Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Deceptie in Waregem, verlossing in Siena en explosie op Montmartre: het jaar van Wout van Aert
Nee, Wout van Aert blonk dit jaar niet uit in het winnen van wielerwedstrijden – de Belg mocht slechts twee keer zijn handen in de lucht steken – maar de alleskunner van Visma | Lease a Bike was wel weer een van de hoofdrolspelers van het afgelopen wielerseizoen. Wat zullen we onthouden van zijn wielerjaar? WielerFlits kijkt nog eens achterom!
Bij het terugblikken op iemands wielerjaar verwacht je al snel een opsomming van alle mooie momenten. Daarom is het wellicht een beetje vreemd dat we beginnen met een hartverscheurende nederlaag. Op woensdag 2 april 2025 lijkt de zege in Dwars door Vlaanderen Visma | Lease a Bike niet meer te kunnen ontgaan. De Nederlandse formatie dendert – na een perfecte uitgevoerde wedstrijd – met drie renners naar de finish in Waregem. Tiesj Benoot en Matteo Jorgenson controleren de finale voor ploegmaat Wout van Aert, de aangewezen man om het af te maken.
Van de wielerhel
De Belg moet alleen nog even zien af te rekenen met de Amerikaan Neilson Powless. Een formaliteit voor de op papier veel snellere Van Aert, zou je denken, maar niets is minder waar. Het onmogelijke blijkt toch mogelijk: Powless is in de sprint duidelijk sneller dan de leeggereden Van Aert, en zet Visma | Lease a Bike zo toch wel in zijn hemd. De internationale kranten zijn hard voor de geel-zwarte formatie en zijn ‘falende’ kopman. “Wat een ultieme vertrouwensboost had moeten worden, eindigde in een enorm debacle”, schreef bijvoorbeeld Het Nieuwsblad.
foto: Fotopersburo Cor Vos
foto: Fotopersburo Cor Vos
En Van Aert? Die toont zich na de finish een groot sportman en waardig kopman. De Kempenaar zoekt geen excuses of andere uitvluchten, maar steekt de hand in eigen boezen. “Ik maakte de call om te gaan sprinten, het is mijn fout”, vertelde hij na afloop. “Het is niet de fout van de ploegleiding. Ik was te egoïstisch. Na alle kritiek en pech van de afgelopen maanden dacht ik aan mezelf. Het is een enorme fout. Dit is niet wie ik ben en ik ben enorm teleurgesteld in mezelf.”
EENDAG Naar de wielerhemel
Na regen komt gelukkig zonneschijn, ook voor Wout van Aert. Waar hij in het voorjaar de regelmaat zelve is, maar telkens naast de hoofdprijzen grijpt, volgt in zijn allereerste Giro d’Italia de verlossing. Al wordt het geduld van de Belg ook nu weer op de proef gesteld, want door ziekte begint hij met een conditionele achterstand aan de Italiaanse ronde. Zijn tweede plek in de openingsrit is een opsteker, maar Van Aert rijdt in de daaropvolgende etappes ver onder zijn gebruikelijke niveau.
foto: Fotopersburo Cor Vos
foto: Fotopersburo Cor Vos
In de negende rit vallen de puzzelstukjes echter in elkaar, en hoe! In de knotsgekke gravelrit naar Siena moet Van Aert alle zeilen bijzetten om de die dag ontketende Isaac Del Toro te volgen, maar hij bijt zich vast in het wiel van de Mexicaan en klopt hem vervolgens na een adembenemend duel op het Piazza del Campo. Met deze gedenkwaardige overwinning rekent Van Aert af met alle criticasters. Het is niet alleen een overwinning op de twijfelaars, maar toch ook een beetje op zichzelf.
Bevrijd van alle muizenissen stijgt Van Aert nog één keer boven zichzelf uit in de Ronde van Italië, maar dan in dienst van zijn ploeggenoot Simon Yates. In de beslissende bergrit naar Sestrière slaagt de Brit er met een aanval van ver (op de flanken van de Colle delle Finestre) in om de Giro in extremis nog naar zijn hand te zetten. Maar dit had hij wellicht niet gedaan zonder de cruciale steun van Van Aert. Die laatste laat zich vanuit de kopgroep terugzakken en weet Yates vervolgens – zoals alleen hij dat kan – op sleeptouw te nemen, op weg naar Giro-winst.
foto: Fotopersburo Cor Vos
foto: Fotopersburo Cor Vos
Na een voor de ploeg en Van Aert succesvolle Giro d’Italia begint de voorbereiding richting die andere drieweekse rittenkoers: de Tour de France. In La Grande Boucle speelt Van Aert eigenlijk drie weken lang tweede viool. De wil om te presteren is er wel degelijk, maar de topvorm ontbreekt om zijn vooraf gestelde ambities ook waar te maken. Van Aert blijft echter optimistisch en op de allerlaatste dag komt alles dan toch samen. En dat op de kasseien van de beklimming door kunstenaarswijk Montmartre.
Waar gele trui Tadej Pogačar met meerdere demarrages voor een eerste schifting zorgt, kan Wout van Aert niet alleen aanhaken, maar ook er overheen. Met een machtsexplosie van ongekende proporties op de laatste passage van de kasseienklim doet hij iets wat we tegenwoordig nog zelden zien: Van Aert gooit Pogacar overboord, komt alleen over de top en soleert vervolgens naar een unieke ritwinst in Parijs.
In een seizoen waarin Van Aert vaak zijn meerdere moest erkennen, was hij wel goed voor een van de strafste wielerstoten van 2025.
-
Lees ook HĂ©t moment van de slotrit in de Tour: Wout van Aert lost Tadej Pogacar op natte Montmartre
Om te reageren moet je ingelogd zijn.