Fietsen in Zuid-Tirol: Een dag afzien in de Rosengarten tijdens de Giro delle Dolomiti

Fietsen in Zuid-Tirol: Een dag afzien in de Rosengarten tijdens de Giro delle Dolomiti

De Dolomieten zijn voor veel wielrenners bekend terrein.Vaak kiezen ze dan voor een locatie op een berg, of in een van de dorpjes rondom skigebied Alta Badia. Er is ook een alternatief in het Zuid-Tiroolse land: Bolzano. Een stad van net 100.000 mensen groot, die vooral bekend staat om zijn twee verschillende druivensoorten voor in de wijn, ijsmummie Otzi en om een van de mooiere meerdaagse fietsevents: Giro delle Dolomiti.

Bolzano profileert zich steeds nadrukkelijker als fietsbestemming. In de morgen op de fiets de bergen in, ’s middags terugkomen en genieten van alles wat de stad te bieden heeft. Goede restaurants, mooie pleinen, winkels en cultuur.

Ook in de stad is de fietsinfrastructuur goed voor elkaar: 40 kilomter aan dedicated fietspaden en mooie routes langs de rivier de Adige. Kortom, voor ieder wat wils. Ik reed dit jaar een van de etappes van de Giro Delle Dolomiti en ik was helemaal in mijn nopjes.

All’inizio

Het is rond half zeven als de wekker gaat in het stadshotel Scala Stiegl. Het is vandaag vrijdag en ik rijd de vijfde etappe van de Giro. Deze route voert het peloton naar de ‘Rosengarten’ in de Dolomieten. Een prachtige etappe van bijna 90 kilometer, over de Nigra pass en de Gummer. Ik heb er zin in. In 2018 was ik al een keer in de Dolomieten voor de bekende GranFondo Maratona dles Dolomites en ik was op slag verliefd. Als ik naar buiten kijk, wrijf ik me in de handjes: de lucht is strak blauw en de zon schijnt al aan de hemel.

Ik neem voor de zekerheid wel een jasje mee, want we klimmen toch naar bijna 2000 meter hoogte. Het temperatuurverschil zal niet superheftig zijn, maar tijdens het afdalen kan dit best prettig zijn. Ook de zonnebrand pak ik er maar even bij. We rijden best wel wat stukken beschut, maar uiteindelijk pak je veel zon mee en dan kan het hard gaan met mijn Hollandse melkflessen.

Goed voor elkaar

Ik had van tevoren al begrepen dat de Giro delle Dolomiti goed geregeld was. De dag van tevoren kon ik een mooi welkomstpakket ophalen, lag mijn rugnummer klaar en moest ik even een transponder om de fiets binden. Want tijdens deze rit, waar ook dagprijzen zijn te verdienen, draait het om de getimede segmenten. De klim naar de Nigrapas en de Gummer. Niet dat ik enige aspiraties heb, maar het heeft wel iets moois.

Voor de start wordt iedereen verzameld en rijden we uiteindelijk gegroepeerd en onder politiebegeleiding de stad uit. Langs de kant staan mensen te kijken en zelfs te applaudisseren. Ik voel me voor even een echte coureur.

Controle

Tijdens de eerste 20 kilometer wordt de rit gecontroleerd door de wedstrijdleiding. Omdat veel deelnemers alle etappes rijden, is er ook echt een klassementsstrijd. Ik hoor veel deelnemers ook aan elkaar vragen of ze nog plekken gaan stijgen of meedoen voor de overwinning. Na 20 kilometer is er het eerste verzamelpunt waar we goed worden verzorgd.

De weg naar het verzamelpunt is een mooie geleidelijke klim, die vooral heel veel mooie uitzichten biedt. Eerst over de vallei waar de snelweg richting Oostenrijk loopt. Je kijkt dan uit over de wijnvelden, naar de velden aan de andere kant. Je kunt dan net het van het schaatsen bekene dorp Colalbo aanschouwen. Eenmaal de draai naar rechts gemaakt, zit je echt in het typische Dolomieten landschap, met mooie, puntige bergen, met veel zichtbaar steen. Puur genieten!

For the win

Na de eerste stop, waar iedereen ook echt even de tijd krijgt en tijd neemt om te eten en drinken, wordt het sein ‘restart in 5 minutes’ gegeven. We verzamelen weer achter de koersdirecteur en rollen verder richting de start van het tweede deel van de klim. Hier is er professionele timing aanwezig en kun je aan het eind van de rit ook zien hoe je het gedaan hebt t.o.v. anderen.

Wat ik even vergeten was: na het eerste deel van de klim en het stukje vlak bij de ravitaillering gaat het gelijk aan 11-12% omhoog. Ik verteer dat gedeelte heel erg slecht. Het is harken en maar een beetje dom blijven malen. Het is echt andere koek en ik word links en rechts voorbij gestoken door allerlei fitte mannen en vrouwen. Pijnlijk.

Frisse lucht

Met een hoop getrek en geduw kom ik uiteindelijk boven. Als ik aan het einde van de dag de uitslag zie, ben ik 216 van de 264. Pijnlijk.

De tweede stop is op een grote vlakte waar ik mij de lokale specialiteiten goed doe smaken. Vooral het stuk apfelstrudel gaat er zo in. Het is er wel warm met de zon, ook hier is het op 1900m nog 25 graden. Het kan minder. Gelukkig is er wel een tentje en een bushok om in te schuilen.

Zoals alleen Italianen dat kunnen

Na een lange stop van 30 minuten gaan we weer achter de volgauto aan. Er moet blijkbaar druk overlegd worden over de gecontroleerde afdaling die we gaan rijden naar de start van de sprint.
De koersdirecteur hangt uit het raam van de auto, al bellend en wild gesticulerend. Only in Italy.

De sprint rijden we op de Gummer, een mooie sectie van 2 kilometer aan haarspeldbochten. Na het getimede stuk moet je echter nog een flink stuk klimmen om boven te komen. Ook hier zie ik achteraf dat het niet mijn beste dag was.

Het schitterende panorama verzacht die pijn. Ergens in een dorpje waarvan de naam mij is ontschoten, verzamelen we met elkaar om de laatste kilometers in colonne terug te rijden naar de Bolzano Fiera. Het duurt even en het is best warm. Gelukkig zijn er wat vriendelijke landgenoten die vaststaan met de auto en mij een colaatje aanbieden. Dat welkome aanbod kan ik niet afslaan.

Dinner is ready

Zodra de koers weer is hervat, rijden we gecontroleerd terug naar het startpunt. Daar is voor iedereen een goede post-race maaltijd klaargemaakt. Lokale specialiteit: knödel, met vlees. Uiteraard zijn er ook vegetarische opties. Iedereen schuift aan een van de picknickbanken en met elkaar wordt de racedag doorgenomen.

Ik kijk terug op een schitterende dag. De hele rit was zeer goed verzorgd. Ook gedurende de race is er meer dan genoeg ondersteuning in de vorm van motoren, volgauto’s en mede deelnemers die checken of het goed gaat.

Giro delle Dolomiti
De Giro delle Dolomiti is een 6-daags evenement. Je kunt alle etappes deelnemen of losse etappes rijden (met een max van 4). Klassieke ritten over de Mendelpass, Sellaronda, Klausenpass en meer worden je voorgeschoteld met een afgesloten parcours, een top organisatie voor, tijdens en na de rit.
Meer info:
Giro delle Dolomiti

Oberbozen

De volgende dag ga ik nog even ‘uitfietsen’. Tenminste, dat is het plan. Ik maak in Komoot een route naar Oberbozen, alwaar ik met mijn reisgenoot zal treffen die de kabelbaan omhoog pakt. Puntje van aandacht: de klim die ik heb uitgekozen over de Ritten/Renon pas is steil. Heel erg steil. Er zit 3 kilometer aan gemiddeld 12%(!) in. Dat is vrij taai. De afdaling en het korte klimmetje naar Collalbo en daarna de schitterende afdaling richting Bolzano zijn een toetje, maar eerst die afschrikwekkende klim.

De beklimming begint vlakbij ons hotel. Je draait eigenlijk de Brennerstraat uit en je bent op de weg naar de pas. Het eerste stukje is vrij vriendelijk en je komt dan gelijk het mooiste stuk tegen: prachtige bochten die (als je eenmaal wat hoger bent) een uitzicht bieden over de stad en de wijngaarden. Postkaart-waardig. Deze Via Santa Giustina loopt een heel stuk verder door, maar ik heb de route via Costa di Sopra uitgekozen, via Signato en Costalovara naar Oberbozen.

De weg is steil en gelukkig kom ik een medestander tegen. Iemand die blijkbaar net zo gek is als ik (dat geeft hij ook ruiterlijk toe). Hij kijkt ook naar mijn verzet en begint te grinniken. Daar ligt geen 34 achter en geen 34 voor. De beste man op zijn MTB draait vrolijk de koffiemolen terwijl ik wat aan het stoempen ben.

Ik heb eigenlijk weinig oog voor de omgeving, maar weet nog wel een foto te maken van het bordje 16% oppassen! Zelfs de ‘piramidi di terra’, toch een bezienswaardigheid, mis ik volledig.
Eenmaal boven, uitgewrongen en wel, wordt ik met gelach en een welverdiende cola ontvangen. Toch wel aardig en ik ben wel blij dat ik in ieder geval naar boven ben gefietst.

Afdalen

We rijden gezamenlijk een stukje afdalen en glooiend richting Collalbo. Dit winter/schaatsoord is het perfecte keerpunt en daarna is het voornamelijk rollen naar beneden. En lekker rollen, dat is het zeker! De weg is goed overzichtelijk, breed en het wegdek is eigenlijk zeer goed. Pas na het gehucht Daunenstep wordt het wat bochtiger en vlieg ik er nog bijna een keer uit. Ik werd wat overmoedig. Je hebt hier wel wat mooie haarspeldbochten, maar die zijn relatief onoverzichtelijk. Goed remmen dus, of hopen dat maria in het kapelletje naast de weg ook over jou waakt.

Vanaf het laatste gehucht bij de Lun Hof rol je nog mooi terug de stad in. Zo maak je een prima ronde van ongeveer 40 kilometer, wel met de nodige hoogtemeters. Het kan minder erg

Praktisch

Bolzano is goed bereikbaar met de auto in ongeveer 12 auto-uren vanaf Utrecht. Ook is er de optie om met de trein vanuit Amsterdam of Utrecht naar Innsbruck te reizen (nachttrein) en dan over te stappen op de intercity naar Bolzano. Dat kan allemaal met de fiets. Als je om 20:00 instapt ben je om 12 uur de volgende ochtend in het centrum van Sudtirol. Vliegen is ook een optie, maar dan wel via Verona. Vanaf daar is het nog 2 uurtjes met de auto of de trein.

Hotel
Veel hotels in de stad en de omliggende regio zijn gewend aan fietsers. Het Scala hotel waar wij verbleven had een opslagruimte en je kon er eventueel ook wat verstellen aan de fiets. Helaas geen afspoelplek, maar die zul je vaker wel dan niet vinden. Vanaf het hotel ben je zo op de grote routes richting de Dolomieten. En anders moet je even door de stad, maar die is gelukkig niet zo groot.

Eten en drinken
Eten is cultuur in Italië. Uiteraard zijn er genoeg restaurantjes voor pizza, pasta en meer. Wil je een lekkere lokale avond? Ga dan naar Hotel Città, waar de locals ook komen voor aperitief aan het grote Piazza Walther. Pizza eet je bij Il Corso en voor de Sudtiroler specialiteiten met een goed glas craftbeer ga je naar Batzen Hausl.

Cultuur
Bolzano is de stad van Ötzi. Vergeet dus niet op jouw rustdag of vrije middag een bezoekje te plannen aan het archeologisch museum. Ook voor niet geïnteresseerden buitengewoon interessant. Verder behoort ook de wijnbouw hier tot het cultureel erfgoed. Probeer vooral de lokale druifsoorten Lagrein en St Magdalener. Ben je hier in het najaar? Geniet dan van de ‘Törggelen’, de traditie van het genieten van bepaalde gerechten, o.a. met veel kastanje.

Meer info over Bolzano vindt je op:
Suedtirol.info

Om te reageren moet je ingelogd zijn.