Dopingzondaars in professioneel wielrennen laagst sinds Festina-affaire
Het wielrennen staat qua dopingzondaars op hetzelfde niveau als voor de coronapandemie in 2019. In 2022 waren er 29 gevallen van vermeend dopinggebruik. Dat zijn er tien meer dan in 2021, zo geeft de MPCC – de vereniging voor een geloofwaardig wielrennen – aan. In het professionele wielrennen in WorldTour-teams en ProTeams waren er echter slechts twee positieve testen.
Sinds vele jaren is atletiek de sport die de meeste dopinggevallen kent, wordt uit het MPCC document duidelijk. Door zijn vele disciplines is atletiek de moeder aller sporten van de Olympische Spelen, maar ook de sport die het meest in de gaten wordt gehouden. Het aantal gevallen dat in 2022 in de atletiek aan het licht kwam, is het hoogste in de acht jaar dat de MPCC deze cijfers bijhoudt.
Deze cijfers houden overigens alleen rekening met gevallen die door federaties, anti-dopingagentschappen, rechtbanken of de pers aan het licht zijn gebracht. We houden alleen rekening met procedures die betrekking hebben op topsporters of beroepssporters.
De MPCC onderscheidt ook de heranalyses van de oudere stalen van de gebruikelijke controles. Deze zijn de afgelopen jaren verveelvoudigd. Zo is de wettelijke termijn voor het hertesten van monsters die tijdens de Olympische Spelen van Londen in 2012 zijn genomen het voorbije jaar afgelopen. In de termijn van tien jaar werden op basis van nieuwe controle methodes liefst 73 nieuwe dopinggevallen ontdekt. Zo moesten 31 olympische medailles worden ingeleverd. Liefst zeven van de acht door Rusland gewonnen atletiektitels werden in beslag genomen.

Bron: MPCC
Eind 2022 staat Rusland opnieuw op de hoogste trede van het podium met de meeste dopingovertredingen. Een podium dat identiek is aan dat van 2021. Toch kan er geconcludeerd worden dat Rusland, de Verenigde Staten en Italië veel actiever zijn in de strijd tegen dopinggebruik dan in het verleden.
Hetzelfde geldt voor Kenia, waarvan de autoriteiten onlangs weigerden om het land te schorsen voor grote internationale evenementen. Een bijzonderheid in de dopingcijfers van Kenia – dat vierde op de ranglijst staat – is dat 100% van de 29 gevallen die in 2022 aan het licht kwamen, afkomstig waren uit de atletiek. Voornamelijk de specialisten in de marathon en de halve marathon, de meest lucratieve onderdelen in de atletiek, liepen tegen de lamp.
Het wielrennen telde in 2022 ook 29 gevallen. Hier waren wielrenners uit 15 verschillende landen voor verantwoordelijk. Voor beide geslachten en disciplines is dit de op één na slechtste score in acht jaar (na 2019). Bij een nadere analyse van de MPCC gegevens blijkt echter dat bij de professionele wielrenners (WorldTour-ploegen en ProTeams) dit eigenlijk het laagste aantal (twee gevallen) is dat ooit is geregistreerd sinds de Festina-affaire in de ‘Tour du Dopage’ in 1998.
De zaak-Quintana
De MPCC merkt op dat één van de twee gevallen gaat om Nairo Quintana. De Colombiaan testte positief op het gebruik van Tramadol, een stof die leidde tot zijn diskwalificatie voor de Tour de France door de UCI, maar niet tot een schorsing. Zijn ploeg Arkéa-Samsic heeft in overeenstemming met de regels van de MPCC Quintana onmiddellijk een wedstrijdverbod opgelegd. De Franse ploeg nam aan het eind van het seizoen ook afscheid van de Colombiaan.
In 2022 had de overgrote meerderheid van de positieve dopingzaken (12 gevallen) in het topwielrennen betrekking op semiprofessionele mannelijke wielrenners van continentale wegploegen. De Portugese ploeg W52-FC Porto werd zelfs ontbonden nadat de politie mogelijke georganiseerde doping aan het licht had gebracht.
Geen van de gevallen die bij de continentale ploegen aan het licht kwamen, betrof een bij de MPCC aangesloten ploeg. Begin 2023 telt de MPCC 30 profploegen (mannen en vrouwen) en 21 continentale ploegen.
Hup doping
Heeft die een half a driekwart seizoen nodig gehad om bv bloedbeeld per renner inzichtelijk te krijgen met de op de renner toegeruste medicatie? Of was het er gewoon een zooitje en is dat langzaam verbeterd? Vermeldenswaardig is dat het bij QS de eerste maanden na de switch ook niet liep op Jakobsen en een uitschieter van REV na.
Zo klopt hij beter. En zelfs dat is totaal nikszeggend vanwege de totale incompetentie(en een vleugje corruptie) bij de UCI en antidopinginstanties.
Vrij lachwekkend en naief om te denken dat er minder doping wordt gebruikt tegenwoordig. Er wordt hooguit op een hele andere manier gebruikt, maar natuurlijk niet minder. Ik blijf er bij dat het volstrekt onmogelijk is de absolute top van welke sport dan ook te halen zonder doping.
Maar dan komt er een nieuwe generatie en gebeurt het dan echt wel clean. Tot we ontdekten dat het door iets anders kwam. Maar dan kwam er eentje waar het echt, echt wel zeker clean was. Tot we ontdekten dat het door iets anders kwam. Maar dan kwam er eentje waar het echt, echt, echt wel zeker clean was. Tot we ontdekten dat het door iets anders kwam. Denk dat we ondertussen aan generatie "echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt, echt wel clean" zitten. Met als nuance dat vorige generaties voor specialiseren/pieken moesten gaan om nog mee te kunnen en deze generatie alles kan van februari tot oktober.
Alles kan en je kan de twijfelaars de stempel van "cynisme" geven, maar denk dat de stempel "naïviteit" voor de voordeel-van-de-twijfelaars toch accurater is.
Ook zo makkelijk om te roepen dat ze nu aan stofje X zitten wat nog niet traceerbaar is. Dat roepen sommige ook al jaren maar nog steeds is er niks uit gekomen.
Attesten zullen ook nog welig rondzwerven hier en daar.
De titel van het artikel is echter niet helemaal correct:
"Dopinggebruik in professioneel wielrennen laagst sinds Festina-affaire"
Het gaat uiteraard niet om dopinggebruik, maar om het aantal gepakte dopinggebruikers. Daar zit natuurlijk een verschil in. Eind jaren 90 en begin jaren 2000 weten we dat dit verschil vrij groot was. Hoe dit er nu voor staat kunnen we alleen maar gissen, maar ik heb alle hoop dat dit gat verkleind is over de jaren.
Dat hoogzitten is erop gericht om epoloos tot een eporesultaat te komen, die nepsuikers verzorgen artificiele energievoorziening. Het nog maar net gebande Tramadol laat je over de pijngrens heentrappen. Attesten zoals ‘zonder moet ie ineens heel hard hijgen’ en operaties met als enig doel harder kunnen fietsen mogen ook onder de loep wat mij betreft.
Bovendien zit er nog wel een verschil in. Doping is 'gratis' harder gaan rijden, terwijl je voor 'bergtopzitten' toch echt wat moet opofferen. Zware trainingsarbeid, lang weg van huis, etc.
Persoonlijk zie ik het huidige wielrennen ook best positief tegemoet wat betreft doping. Heel naïef wellicht... Was de grootste vrees enkele jaren geleden niet steeds nieuwe 'designer doping' die amper nog op te sporen zou zijn? Het bloedpaspoort zal de grootste misbruiken er hopelijk uithalen, maar ik steek toch voor niemand mijn hand in het vuur. Ondertussen probeer ik wel gewoon te genieten van de hedendaagse generatie superwielrenners en zie ik ketonen maar als een nieuwe vorm van druivensuiker.
Waar ik wel altijd wat onwennig van wordt is dat zovele renners/ploegen op slechts enkele bestemmingen samentroepen voor hun trainingskampen. Dat gevoel vloeit nog voort uit de tijd van Livigno rond de eeuwwisseling...
Wat betreft de zuiverheid van het wielrennen blijf ik toch sceptisch. Ik vermoed dat de grens nog steeds opgezocht en overschreden wordt. Ik denk wel dat we in een periode zitten waar er aantal legale middelen zijn die dermate goed werken dat illegale middelen niet méér opleveren. En daarnaast wellicht ook zaken die (nog) niet opgespoord kunnen worden.