Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Kwiatkowski verslaat Cosnefroy in Amstel Gold Race, Van der Poel vierde
De Amstel Gold Race 2022 is gewonnen door Michal Kwiatkowski. Na een vermakelijke koers van ruim 254 kilometer tussen Maastricht en Vilt was de Pool van INEOS Grenadiers als eerste aan de finish, al moest er wel een fotofinish aan te pas komen na een sprint-à-deux met Benoît Cosnefroy. Tiesj Benoot mocht als nummer drie mee het podium op. Mathieu van der Poel strandde op de vierde plaats.
De kopgroep van de dag – foto: Cor Vos
Al vroeg in de wedstrijd werd een zeskoppige vluchtersgroep gevormd. Ide Schelling (BORA-hansgrohe) was daarbij de enige Nederlander en hij kreeg Emils Liepins (Trek-Segafredo), Owain Doull (EF Education-EasyPost), Johan Jacobs (Movistar), Aaron Van Poucke (Sport Vlaanderen-Baloise) en Luca Rastelli (Bardiani-CSF-Faizanè) mee. Aanvankelijk zat ook Rastelli’s ploegmaat Davide Gabburo erbij, maar hij zakte terug.
Favorieten nemen het initiatief
Het zestal op kop kreeg ongeveer vijf minuten voorsprong van het peloton, waar Alpecin-Fenix, INEOS Grenadiers en UAE Emirates het heft in handen namen. Die ploegen hadden met respectievelijk Mathieu van der Poel, Tom Pidcock en Marc Hirschi favorieten in de selectie.
Het verschil met de kopgroep werd, naarmate de finale naderde, steeds verder gedicht. Daardoor werd het voor enkele outsiders interessant om de oversteek te maken. Victor Campenaerts en Nathan Van Hooydonck slaagden daarin, vlak voor de Cauberg op 90 kilometer van de finish, en zo kregen we zeven man aan kop. Zeven? Ja, omdat Rastelli ondertussen gelost was vooraan.
Nathan Van Hooydonck in de voorfinale – foto: Cor Vos
Florian Sénéchal hoopte ook die sprong te maken naar de kopgroep, maar de Fransman van Quick-Step-Alpha Vinyl belandde in de chasse patate en werd door de troepen van Alpecin-Fenix ingerekend. Dat was op een kleine minuut van de kopgroep. In het peloton nam de nervositeit toe en dat leidde tot valpartijen van onder meer Andrea Bagioli, Anthony Turgis en Jack Haig.
Finale brandt los
Na de Loorberg bleven Van Hooydonck, Jacobs, Van Poucke, Doull en Liepins over in de kopgroep. Ook was er een eerste schermutseling in het peloton, maar de koers barstte echt open op de daaropvolgende Gulperbergweg. Tim Wellens en Christophe Laporte kwamen niet weg, maar het uitgedunde peloton reed op de Kruisberg wel naar de kopgroep toe. Van Hooydonck hield het langst stand, maar op 45 kilometer van de meet was ook hij bijgehaald.
Op de Eyserbosweg en de Fromberg oogde de INEOS-trein indrukwekkend sterk, met name het kopwerk van Ben Turner viel op. Het peloton was daardoor in het laatste koersuur nog maximaal veertig man groot. Op de Keutenberg volgde een nieuwe schifting na een versnelling van eerst Pidcock en later Tiesj Benoot. Van der Poel kende even een zwak moment, maar zat toch mee in het elftal op kop.
Tiesj Benoot was de aanstichter van de beslissende groep – foto: Cor Vos
Elitegroep rijdt weg
Pidcock, Benoot, Van der Poel, Michal Kwiatkowski, Michael Matthews, Dylan Teuns, Kasper Asgreen, Benoît Cosnefroy, Marc Hirschi, Stefan Küng en Alexander Kamp vormden de elitegroep in aanloop naar de laatste keer Cauberg. In de eerste achtervolgende groep zaten onder meer Wellens, Valentin Madouas en Warren Barguil, maar ook afstoppers in dienst van Bahrain Victorious en UAE Emirates. Het gat was zo’n 20 seconden.
Op de Cauberg hield de kopgroep zich koest, maar net na de top ging het toch even hard tegen hard. Kwiatkowski hoopte aan de voorlaatste finishpassage, op 21 kilometer van de echte meet, te profiteren van het overtal van INEOS Grenadiers. De Pool reed solo weg, waarna in de achtergrond geaarzeld werd.
Op de Geulhemmerberg knalde Cosnefroy in een ruk naar het wiel van Kwiatkowski, maar ook de achtervolgers kwamen dichterbij. Teuns probeerde in zijn eentje de oversteek te maken op de smalle Limburgse wegen, maar hij viel stil en bereikte het duo Kwiatkowski-Cosnefroy niet. Met 25 seconden voorsprong begonnen de koplopers aan de laatste klim van de dag, de Bemelerberg, en dat verschil bleef lange tijd in stand.
Cosnefroy en Kwiatkowski in de aanval – foto: Cor Vos
Spannende sprint
Bij het ingaan van de laatste vijf kilometer waren er nog 20 seconden van over, maar de achtervolging kwam maar niet op gang. Dat was ook omdat Pidcock op alle versnellingen reageerde. Een ultieme inspanning van Van der Poel om het gat te dichten haalde weinig uit. Cosnefroy en Kwiatkowski gingen daardoor sprinten om de zege.
De Fransman ging vroeg aan, maar de Pool kwam in extremis nog langszij. Het verschil was nipt en dus moest een finishfoto er aan te pas komen. Eerst werd Cosnefroy uitgeroepen tot winnaar, maar de fotofinish wees toch echt Kwiatkowski aan. Hij plaatste zijn jump op het juiste moment en won zo zijn tweede Amstel Gold Race. Tiesj Benoot bezorgde Jumbo-Visma een derde plaats door een late uitval uit de achtervolgende groep; Mathieu van der Poel sprintte naar plek vier.
Dit bericht op Instagram bekijken
Al met al mooie uitgave vind ik wel. Parcours verandering met meer kleine wegen is fraaier voor het oog. MvdP heeft een kwaliteitsteamgenoot nodig om in heuvelklassiekers wat meer te kunnen dicteren maar had het zelf ook niet helemaal vandaag, blijft natuurlijk geen heuvelklassiekerspecialist. Ineos speelt het spel zoals de rest dat verwachten kon maar tuint er toch in.
[i]edit wf: pas je taalgebruik aan[/i]
die gaat nooit wat winnen op deze manier. Mooi dat ie nog de sprint verliest van MvdP die wel op kop reed en in de diepe finale nog demarreerde.
Enorm lullig ook voor Cosnefroy, maar hij leek niet eens teleurgesteld. Wss geloofde hij ook niet helemaal dat ie had gewonnen.
Mooi voor Benoot dat ie nog het podium haalt
We zullen hem vermoedelijk van voren zien koersen.
Kwiat weer een mooie overwinning erbij na een lastig voorjaar. Hij was wel sportief genoeg om aan te geven dat Cosnefroy het meeste werk had verricht omdat Pidcock nog erachter reed.
bij de verkeerde verantwoordelijken neer gaat leggen.
Heel wat anders:
Wat is Nederland in het algemeen toch n aangeharkt land vergeleken met de romantisch tegen elkaar hangende Vlaamse huisjes met de betonnen palen met kabels kriskras over de weg en het bijzonder verwaarloosde straatmeubilair.
Dat laatste is toch ook n schande eigenlijk.
Mensen die heel degelijk met een vlag kunnen zwaaien, maar die moet je niet gaan vragen om zelfstandig iets te beslissen als er iets onverwachts gebeurt.
Bizar vind ik dat.
In de afdaling van de Cauberg, die auto's in de buitenbocht.... welke 2 renners konden er nou precies omheen?
Ik vermoed dat je bij het kasteel in de bocht bijna onderaan de Brakkeberg cq Vogelenzangweg bedoelt. Die auto's staan daar 'gewoon' op een parkeerplaats. De renners misten een bocht die ze toch echt al een paar keer eerder hadden genomen en kwamen op het trottoir terecht.
Dat is toch nodeloos risico?
Ja nee, moeten ze maar op de weg blijven, wat een harteloze opmerking.
Voor de rest kon de koers vandaag me niet heel erg bekoren. Eigenlijk stond vooral de deur van achter open, en is er eigenlijk nauwelijks aangevallen. En met Kwiatkovski een mooie winnaar, de ploeg heeft het verdiend. Al had ik het Cosnefroy ook wel gegund na zijn optreden vandaag.
Verliezers van de dag: de groep daarachter. Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat je daar niet eerder het gat probeert dicht te rijden. Gewoon allemaal 3 goede kopbeurten doen, en je doet weer mee voor de overwinning. Negatieve hoofdrollen voor Matthews, Hirschi en die gast van Trek, maar eigenlijk was er niemand die vol durfde over te nemen. Ook Asgreen en Kung, toch hardrijders, keken al achterom nog voor ze op kop zaten. Ik vraag me af wat de tactische gedachte hierachter is. Blijkbaar liever een goede kans op plek 3 of 4 maar 0% kans op een zege, dan een kleine kans op een zege maar een grote kans op plek 6 of 7.,.
En er mag wel een andere slotklim komen dan die Bemelerberg, die is echt te middelmatig binnen het aanbod van deze koers.
Dan gaat men maar eens een keertje 200 meter te voet. Heb dat ook al meegemaakt en heb die zware uitdaging verrassend vlot overleefd.
Moet geen heel parcours zijn dat parkeervrij is, maar een parkeerplek of 3 bij het uitdraaien van een bocht kan toch niet zo moeilijk zijn.
Bij BEX bijvoorbeeld: "Bling, blijf lekker zitten, want dan kun je lekker sprinten voor plek 3".
Of bij QS: "Kasper, als Mathieu gaat, stay in his wheel but don't take over. You are fast at de meet. Don't work te veel".
Bij TJV: "Tiesj, je hebt geen sprint. Laat iemand anders het harde werk doen, en dan demarreer je vlak voor de finish voor plek 3".
En bij Trek: "Alex, als je achteraan gaat zitten, dan heeft niemand in de gaten dat jij ook mee doet. Spaar alles voor je sprint voor een ereplek"
Als ik de beelden zag, en de koerssituatie met 2 Ineossen, dan is er 1 voorwaarde om te kunnen winnen: je moet de koplopers inhalen voor de meet. Dan kun je het initiatief en de druk weer terugleggen bij Ineos, en wie weet zit je dan zelf mee in de goede vlucht. Of krijg je de kans om te sprinten voor plek 1.
En dat er niemand meer de benen had: onzin. Als Mathieu gaat, dan kunnen ze allemaal terugkomen op zijn wiel. Dus met allemaal een paar kopbeurten waren ze er gewoon bij gekomen.
Ik denk wel eens dat er flink wat tactisch onbenul achter de sturen van de auto's zit. En bij dit soort renners, want het waren toch echt geen nieuwelingen die daar in dat groepje zaten.
Die deed als topfavoriet namelijk niets anders dan de rest. En dat hij helemaal geen benen heeft daar geloof je gezien zijn plotse uithalen aan het eind niks van.
: groep liep niet lekker en was wat moe. Denk niet dat er nog draagkracht in zat. Toch een zware koers dit hoor, Cosnefroy was de sterkste en Kwiat de slimste. Dan kan je blèren als ploegleider wat je wil maar daarmee maak je het verschil niet. Dat Matthews niks doet moet je trouwens begrijpen: dat is een minder sterk individueel coureur die zo veel mogelijk sparen moet om zo’n lange, lastige koers als deze te kunnen winnen.
Nu leek het alsof men bij de achtervolgers vooral met het bordje van Mathieu bezig was. En Mathieu had weinig zin om als enige in de groep zijn bord leeg te laten eten. Inderdaad een beetje als Sagan in zijn topjaren. Met als resultaat dat iedereen in de achtervolging uiteindelijk op zijn honger bleef zitten.
Gilbert dan, een roemloos slotakkoord toch…
Net zoals de rest van de Lotto wanhoopspogingen: Campenaerts kansloze onderneming, zelfs niet in staat om als springplank te fungeren voor een ook al hopeloos spartelende Wellens (die weer eens vroeg aanviel en dan weet je dat het vet van de soep is)
Cosnefroy, Teuns en Pidcock had ik ook al voor de Brabantse Pijl opgeschreven, als de pionnen die Evenepoel het leven zuur gaan maken.
Maar ook richting Waalse Pijl… Cosnefroy zou dit jaar zomaar eens voor Alaphilippe kunnen eindigen.
Uiteraard! Maar gaf vooraf aan dat hij hoopte samen met 2 andere Lotto’s de finale te rijden…
Het wordt bijzonder moeilijk voor hem om zelfs nog maar één wedstrijd te winnen (een ritje in de Ronde van Luxemburg of Wallonië, ik zeg maar wat) vóór hij afzwaait.