De Sellaronda: een bedevaartsoord voor wielrenners
foto: Freddy Planinschek

De Sellaronda: een bedevaartsoord voor wielrenners

Als ik door de voordeur van het hotel naar buiten stap, kietelt de koele lucht mijn kuiten. Het is een frisse nazomerochtend in de Dolomieten, maar ik prijs me gelukkig dat ik meer blauwe lucht dan bewolking zie. Amper honderd meter voor me zie ik al tientallen fietsers de Passo Campolongo op rijden en ik kan niet wachten om achter ze aan te gaan.

Midden in de Dolomieten ligt de Sella, een majestueus bergmassief dat het uitzicht in de wijde omgeving domineert. Rondom dit bergplateau ligt een van ’s werelds bekendste fietsroutes: de Sellaronda. De route bestaat uit vier Passo’s: de Passo Campolongo, Passo Gardena, de Passo Sella en de Passo Pordoi. Met zijn 56 kilometer boezemt het de geoefende wielrenner geen angst in, maar het is bovenal een van de mooiste routes die in Europa op een tweewieler kan worden afgelegd.

Sellaronda Bike Day
Ik fiets de route op uitnodiging van bergdorpje Arabba, tijdens de Sellaronda Bike Day. Twee keer per jaar wordt dit gratis evenement georganiseerd (eens in het voorjaar en eens in het najaar), waarbij de weg een dag lang is gesloten voor gemotoriseerd verkeer. Toegang is gratis, maar ze raden wel sterk aan tegen de klok in te fietsen. Best opvallend, want de route is vooral in de andere richting populair.

Het Sellamassief torent hoog boven Arabba uit – foto: Freddy Planinschek

Aangezien ik start vanuit Arabba, is de eerste beklimming van de dag de Passo Campolongo. Fijn, want dit is op papier de makkelijkste klim van de dag en met zijn vriendelijke stijgingspercentages bovenal een lekkere opwarming. Bij vertrek kijk ik nog enigszins op tegen de drukte, maar na enkele minuten blijkt dit een totaal ongegronde zorg te zijn. Sterker nog, het zorgt voor een bijzonder leuke sfeer.

De Sellaronda een keer op een verkeersvrije dag fietsen? Dat kan volgend jaar op verschillende momenten:
11 juni – Sellaronda Bike Day
25 juni – Dolomites Bike Day
17 september –  Sellaronda Bike Day herfsteditie

Rustig werk ik mijn weg omhoog door enkele haarspeldbochten naar de top van de eerste pas. Van de kou die ik eerder die ochtend voelde lijkt door de inspanning al geen sprake meer te zijn. In de afdaling word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. De koude bergwind suist langs mijn oren en in in no-time zit ik bibberend op de fiets. Dat neemt de lol niet weg, want de afdaling naar Corvara is een genot.

Langs het Sellamassief
Eerst daal je nog wat verscholen tussen bergwanden, maar na een paar kilometer kom je steeds meer in een open landschap met prachtig uitzicht terecht. De eerste kilometers kennen nagenoeg geen bochten, waardoor het de ideale plek is om even flink vaart te maken of juist eens goed om je heen te kijken. Het tweede deel van de afdaling bestaat uit een snelle opvolging van haarspeldbochten, die wat weg hebben van een kombocht. Dat, in combinatie met enorm goed asfalt, maakt de afdaling bijzonder leuk.

Eenmaal aangekomen in Corvara volgt een van de weinige vlakke passages van de route. Niet voor lang, want na amper een kilometer begint de beklimming naar de Passo Gardena. Deze beklimming luidt een kilometerslang stuk in waar de Sellagroep geen seconde van je zijde wijkt. Eindeloos lijkt het bergmassief boven je uit te torenen; een indrukwekkend gezicht.

De Passo Gardena met in de achtergrond het Sellamassief – foto: Freddy Planinschek

Dit is de langste beklimming van de dag en op papier de zwaarste van het stel. De vier beklimmingen zijn redelijk hetzelfde van aard; gelijkmatig, niet erg steil en stuk voor stuk goed te doen. Het is vooral de hoogte (alleen de Campolongo gaat niet boven de 2000 meter) die het bij vlagen toch wat lastig kan maken. De Passo Gardena is bij uitstek de gelegenheid om te genieten van de Dolomieten, want heen en weer draaiend over een vijftiental haarspeldbochten verveelt het uitzicht hier geen seconde.

Vanaf de top kan je de weg al verder zien kronkelen in de verte. Het Sellamassief drukt in de afdaling die volgt nog eens zijn stempel op de omgeving. Doordat de bergwand zo hoog boven de weg opdoemt, duurt het tot rond het middaguur alvorens de zon voor het eerst zichtbaar wordt. In de zomer kan het fijne verkoeling zijn, maar in het voor- en najaar voelt deze afdaling hierdoor ijzig koud aan.

Adembenemend uitzicht
Beklimming nummer drie is de naar het bergmassief vernoemde Passo Sella, welke net een typische Alpencol in het klein is. Eerst loopt de weg door het bos, maar des te hoger je geraakt, des te meer je in een open landschap terechtkomt, en het uitzicht steeds een stukje verder reikt. Op de top heb je in letterlijke zin zicht op diepe dalen en hoge pieken. Bij goed weer kan je hier eindeloos om je heen kijken en het wilde, diverse berglandschap goed in je opnemen. Het is bijzonder hoe je op zo’n korte afstand zo veel verschillende en bovenal zo veel bijzondere indrukken te verwerken krijgt.

De afdaling van de Passo Sella – foto: Freddy Planinschek

Door een naaldbos daal je richting de voet van de Passo Pordoi, die plotsklaps in een flauwe bocht naar links opdoemt. Zo snel, dat ik nog maar net op tijd naar het binnenblad weet te schakelen om in beweging te kunnen blijven. De omschakeling van volle afdaling naar het harde werken kan best lastig zijn, maar ook deze klim is gelukkig niet heel steil.

Puur qua inspanning is de Pordoi de evenknie van de Gardena en Sella, al verschillen ze iets in lengte. De Pordoi onderscheid zich vooral door een bijzonder mooi slot: de laatste twee kilometer bestaat uit een serie haarspeldbochten. Tegelijkertijd kan je jezelf hier flink vergalopperen als je te vroeg versnelt, doordat de top dichterbij lijkt dan hij daadwerkelijk is.

Een spektakelstuk als afsluiting
Op de top kan je links nog een kleine weg inslaan. Deze weg loopt niet verder omhoog, maar is zonder twijfel de moeite waard. Deze omweg brengt je richting het totenburg. Dit Mausoleum, wat op het eerste gezicht meer een fort lijkt, is de laatste rustplaats voor 8.500 slachtoffers uit de Eerste Wereldoorlog. De bijzondere constructie is een bezoek waard, zeker gezien de geschiedenis. Ter hoogte van de Pordoipas lag namelijk één van de belangrijkste frontlinies in de Alpen tijdens WOI, waar naar schattingen maar liefst tussen 150.000 en 180.000 soldaten het leven hebben gelaten.

De haarspelden van de Passo Pordoi – foto: Ties Wijntjes

Tevens kan je hier de afdaling die je te wachten staat alvast mooi zien liggen. De vele haarspeldbochten waar de Pordoi mede om bekend is, lonken in de open bergweide. De lokroep werkt want ik besluit deze afdaling eens keihard aan te vallen. Voor de snelheidsduivels onder ons is dat ook zeker een aanrader, want het is van de top tot aan de finish in Arabba een spektakel. De combinatie van lange rechte stukken op hoge snelheid en uitdagende haarspeldbochten kan ik niet anders samenvatten dan een achtbaan door de mooist denkbare omgeving.

Plotseling rijd je Arabba binnen en zit het er alweer op. Het is niet de eerste keer dat ik de Sellaronda fiets maar toch ben ik na afloop wéér verbaasd over de bijna onverklaarbare schoonheid van de omgeving. De route is in de twee verschillende richtingen totaal anders maar beide keren enorm mooi. Voor de wielrenner is de Sellaronda eigenlijk een soort ritueel, welke in één adem genoemd kan – nee, moet – worden met de Mont Ventoux, Alpe d’Huez en Stelvio.

Verantwoording:
Arabba heeft WielerFlits uitgenodigd om mee te fietsen tijdens de Sella Ronda Bike Day. Een redacteur van onze site verbleef in Arabba en schreef aan de hand van zijn ervaringen dit verslag.

3 Reacties
21 oktober 2021 12:46
Toevallig de Sella Ronda begin oktober gereden. Bijzonder mooi, maar stiekem toch ook erg zwaar. Mede doordat ik uit Vigo die Fassa vertrok en de volledige Passo Pordoi op het gefietst, vanuit Canazei. Het is wel echt aan te raden om 'm tegen de klok in te doen, komen de klimmen echt meer tot z'n recht.
    22 oktober 2021 00:10
    Mooier wordt het niet, vooral Sella en Gardena. Die kun je ook doen vanuit Corvara en dan heen en weer.
22 oktober 2021 17:05
Een paar decennia geleden een keer gedaan vanuit Ortisei, de ene keer de Passo Sella als eerste van de vier en een keer andersom. Dus toen de Gröden Paas als eerste. Een paar jaar later het sella rondje vanuit het Gadertal eerst de Passo Campolongo en daarna een tweede maal de Campolongo gevolgd door Passo Giau en Passo Falzarego.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.