• vrijdag 5 december 2025 om 19:23

Wereldkampioen Alan Hatherly legt focus op de weg: “Moet mountainbike een beetje opofferen”

Interview Na een seizoen waarin zijn uitslagen alle kanten op gingen, wist Alan Hatherly zich voor de tweede keer op rij tot wereldkampioen crosscountry mountainbiken te kronen. Komend jaar hoopt hij de triple te realiseren, al wil hij zich opvallend genoeg vooral ontwikkelen op een ander vlak. “Volgend jaar ga ik de nadruk nog meer op de weg leggen”, stelt hij in gesprek met WielerFlits.

Je zou denken dat eenieder die een wereldtitel op zijn naam schrijft, zijn seizoen als geslaagd beschouwt en de bloemetjes even flink buiten gaat zetten. Verschillende feestjes, wellicht her en der nog een chique receptie, om nog maar niet te spreken over de nodige plichtplegingen met sponsors en andere relaties.

Hoe anders kan het zijn. Nadat Alan Hatherly zichzelf opvolgde als wereldkampioen op de mountainbike, sprong hij niet veel later op de wegfiets, voor een wedstrijd die veel andere coureurs zeker niet voor hun lol rijden. “Ik wist vanaf het begin van het seizoen al dat het WK een belangrijk doel zou zijn, en dat de Tour of Guangxi het volgende grote doel zou zijn.”

Hij reed er naar een zeventiende plaats in het algemeen klassement. Niet slecht, als je bedenkt dat het zijn eerste wegseizoen in de WorldTour was, met 40 koersdagen. Hij begon zijn seizoen en wegcarrière zelfs bijna met een overwinning in de vierde etappe van de AlUla Tour. Daar moest hij in de finale maar één andere renner voor zich dulden, nota bene mede-mountainbiker Tom Pidcock.

Grote uitslagen bleven vervolgens uit, maar Hatherly kijkt tevreden terug op zijn eerste seizoen als wegcoureur. “Ik denk dat ik een grote stap heb gezet van mijn eerste naar mijn veertigste koersdag. Dit jaar draaide vooral om de overgang maken en leren. Hopelijk kan ik dan volgend jaar wat van die lessen toepassen om beter te presteren. Maar ik vind echt wel dat dit een seizoen is waarop ik kan voortbouwen.”

Alan Hatherly (tweede van rechts) tijdens de Tour of Guangxi – foto: Fotopersbureau Cor Vos

Uren maken
Met die lessen doelt Hatherly vooral op de specifieke trainingsarbeid die hij nog te verrichten heeft. “Dan heb ik het over het duurvermogen. Je hebt tegenwoordig een aantal ploegen die de koers vanaf het begin hard maken dus het draait heel erg om hoe vermoeidheidsweerstand (hoe goed je lichaam na fysieke vermoeiing kan presteren, red.) en hoe je nog kan presteren na vier, vijf, zes uur koers. Dat is voor mij als mountainbiker uitdagend, nog meer dan ik had verwacht.”

“Als mountainbiker rijd je meestal negentig minuten rond je omslagpunt, waarbij je er af en toe ietsje boven gaat. Op de weg is dat heel anders, dan zijn het juist een paar heel explosieve inspanningen die het verschil maken, waarna je weer moet kunnen herstellen.”

Om daarin beter te worden, zal hij de mountainbike meer moeten laten staan. “Dit was het eerste jaar dat ik de combinatie deed, dus ik wilde ook goed op de mountainbike blijven. Volgend jaar denk ik dat er periodes gaan zijn waar ik meer op de weg moet gaan richten. Ik ben er echt achtergekomen dat ik die twee disciplines goed moet isoleren om er goed op voor te bereiden.”

“Volgend jaar ga ik de nadruk nog meer op de weg leggen, met een verdeling van ongeveer 75%-25% denk ik. Ik moet de mountainbike een beetje opofferen als ik het goed wil doen op de weg. Op de mountainbike blijven het WK en de wereldbekers daarvoor een belangrijk doel. We gaan dat plan hooguit bijsturen als we merken dat ik te veel zak op de UCI-ranking (met een slechtere startpositie als gevolg, red.) en ik dus toch wat extra mountainbikewedstrijden moet rijden voor de punten.”

Hatherly won dit jaar zijn tweede wereldkampioen crosscountry mountainbike op rij – foto: Giant

Tegelijkertijd onderstreept Hatherly dat het niet enkel om training gaat, maar ook om wedstrijdervaring. “Ik denk dat ik op een niveau moet komen waarbij ik de overstap van de weg naar de mountainbike met gemak kan maken, zonder me steeds op het één of het ander te moeten richten.”

“Dat draait ook om meer vlieguren maken. Als ik om me heen kijk zie ik hoe slim veel van die gasten koersen. Ze hebben zo veel jaren op de weg gereden dat ze superefficiënt zijn en de koers gewoon kunnen ruiken. Zij voelen aan als er over twee of drie bochten iets gaat gebeuren en ze naar voren moeten opschuiven. Ik ben nog niet op dat punt waar ik dat soort dingen kan voorspellen, daarvoor heb ik nog meer koersdagen nodig.”

Grote ronde
Hatherly en zijn entourage vertellen met enthousiasme over zijn ambities op de weg. Het wordt snel duidelijk dat dit geen keuze van een overambitieuze coach of marketeer is geweest, maar die van een gepassioneerde liefhebber. Zijn intrinsieke motivatie en bovenal het plezier wat hij uit het wegproject haalt, is merkbaar groot.

Zelf ziet hij het vooral als een ontdekkingstocht. “Ik trainde de laatste jaren al veel op de weg, meer dan op de mountainbike zelfs. Ik begon ook de lokale wedstrijdjes in Zuid-Afrika te rijden en daar deed ik het met relatief gemak erg goed. Ik zag daarin een kans die ik wilde najagen. Tegelijkertijd merkte ik ook dat ik op een punt in mijn carrière zat waar het moeilijk werd om nog flink te verbeteren en ik denk dat ik van het project op de weg juist nog héél veel kan leren. Ik word weer uitgedaagd en ik ga weer groeien en leren als een atleet. Dat was denk ik de belangrijkste reden voor mij.”

Hatherly in actie tijdens Strade Bianche – foto: Fotopersburo Cor Vos

Hij zette de overstap dan ook niet met specifieke doelen in zijn hoofd. Sterker nog, hij is nog altijd aan het uitzoeken welke wedstrijden hem het best liggen. “Voor nu lijkt het erop dat ik het best tot mijn recht kom in wedstrijden met korte beklimmingen en etappes in korte etappekoersen, vooral etappes van rond de vier uur. Al was ik ook verrast door hoe goed ik mee kon in sommige klimwedstrijden”, vertelt hij. “Vooralsnog ligt er eigenlijk nog een leeg vel papier voor me en heb ik nog geen specifieke doelen.”

Hoe zijn kalender er volgend jaar uitziet is dan ook nog onzeker, al heeft hij zelf tóch wel een idee welke wedstrijden hij graag zou rijden. “Ik zou graag teruggaan naar de Ronde van het Baskenland, en ik genoot van de Arctic Race of Norway en AlUla Tour. Ook zou ik de Tour Down Under graag eens rijden. Ja, die wedstrijden van een week, dat werkt goed denk ik.”

Dat wil niet zeggen dat zijn programma beperkt blijft tot dat soort wedstrijden. Sterker nog, mogelijk rijdt de wereldkampioen mountianbike in 2026 een grote ronde. Met het oog op zijn persoonlijke ontwikkeling én om een eventuele kopman te ondersteunen. “Gezien mijn doelen is eigenlijk alleen de Giro d’Italia een optie. Daar zou mijn rol zijn om zo lang mogelijk bij de kopman te blijven in de bergen. Dat zou een mooie stap zijn om weer te groeien als wegcoureur en om ook gewoon veel ervaring op te doen.”