Fiets aan de wilgen 2015: Alexandr Dyachenko
Dyachenko in de Ronde van Zwitserland 2013 - foto: Sirotti
zondag 29 november 2015 om 09:05

Fiets aan de wilgen 2015: Alexandr Dyachenko

Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen hebben gehangen. Vandaag behandelen een nieuwtje: Alexandr Dyachenko heeft zijn carrière beëindigd. Dat bevestigt Astana aan WielerFlits. De 32-jarige Kazach kwam het voorbije seizoen niet in actie, en zal dat ook niet meer doen als prof.

Nationaal kampioen als continental-renner
Een 20-jarige Dyachenko kwam in 2004 te rijden voor het continentale Capec. Een ploeg uit eigen land dat voornamelijk wedstrijden reed op continentaal niveau in Azië en Afrika. Al snel was duidelijk dat Dyachenko een talent was voor in de heuvels en de bergen. Dat kwam in zijn Capec-periode vooral tot uiting in China en Japan, waar hij meerdere top tien noteringen reed in de Rondes van Japan en de Tour of Qinghai Lake.

Eind 2006 stopte Capec ermee en kwam Dyachenko zonder ploeg te zitten, maar dat deerde hem niet. Op eigen houtje, meestal met een nationale selectie, wist hij van 2007 een succesvol seizoen te maken. Zo reed hij zich op het eindpodium in de Ronde van Japan, om vervolgens zich te kronen tot nationaal kampioen tegen de klok. Hij troefde Dmitriy Gruzdev en Andrey Mizourov af. Later dat jaar kreeg hij nog de mogelijkheid zich te bewijzen in het Test Event van de Olympische Spelen van Peking. Dyachenko werd tweede en derde in de etappes. Dit was mede de opmaat voor een eerste zege op 2.2 niveau: hij soleerde even later naar een ritzege in de Tour of Bulgaria.

Astana krijgt Dyachenko in beeld
Ulan pikte na een sterk jaar Dyachenko op. Deze Kazachstaanse continentale ploeg  reed enkele wedstrijden in Zuid-Europa. Een jaar later stonden meerdere top tien-uitslagen achter Dyachenko’s naam en dat was ook de grote ploeg uit Kazachstan opgevallen. Astana gaf de toen 25-jarige Dyachenko een contract. Een druk voorjaar, met onder meer de heuvelklassiekers, resulteerde eind mei in een succesvolle Ronde van Catalonië. Als belangrijkste knecht voor Haimar Zubeldia wist Dyachenko zich naar een zevende plek in het eindklassement te rijden. Ondanks deze goede prestatie wist hij wat er van hem gevraagd werd; de kopmannen bijstaan.

In het Critérium du Dauphiné 2009, zijn eerste profjaar - foto: Sirotti

In het Critérium du Dauphiné 2009, zijn eerste profjaar – foto: Sirotti

Zo ook in 2010, toen Dyachenko zijn eerste grote ronde mocht rijden. Niemand minder dan Alexandre Vinokourov was de grote man in de Giro d’Italia. Dyachenko moest na elf etappes de handdoek werpen en zag Vino uiteindelijk op een zesde plek in het klassement finishen. De Vuelta a España van dat jaar startte Astana zonder echte kopman, maar Dyachenko kon geen potten breken en strandde op plek 32 in het eindklassement. In 2010 mocht hij ook voor het eerst opdraven op het WK in Australië, dat hij afsloot als 88e.

In 2011 en 2012 volgde hetzelfde concept als in 2010. Beide seizoenen werd Dyachenko opgeroepen in de Giro én de Vuelta, beide seizoenen moest hij het vuile werk opknappen. In 2012 ging hij wel voor zijn eigen kans in de zesde etappe van de Ronde van Italië. De kopgroep waarin de Kazach vertoefde, kwam ruim een minuut na Miguel Angel Rubiano over de streep in Porto Sant’Elpidio. Dyachenko eindigde als vierde. 2012 was over het algemeen het beste seizoen dat Dyachenko kende in zijn loopbaan. De goede vorm van een vierde plek in de Tour de Langkawi trok hij door naar de Tour of Turkey. Daar moest hij in etappe 3 en het eindklassement zijn meerdere erkennen in Ivailo Gabrovski. De Bulgaar liep later echter met zijn neus tegen de dopinglamp, waardoor beide tweede plaatsen veranderden in zeges. De eerste twee profzeges voor Dyachenko, en ook direct zijn laatste.

Een vierde plek in etappe 6 van de Giro 2012 is zijn beste individuele uitslag in een grote ronde - foto: Sirotti

Een vierde plek in etappe 6 van de Giro 2012 is zijn beste individuele uitslag in een grote ronde – foto: Sirotti

Vanaf 2013 stonden er geen grote rondes meer op het programma van de klimmende Kazach. In de Giro del Trentino en de Ronde van Zwitserland leefde hij nog op. In de rittenkoersen haalde hij de top tien net niet. Het zorgde wel voor een goede vorm op het nationaal kampioenschap. Moest Dyachenko in de tijdrit Mizurov nog voor zich dulden; in de wegwedstrijd was hij nipt beter dan twee renners van de Astana opleidingsploeg. Wat volgde was een sterke Österreich Rundfahrt, waarin hij zich als nummer twee moest neerleggen bij een etappezege van Kevin Seeldraeyers op de Kitzbüheler Horn en een eindzege van Riccardo Zoidl. Zijn contract werd opengebroken en verlengd. Dyachenko was een waardig knecht, die men niet kwijtwilde bij Astana.

2014 was een jaar opgesplitst in twee delen. Het voorjaar piekte de Kazach in de Ronde van Turkije, maar tot een nieuwe eindzege kwam het niet. De twaalfde plaats was het hoogst haalbare. Vervolgens was er een periode van drie maanden zonder wedstrijden. Het WK in Ponferrada was het hoogtepunt van het najaar van 2014, gevolgd door ‘zijn’ Tour of Almaty. Dyachenko zag zijn ploegmaat Alexey Lutsenko winnen, zelf wist hij een elfde plek te behalen. De Tour of Hainan werd het slotstuk van zijn seizoen, dat hij afsloot met een knappe zesde plek.

Eén van zijn laatste officiële wedstrijden: WK wegrit 2014 in Ponferrada - foto: Sirotti

Eén van zijn laatste officiële wedstrijden: de WK wegrit van 2014 in Ponferrada – foto: Sirotti

Wat Dyachenko toen niet zou weten, was dat die Chinese rittenkoers zijn laatste wedstrijdkilometers waren als wielerprof. In 2015 kwam Dyachenko nergens meer aan de start. Zijn carrière ging als een nachtkaars uit. Meer dan een bevestiging van het stoppen van Dyachenko’s loopbaan, wilde Astana niet bekendmaken. Wat de reden achter de Kazachse fiets aan de wilgen is, zal voorlopig onbekend blijven.

Alexandr Dyachenko
Naam: Alexandr Dyachenko
Geboortedatum: 17-10-1983
Nationaliteit: Kazachs
Website: Geen
Twitter: Geen

Ploegen
2004: flag-kz Capec
2005: flag-kz Capec
2006: flag-kz Capec
2007: Geen ploeg
2008: flag-kz Ulan
2009: flag-kz Astana
2010: flag-kz Astana
2011: flag-kz Astana
2012: flag-kz Astana
2013: flag-kz Astana
2014: flag-kz Astana
2015: flag-kz Astana

Aantal profzeges: 2

Belangrijkste overwinningen
flag-tr Ronde van Turkije 2012, etappe 3
flag-tr Ronde van Turkije 2012, eindklassement

flag-kz Kazachstaans kampioenschap tijdrijden 2007
flag-kz Kazachstaans kampioenschap op de weg 2013

Grote rondes: 6
flag-it Giro d’Italia (2010, 2011, 2012)
flag-fr Tour de France: Geen
flag-es Vuelta a España (2010, 2011, 2012)

RIDE Magazine
4 Reacties
Sorteer op:
29 november 2015 09:19
Raar geval,of was dat het BIO geval teveel geweest vorig jaar? We zullen het nooit weten en de communicatie was er nog zoooo op vooruitgegaan. Verder niet nieuwswaardig.
29 november 2015 10:34
Een jaar lang geen race rijden, zonder reden en vervolgens einde contract, zonder reden. En dat bij Astana.... Het is op zijn minst verdacht.
29 november 2015 10:49
Als hij geblesseerd is, zullen ze dat toch gewoon hebben gezegd. Dus zeker opvallend. Kan natuurlijk ook sprake zijn van een arbeidsconflict. In Nederland en Belgie zou zo'n renner dan in alle kranten zijn kant van het verhaal doen, maar daar niet
29 november 2015 10:54
Nochtans erg jammer, leuke renner en 1 van de betere Kazachen bij Astana. Er moet sowieso wat gebeurd zijn want hij kon een Nibali of Aru nog steeds prima bijstaan in een grote ronde.

Reacties zijn gesloten.