Fiets aan de wilgen 2015: Daan Olivier en Fred Rodriguez
Daan Olivier - foto: Sirotti
donderdag 26 november 2015 om 09:00

Fiets aan de wilgen 2015: Daan Olivier en Fred Rodriguez

Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen hebben gehangen. Vandaag behandelen we een twee uitersten: Daan Olivier sloot op 22-jarige leeftijd al zijn carrière af, terwijl Fred Rodriguez een loopbaan kent van bijna twintig jaar.

Daan Olivier
Een grote toekomst werd Daan Olivier toegedicht. Op 17-jarige leeftijd wist hij al een contract bij de opleidingsploeg van Rabobank te versieren na een sterk jaar bij De Jonge Renner. Ereplaatsen bij U19-wedstrijden en plek zestien tijdens de juniorenwedstrijd van het WK in 2010 brachten de ogen van de bankiersformatie op de jonge Olivier. “Vooral bergop komen zijn talenten echt goed naar voren”, sprak ploegleider Piet Kuijs destijds.

In zijn eerste jaar bij de continentale ploeg maakte hij twee keer zijn opwachting in een profwedstrijd. Ook de niet-profkoersen waren een podium voor Olivier om zijn talent te tonen. In het najaar behaalde hij zijn eerste top-10 noteringen, beide in Franse koersen. Dit bleek de springplank naar een succesvol 2012. Een klassering bij de beste tien was in dat seizoen eerder regel dan uitzondering voor Olivier. Vooral zijn uitslagen in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften (achtste), Tour de Bretagne (derde), Tour de Gironde (tweede) en de beloftenversie van de Thüringen Rundfahrt (ploegentijdritzege en vijfde in eindklassement) konden op aandacht reken bij de proftak van de boerenleenbank. De bronzen medaille op het NK voor beloften was de aanloop naar een sterke stageperiode bij de ProTour-ploeg van Rabobank.

Zijn vuurdoop kende Olivier in de Tour de l’Ain van 2012. In een veld waar je u tegen zegt (lees: Andrew Talansky, Sergio Pardilla, Daniel Navarro, Jérôme Coppel, Serge Pauwels, Rafal Majka, Beñat Intxausti, John Gadret), wist Olivier zich als jonkie staande te houden. De eindzege ging naar Talansky, de jonge Nederlander bezette plek vier op ruim een minuut. Deze lijn trok hij door naar de Ronde van de Toekomst, waar hij op de voorlaatste dag een podiumplaats zag verdwijnen. Uiteindelijk werd hij achtste, 42 tellen achter Warren Barguil. Toen wisten beiden nog niet dat zij enkele jaren later ploegmaats zouden zijn. Het WK in eigen land liep in de soep, waarna hij ook nog te horen kreeg dat er geen contract inzat bij ‘het grote’ Rabobank.

PIC455326327

Niet Rabobank, maar Giant-Shimano haalde Olivier binnen – foto: Sirotti

2013 was het derde jaar voor Olivier bij de opleidingsploeg van Rabobank. Na zijn stageperiode was het niet Rabobank dat hem een contract aanbood, maar die andere Nederlandse profploeg: Argos-Shimano. Op naar de volgende stap. Zijn nieuwe manager was lovend: “Daan Olivier is écht een groot talent. Daar zijn we hartstikke blij mee. Naar dat soort talenten zijn we op zoek. Met hem moeten we gewoon het traject ingaan, zodat hij zich optimaal ontwikkelt. En dan kan je nooit voorspellen hoe snel dat gaat”, vertelde Iwan Spekenbrink aan WielerFlits in een speciale interviewreeks eind 2013.

Wat bleek? Olivier was in 2012 en 2013 lange tijd overtraind. “Ik heb daardoor een hele hoop stappen terug moeten zetten. Het heeft veel tijd gekost om weer op het oude niveau te komen, maar ik denk dat ik inmiddels beter ben dan toen”, aldus de klimmer ruim een jaar geleden, nadat hij in de Ronde van Burgos (2.HC) naar een achtste plaats reed. Terugkijkend op zijn overtrainde periode was hij duidelijk: “Ik was toen altijd extreem gefocust. Ik gunde mezelf nooit effetjes rust. Ik heb geleerd dat dit voor mij niet de manier is om topsport te bedrijven.”

Ik gunde mezelf nooit effetjes rust. Ik heb geleerd dat dit voor mij niet de manier is om topsport te bedrijven.

Toen hij zich eindelijk kon focussen op fietsen bij Giant-Shimano zat het ook niet allemaal mee. Een hersenschudding, gebroken sleutelbeen, zitvlakontsteking, gebroken rib. En dat in een eerste jaar als prof. Ondanks dat Olivier in dat Weekendinterview nog positief de toekomst inkeek, was het in zijn tweede jaar in dienst van de ploeg van Spekenbrink niet wat hij ervan verwacht had. Een val in de Ronde van Catalonië was de druppel. In juni van dit jaar maakte Olivier bekend een punt achter zijn nog maar korte profloopbaan te zetten. “In 2013 raakte ik overtraind en sindsdien is het wielrennen voor mij minder leuk geworden. Ik realiseerde mij dat er meer is dan profsport. Ik probeerde deze gevoelens te negeren en het plezier terug te vinden in wielrennen, maar helaas, na mijn val in de afgelopen Ronde van Catalonië realiseerde ik mij dat ik op deze manier niet door kon gaan.”

De toen pas 22-jarige Olivier hing de koersfiets aan de wilgen en koos voor de studieboeken. Momenteel studeert de Oegstgeestenaar economie, terwijl het peloton – waarin hij zijn talent had moeten tentoonspreiden – zich opmaakt voor een nieuw seizoen.

PIC456766250

Samen met Warren Barguil – foto: Sirotti

Daan Olivier
Naam: Daan Olivier
Geboortedatum: 24 november 1992 (23)
Geboorteplaats: Oegstgeest
Nationaliteit: flag-nl Nederlands
Website: geen
Twitter: @daanolivier

Ploegen
2011: flag-nl Rabobank Continental
2012: flag-nl Rabobank Continental
2012: flag-nl Rabobank (stagiair vanaf 1 augustus)
2013: flag-nl Rabobank Continental
2014: flag-nl Giant-Shimano
2015: flag-de Giant-Alpecin

Aantal profzeges: 0

Belangrijkste overwinningen
Geen

Grote rondes: 0

Fred Rodriguez

PIC139840401

Rodriguez’ grootste overwinning: ritwinst in de Giro – Foto: Sirotti

Fast Freddie houdt er na bij twintig jaar professioneel fietsen mee op. De rappe in Bogotá (Colombia) geboren Amerikaan kende een carrière waar menig wielrenner van zal dromen. Opgegroeid in een echte wielerfamilie, was Fred voorbestemd om ook van de tweewieler zijn werk te maken. De Olympische Spelen van 1984 waren het omslagpunt voor hem. Thuisrijder Alexi Grewal wist in Los Angeles de Canadees Steve Bauer te verslaan, terwijl Rodriguez senior zijn zoon mee had genomen. Dat wilde Freddie ook.

In 1991 ging zijn naam al rond in het Amerikaanse circuit. Rodriguez kroonde zich nationaal kampioen bij de junioren. De podiumplaatsen in Amerikaanse wedstrijden stapelden zich op, wat resulteerde in een contract bij Saturn. Zijn eerste jaar bezorgde hem bijna de nationale titel, ware het niet dat Eddy Gragus hem voorbleef. Het seizoen erop liet Fast Freddie weer van zich horen in eigen land, maar ook de Duitsers leerden Rodriguez kennen in de Niedersachsen Rundfahrt, waar de Amerikaan een etappe wist te winnen. In 1998 reisde hij af naar Maleisië, waar twee etappes in de Ronde van Langkawi een prooi werden voor de sprinter. Dit was Mapei-Quickstep niet ontgaan. De Italiaans-Belgische ploeg sloeg toe en haalde Rodriguez naar Europa.

Dit bleek een goede zet van de formatie van Patrick Lefevere. De Schaal Sels kwam in zijn eerste jaar direct op zijn palmares te staan, en ook in Langkawi was hij het winnen niet verleerd. Een domper was (alweer) de tweede plek op het nationaal kampioenschap. Revanche nam hij een seizoen later, toen hij voor het eerst de Stars and Stripes aan mocht trekken. Etappes in de Vierdaagse van Duinkerke en de Ronde van Zwitserland mochten ook de naam ‘Fred Rodriguez’ in hun geschiedenisboeken bijschrijven dat jaar. Tevens mocht Rodriguez voor het eerst opdraven in een grote ronde, de Tour de France. In de zeventiende rit naar Lausanne behaalde hij een derde plaats. Alleen Erik Dekker en Erik Zabel waren sneller dan de Amerikaan. Het seizoen sloot hij af in Sydney. De Olympische wegwedstrijd, waar hij zestien jaar eerder voor het eerst de liefde voor het wielrennen voelde, sloot hij af als 34e.

PIC483378184

Cipollini is Rodriguez te snel af in Milaan-San Remo – foto: Sirotti

In 2001, inmiddels in dienst van Domo-Farm Frites, heroverde Rodriguez zijn nationale titel en wist hij de openingsrit in de Ronde van Luxemburg op zijn naam te schrijven. De Tour de France reed hij niet uit, maar met een vierde plek in de vierde rit had hij zijn neus weer aan het venster gestoken. Het najaar was nagenoeg perfect. In de GP Fourmies moest hij echter alleen Scott Sunderland voor zich laten. Het was de voorbode voor een sterk voorjaar van 2002. La Primavera werd een prooi voor Mario Cipollini, die de zege wegkaapte voor de neus van Rodriguez. Ook Gent-Wevelgem besloot hij op plek twee, wéér achter Mooie Mario. Zijn derde Tour werd geen denderend succes, evenals het seizoen erop. Dus werd in 2003 – na een transfer naar het Zwitserse Vini Calderola-So.di – voor het eerst de Vuelta a España aangedaan. Dit had meer resultaat; zes top-10 klasseringen, waaronder een tweede plek in Valdepeñas.

PIC489796429

Gent-Wevelgem: weer is Mario te snel voor Fast Freddie – foto: Sirotti

Na een jaar in Zwitserse dienst koos Rodriguez voor Acqua & Sapone in 2004. In de water en zeep-ploeg maakte hij zijn debuut in de Giro d’Italia. In zijn enige Ronde van Italië wist hij ook direct zijn grootste succes te boeken; in etappe negen naar Carovigno mocht Freddie Rodriguez zijn handen omhoog gooien. Zes dagen later kwam hij net tekort voor een tweede ritzege. De Giro-vorm trok hij door naar het Amerikaans kampioenschap, waar hij zijn derde titel greep. Vervolgens ging het bergafwaarts met Rodriguez. Hij reed zijn sprints nog wel in dienst van Davitamon- en Predictor-Lotto, maar veel gejuicht werd er niet.

In Amerikaanse koersen kon Rodriguez zich nog extra opladen, maar met steeds een jaartje erbij was het lastig opboksen tegen de jonge garde. In 2007 reed hij zijn laatste grote ronde, waarna hij zijn kunsten nog eens kwam showen in de Eneco Tour. In Knokke-Heist werd hij tweede achter Mark Cavendish, dit bleek de laatste top tien-uitslag voor Rodriguez in dienst van een profploeg.

PIC150598960

Rodriguez ziet af in zijn laatste jaar als prof – foto: Sirotti

Hij zakte af naar eigen land, waar hij met Rock Racing grootse plannen had. Dit mislukte – mede door de kredietcrisis – faliekant, waardoor Fast Freddie zonder ploeg kwam te zitten.  In 2011 sloot hij aan bij Team Exergy, waarmee hij zich weer kon tonen op Amerikaanse bodem. Elke Amerikaanse profwedstrijd werd een doel voor Rodriguez, die zich meermaals in de top-10 nestelde in koersen als de Tour of California, de Tour of Utah en de USA Pro Challenge. Het Armstrong-verhaal zorgde ervoor dat de sponsor stopte en Rodriguez, inmiddels 39 lentes jong, weer moest zoeken naar een ploeg.

Jelly Belly bood uitkomst en Rodriguez beloonde het vertrouwen met een nieuwe nationale titel, wat voor de veteraan alweer zijn vierde Stars and Stripes betekende. Na zijn overwinning in Chattanooga was de carrière van Rodriguez zo goed als voorbij. Hij reed zijn Amerikaanse wedstrijdkilometers nog en zorgde voor de nodige media-aandacht. Freddie wachtte op het juiste moment om zijn afscheid bekend te maken. Voorafgaand aan de Tour of Alberta 2015 deed hij dat. Het WK Ploegentijdrit in Richmond werd zijn laatste profkoers. Met een knappe twintigste plaats sloot de 42-jarige Rodriguez in eigen land zijn carrière af. Een loopbaan van bijna twintig jaar.

Fred Rodriguez
Naam: Fred Rodriguez
Geboortedatum: 3 september 1973 (42)
Geboorteplaats: Bogotá, Colombia
Nationaliteit: flag-us Amerikaans
Website: fastfreddie.com
Twitter: @fastfreddie1973

Ploegen
1996: flag-us Saturn
1997: flag-us Saturn
1998: flag-us Saturn
1999: flag-it Mapei-Quickstep
2000: flag-it Mapei-Quickstep
2001: flag-be Domo-Farm Frites
2002: flag-be Domo-Farm Frites
2003: flag-ch Vini Calderola-So.di
2004: flag-it Acqua & Sapone-Caffe Mokambo
2005: flag-be Davitamon-Lotto
2006: flag-be Davitamon-Lotto
2007: flag-be Predictor-Lotto
2008: flag-us Rock Racing
2009: flag-us Rock Racing
2010: Geen ploeg
2011: flag-us Team Exergy
2012: flag-us Team Exergy
2013: flag-us Jelly Belly presented by Kenda
2014: flag-us Jelly Belly presented by Maxxis
2015: flag-us Jelly Belly presented by Maxxis

Aantal profzeges: 7

Belangrijkste overwinningen
flag-it Giro d’Italia, etappe 9 (2004)
flag-us Amerikaans kampioen op de weg (2000, 2001, 2004, 2013)

Grote rondes: 10
flag-it Giro d’Italia (2004)
flag-fr Tour de France (2000-2003, 2005-2007)
flag-es Vuelta a España (2003, 2006)

RIDE Magazine
14 Reacties
Sorteer op:
26 november 2015 09:34
Mooie carrière heeft die Rodriguez gehad. Leuk om dat eens allemaal te lezen, want ik heb het niet mee gemaakt omdat het voor mijn tijd was.
26 november 2015 09:48
Daan Olivier, Campbell Flakemore en dat soort gasten. Ze hebben zoveel talent, het talent wat veel renners op lager niveau zouden wensen en zij doen er niets mee. Kan er niet zoveel mee.
26 november 2015 10:01
Ik herinner me hem vooral toch van zijn jaren bij lotto, waar hij (met veel succes) de psprint aantrok voor mcewen. Was een zeer sterke lead-out
26 november 2015 10:14
@LinusGerdeman

Gelukkig hoef je er ook helemaal niets mee. Als die jongens niets meer willen doen met hun grote talent omdat ze zich niet prettig voelen als profrenner, wie zijn wij dan om te vinden dat ze hun talent moeten gebruiken? Ik heb veel respect voor mensen die hun hart volgen en doen waar ze zich goed bij voelen in plaats van iets doen dat anderen denken dat ze moeten doen.
26 november 2015 10:39
@LinusGerdemann,
Niet helemaal mee eens. Motivatie en doorzettingsvermogen horen naar mijn mening ook deel te zijn van een talentvolle topsporter. Als Olivier als prof al bijna meteen problemen heeft met zijn motivatie dan heeft hij een heel verstandige beslissing genomen om er mee te stoppen.

Mijn inziens is hij niemand verplicht om tegen zijn zin veel opzij te zetten om als een topsporter te kunnen leven en daarmee een aantal jaren als acceptabele prof rond te rijden (en om een topper te worden mist hij blijkbaar toch al de juiste instelling).

Stel dat hij dat wel had gedaan dan had hij gedurende die jaren waarschijnlijk een redelijk salaris als prof kunnen verdienen, maar na zijn profcarrière had hij dan toch weer moeten gaan werken. Het was voor hem dan echter wel een stuk lastiger geweest om een maatschappelijke carrière op te bouwen (zeker als hij ook zijn studie had opgegeven voor het wielrennen).
26 november 2015 10:39
Blijft jammer van Olivier. Hadden we veel plezier aan kunnen beleven..
26 november 2015 10:53
@lottojumbofan,
Dat is dus hetgene wat ik waag te betwijfelen. Als je niet met heel je hart erin zit is het lastig om renners te verslaan die misschien fysiek iets minder getalenteerd zijn maar wel gemotiveerd zijn om alles op alles te zetten om de beste te zijn.
26 november 2015 11:50
Volgens mijn 'Velo-jaarboeken' heeft Rodriguez veel meer dan 7 profzeges.... Wel veel klein grut in 1.2 en 2.2.-wedstrijden. Telt dat niet mee als profzege, ook niet wanneer hij ze behaalde als prof ?
26 november 2015 12:20
@sjabu
Profniveau is .1 of hoger. Hoe het met NK's zit weet ik niet zeker, maar volgens mij tellen die wel mee

@Linus
Nog altijd fan van Andy?
26 november 2015 12:50
Vraag me nog altijd af waar dat overtraind vandaan komt, zijn trainingen zwaarder dan 3 weken tour of vuelta?
26 november 2015 14:24
De 4e plek van Daan Olivier in die Tour de l'Ain was echt verbluffend, nog wel wat indrukwekkender dan Sam Oomen heeft laten zien. Het valt te hopen dat het Oomen beter vergaat bij Giant.

Ik neem aan dat Olivier ooit wel de motivatie heeft gehad om topsporter te zijn. Ergens is dat fout gegaan, dat heeft met pech te maken maar als ploegleiding kun je je dat ook wel aanrekenen.
26 november 2015 14:32
@schipperaar:
Dat bouw je op in een periode langer dan 3 weken en gaat om meer dan alleen de hoeveelheid fietsuren. Misschien sliep hij wel te weinig.
Ik vraag me dan af waar dat aan ligt bij Olivier, want imo is de begeleiding dan ook niet goed geweest, dat hadden ze bij Rabo beter in de smiezen moeten hebben. Volgens mij is 1 van de belangrijkste dingen die je moet doen als beloftenploeg het afremmen van jonge, te gretige, renners. En ik begrijp van Olivier heel goed dat wanneer je eerst de boel op een hoop rijdt, je vervolgens naar de profs gaat en 3 stappen terug moet doen omdat je overtraind was, heel moeilijk is om je motivatie te behouden. En als je dan de luxe hebt dat je gewoon een studie kunt gaan doen begrijp ik dat best.
26 november 2015 22:21
@stonedcamel
Die volgorde klopt volgens mij niet helemaal... toen hij bij de profs kwam was hij hersteld van z'n overtraindheid, tenminste dat was het verhaal. Hij heeft er bij Rabo een tijd uitgelegen, in die periode legde Giant hem zelfs vast, wellicht omdat ze het op dat moment sponsorloze Blanco voor wilden zijn.
26 november 2015 23:12
Jammer dat Daan stopt, maar misschien zien we hem later terug, nog aardig jong.
Studie is ook belangrijk, en daarom wens ik Daan veel succes daarmee en hoop dat hij de juiste keuze maakt.

Reacties zijn gesloten.