Drie keer scheepsrecht voor Remco Evenepoel in Ronde van Catalonië
Remco Evenepoel heeft de derde etappe van de Ronde van Catalonië gewonnen. De wereldkampioen van Soudal Quick-Step boekte zijn eerste seizoenszege op Europese bodem door Primož Roglič in een sprint-a-deux in La Molina ruimschoots af te troeven. Roglič behield wel zijn leiderstrui, al was het nipt: de twee staan in dezelfde tijd.
Voor de derde dag op rij een strijd tussen Roglič en Evenepoel in de Catalaanse WorldTour-ronde. En in tegenstelling tot de tweede rit, waarin een derde hond genaamd Giulio Ciccone met het been ging lopen, lieten de twee uithangborden van de ronde zich nu niet verrassen. Met z’n tweeën streden ze na 180 kilometer om de etappeoverwinning, met Evenepoel als overtuigende laureaat.
Van Gils op pad met Carapaz en Martin
Startplaats Olost maakte zijn debuut in de Ronde van Catalonië. Niet lang na de start gingen zeven man op avontuur. Met Maxim Van Gils (Lotto-Dstny) een Belg mee aan het front, maar ook Richard Carapaz (EF Education-EasyPost) en Guillaume Martin (Cofidis), twee mannen binnen de vier minuten van klassementsleider Roglič. Filippo Zana (Jayco-AlUla), Niklas EG (Uno-X), Jefferson Cepeda (Caja Rural) en Simone Petilli.
De coureur van Intermarché-Circus-Wanty miste na vijfentwintig kilometer de eerste tussensprint van de dag, maar bij de tweede sprint, tien kilometer verderop, sleepte hij de volle buit in de wacht. Dit deed hij ook op de eerste gecategoriseerde beklimming van de dag, de Coll de Coubet (9,2 km aan 5,5%), die we nog kenden uit de tweede etappe. Het septet reed op dat moment rond met een voorgift van rond de vijf minuten.
Van Gils toont zich, Evenepoel oppermachtig
De Coll de la Creueta (19,9 km aan 4,7%) was de zwaarste hindernis van de dag. Op deze klim van buitencategorie spatte de kopgroep uiteen onder impuls van Van Gils. Enkel Martin — die Van Gils af zou troeven op de top — en in tweede instantie Richard Carapaz konden mee met de talentvolle Belg. Voor de etappezege streden ze echter niet, want op de lange klim draaide Soudal Quick-Step de duimschroeven aan.
Gedrieën begonnen Van Gils en co. nog aan de slotklim naar La Molina, maar ze bleven niet samen. Uiteindelijk was het Van Gils die als laatste der dapperen zou worden gegrepen. Hierna was het wachten op een versnelling van een van de grote tenoren.
Die kwam er op een kilometer of vierenhalf van de streep, toen Evenepoel zijn eerste pijl afschoot. Met een serieuze tempoversnelling knalde hij alle concurrenten uit het wiel. Enkel Roglič kon met zeer veel moeite nog aansluiten. Het bleek een voorbode voor de laatste hectometers, waarin de loeisterke Evenepoel zijn opponent gewoonweg uit het wiel reed. Roglič zou op twee seconden binnenkomen, Ciccone zou de strijd om plaats drie winnen.
Je kan het ook zelfbewust noemen. Een verademing tov altijd die Vlaamse valse bescheidenheid.
Hij gaat weer op tijd omdat hij nog altijd hierdoor beter wordt met oog op Giro.
En gewoon sterk gereden. Roglic nog niet op zijn sterkst wellicht.
Michelangelo moet nu in zak en as zitten.
@John Deere
Vine was zowel in de Vuelta als in Tour Down under indrukwekkend. Zijn laatste twee koersen.
Ik schat hem hoger in dan Almeida.
Maar denk toch vooral een tweestrijd. Hopelijk. Het kan ook gewoon een processie worden.
Voor wie twijfelt aan zijn capaciteiten op steile beklimmingen, raad ik aan de samenvatting van de Clasica San Sebastian van vorig jaar te bekijken.
Veel steiler dan Praeres Navas vind je ze niet.
Hup Remco!
Kans dat hij roglic vrijdag nog lost zit er wel in.
Op die steile Lo Port zie ik ze niet samen aankomen.
Maar ook in de panelen voldoende opportunisten uiteraard.
't Menneke is ambitieus, weet wat hij wil en steekt dat niet onder stoelen of banken. Dat valt alleen maar te waarderen, ook in het verleden.
Maar neemt voor de liefhebber niet weg dat ook dit gewoon mooi is om te zien.
Je kan zo wel bij veel koersen gaan beginnen opmerken: het stelt allemaal niet zoveel voor.
Die laatste 3 hebben in hun hele profcarrière nog geen 15 koersen gewonnen. Denk dat ze maar al te blij zouden zijn om is op zo'n "trainingsdag" te winnen.
Als Belg was het deze middag twee keer erg genieten en denk dat veel neutrale koersliefhebbers bij het lossen van Roglic ook wel es dachten 'eindelijk' / 'verdiend'...