Arabische connectie nekt Wout van Aert op Olympische Spelen
Opinie Op het grootste sportplatform van de wereld heeft de wielersport zichzelf andermaal fantastisch in beeld gefietst. De olympische wegwedstrijd in Tokio was pure propaganda voor het wielrennen, waarbij vrijwel al grote kampioenen zich in de kijker reden. De hoofdrollen waren voor drie grote smaakmakers uit de afgelopen Tour de France. Grote ronderenners die een eendagskoers kleuren; dat is toch wat we allemaal willen.
Hoewel héél België terecht iedere pedaalomwenteling van de ijzersterke Wout van Aert bejubelde, kan niemand zeggen dat Richard Carapaz de olympische titel heeft gestolen. In de Tour de France probeerde de Ecuadoriaan met de moed der waanhoop keer op keer bergop de aanval te zoeken om Tadej Pogačar in de problemen te brengen. Nabij Mount Fuji had de Zuid-Amerikaan in zijn vlucht met Brandon McNulty de juiste loper naar het goud bij zich.
Carapaz had zich bij zijn aanval op 24 kilometer van de streep geen betere medevluchter dan McNulty kunnen wensen. De 23-jarige jonge Amerikaan is niet alleen iemand die er vol voor wil gaan, maar was ook de juiste pion om Pogačar ditmaal schaakmat te zetten.
McNulty en Pogačar zijn immers ploegmaten bij UAE Emirates. De afgelopen weken heeft de Amerikaan zich dag na dag in de Tour volledig leeggereden voor zijn Sloveense kopman. Daardoor is het logisch dat Pogačar nauwelijks werk verrichtte in de achtervolging. Carapaz had nog het voordeel dat zijn INEOS – Grenadiers ploegmaten Michal Kwiatkowski en Adam Yates in de achtervolgende groep zaten. Al zat Yates aan het einde van zijn latijn en leek ‘Kwiato’ ook bij lange na niet meer okselfris te zijn. Veel meer dwarsverbanden van sponsorteams die van directe invloed waren op de tactiek van een landenploeg waren er echter niet te zien.
Slachtoffer
Wout van Aert mag zich het grootste slachtoffer van de belangrijke connectie uit de Verenigde Arabische Emiraten noemen. Pogačar was met zijn snelle benen naast de Belg de meest aangewezen renner die een groot belang had in een sprint. Dit voorjaar bewees de tweevoudig Tour-winnaar zijn spurterskwaliteiten door knap de sprint van een elitegroep in Luik-Bastenaken-Luik te winnen. En nu werd in de sprint op de Fuji Speedway duidelijk dat het verschil tussen Van Aert en Pogačar (die ook nog eens langs Bauke Mollema moest) miniem is.
Van Aert verdient een groot compliment. Hij was dé sterkste man in de wedstrijd. Op de lastige Mikuni Pass liet hij zich niet gek maken toen Pogačar (vanuit het zadel!) demarreerde, maar bleef hij de hele klim vooral zijn eigen tempo rijden. Daarmee forceerde hij zichzelf niet en kwam hij even later weer met anderen in de spits van de wedstrijd terug.
In de kopgroep van dertien renners die na deze klim tot stand kwam, waren dertien landen vertegenwoordigd. Bauke Mollema, Wout van Aert, Tadej Pogačar, Michael Woods, Brandon McNulty, Richard Carapaz, Alberto Bettiol, Michael Kwiatkowski, Rigoberto Urán, Jakob Fuglsang, David Gaudu, Maximilian Schachmann en Adam Yates konden zich opmaken voor de finale.
Traditionele wielerlanden als Nederland, België, Frankrijk en Italië. De Europese landen Duitsland, Engeland, Polen, Denemarken en Slovenië. En van de andere continenten de VS, Canada, Colombia en Ecuador waren vertegenwoordigd. Een prachtige promotie voor de internationalisering en globalisering van de wielersport. Dit is hoe visionair Hein Verbruggen het altijd voor ogen had.
Eenlingen
Dat de finale juist door dertien eenlingen werd gekleurd, bewijst ook dat kleine ploegen voor een extra spanningsveld zorgen. De grote kampioenen koersten nu in de laatste dertig kilometer als junioren door aan te vallen daar waar het mogelijk was. Op het EK en het WK zie je landenploegen van acht renners aan de start. Op die kampioenschappen is duidelijk meer controle dan in een olympische titelstrijd waar de grote wielerlanden met maximaal vijf renners van start kunnen gaan.
Ik weet dat ik nu tegen de schenen van heel wat mensen in de wielersport trap, maar ik blijf voorstander om de ploegen kleiner te maken. In 2018 heeft de internationale wielerunie UCI het aantal renners per ploeg dat in een grote ronde mag starten van negen naar acht verkleind. Ik denk dat je nog meer strijd krijgt wanneer je de teams terugbrengt naar zeven of misschien zelfs zes renners. Ik weet dat Tour de France-directeur Christian Prudhomme hier ook een voorstander van is. En waarom zou je dit ook niet tijdens de WK’s doen?
Voor Wout van Aert maakte in de laatste twintig kilometer het ontbreken van een ploegmaat (was dit niet een taak voor Remco Evenepoel geweest?) wellicht het verschil tussen goud en zilver. Niemand was bereid om voluit met Van Aert in de achtervolging op het duo Carapaz/McNulty te gaan. Na zijn fenomenale slotweekeinde in de Tour de France is dat ook volkomen logisch. Je gaat Van Aert niet naar de streep rijden om vervolgens geklopt te worden. Daardoor moest de Belg van Jumbo-Visma in zijn eentje veruit het meeste achtervolgingswerk verrichten.
Met Carapaz, Van Aert en Pogačar heeft de eerste dag op de Olympische Spelen alvast een fantastisch podium opgeleverd. Voor Ecuador is dit pas de tweede gouden olympische medaille nadat snelwandelaar Jefferson Pérez reeds de titel pakte tijdens Atlanta 1996.
De grootste winnaar van deze zware strijd rond Mount Fuji is echter de wielersport. Daarom moet nu iedereen eens goed gaan nadenken welke elementen we uit deze wedstrijd kunnen aangrijpen om ook andere koersen naar een hoger niveau te tillen.
Van Avermaet heeft ongevraagd direct de achtervolging van het peloton geleid, wss om toch iets te verrichten omdat hij wist dat hij op de eerste lange klim eraf zou gaan, idd beter Teuns meegenomen.
Destijds werd Merckx verweten dat hij de beste ploeg had, wel vandaag is nog maar eens bewezen dat je vanaf het moment dat je overal favoriet bent ook de beste knechten nodig hebt.
Van Nederland was al heeeeeeel lang bekend dat ze een 5e plek op gingen offeren aan het baanwielrennen
Wees eerlijk: dat gegluur naar elkaar in zo’n groep van 10-12 is afgrijselijk om te zien.
Als Mollema op de plek van Carapaz of McNulty zat zou ik het gegluur prachtig vinden...
Pogacar zat op 300m van de meet idd ingesloten maar vanaf 200m zat hij ideaal in het wiel met alle ruimte, waarom wachtte hij tot op +- 80m om aan te zetten? mss niet beter gekund.
Kleinere ploegen betekent ook alleen maar meer specialisatie. Dus ploegen zullen moet kiezen tussen bijvoorbeeld algemeen klassement of sprinten. Dus als er ploegen zijn die gericht zijn op sprinten, dan zal die sprint er ook komen. Omdat dat dan hun enige doel en kans is.
Geloof me, leuker wordt het er ook echt niet op. Er is ook nergens uit gebleken dat van 9 naar 8 in de grote rondes bijvoorbeeld ook maar iets heeft opgeleverd. Zo'n INEOS rijdt nog steeds treintje tot de laatste klim, wow wat zijn we geweldig opgeschoten. En zeker als ze nog maar 6 of zelfs 5 renners in steun hebben, dan kúnnen ploegen ook niets anders meer doen dan alleen maar op voorspelbare wijze voor hun kopman rijden.
Hij kwam niet verder dan het idee dat er meer wedstrijden buiten Europa moesten georganiseerd worden. Dat liet hij duidelijk blijken door ook Qatar, Bahrein etc hierin te noemen.
Alsof het niveau van het Bahreinse wielrennen erop vooruit gaat als er een week lang een Europees peloton over hun wegen komt rijden. Er moet natuurlijk in die landen aan de basis worden gewerkt.
Dus dat woordje "visionair"? Beter niet...
Hihi. Verder denk ik dat het belang van de commerciële ploeg hier niet een bijster grote rol heeft gespeeld. Al die gasten in de groep Van Aert hebben een moment gehad dat ze op plooien stonden en Pogaçar wist dondersgoed dat McNulty het waarschijnlijk niet van Carapaz zou gaan winnen.
+1
Enige wat je nog kon verwachten is dat evenepoel net iets beter is, maar dat was nu niet het geval.
Het was pas bij de demarrage van Pogacar dat Van Aert alleen kwam te zitten. En op dat moment was het gewoon ieder voor zich.
Vansevenant zou nooit dicht genoeg over de top gekomen zijn. En zoals je nu al zag in de koers, er werd constant aangevallen en gecounterd, de snelheid ging er nooit helemaal uit voor lange tijd. Achtervolgers zouden nooit meer terug keren.
Waarbij dit scenario te verwachten was, net als de uitkomst. Niemand wil naar de streep met Wout, en Wout is met zijn eenmansploeg niet sterk genoeg om alles te controleren.
En als dan de ploeggenoten van Wout er te snel af liggen, dan zit je in de penarie, en mag je blij zijn met een medaille...
De tactiek van de Belgen was goed, namelijk Van Aert mee over de top van de laatste klim. Maar bij die tactiek hoort ook een helper, omdat je gewoon weet dat de kans dat de rapste (en sterkste?) man heel klein is als er niemand is om de groep bij elkaar te houden.
Van Avermaet heeft prima geknecht, en ook van Benoot denk ik niet dat we meer konden verwachten. Maar Evenepoel had er gewoon moeten zitten (of heel kort erachter). Echter die koos ervoor om zich te sparen voor de tijdrit....
Wout is dus gewoon in het pak genaaid door zijn "ploegmaat".
2) geen enkele helper is kunnen terugkeren na de Mikuna pas
3) hoeveel helpers denk je dat Van Aert nodig zou gehad hebben om zelfs maar 1 minuut dicht te rijden in die laatste 30 km, met de sterksten vooraan die dan samenwerken om de 'sprinter' op achterstand te houden?
De computerspelletjestheorie van Panache houdt geen rekening met het profiel en de aard (kleine landenteams) van de wedstrijd. Waarom bijvoorbeeld zijn Van Baarle en Dumoulin de Mol niet komen helpen op weg naar een medaille? Hoezo heeft (kopman) Bettiol krampen gekregen? Juist ja, vanwege de realiteit.
Misschien heb ik het verkeerd begrepen in de aanloop, maar er was volgens mij sprake van 2 kopmannen bij de Belgen. Waarvan er 1 harder fietst dan hij praat. En de ander harder praat dan hij fietst.
En als jij gelijk hebt en er was maar 1 kopman, dan vraag ik me af hoe blij je moet zijn met je "ploegmaat" die praat over "benen die lekker draaiden" en "ik heb me maar meteen gespaard voor de tijdrit". Dan geef je dus gewoon niet thuis.
En ik mag niet hopen dat Evenepoel straks Van Aert klopt in de tijdrit met een heel miniem verschil, omdat Van Aert zich gesmeten heeft voor een medaille, terwijl Evenepoel zich heeft gespaard zonder zijn landgenoot te helpen.
By the way, was de Nederlandse koerstactiek (wat die ook moge zijn) zoveel beter dan de Belgische?
Btw, tactiek van de Belgen was mi niet optima forma. Van Aevermaat als Olympisch kampioen zo op branden :waarom? Alsof de Italianen, Spanjaarden, Fransen, Nederlanders geen sterk blok (op papier) hadden. Weinig respect voor Van Aevermaat en onnodig ook. Evenepoel reed voor zichzelf en of jeugdige overmoed, en evt overschatting.
PS : het is Van Avermaet en niet Van Aevermaat. Tenminste als we het over dezelfde renner hebben, Greg, de vorige Olympische kampioen.
Als Evenepoel net zo zou trappen als praten, dan zou hij gewoon met de besten mee over de top komen. En had hij (met hulp van Van Aert) het tempo hoog genoeg kunnen houden zodat er niemand ver weg zou kunnen rijden. Of het mogelijk maken dat hijzelf weg zou rijden, of dat Wout zelf een poging zou kunnen wagen met een goede afstopper erachter.
Evenepoel was niet op de afspraak, Wout zit alleen, en is gewoon het bokkie. En dat ligt echt niet aan McNulty, maar aan de goede benen van Carapaz zelf. Want die reed gewoon weg van Van Aert, reed naar Pogacar toe bergop, stond in de TdF ook al op het podium en is dus geen koekenbakker die je zomaar terug haalt.
Ik vind de opinie dan ook weinig verheffend en misschien wel veel te snel gemaakt zonder echt goed na te denken wat we hebben gezien. Of laat ik het anders zeggen, ik heb een iets andere opinie...
Helemaal eens. Waarbij ik denk dat de aanwezigheid van Evenepoel voor de winstkans van Van Aert doorslaggevender geweest zou zijn dan de aanwezigheid van Roglic voor de kansen van Pogacar.
Zou die laatste al met zijn hoofd bij de tijdrit hebben gezeten?
En men heeft het hier vooral over Evenepoel, maar Roglic mocht je toch ook verwachten om er nog bij te zijn? Met de 2 Slovenen op niveau was de rest kansloos.
Als hij wil winnen moet hij zelf aanvallen ipv te reageren op anderen.
Kleinere ploegen gaat in klimkoersen veel keer een verloop zoals in Tokyo geven: een groep klimmers zonder helpers vanaf de laatste klim voorop. Is misschien wel anders dan nu, maar of het aantrekkelijker is: een loerkoers?
De tactiek van de Belgische ploeg om te snel pionnetjes op te branden (en de relatieve zwakte van Evenepoel) zijn de hoofdfactoren die bijdragen tot het verlies van Van Aert.
Als je als Wout van Aert zijnde in zo'n groep terecht komt dan weet je dat niemand met jou naar de streep wil rijden. Dan moet je gewoon overal op reageren anders ben je zelf de Sjaak in de achtervolging. Dat is nu eenmaal het nadeel van zijn allround kwaliteiten
De titel had wel wat beter gekund.
Verder was het natuurlijk tactisch gezien dom dat de Belgen de koers hard maakten. Als de groep een stuk groter zou zijn, waren er weliswaar meer kapers op de kust, maar:
-Mauri, Benoot en/of evt. Evenepoel zouden kunnen werken voor en de boel bijeen houden of controleren in dienst van. Nu waren ze leeggereden voor de finale begon.
-Dylan Teuns had kans om bij de eerste 20 boven kunnen komen.
-van Aert is nog altijd veruit de rapste van het hele pakket wat de finale zou rijden, ongeacht hoe groot de groep zou zijn.