Eindejaarslijstjes: De beste wielrenner van 2022
foto: Cor Vos
Koen Middendorp
dinsdag 6 december 2022 om 19:45

Eindejaarslijstjes: De beste wielrenner van 2022

In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2022? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste wielrenner van 2022.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

flag-be Wout van Aert

We beginnen met een renner die inmiddels niet meer weg te denken is uit de eindejaarslijstjes. Wout van Aert kende ook in 2022 weer een seizoen met vele hoogtepunten, mooie overwinningen, straffe stoten en een stevig portie drama. De polyvalente Belg van Jumbo-Visma begon zijn wegcampagne in eigen land, in het koersmaffe Vlaanderen met de traditionele opener van het voorjaar. In Omloop Het Nieuwsblad liet Van Aert er geen gras over groeien en wist hij meteen zijn eerste mooi vis binnen te hengelen. Na een indrukwekkende machtsontplooiing op de Bosberg, soleerde hij naar winst in Ninove.

Met een eerste semiklassieker op zak zette Van Aert zijn alternatieve voorbereiding door richting zijn grote doelen in het voorjaar: Milaan-San Remo, maar toch met name de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. De Belgische kampioen was erop gebrand om dit jaar wél toe te slaan in de heilige wielerkoersen voor kasseienvreters. Hij liet zelfs zijn geliefkoosde Strade Bianche schieten en zette dit jaar in Parijs-Nice (en dus niet Tirreno-Adriatico) de puntjes op de i. Ook in de ‘Koers naar de Zon’ was Van Aert alomtegenwoordig. Hij won niet alleen de individuele tijdrit en de puntentrui, maar zorgde er bijna eigenhandig voor dat zijn ploegmaat Primož Roglič de ronde kon winnen.

Van Aert leek met andere woorden helemaal klaar voor de belangrijkste wielerweken in het voorjaar. Zijn eerste hoofddoel, Milaan-San Remo, verliep nog niet naar wens, maar vervolgens won hij op imponerende wijze de E3 Saxo Bank Classic. Het was genoeg om als topfavoriet naar de Ronde van Vlaanderen te trekken, maar een coronabesmetting op een wel zeer slecht moment gooide roet in het eten. Geen eerste zege in ‘De Hoogmis’ dus, aangezien Van Aert niet kon starten in Vlaanderens Mooiste. Ook de Amstel Gold Race kwam te vroeg voor Van Aert, die zich vervolgens wel wist te revancheren met podiumplekken in Parijs-Roubaix (2e) en Luik-Bastenaken-Luik (3e).

Na een voorjaar met twee gezichten werd het vizier gericht op de Tour de France. Na een goede generale repetitie in het Critérium du Dauphiné (twee ritzeges + de groene puntentrui) kende Van Aert ook weer een bijzonder succesvolle Ronde van Frankrijk. Als rittenkaper, sprinter, rasaanvaller, tijdrijder, meesterknecht, manusje-van-alles, modelploegmaat en sportieve patron van het peloton. Met drie ritoverwinningen en een eerste groene trui (de eerste Belgische winnaar van het groen sinds Tom Boonen in 2007) was het op persoonlijk vlak een zeer succesvolle ronde voor Van Aert, die echter ook van onschatbare waarde was voor zijn ploegmaat en eindwinnaar Jonas Vingegaard.

Na een onvergetelijke Tour de France had Van Aert nog één wedstrijd met rood omcirkeld in zijn agenda: het wereldkampioenschap wielrennen in het Australische Wollongong. In aanloop naar de mondiale titelstrijd was hij weer de regelmaat zelve met top 3-noteringen in de BEMER Cyclassics, Grand Prix de Montréal, maar bovenal winst in de Bretagne Classic. Van Aert stond dan ook met het nodige vertrouwen aan de start van het WK, maar moest genoegen nemen met een rol in de schaduw van zijn landgenoot Remco Evenepoel. Die laatste soleerde op grandioze wijze naar de regenboogtrui, Van Aert eindigde als vierde.

Belangrijkste resultaten in 2022

flag-be Omloop Het Nieuwsblad – flag-nr1
flag-be E3 Saxo Bank Classicflag-nr1
flag-fr Bretagne Classic – flag-nr1
flag-fr Vierde etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Achtste etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Twintigste etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Puntenklassement Tour de France – flag-nr1
flag-fr Vierde etappe Parijs-Nice – flag-nr1
flag-fr Eerste etappe Critérium du Dauphiné – flag-nr1
flag-fr Vijfde etappe Critérium du Dauphiné – flag-nr1

flag-fr Parijs-Roubaix – flag-nr2
flag-de BEMER Cyclassics – flag-nr2
flag-ca GP de Montréal – flag-nr2
flag-be Luik-Bastenaken-Luik – flag-nr3


flag-be Remco Evenepoel

Wout van Aert is niet de enige Belgische wielrenner die kans maakt op de uitverkiezing ‘wielrenner van het jaar’, want uiteraard mag ook Remco Evenepoel niet ontbreken in onze lijst. 2022 was veel, maar bovenal een grand-cru jaar voor de coureur van Soudal-Quick Step. In het verleden werd er nog weleens laatdunkend gedaan over de prestaties van Evenepoel. Zeer mooi, maar het is slechts een…, werd er dan vaak gezegd. Dergelijke kanttekeningen lijken nu verleden tijd, aangezien de nog altijd maar 22-jarige coureur uit Schepdaal dit jaar enkele zeer prestigieuze overwinningen wist te boeken.

Maar beginnen doen we ook nu bij het begin. Evenepoel begon zijn wielercampagne dit jaar al vrij vroeg, in de Ronde van Valencia. De allrounder begon meteen met een sportieve knal aan het nieuwe seizoen, aangezien hij in de openingsrit naar de zege soleerde. In de strijd om de eindzege kwam Evenepoel net tekort ten opzichte van Aleksandr Vlasov, maar met een tweede plek in het eindklassement kon de Belg met een tevreden gevoel terugkijken op zijn eerste koers van het seizoen. In de daaropvolgende Volta ao Algarve was het wél kassa voor Evenepoel, die niet voor het eerst in zijn nog jonge carrière wist toe te slaan in de tijdrit.

Na deze inleidende beschietingen kreeg Evenepoel de kans om zich te meten met de wereldtop in het rondewerk. Eerst in Tirreno-Adriatico, vervolgens in de Ronde van het Baskenland. In die eerste koers zakte hij na een goed begin door het ijs in de koninginnenrit naar Carpegna, in de Ronde van het Baskenland kwam hij al een stuk beter voor de dag en eindigde hij na een knotsgekke slotrit als vierde in de algemene rangschikking. Het bleek een ideale opmaat naar de Ardennenklassiekers. In Luik-Bastenaken-Luik beleefde Evenepoel – en we overdrijven niet – zijn echte doorbraak als afmaker op het allerhoogste niveau.

En Evenepoel won niet zomaar het vierde wielermonument van het seizoen. Nee, hij deed het met de voor hem zo kenmerkende panache. Op de Redoute plaatste de Quick-Step-Alpha Vinyl-kopman de beslissende aanval uit de favorietengroep. Dit bleek het begin van een fameuze maar bovenal succesvolle solo, op weg naar de eerste Belgische overwinning in Luik sinds Philippe Gilbert in 2011. “Het was mijn beste dag op de fiets ooit. En dit is dan de perfecte dag om een geweldige dag te hebben. Ik heb het gevoel dat ik terug op topniveau ben. Alleen toekomen hier in Luik is heel moeilijk, het is echt geweldig”, liet hij na afloop weten.

Met zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik viel er een sportieve last van de schouders van Evenepoel, en het bleek ook niet de laatste grote overwinning van hem in 2022. Zo zegevierde hij in aanloop naar de Vuelta a España voor een tweede keer in de Clásica San Sebastián, ook nu weer na een imponerende solistische onderneming. En daar bleef het niet bij, want Evenepoel schreef in de Vuelta nog meer (Belgische) wielergeschiedenis, door er na een drie weken durende rollercoaster met de eindzege vandoor te gaan. Hij trad daarmee in de voetsporen van Johan De Muynck, die in 1978 de Giro d’Italia won en lange tijd de laatste Belgische winnaar was van een grote ronde.

In Luik-Bastenaken-Luik bewees Evenepoel dat hij een grote klassieker kan winnen, in de Vuelta a España vestigde hij zijn naam als succesvol ronderenner. Alsof dat nog niet genoeg was, volgde in het Australische Wollongong de kers op een al bijzonder fraaie taart. Op het WK wielrennen veroverde Evenepoel een bronzen medaille op de tijdrit, maar het sportieve hoogtepunt moest nog komen in de wegrit. Evenepoel kroonde zich namelijk, na een solo van ruim twintig kilometer, op grootse wijze tot de nieuwe wereldkampioen. En zo ging hij met een topklassieker, grote ronde en de regenboogtrui de wintermaanden in, als de nieuwe ster van het internationale wielrennen.

Belangrijkste resultaten in 2022

flag-wc Wereldkampioenschap wielrennen op de weg – flag-nr1
flag-be Luik-Bastenaken-Luik – flag-nr1
flag-es Clásica San Sebastián – flag-nr1
flag-es Tiende etappe Vuelta a España – flag-nr1
flag-es Achttiende etappe Vuelta a España – flag-nr1
flag-es Eindklassement Vuelta a España – flag-nr1
flag-pt Eindklassement Volta ao Algarve – flag-nr1
flag-no Eindklassement Tour of Norway – flag-nr1
flag-be Belgisch kampioenschap tijdrijden – flag-nr1

flag-es Eindklassement Ronde van Valencia – flag-nr2
flag-wc Wereldkampioenschap tijdrijden – flag-nr3


flag-si Tadej Pogačar

Als we het hebben over het seizoen van Tadej Pogačar, leggen we al gauw de nadruk op zijn nederlaag in de Tour de France. Wat we gemakshalve dan even vergeten, is dat de Sloveen dit jaar wel weer de nodige grote koersen wist te winnen. De meeste renners kunnen allemaal maar dromen van winst in de Ronde van Lombardije en Strade Bianche, laat staan in één seizoen. En daar bleef het niet bij voor de kopman van UAE Emirates, die ook op rondegebied de nodige adelbrieven wist te verzamelen en – wat toch ook niet onbelangrijk is – met zijn manier van koersen de wielerfan weer op de banken wist te krijgen.

Pogačar begon ook dit jaar weer als een wervelwind aan het seizoen. Na de UAE Tour, Strade Bianche en Tirreno-Adriatico kon hij nog altijd een perfect rapport overleggen. In de UAE Tour wist hij de sponsors te plezieren door na een spannend duel af te rekenen met Adam Yates, in Strade Bianche reed hij de verzamelde tegenstand volledig aan gort en in Tirreno-Adriatico stond er opnieuw geen maat op de geweldenaar uit Komenda. Zijn eerste nederlaag leed hij pas in Milaan-San Remo. Pogačar deed er wel alles aan om weg te rijden op de Poggio, maar slaagde niet in zijn missie en kwam als vijfde over de streep.

Pogačar richtte zijn blik vervolgens op de kasseienklassiekers, waar hij zich eens wilde testen met het oog op de toekomst. Een natuurtalent als Pogačar heeft echter geen tot nauwelijks last van aanpassingsproblemen en dus deed hij ook in het Vlaamse werk vrolijk mee om de knikkers. In Dwars door Vlaanderen brak een gebrek aan ervaring hem nog enigszins op, maar dit maakte hij meer dan goed in de Ronde van Vlaanderen. Hij was namelijk de man die de koers in handen nam en met zijn versnellingen op de Oude Kwaremont en Koppenberg het peloton uiteen wist te rijden. Helaas voor Pogačar was er één renner in staat om te volgen: Mathieu van der Poel.

De Nederlander wist met hangen en wurgen het wiel van zijn Sloveense tegenstrever te houden en vloerde hem na een nagelbijtende slotfase in de sprint. Pogačar finishte zelfs niet op het podium en bleef zo met een kater achter, maar mocht wel trots zijn op zijn prestatie. Na Vlaanderens Mooiste hoopte Pogačar in Luik-Bastenaken-Luik sportieve revanche te nemen, maar door het overlijden van zijn schoonmoeder liet hij La Doyenne aan zich voorbijgaan. In plaats daarvan nam hij de tijd om bij te komen en de batterijen weer op te laden voor zijn hoofddoel van het seizoen: een derde opeenvolgende Tourzege.

Pogačar botste in de Ronde van Frankrijk echter op een beresterke Jonas Vingegaard en Jumbo-Visma. De tweevoudige Tourwinnaar begon overigens nog uitstekend aan de ronde, ging na tien etappes gewoon aan de leiding, maar werd in de bergen vakkundig gesloopt door Jumbo-Visma. In de Alpenrit naar de Col du Granon ging hij kopje onder, verloor meer dan drie minuten op een ontketende Vingegaard en bleek vervolgens niet meer in staat om de verloren tijd goed te maken. Na eindoverwinningen in 2020 en 2021, moest hij dit jaar genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaats: tweede.

Pogačar ging echter niet bij de pakken neerzitten en wist zich in het najaar weer op te richten, met zeges in de GP de Montréal, Tre Valli Varesine en (voor een tweede opeenvolgende keer) de Ronde van Lombardije. Alleen het WK liep uit op een teleurstelling, maar verder mag de Sloveen toch weer tevreden terugkijken op zijn seizoen.

Belangrijkste resultaten in 2022

flag-it Ronde van Lombardije – flag-nr1
flag-it Strade Bianche – flag-nr1
flag-ca GP de Montréal – flag-nr1
flag-fr Zesde etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Zevende etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Zeventiende etappe Tour de France – flag-nr1
flag-ae Eindklassement UAE Tour – flag-nr1
flag-it Eindklassement Tirreno-Adriatico – flag-nr1
flag-si Eindklassement Ronde van Slovenië – flag-nr1

flag-fr Eindklassement Tour de France – flag-nr2
flag-it Giro dell’Emillia – flag-nr2


flag-dk Jonas Vingegaard

Als we puur kijken naar het aantal overwinningen afgelopen seizoen, komt Jonas Vingegaard niet in de buurt van de eerder genoemde renners in dit eindejaarslijstje. En toch hoort de Deense klimmer thuis in het rijtje, als winnaar van de grootste wielerkoers op aarde. De renner van Jumbo-Visma mag zich vanaf nu voor eeuwig een Tourwinnaar noemen. De Tour de France winnen, het is maar weinig renners gegeven, maar Vingegaard slaagde er dit jaar in om de schier onklopbare Tadej Pogačar op de knieën te krijgen. Met hulp van zijn ploeg Jumbo-Visma, dat staat buiten kijf, maar Vingegaard was duidelijk ook de beste klimmer in de ronde.

Vingegaard begon zijn seizoen overigens ook in Frankrijk. In de Faun-Ardèche Classic kwam hij nog niet in het stuk voor, maar in zijn tweede wedstrijd van 2022 was het wel meteen raak. In de Drôme Classic versloeg hij Guillaume Martin en Benoît Cosnefroy na een lastige koers met de nodige hoogtemeters. Vingegaard werd vervolgens keurig tweede in Tirreno-Adriatico, achter de ongenaakbare Pogačar, maar voor mannen als Mikel Landa, Richie Porte, Jai Hindley en Remco Evenepoel. Ook in de Ronde van het Baskenland liet hij zich van voren zien, al was zijn optreden (6e) ook geen daverend succes.

Na een mislukte Ardennencampagne stond voor Vingegaard alles in het teken van de Tour de France. In het Critérium du Dauphiné liet hij zich al van zijn beste kant zien. De eindzege ging naar zijn ploeggenoot en kopman Primož Roglič, maar Vingegaard maakte bergop bij momenten een sterkere indruk, won de slotetappe met aankomst op Plateau de Solaison en mocht als tweede man mee het eindpodium op. Door zijn sterke optreden, en vooral zijn tweede plaats in de Tour van 2021, ging de Deen als mede-kopman van start in de 2022-editie van de Ronde van Frankrijk.

Bij de start van de ronde waren de meeste ogen nog gericht op Roglič, maar de Sloveen ging niet voor het eerst in een belangrijke wedstrijd tegen de grond en moest na de veertiende etappe gedesillusioneerd opgeven. Net op het moment dat Vingegaard stevig aan de leiding stond en alle hulp wel kon gebruiken om zijn grootste tegenstrever Tadej Pogačar van zich af te houden. De Deen bleek echter overduidelijk de sterkste klimmer in de Tour, wat hij liet zien in de zwaarste bergetappes van de ronde naar de Col du Granon en Hautacam. Vingegaard wist, met hulp van een ijzersterke ploeg en Wout van Aert in het bijzonder, de koers in zijn voordeel te beslissen.

In de laatste Pyreneeënrit naar skioord Hautacam nam Vingegaard de laatste twijfels weg door Pogačar de genadeklap te geven, en zo Denemarken een tweede Tourzege te bezorgen, na de eerste en nog altijd veelbesproken triomf van Bjarne Riis in 1996. “Het is ongelooflijk. Nu heb ik eindelijk de Tour gewonnen. De Tour is de grootste wedstrijd ter wereld en de grootste koers die je kan winnen. En ik heb het gedaan. Niemand kan me dit nog afpakken nu”, klonk het na drie weken afzien. De grote vraag is nu of Vingegaard kan bevestigen en zichzelf in 2023 kan opvolgen als Tourwinnaar. Maar die eerste Tourzege, die is in elk geval binnen.

Belangrijkste resultaten in 2022

flag-fr Elfde etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Achttiende etappe Tour de France – flag-nr1
flag-fr Eindklassement Tour de France – flag-nr1
flag-fr Achtste etappe Critérium du Dauphiné – flag-nr1
flag-fr Drôme Classic – flag-nr1
flag-hr Derde etappe CRO Race – flag-nr1
flag-hr Vijfde etappe CRO Race – flag-nr1

flag-it Eindklassement Tirreno-Adriatico – flag-nr2
flag-fr Eindklassement Critérium du Dauphiné – flag-nr2


Eervolle vermeldingen

Wout van Aert, Remco Evenepoel, Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard zijn toch wel de uitblinkers van het voorbije wielerseizoen bij de mannen, maar we willen ook nog even stilstaan bij de Giro-zege van Jai Hindley. De Australische klimmer van BORA-hansgrohe was twee jaar geleden al eens tweede in La Corsa Rosa, maar was dit jaar de beste in de Italiaanse ronde door in de allerlaatste bergrit Richard Carapaz uit het roze te fietsen. Goed voor zijn eerste eindoverwinning in een grote ronde, een mijlpaal voor Hindley en het Australische wielrennen.

Jai Hindley – foto: Cor Vos

We hebben in 2022 ook weer genoten van Mathieu van der Poel, al was het voor de Nederlander tevens een zeer bewogen jaar met de nodige ups en downs. In het voorjaar wist hij – ondanks een verre van vlekkeloze voorbereiding – met Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen twee klassiekers te winnen. Daar kwam nog een ritzege in de Giro d’Italia bij, met als mooie bonus enkele dagen de roze leiderstrui. Daar staat tegenover dat de Tour de France uitdraaide op een deceptie en zijn najaar werd overschaduwd door het inmiddels veelbesproken hotelincident, de nacht voor de WK-wegrit.

Verder kende Mads Pedersen een bijzonder sterk seizoen, met als sportieve uitschieters drie ritzeges én de groene puntentrui in de Vuelta a España. Ook mannen als Jasper Philipsen (twee ritzeges in de Tour, waaronder de slotrit met aankomst op de Avenue des Champs-Élysées), Fabio Jakobsen (ritwinst in de Tour en de Europese titel in München), Primož Roglič (winst in Parijs-Nice en het Critérium du Dauphiné, maar ook zeer veel pech in de grote rondes), Dylan van Baarle (zegevierend in Parijs-Roubaix) en Arnaud Démare (drie ritoverwinningen in de Giro d’Italia en Parijs-Tours) verdienen een eervolle vermelding.


Stem hier op jouw favoriet!

RIDE Magazine
94 Reacties
Sorteer op:
7 december 2022 14:13
Het is toch wel triest dat iemand hier de tijd neemt om elke post die niet pro Evenepoel is een duimpje omlaag te geven.
Misschien is het verstandig om iemand die zo ziekelijk geobsedeerd is tegen zichzelf in bescherming te nemen.
6 december 2022 12:51
Er staat er maar 1 op nummer 1 aan het eind van het seizoen en je kan het nog op zoeken ook.
6 december 2022 13:21
Ongetwijfeld heeft Remco de meest imposante erelijst, maar toch op van Aert gestemd omdat hij veelzijdiger is en er overal bij zit met z’n neus.
    7 december 2022 01:37
    ...gaat wel op voor meerdere personen, àls ze erbij zitten is het inclusief hun neus
6 december 2022 14:01
Vreemd dat bij de vrouwen de cross en de mtb wel meetellen en bij de mannen niet.

Uiteraard Pogacar. En daarna Van Aert vanwege zijn giga hoge constante niveau, oa Tour en de zeges in de cross. Remco 3.
Zie voor Pogacar aantal PCS en UCI WT punten. Bij zijn lijstje komen nog de ritten in de UAE Tour en de Tirreno. Ronde van Spanje is eigenlijk voor de renners die het in de Giro of Tour niet konden of wilden laten zien. Remco kreeg zijn WK min of meer kado van de toppers aangezien er totaal niet gekoerst is, en dat Wout z'n benen stil hield. Schat ook de 2e stek in de Tour hoger in dan de Vuelta zege. Niets tegen Remco, geweldige seizoen en aanvallende renner, maar objectief beschouwd over het hele seizoen van voorjaar tot najaar geen nr 1.
    6 december 2022 14:22
    Pogacar is idd wel constanter en 1op1 is 2° in Tdf miss 'hoger' aangeschreven dan de Vuelta winnen (al zal het niet veel schelen).
    Maar dan heb je ng LBL vs Lombardije (vind LBL ietsje hoger)
    Strade vs WK (WK met voorsprong)
    Dan ng San Sebastian + 3°WK ITT vs winst in UAE en Tirreno + 4° in RvVl

    Niet dat ik tegen Pogacar ben, een zeer attractieve renner en wss beste wielrenner ter wereld. Maar dit jaar is Evenepoel toch beter.
    Monument, Grote ronde en WK worden, wat moet je ng meer doen...
    6 december 2022 14:28
    Quote:
    ... maar objectief beschouwd over het hele seizoen van voorjaar tot najaar geen nr 1.


    De vraag is of dat moet bij de 'beste renner'. Is het de meest constante? Of is het degene die de grootste prijzen wint?

    Stel dat een renner Strade, Milaan-San Remo, Vlaanderen, Roubaix en Lombardije wint, maar tussen Roubaix en Lombardije niks presteert. Kan hij dan niet de renner van het jaar zijn? Of iemand die tot de Tour niks doet, maar dan de Tour, de Vuelta en het WK wint. Ook niet de meest constante doorheen het seizoen. Bovendien heeft Evenepoel eigenlijk doorheen het ganse jaar goed gepresteerd. Een opwarmkoersje als de UAE Tour wordt vernoemd bij Pogacar, maar de Vuelta is eigenlijk een minderwaardige ronde?

    WK was inderdaad een rare koers, maar het 'cadeau gekregen'? Het blijft wel een WK, de 2de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Is er totaal niet gekoerst geweest? Moeilijk te zeggen, want we hebben weinig beelden gezien vanuit de achtergrond. Hield Van Aert zijn benen stil? Op de hellingen ging hij toch een paar keer fors aanvallen, dus ook dat kan je betwijfelen. Mocht Pogacar die dag beter gekund hebben, zou hij vanuit de achtergrond niet nog iets geprobeerd hebben? Of 1 van die andere favorieten? Laten ze het WK zo makkelijk schieten met z'n allen?

    Feit blijft wel dat Evenepoel solo meer dan 2 minuten aankomt voor de groep van de favorieten. Je kan daar naar kijken als een cadeau, maar je kan er ook het unieke van inzien en een teken van zijn overmacht die dag. Schat ik hoger in dan Sagan die 2 keer het WK in een groepssprint wint.
    6 december 2022 14:51
    Quote:
    De vraag is of dat moet bij de 'beste renner'. Is het de meest constante? Of is het degene die de grootste prijzen wint?


    Denk dat het niet begint bij de resultaten, maar bij de renner. Welke logica moet gebruikt worden om zeker niet bij renner X terecht te komen?

    En als de verhoudingen volgend jaar omgekeerd zijn, dan wordt de tegenovergestelde logica gebruikt en als even evident verkocht. Eerst de conclusie, daarna de vaststellingen zoeken die tot die conclusie leiden.
    6 december 2022 16:05
    @gebruikersnaam,
    Wil je daarmee zeggen dat iedereen die niet op Remco heeft gestemd, niet logisch denkt maar puur anders stemt omdat het Remco is (of een Belg, als je er een nationalistisch sausje overheen wilt strooien?)

    Ik ben geen Remco fan, maar hij heeft de meest complete erelijst van dit seizoen. Monument, ronde, regenboogtrui, en nog een resem zeges en ereplaatsen daaromheen. Maar zijn niveau kan m.i. niet tippen aan hetgeen Van Aert liet zien in de TdF. Dat was bangelijk goed, en (subjectief) daar kwam Evenepoel niet in de buurt tijdens de Vuelta. Waar de tegenstand toch van een ander niveau was dan in de TdF.

    Of zie je dat anders? En wat maakt dan Evenepoel tot een betere wielrenner dan Van Aert? En wat maakt jouw logica dan logischer dan die van mij?

    Nog even voorbijgaand aan het feit dat Pogacar met zijn 2e plek in de TdF en zijn resem andere zeges in eendagswedstrijden en grote kleine rondes niet voor niets op plek 1 staat in de UCI ranking.

    Ofwel: respecteer gewoon eenieders logica en stem. Ik kan prima snappen dat iemand voor Remco kiest volgens het ene denkpad, maar uitkomt bij Van Aert, Pogacar of zelfs Vingegaard via een andere denkroute.
    6 december 2022 17:11
    Ik beweer dat wielerflits een thuisbasis is voor enkele specialisten in de kunst van de 2 maten en de 2 gewichten. Moet kunnen, niet zoveel mis mee, maar het wordt pas echt vermakelijk wanneer iemand toch steeds tevergeefs de schijn van de rechtlijnigheid probeert hoog te houden.
    6 december 2022 17:29
    Klassiek omgekeerd redeneren inderdaad. Hoe dan ook zijn alle 888 verkiezingen tot nu toe redelijk evenwichtig mbt de winnaar. Op een gegeven moment is het wel klaar en duidelijk.
    6 december 2022 17:59
    Michelangelootje / Marcelleke die anderen de les komt spellen over 'respect', gekker moet het niet worden. 3 jaar lang dezelfde renner afzeiken, staan dansen op het graf toen hij in de ravijn lag en ondertussen al 3 keer van het forum gegooid. Maar wel anderen beschuldigen van een gebrek aan respect. Zoek in de Dikke Van Daele eens op wat het woord respect betekent hypocriet.
    6 december 2022 18:32
    Marcel, zou je niet beter nog eens een tijdje verdwijnen, het zou je deugd doen.
    On topic: kijk gewoon naar de poll en dan zie je hoe iedereen erover denkt. Duidelijk toch?
6 december 2022 16:57
Toch de tourwinnaar gestemd. Jaren geleden dat ik het zo moeilijk vond om mijn wielrenner van het jaar aan te wijzen. Toch voor Vingegaard gegaan, hieronder mijn redenatie:
De beste wielrenner van het jaar is óf de Tour winnaar, of een klassieke renner.
Een klassementrenner die niet de Tour heeft gewonnen kan onmogelijk de beste wielrenner van het jaar zijn: op het onmiskenbaar belangrijkste moment van het jaar was hij immers niet de beste. Hiermee overstijgt Vingegaard zowel Pogacar als Evenepoel in mijn ogen: hij versloeg Pogacar, terwijl Evenepoel niet eens meedeed. De enige optie zou dan een klassieke renner zijn die bijvoorbeeld de heilige week heeft gedomineerd, en ook nog in de Tour excelleert of het wk wint. Echter, die was er dit jaar niet. WVA won geen monument, MVDP wel, maar de rest van zijn jaar was te mager. Wat het zo lastig maakt dit jaar is het feit dat Evenepoel als het ware van beide walletjes snoept: als klassementrenner wint hij de Vuelta, maar hij wint ook 2 eendagskoersen. De reden dat ik voor Vingegaard ga, is toch omdat de Tour belangrijker is dan het wk en LBL, LBL daarbij ook voor de meeste renners niet hét hoofddoel van het jaar is, en de Vuelta, zoals Wheely het hier ooit op geweldige wijze heeft verwoord, ‘de voetbalbank’ van het wielrennen is.
    6 december 2022 18:16
    Vingegaard heeft de Tour gewonnen maar dat heeft hij voor een groot deel aan zijn ploeg te danken. Dan ga ik toch nog voor Pogacar als beste.
    6 december 2022 18:38
    LBL winnen mag je hoger inschatten dan de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix hoor. Niveau van de concurrentie stuk hoger (check gerenommeerd kanaal PCS) en natuurlijk een loodzwaar parcours.
    6 december 2022 23:10
    LBL boven vlaanderen of roubaix zetten zou ik nu toch niet durven doen. Het feit dat het volgens PCS een beter startveld heeft is te danken aan de klassementsmannen die hier ook vaak aan meedoen. Deze verdienen veel punten in de (grote) rondes, waar klassieke types vaak enkel hun punten verdienen in de beperkte hoeveelheid klassiekers.

    Hoe gespecialiseerder je gaat, hoe minder 'kwaliteitsvol' je deelnemersveld zal zijn. Terwijl wel perfect de wereldtop van die discipline kan meedoen.
    7 december 2022 01:01
    ,,,als je het dan toch met voetbal wil vergelijken:

    winnaar Champions League + 0
    vs
    winnaar Europa League+ nationale titel+nationale cup+supercup (duel met winnaar CL)

    Remco is op zijn eentje 10 minuten weggereden in grote wedstrijden, in voetbaltermen is dat de tegenstand "degraderen". Een hattrick in àlle wedstrijden.
6 december 2022 17:20
Bij alle vier kan een heel plausibel verhaal opgehangen worden. In mijn geval zou dat tot van Aert leiden, de bijbehorende argumenten zijn hierboven (bij anderen) te vinden.
7 december 2022 07:00
Pogacar natuurlijk, maar omdat dit een BeNe website is kan is me voorstellen dat de voorkeur uitgaat naar Remco of Wout.

Voor mij:
1. Pogacar
2. Remco
3. Wout
4. die jongen die de Tour gewonnen heeft, laat ons eerlijk zijn, de eerste drie staan er het ganse jaar, wanneer Jonas bewijst dat hij er een gans jaar kan staan, wordt hij misschien de beste van de wereld! Voorlopig nog niet...in de UCI ranking staat hij dan ook nog veel punten verwijdert van de andere drie!
    7 december 2022 08:02
    Je lijkt nu net Hamilton die spreekt over “that guy.”
    Disrespectvol om op deze manier over Vingegaard te spreken.
    8 december 2022 08:28
    Ja. Nu gaat ie je op zijn volgende plaat keihard dissen.
6 december 2022 08:44
Van Aert of Pogacar moet winnen
    6 december 2022 08:54
    Puur uit nieuwsgierigheid (want ook in de velo d'or scoorde hij in mijn ogen verrassend veel punten): vind je 3 ritzeges in de Tour, twee Vlaamse voorgerechtjes en een groene trui echt meer waard dan het eindklassement (en 2 ritzeges) in de Vuelta, twee klassiekers en een regenboogtrui?

    Voor mij is het trouwens:
    1. Evenepoel
    2. Pogacar/Vingegaard
    4. Van Aert
    6 december 2022 10:12
    Goed punt Cochise. Ik plaats Pogi net boven Evenepoel. Pogi overal waar ie startte meegedaan om de knikkers.

    We vergeten snel natuurlijk maar Evenepoel was zeker niet top in Tirreno en Suisse.

    Pogi was net wat constanter. Won de Strade en Lombardije.
    6 december 2022 10:23
    Evenepoel was niet super in Tirreno en Zwitserland, maar zeker niet slecht. Twee keer 11de in het eindklassement, de tijdrit gewonnen in Zwitserland en 3x top-10 in Tirreno. Als dat de ondergrens is... :D

    Pogi bv. ook 'minder' in San Sebastian (opgave), Plouay (89) en Quebec (24). Ook op het WK tijdrijden (6de t.o.v. 3de) en wegrit (19 t.o.v. 1) deed hij het minder dan Evenepoel.

    Begrijp wel dat Pogacar nog net iets meer aanwezig was doorheen het seizoen en vooral op het hoogste niveau, maar Evenepoel was eigenlijk ook het hele jaar top. Tweede in Valencia, Algarve gewonnen, 4de in Baskenland, 6de in Brabantse Pijl, Belgisch kampioen tijdrijden, Ronde van Noorwegen gewonnen. Naast zijn grote zeges deed Evenepoel ook wel bijna overal mee voor de knikkers.
    6 december 2022 10:25
    En Pogi reed ook niet overal top he Boomie.. San Sebastian, Bretagne, Waalse pijl.

    In die wedstrijden kwam Pogi er 'ook' niet aan te pas. Logisch natuurlijk dat er ook iets mindere periodes zijn.
    7 december 2022 16:58
    Het is meer een gevoel. Ik plaats bv de 2e plek van Pogi in de Tour ook gelijk aan de Vuelta winst van REV. Lombardije vs LBL is gelijk. Clasica vs Strade ook.

    Qua stijl maakt het me niet zoveel uit, beiden rijden attractief en REV was in elk geval op het WK verreweg de slimste.

Reacties zijn gesloten.