De geglobaliseerde WorldTour anno 2018
donderdag 1 februari 2018 om 17:30

De geglobaliseerde WorldTour anno 2018

Het is eind januari en het wielerseizoen is al in volle gang. In Australië zijn met de Tour Down Under en de Cadel Evans Great Ocean Road Race reeds de eerste twee koersen uit de UCI WorldTour verreden. Binnenkort verplaatst de hoogste wielerdivisie zich naar het Midden-Oosten voor de Abu Dhabi Tour. U merkt het, de tijd dat de wielerfan pas ten tijde van de Omloop uit zijn winterslaap hoefde te ontwaken, ligt achter ons. Hoog tijd om de geglobaliseerde WorldTour anno 2018 nader te bestuderen.

Toen de WorldTour in 2005 – onder de noemer ProTour – het levenslicht zag, vonden alle 27 wedstrijden op Europees grondgebied plaats. Met de toetreding van de Tour Down Under kwam daar begin 2008 verandering in. Later werden ook de twee Canadese najaarsklassiekers en, voor korte tijd, de Chinese Tour of Beijng aan het programmaboekje toegevoegd. De grootste uitbreding vond vorig jaar plaats, met maar liefst tien koersen die promoveerden naar het hoogste niveau. Onder hen de eerder genoemde Great Ocean Road Race en Abu Dhabi Tour, de Tour of California in de Verenigde Staten, de Tour of Guangxi in China en de Ronde van Turkije. Doordat de Giro d’Italia in Israël start en de Vuelta zijn apotheose in Andorra kent, doet de WorldTour in 2018 zeventien verschillende landen aan. Een record dat wordt gedeeld met 2017, toen de Vuelta eveneens een ritaankomst in Andorra kende en de Tour de Suisse nog naar Oostenrijk trok.

Frankrijk blijft het land met de meeste WorldTour-koersdagen. l’Hexagone is het enige land dat naast een grote ronde ook nog twee kortere rittenkoersen én twee eendagskoersen kent. België is dan wel koploper wat betreft het aantal verschillende wedstrijden, maar op de met Nederland gedeelde Binck Bank Tour na zijn dit louter eendagskoersen.

Wielerquiz-fanaten opgelet: Turkije is het enige land dat wel een eigen WorldTour-koers heeft, maar geen WorldTour-renner. Wellicht brengt Ahmet Örken daar volgend jaar wel verandering in. De talentvolle sprinter uit Çumra leek zich dit seizoen al op te kunnen gaan maken voor zijn Girodebuut met het ProContinentale Israël Cycling Academy, maar vanwege de strubbelingen in het Midden-Oosten zegde hij zijn contract op.

Andersom is Colombia van de landen zonder eigen WorldTour-koers degene met de meeste WorldTour-renners. Ook Denemarken, Slovenië en Zuid-Afrika zijn qua renners goed vertegenwoordigd, maar hebben geen wedstrijd op het hoogste niveau. Overigens kent Colombia met de etappekoers Colombia Oro y Paz (6 februari – 11 februari) dit jaar wel voor het eerst een wedstrijd met .1-label, de op twee na hoogste categorie. De organisatie mag tijdens de eerste editie al vier WorldTour-ploegen verwelkomen. Of de potentie aanwezig is om uit te groeien tot de eerste WorldTour-koers op het Zuid-Amerikaanse continent, zal moeten blijken. Voor Afrika lijkt die stap vooralsnog verder weg. Eveneens begin februari zou er met de Tour of South Africa een kersverse 2.1-rittenkoers op het programma staan, op poten gezet door dezelfde organisatie die in het verleden de Tour of Britain nieuw leven in blies. Echter, nog voor het startschot gelost is, is de wedstrijd alweer van de kalender gehaald. Ook Eritrea, na Zuid-Afrika het best vertegenwoordigde Afrikaanse land in de WorldTour, zag – voorlopig – al zijn UCI-koersen van de kalender verdwijnen. Misschien maakt de Tour of Rwanda wel meer kans om het Afrikaanse boegbeeld te worden. De wedstrijd zal in 2019 promoveren naar een 2.1-status, en de UCI publiceerde er afgelopen winter alvast een uiterst positief artikel over.

Landen met veel WorldTour-renners maar zonder WorldTour-koers
1. flag-co Colombia – 17 renners
2. flag-dk Denemarken – 12 renners
3. flag-si Slovenië – 11 renners
3. flag-za Zuid-Afrika – 11 renners
5. flag-kz Kazachstan – 10 renners
5. flag-at Oostenrijk – 10 renners

Als we het rennersbestand beter onder de loep nemen, zien we dat het WorldTour-peloton in 2018 bestaat uit 480 renners en 43 verschillende nationaliteiten, afkomstig uit – Antartica uitgezonderd, uiteraard – alle verschillende continenten.

Die 43 nationaliteiten zijn er vier meer dan in het eerste jaar van de ProTour, maar een record is het niet. Vorig seizoen nog reden er 46 verschillende nationaliteiten op het hoogste niveau. Ten opzichte van toen zijn Rwanda, Algerije en Hong Kong verdwenen. Naast dat trio zijn er nog twaalf landen die ooit een renner in de WorldTour hadden, maar in 2018 niet. In de meeste gevallen ging het om kortdurende passages van verdwaalde ‘exoten’ die voor ploegen interessant waren uit marketing-oogpunt of vanwege hun in kleinere, verre wedstrijden vergaarde UCI-punten. Er zijn echter ook landen, zoals Brazilië en Finland, die jaren achtereen één of meerdere renners op het hoogste niveau kenden, maar vooralsnog vergeefs wachten op nieuw talent.

Landen die hun ‘plek’ in de WorldTour verloren
flag-fi Finland (Veikkanen 11 jaar, Carlström 7 jaar, Vastaranta 2 jaar)
flag-br Brazilië (Fischer 10 jaar, Pagliarini 4 jaar)
flag-ve Venezuela (Rujano 4 jaar, Etxebarria 3 jaar, Ubeto 1 jaar)
flag-md Moldavië (Pliuschin 4 jaar, Ivanov 1 jaar)
flag-hu Hongarije (Bodrogi 3 jaar, Szeghalmi 1 jaar)
flag-uz Oezbekistan (Lagutin 3 jaar, Nuritdinov 1 jaar)
flag-dz Algerije (Reguigui 2 jaar)
flag-hk Hong Kong (Cheung 2 jaar)
flag-ir Iran (Sohrabi 1 jaar, Zargari 1 jaar)
flag-rw Rwanda (Niyonshuti 2 jaar)
flag-cl Chili (Oyarzun 1 jaar)
flag-gr Griekenland (Tamouridis 1 jaar)
flag-il Israël (Margaliot 1 jaar)
flag-my Maleisië (Loh 1 jaar)
flag-na Namibië (Craven 1 jaar)

2018 zet dus geen nieuwe standaard wat betreft het aantal verschillende nationaliteiten, maar het is wel het seizoen met het voorlopig laagste percentage Europese renners in de WorldTour ooit. Tijdens de eerste editie in 2005 kwam 90,4% van de renners op het hoogste niveau nog van Europese bodem, inmiddels is dat gezakt tot 76,8%. Alle andere continenten zagen hun aandeel in die periode stijgen. Zuid-Amerika en Afrika hadden nog nooit zoveel WorldTour-renners als in 2018. Eerstgenoemde is al enkele jaren goed voor een hoop talent, zowel klimmers als sprinters, en heeft inmiddels nog maar één WorldTour-renner minder dan haar noorderbuur Noord-Amerika. Afrika had in 2008 en 2009 geen enkele renner meer in het WorldTour-peloton rijden, maar is sinds de toetreding van de Dimension Data-ploeg tot het hoogste niveau aan een grote opmars bezig. Inmiddels is het continent Azië al voorbijgestreefd. Ja, de door de UCI zo gewilde globalisering van het wielrennen is dus daadwerkelijk aanwezig. Maar of het snel genoeg gaat? Na dertien jaar ProTour/WorldTour is er nog geen enkel continent buiten Europa erin geslaagd meer dan tien procent van het WorldTour-peloton in te nemen. Zal die kaap ooit gerond worden?


Van de traditionele wielerlanden lijkt Spanje het grootste ‘slachtoffer’ van de geglobaliseerde WorldTour. De Iberische staat was in 2005 nog de trotse hofleverancier van de nieuwe ProTour, met maar liefst 105 van de 534 renners. Inmiddels is het Spaanse aandeel gezakt naar een schamele 31 van de 480 renners – en dan hebben we Alejandro Valverde nog niet eens voor twee geteld. De nationaliteit die momenteel het meest voorkomt in de WorldTour is de Italiaanse. Enigszins opvallend toch, omdat het land sinds vorig jaar – op papier – geen eigen WorldTour-ploeg meer heeft.


Tot slot de ploegen, die de afgelopen maand op WielerFlits uitgebreid behandeld zijn in de serie Wielerploegen 2018. Van de achttien WorldTour-formaties is Trek-Segafredo degene met de grootste verscheidenheid aan nationaliteiten. Renners uit achttien verschillende landen staan bij de op papier Amerikaanse ploeg onder contract. Het sinds vorig jaar flink geïnternationaliseerde Katusha doet het met twee nationaliteiten minder. De rij wordt gesloten door Sunweb, met naast Nederlanders en Duitsers enkel Australiërs, Belgen, een Amerikaan en een Deen in de gelederen.

Gemêleerde gezelschappen als Trek en Katusha hebben van hun internationale uitstraling hun handelsmerk gemaakt, maar er zijn ook ploegen die leunen op een sterke nationale identiteit, met een hoop renners uit één en hetzelfde land. Wat dat betreft leidt AG2R La Mondiale de dans, met twintig Franse coureurs op de loonlijst. Ook LottoNL-Jumbo scoort met vijftien Nederlanders goed op dit gebied.

Ploegen met de meeste renners van één nationaliteit
1. flag-fr AG2R La Mondiale – 20 Fransen
2. flag-be Lotto-Soudal – 19 Belgen
3. flag-fr FDJ – 18 Fransen
4. flag-nl LottoNL-Jumbo – 15 Nederlanders
5. flag-es Movistar – 14 Spanjaarden


Wat vind jij van de globalisering van het wielrennen? Geef je mening in de reacties.

RIDE Magazine
31 Reacties
Sorteer op:
30 januari 2018 12:08
Wow, Top, dit overzicht. Ik hou wel van tabellen en grafieken, nice work!
30 januari 2018 12:20
Lekker bezig geweest Luuk!
30 januari 2018 12:29
Zulke content geeft Wielerflits meerwaarde, top gedaan en bedankt! Het tempo waarin de sport globaliseert, is inderdaad ontzagwekkend snel. De tijd waarin Spanjaarden, Italianen, Fransen en Belgen de dienst uitmaakten met occasioneel een Zwitser, een Amerikaan of een Nederlander daarbij ligt echt nog niet lang achter ons. Artikels over ethnische Afrikanen in de wielersport en de correlatie tussen economische crisissen en de teloorgang van wielerkoersen in Zuid-Europa lijken mij ook altijd leuk om te lezen, overigens.
30 januari 2018 12:36
Leuke grafieken, complimenten! Hopelijk wordt binnenkort één van die rondjes in Colombia World Tour, dan nog één in Zuid-Afrika en elk continent heeft minstens één wedstrijd.
30 januari 2018 12:38
Heerlijk artikel en goed stukje verdieping! Meer renners uit niet Europese-landen vind ik voor de veelzijdigheid in en naamsbekendheid van het wielrennen een mooie ontwikkeling, zoals de toename van Afrikanen. Maar een Grand Depart in Japan of zoals nu Jerusalem zoals in de Giro hoeft van mij niet direct. Omwille commerciële belangen ploegen voor drie dagen de halve wereld over laten vliegen onder de noemer Giro d'Italia zonder dat toch veelal Europese fans er iets van mee krijgen geniet niet mijn voorkeur. Over 10 jaar maakt de Champs Elysees plaats voor een slotetappe door de straten van Hongkong!
30 januari 2018 12:42
Het blijft een geforceerd iets die hele mondialisering. Er zijn WT koersen nu die het gewoon niet verdienen om die status te hebben. Rijden in landen als turkije, maar ook Abu Dhabi moeten we niet willen. Dat rondje in China en die veredelde criteriums in China voegen voor mij ook niets toe.

Qua ploegen geeft het ook nog eens een vertekend beeld. Cofidis en Direct Energie zijn zeker van de Tour, dus zien de noodzaak niet van een WT licentie. Zij rijden grotendeels nog steeds hetzelfde programma als dat ze in 2005 ook deden.

Dat er nu toevallig een paar grote geldschieters in de zandbak een ploeg opzetten zegt ook niet gelijk dat het land een 'wielerland' is.

Het enige land dat door een World Tour koers echt bij de grotere landen gekomen is, kun je Polen noemen. Die hebben echt een aantal grote renners nu die ook geadoreerd worden door de lokale bevolking.

Voor iets waar zoveel aandacht op heeft gelegen, is de opbrengst teleurstellend. Ja, er zijn nu meer WT koersen in meer landen. Maar voegen ze daadwerkelijk wat toe? Ik denk dat de Tour Down Under, die er overigens al was voor de hele globaliseringscampagne, en de Strade Bianche de enige koersen zijn die echt meerwaarde hebben op de kalender.

De Ronde van Turkije blijft natuurlijk de grootste farce. Een erelijst vol dopingzondaars in een land waar een gek als Erdogan de baas is, mensen zonder reden opsluit enzovoort... het zou volledig geboycot moeten worden door zowel ploegen als media.
30 januari 2018 13:22
De Ronde van Turkije blijft natuurlijk de grootste farce.

In dat geval kunnen er vele andere koersen ook uit de WT. Catalonie, die provincie met een 'baasje' die zich schuilhoudt in België omdat hij niet meer naar huis durft? USA met een nog grotere gek dan Erdogan als baas?
30 januari 2018 13:26
Leuk artikel. Echter werd er gezegd dat Turkije het enige land was met wel een World Tour-koers, maar geen World Tour-renner. Nou was ik wel benieuwd wie dan die renner uit de Emiraten is?
30 januari 2018 13:27
@JVosje90
Yousef Mirza, de nationale kampioen van de VAE, rijdt voor UAE Emirates.
30 januari 2018 15:22
Leuk stuk. Bedankt WF
30 januari 2018 15:28
Top artikel WF!
30 januari 2018 16:37
Ik hoop dat de Ronde van Colombia die volgende week verreden wordt de eerste Zuid-Amerikaanse WT-koers kan worden.
30 januari 2018 16:54
Boeiend stuk, mijn complimenten.
Volgens mij valt er in Zuid-Afrika ook een prachtige koers te organiseren en aangezien het toch een land met een redelijke traditie is lijkt het me niet onmogelijk dat die er in de toekomst ooit komt.
30 januari 2018 17:17
Mooi stukje journalistiek! Top zeg! Ik krijg weer zin in het seizoen zodra de klassiekers beginnen ;)
30 januari 2018 18:20
Lekker bezig Stoemper, puik artikel. Omhóóg met die lat voor je WF-collega's!
30 januari 2018 19:08
@MatthiasVDH
Kan je onderweg gewoon je dope krijgen :)
30 januari 2018 20:04
Leuk leesbaar artikel!
30 januari 2018 21:02
Zeker leuk artikel en wat mij betreft 'Leve de globalisering', al vind ik het wel belangrijk dat dit een beetje met visie en beleid gebeurt. Niet te veel in de Arabische woestijn waar totaal geen wielercultuur is, of in Turkije, maar juist wat meer focus op Zuid-Amerika en wellicht een land als Ruanda. Eritrea heeft natuurlijk heel erg een wielercultuur, maar in zo'n dictatuur kan en wil geen hond rijden!
30 januari 2018 23:10
Het jaar begint ook meteen lekker global want een Zuid Afrikaan staat momenteel aan kop in de WorldTour.
31 januari 2018 02:15
Wielerfan=lijstjesfan... Het is nooit anders geweest...
31 januari 2018 11:48
Dat van Spanje en het aantal coureurs heeft natuurlijk helemaal niks met de globalisering te maken, maar puur met de economische crisis. Die trof Spanje keihard. In 2005 hadden ze nog 4 Pro Tour-ploegen en nog 3 PCT-ploegen, de afgelopen jaren van beiden eentje.

Illes Balears is uiteindelijk Movistar geworden, de enige Spaanse WT-ploeg anno 2018, en Liberty Seguros is van nationaliteit veranderd. Die laatste is het Kazachse Astana geworden. Alle andere 5, waaronder Euskaltel en Saulnier Duval, zijn stuk voor stuk verdwenen. Merendeel is opgeheven door gestopte sponsoring van lokale overheden. Dit jaar heeft Spanje voor het eerst sinds het verdwijnen van Euskaltel weer meer dan twee ploegen op de hoogste twee niveaus, naast Caja Rural en het eerder genoemde Movistar, met Murias en Burgos.

Natuurlijk ook gewoon verwant aan de opgedroogde talententoestroom, want ook opleidingsploegen werden getroffen. Landa kwam bijv. ook nog van Euskaltel af. Italië heeft ongetwijfeld mede hierom ook officieel geen WT-ploeg meer, maar hun renners zijn gewoon verspreid. Ze hebben nog steeds die Italiaanse opleiding, met o.a. nog steeds die PCT-ploegen voor de doorstroom.
31 januari 2018 12:08
Mooi stuk!
31 januari 2018 14:34
Leuk om te lezen inderdaad.
31 januari 2018 14:45
Ik vind de WT een gedrocht maar als iemand er wat van maken kan is het deze knakker wel, geinig stuk.

Colombia lijkt me zo ongeveer het land met de beste kwantiteit-kwaliteit verhouding zeg. Dat land moeten ze eens een luik van eendaagsen geven en de iegen ronde maximale aandacht geven.
31 januari 2018 15:35
Leuk artikel, maar de grafieken zijn slecht leesbaar op deze manier. Waarom de vlaggen niet onderin en dan gewoon het getal erboven zodat het beter af te lezen is.

Reacties zijn gesloten.