Elia Viviani greep vorig seizoen nét naast de overwinning in de Cadel Evans Great Ocean Road Race, maar de Italiaan was dit jaar wél de beste in de Australische WorldTour-koers. De 29-jarige renner van Deceuninck-Quick Step sprintte in finishplaats Geelong sneller dan Caleb Ewan en Daryl Impey.
Binnenkort verschijnt de nieuwe voorjaarseditie van RIDE, waarin we uitgebreid vooruitblikken op het nieuwe wielerseizoen. Het wordt wederom een lekker dikke editie vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Pre-order hem nu online en ontvang leuke extra's. Wil je onze voorjaarsgids extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Zondagnacht begonnen 110 renners aan de vijfde editie van de Cadel Evans Great Ocean Road Race, vernoemd naar oud-renner Cadel Evans. Met Viviani, Ewan, Jasper Philipsen en Danny van Poppel stonden er enkele sterke sprinters aan het vertrek. Er waren echter ook voldoende coureurs die een spurt wilden ontlopen. Denk aan Michael Woods, Richie Porte, Luis Léon Sanchez, Wout Poels…
Drie renners kleuren de koers
De wedstrijd werd lange tijd gekleurd door drie vluchters. Laurens De Vreese, Nathan Elliot en Carter Turnbull kregen een maximale voorsprong van vier minuten, maar het peloton – aangevoerd door thuisploeg Mitchelton-Scott – had de situatie onder controle. Met nog ruim zestig kilometer te gaan moest Turnbull vooraan passen, waardoor we met twee koplopers de finale aansneden.
De finale van de 164 kilometer lange WorldTour-wedstrijd werd verreden over een stadscircuit, wat de sprinters in de kaart speelde. Toch stond er met de Challambra Crescent één (mogelijke) scherprechter op het menu: deze helling moesten de renners viermaal beklimmen. Vooraan bleek De Vreese over de beste klimmersbenen te beschikken: hij reed dan ook weg van zijn vluchtmakker Elliot.
Koersen langs de Australische kust – foto: Cor Vos
Davide Ballerini hoopt op een stunt
De 30-jarige Belg van Astana kreeg op ruim 25 kilometer van de streep echter het gezelschap van zijn Italiaanse ploeggenoot Davide Ballerini, die de oversteek had weten te maken vanuit het peloton. Niet veel later ging Ballerini solo, in de hoop op een stunt. Zijn voorsprong steeg naar één minuut, maar hij werd op tien kilometer van de aankomst ingerekend door een op hol geslagen peloton.
Verschillende renners probeerden in de slotronde vervolgens nog weg te rijden. Diego Ulissi, Sánchez en Porte kregen echter geen ruimte, net als Dylan van Baarle. De Nederlander van Sky viel zelfs twee keer aan, maar werd weer opgeslokt door een achtervolgende groep.
Viviani dit keer wél bij de les
Een groep die inmiddels behoorlijk was uitgedund, maar nog wél enkele snelle mannen telde met onder meer Viviani, Ewan, Jens Debusschere en Impey. We kregen dan ook een sprint om de overwinning. Italiaans kampioen Viviani liet zich vorig jaar nog verrassen door Jay McCarthy, maar dit keer was de sprinter wél bij de les. Hij won dan ook voor Ewan en Impey.
Elia Viviani als winnaar op het podium – foto: Cor Vos
16 Reacties
Is dit echt een WT wedstrijd?Ongelofelijk toch ook. Dit is meer een criterium. Viviani wel lekker in vorm en de Aussies hebben hun wt punten alvast opgehaald voor het rest van het jaar
Door het mooie weer, lees lagere temperaturen, werd het een saaie wedstrijd. Dat zien de Australiers ook wel en net als met de TDU zal er wel een parcours aanpassing komen.
Wat is er gebeurd met Van Poppel? Lijkt me niet normaal dat hij als laatste zou binnenkomen.
Mooi podium! Geheel binnen de verwachtingen van het deelnemersveld.
Mooie vijfde plaats van Jens ook voor zijn nieuwe team!
Iemand nog een grote oceaan gezien ?
Gênant dat een sprinters koers de naam van Evans draagt
Danny-hij-verdient-minstens-een-ster-Van Poppel zal nog wat boterhammetjes moeten eten.
Danny zat bij aanvang van de laatste klim nog wel vooraan, zelfs in wiel Ewan. Misschien pech gehad?
Gesink 12e en Dylan van Baarle meermaals in de aanval. Waren wel de mannen die ik hier had verwacht. Van Poppel zal iets tegengekomen zijn onderweg.
Ryan Gibbons heeft duidelijk een (ferme) stap gezet. Ik weet niet wat hij waard is in een koers van 250 km of meer, maar wat hij dan vooral in de tour Down Under liet zien aan klimvermogen voor een sprinter…daarmee sluit hij aan bij Colbrelli, die het wiel heeft van Sagan die een lengte moet laten op Matthews.
Nu al meer PCS-punten behaald dan in heel 2018 (en WT-punten hetzelfde vermoed ik).
En afwachten wat hij waard is in een echte koers. Down Under is leuk, maar toch vaak mannen die vroeg in vorm zijn die boven komen drijven. Een Impey en Sanchez horen later in het seizoen ook nooit bij de beste klimmers van het peloton. Maar dat Gibbons beter geworden is staat buiten kijf.
En zo is het avontuur voor TJV in Australie weer voorbij. Met nul top10 plaatsen in de eerste twee WT wedstrijden.
Volgens het andere artikel eindigde van Poppel 4 van de 6 etappes bij de eerste 10. Lijkt me dus 4 top10 plaatsen in de afgelopen 7 Worldtour wedstrijden?
Niet in het AK of in de ‘klassieker’, dus TJV heeft weinig WT punten overgehouden aan dit avontuur.
Is er nog een WT-ranking dan?