Column Richard Plugge: “Belangrijkste is dat Tom Dumoulin het stuur in eigen hand heeft”
Ride Aan de zilveren medaille op de olympische tijdrit van Tom Dumoulin ging een lange weg aan vooraf. Begin dit jaar laste de Limburger een pauze in om na te denken over zijn toekomst als wielrenner. Hij hervond het plezier in de sport met als grote doel een medaille op de Olympische Spelen.
Jumbo-Visma teammanager Richard Plugge schrijft in zijn column in het zomernummer van RIDE Magazine over de zoektocht van Dumoulin en de visie van de ploeg.
Richard Plugge: ” Samen hebben we het traject opgepakt”
“Ga nooit 8 uur per dag iets doen, wat je niet leuk vindt. Kies een vak waar je passie voor hebt en waaruit je veel plezier haalt”, zei mijn helaas onlangs overleden vader altijd. Het was een advies dat hij niet alleen gaf, maar ook voor leefde. Met andere woorden, neem het stuur van je leven in eigen handen, dan leef je een geweldig leven.
Het is, realiseerde ik me, ook de basis voor de visie die we bij Team Jumbo-Visma naleven. Elk doel is een doel van óns. Van de renner, de ploeg, de begeleiding. Ons geloof is dat iedereen doet wat hij wil. Dat lijkt een soort van vrijheid blijheid, maar bij vrijheid hoort ook verantwoordelijkheid. Eigen verantwoordelijkheid, voor je eigen pad en keuzes. Je kan de verantwoordelijkheid niet meer bij anderen leggen en bent altijd gemotiveerd, als je zelf je eigen doel bepaalt.
Het maakt dat iedereen eigenaar is van zijn eigen proces. Dan komen vanzelf de vragen; Hoe kan ik de beste versie van mijzelf zijn, op sportief, professioneel en menselijk vlak? Want, heb jij zelf alle competenties om het beste uit jezelf te halen? Of heb je daarbij de hulp van anderen nodig? Gebruik je 100% van de kennis van onze ploeg, of heb je aan 30% genoeg?
Het zijn vragen die leiden naar de hamvraag: Ken je jezelf? Zelfkennis is het begin van alle wijsheid. Om te bepalen wat je nodig hebt, wil je vooral weten wat je zelf kan en waar je hulp kan gebruiken. Voordat iemand bij ons komt, vertellen wij diegene over de Blanco-koers. De set van gedragingen die bij ons de cultuur vormen. Vooraf stellen we de vraag of dat bij diegene past, of niet. Bij sommigen past het niet, even goede vrienden, maar we gaan niet met elkaar in zee. Anderen omarmen het, of hebben tijd nodig om échte verantwoordelijkheid te nemen. Daarna helpen wij iedereen die dat wil eigenaar te zijn van zijn eigen proces.
Het mooie is dat de eigenaar van een proces precies weet wat ie wil. En dat ook zegt. Er is binnen Team Jumbo-Visma eigenlijk maar één eis die we stellen: zeg hardop wat je wil of vindt. Hoe moeilijk ook, maar elk onderwerp moet vooraf op tafel komen. Zodat we vooraf discussie kunnen hebben. Of een bepaalde richting wel de goede is. En of iedereen die betrokken is bij het proces z’n handtekening eronder kan zetten.
Niet iedereen vindt dit fijn. Sommige mensen hebben graag dat hen verteld wordt wat ze moeten doen. Dat is prima en dat werkt ook. Wij kiezen voor de weg van eigenaarschap. Zeggen wat je wil en gaat doen. En daarvoor verantwoordelijkheid nemen. Zo werken we met Primoz, Wout, Dylan, Steven en al onze renners. Urenlang overleggen we in de wintermaanden. Om uiteindelijk het besluit te nemen wat de gestelde doelen zijn en het beste traject daar naartoe.
Half mei deelde Tom Dumoulin na een pauze van bijna vier maanden, zijn droom met ons; hij wil naar de Olympische Spelen om de tijdrit te rijden. Zoals Tom zei in de media, waren de doelen de afgelopen jaren voor zijn gevoel sluipenderwijs te veel de doelen van anderen geworden. Niet meer zíjn project. De tijdrit op de Olympische Spelen is een droom van hem, die hij met ons deelt. Samen hebben we het traject opgepakt om de deadline van die droom te halen. Zodat hij hopelijk de beste versie van zichzelf kan zijn, als renner, maar bovenal als mens. Wat het sportieve resultaat ook moge zijn, het belangrijkste is dat Tom het stuur in eigen hand heeft.
Kijk je verder, dan zie je ook dat er iets heel erg mis is gegaan met het stuur in eigen hand houden zo vlak na de feestdagen 2020. Deze visie omarmen als dé weg naar succes lijkt daarom wat simpel gesteld, ondanks dat je er vandaag een mooie kers mee plukt en die op de taart zet.
Alleen bij ravitallering, eten, drinken en als hij winnend over de streep gaat handen los van t stuur. En hand uitsteken bij afslaan hoeft niet in een wedstrijd.
Ik herinner me heel goed een interview met Tom op de Teide in de tijd van Sunweb. In de winter van '17 op '18 geloof ik. Daarin zei hij iets van dat 'de ploegleiding eigenlijk niet kan weten wat er precies nodig is om aan die absolute top te presteren is en dat dat eigenlijk niet te meten is.' en dat hij het wel wist. Dus laat 'm z'n ding doen.
Dumoulin overal als joker inzetten, zonder druk, laat hem voor tijdritten en ontsnappingen gaan en dan zal hij ook wel eens inspringen voor Kuss. En alsie er zonder veel kleerscheuren toevallig goed voorstaat na de Alpen kun je mss zeggen, we pakken door in de Pyreneeën.