinden. Ik zie mezelf dan ook niet iets actiefs meer in het wielrennen doen. Maar je kunt dat nooit uitsluiten. De voorbije acht profseizoenen zijn hele mooie jaren voor mij geweest. Ik heb veel ervaringen op gedaan, mezelf leren kennen en heb bepaalde karaktereigenschappen kunnen ontwikkelen. Misschien dat hier en daar af en toe eens een portie geluk ontbrak. Maar ik kijk zeker tevreden terug op mijn carrière. Maar nu is het mooi geweest. Ik ben klaar voor iets anders.”

Kristof Vandewalle
Naam: Kristof Vandewalle
Geboortedatum: 5 april 1985
Nationaliteit: flag-be Belgisch
Website: geen
Twitter: @VANDEWALLE_K 

Ploegen:
2008: flag-be Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen
2009: flag-be Topsport Vlaanderen-Mercator
2010: flag-be Topsport Vlaanderen-Mercator
2011: flag-be Quick-Step
2012: flag-be Omega Pharma-Quick-Step
2013: flag-be Omega Pharma-Quick-Step
2014: flag-us Trek Factory Racing
2015: flag-us Trek Factory Racing

Aantal profzeges: 5

Belangrijkste overwinningen:
flag-be Driedaagse van West-Vlaanderen + rit (2013)
flag-ch GP Gippingen (2010)
flag-pl Tijdrit Ronde van Polen (2014)
flag-at Tijdrit Ronde van Oostenrijk (2014)
flag-be Belgisch kampioen tijdrijden (2012, 2013, 2014)
flag-fr Derde etappe Tour de l’Avenir (2007)

flag-wc Wereldkampioenschappen
flag-nr1 Valkenburg, 2012; ploegentijdrit (Omega Pharma-Quick-Step)
flag-nr1 Florence, 2013; ploegentijdrit (Omega Pharma-Quick Step)

Grote rondes:
flag-it Giro d’Italia: 2011 en 2015
flag-fr Tour de France: geen
flag-es Vuelta a España: 2011-2012, 2014

RIDE Magazine
5 Reacties
Sorteer op:
29 december 2015 09:38
Toch echt heel wat goede Belgen die er de brui aan geben dit jaar.
29 december 2015 09:49
Ik vond het al zo vreemd dat hij nergens terecht kon; maar hij twijfelde dus zelf al of hij nog door wilde gaan.
29 december 2015 11:43
Toch heb ik het idee dat hij best nog een jaartje door had gekund, was wel een prima renner geweest voor TLJ. Al was dit financieel niet haalbaar waarschijnlijk.
29 december 2015 12:03
Kan bijna niet anders dan dat er WT teams hem nog wel hadden gewild. Pak nu Etixx. Ze zullen zal nog wel WK TTT willen worden, maar nu Kwia en Uran weg zijn kunnen ze nog wel een extra hardrijder gebruiken. En als die dan ook nog eens een Belg is die geschiedenis met de ploeg heeft...
29 december 2015 12:15
Slimme jongen. Eigenlijk verbaasd dat hij het mentaal toch nog 8 jaren heeft volgehouden in het monomane leefwereldje van de wielerprofs. Die komt er wel, in de burgermaatschappij!

Reacties zijn gesloten.