Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Zo denkt Visma | Lease a Bike Tadej Pogacar op de pijnbank te leggen
Analyse Visma | Lease a Bike start deze Tour de France niet als dé uitdager van de beste renner van deze generatie Tadej Pogacar. Nee, het Nederlandse WorldTeam ziet zich met Jonas Vingegaard zeker gelijkwaardig en misschien zelfs als dé favoriet. Zoals teammanager Richard Plugge, op de launch van het Tour de France-nummer van RIDE Magazine, benadrukte. Geel-zwart heeft geen angst voor de wereldkampioen en gaat vanaf de start zaterdag in Lille uit van eigen kracht.
In het Criterium du Dauphiné werd het twee weken geleden nog eens benadrukt. Visma | Lease a Bike moet de komende weken opnieuw werken met slechts één koersplan; de tactiek van de langste adem. Drie weken lang zal elke rit aangegrepen moet worden om Pogacar en zijn topteam UAE Emirates op de pijnbank te leggen, waardoor in de slotweek het uithoudingsvermogen van Vingegaard het verschil gaat maken.
Een strijdwijze die ze in 2022 en 2023 ook gehanteerd hebben. Iedere rit met de hele ploeg daar waar het mogelijk is de koers hard maken zodat het in de derde week een uitputtingsslag in energievoorraden wordt.
Zoals Vingegaard in 2022 na sloopwerk van de ploeg op de Col du Granon en op weg naar Hautacam toesloeg en zoals hij een jaar later Pogacar op de Col de la Loze in de vernieling reed. Over drie weken tijd heeft de Deen altijd meer inhoud en een beter herstelvermogen gehad dan de Sloveen. Daarbij was hij tot en met 2023 onbetwist een betere klimmer, vooral in de bergen boven de 2000 meter.
Natuurlijk was de Dauphiné van Pogacar indrukwekkend, maar eigenlijk zag Visma | Lease a Bike daar wat ze al wisten. Op de explosievere klimmen en in de acceleratie op de langere cols blijft Pogacar de betere en daar moet het verlies van Vingegaard geminimaliseerd worden. Op de langere klimmen boven de 2000 meter moet hij minimaal gelijkwaardig zijn. En in de tijdritten moet hij terrein kunnen winnen.
Geen paniek
Maar waar de Dauphiné slechts acht dagen duurt, is de Tour de France ruim drie weken onderweg. Daarom was er totaal geen paniek bij de Nederlandse geel-zwarten na de ‘kleine Tour’ dat hun tweevoudig Tour-winnaar met 59 seconden achterstand op zijn ‘eeuwige’ concurrent tweede was geworden.
Pogacar en Vingegaard in de Dauphiné. Foto: Cor Vos
Het enige dat de wenkbrauwen deed fronsen, was in de eerste Alpen-rit de tijd van de UAE Emirates-kopman op de Côte de Domancy. Op de 2,58 kilometer met een stijgingspercentage van 8,8 procent deed Pogacar 6 minuten en 14 seconden. Hij trapte 548 watt, wat 7,85 watt/kilogram brengt met een snelheid van 24,83 kilometer per uur. Het vorige record op deze klim stond op naam van Sepp Kuss in 2020 met 6 min 39 seconden. Terwijl Vingegaard in zijn waanzinnige tijdrit van 2023 er 6’54 over deed.
Op de laatste hoogtestage in Tignes heeft Vingegaard dan ook speciaal gewerkt aan zijn acceleratie op de langere klimmen. Daar moet hij een beter antwoord hebben op de agressieve koerswijze van springveer Pogacar.
Qua explosiviteit en agressiviteit waren ze het binnen de ploeg na de Dauphiné eens dat Vingegaard redelijk op niveau staat. Juist dit was iets dat hij vorig jaar door zijn gebrekkige aanloop na de zware val in het Baskenland nog miste.
In de 44 kilometer tegen de klok in deze Tour moet de Deen in staat zijn om behoorlijk wat tijd te winnen. In de Dauphiné pakte hij 22 seconden op 17,4 kilometer. Maar het ideale voorbeeld blijft de klimtijdrit naar Combloux in de Tour van 2023 waar Pogacar liefst 1’38 veroverde op 22,4 kilometer.
Als we de ploegen vergelijken dan beschikken beiden over een topcollectief. Vingegaard heeft voor de bergen de beschikking over Sepp Kuss, Matteo Jorgenson, Simon Yates en Wout van Aert. Dat betekent dat hij onder zijn helpers o.a. de winnaars van drie grote rondes heeft. Qua palmares kunnen ze daar bij UAE Emirates niet tegen op. Met Joao Almeida, Adam Yates, Pavel Sivakov en Marc Soler is Pogacar in de bergen echter sterk omringd. Vooral Almeida is aan een topseizoen bezig met dit jaar al winst in de Ronde van het Baskenland, Romandië en Tour de Suisse.
Continue druk
Het is voor Visma | Lease a Bike opnieuw de opdracht om continue druk te zetten op de ploeg van Pogacar. Dat betekent enerzijds de koers hard maken, anderzijds de druk bij UAE Emirates leggen door sterke mannen in de vroege vlucht mee te sturen die in de finales als bruggenhoofd kunnen functioneren.
De kans dat beide ploegen een tweede troefkaart naast hun kopman op tafel leggen, lijkt klein. Natuurlijk heeft namens de geel-zwarten Giro d’Italia-winnaar Simon Yates zijn visitekaartje afgegeven en heeft bij de concurrent Almeida dit seizoen onderstreept dat hij een van de beste ronderenners in dit peloton is. Het niveau van Pogacar en Vingegaard, en ook Remco Evenepoel wil ik hierbij noemen, ligt echter aanmerkelijk hoger.
Foto: Cor Vos
Toch kijken we in deze Tour vooral opnieuw uit naar hét duel. In 2021 kwam Vingegaard voor het eerst opzetten en werd verrassend tweede. In 2022 hadden beiden voor het laatst een perfect aanloop naar de Tour en kraakte Vingegaard, met dank aan het sloopwerk van de hele ploeg, zijn opponent op de Col du Granon.
In 2023 was het voor Pogacar na een breuk in zijn linkerpols (scaphoïde + lunatum). Terwijl Vingegaard vorig jaar na een zware val in het Baskenland 12 dagen (waarvan 8 op de intensive care) in het ziekenhuis verbleef om te herstellen van een klaplong, longkneuzing, meerdere gebroken ribben en een verbrijzeld sleutelbeen. Dat hij de Grand Départ in Florence haalde was al een wonder, dat hij ruim twee weken met Pogacar kon wedijveren een mirakel.
In deze Tour de France hopen we antwoord te krijgen op twee boeiende vragen in deze tweestrijd. Is Vingegaard nu daadwerkelijk de man met de langste adem of heeft Pogacar na de Tour van 2023 met heel hard werk en een geheel andere aanpak binnen UAE Emirates de achterstand in een voorsprong omgebogen?
Een voordeel is er ook nog voor Vingegaard. De finales van drie zeer cruciale ritten vinden op klimmen plaats waar hij Pogacar ooit pijn heeft gedaan. Op de Mont Ventoux in de Tour 2021 passeerde de Deen met ongeveer 40 seconden voorsprong op de titelverdediger. Op Hautacam verloor de Sloveen in 2022 1’04. En op de Col de la Loze kende Pogacar in 2023 zijn dramatische dag 5’47.
Is Vingegaard de uitdager? Nee, hij is evenzeer favoriet als Pogacar.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Ik vermoed ook echt wel dat ze Pogacar weer tot het uiterste gaan drijven. Op Almeida na is de klimploeg van UAE echt beduidend minder indrukwekkend. Sivakov en Soler zijn totaal niet stabiel in hun prestaties. Adam Yates was ik in de Giro alles behalve van onder de indruk.
Dan heb je zeker Tim Wellens niet zien rijden in het BK.
In 2023 had Pogi geen ideale voorbereiding en in die etappe van de Col de La Loze was hij ook nog eens gevallen. Dit kun je dus wegstrepen tegen 2024 waarin het andersom was. Dan is de enige houvast 2022 waar het mede lukte door een exceptionele van Aert, ook nog Roglic en een veel zwakkere UAE ploeg. Verder is Pogi sindsdien nog enorm verbeterd. Dat hard maken is dus gebaseerd op iets wat 3 jaar terug lukte. Ik zou dat nu geen verstandige tactiek vinden mede omdat Pogi veel meer koershardheid heeft opgebouwd de laatste jaren. In de Dauphine en vorig jaar bleek dit ook juist averechts te werken. Ze kunnen het beter op de Yates tactiek / Pogi zijn 1e Tour zege gooien. Wachten, volgen, geen energie verspelen en dan ergens aan het einde toeslaan.
Daarnaast moet je om te winnen ook durven verliezen: rij niet achter Roglic, Evenepoel en de mannen van de derde lijn aan, maar laat Pogacar dan het werk opknappen.
Voor het wielrennen is pogi wel een sieraad, overal waar ie rijdt koerst ie aantrekkelijk. Alleen daarom al heeft ie meer de gun factor.
maar wat als het geen top....maar een flop zou worden, en dan
zowel wat Vingegaard betreft maar ook over alle luxeknechten van hem ?
Wat als Yates, als Giro-winnaar, wat sterallures gekregen heeft en geen
zin heeft om zich als veredelde knecht te gaan uitsloven voor zijn kopman ?
Wat als Kuss, zijn belabberde niveau van de afgelopen 2 jaar nog vertoont ?
Wat als Jorgenson, die ook voor zichzelf durft rijden, hier meer energie
in zou steken dan om zich pleuris te rijden voor Vingegaard ?
En wat als Wout ook dient ingezet te worden in het zware klimwerk ?
want ondanks hij de Ventoux en Finestre magistraal kon beklimmen, hebben we
hem in de Tour van '23 alsook '24, vaak aan de voet van een bergetappe
geparkeerd zien staan ( omwille van pover klimniveau of willen ontsnappen
aan het beulswerk voor Vingegaard ? )
Indien dit zelfs maar deels zou gebeuren.....valt het hele Visma-kaartenhuis inéén.
Het siert ze natuurlijk wel dat ze er in geloven.
Het is maar binnen welke lijntjes op de wereldkaart je woont natuurlijk.
Hard doch verdedigend koersen vooraan gedurende de eerste 2,5 week, hierbij goed loeren op buitenkansjes zoals waaiers etc (dhuh). In battles bergop gedurende die eerste 2,5 week het wiel van Pogi niet uit tenzij je écht, écht merkt dat ie op is, niet gokken, ook niet wanneer 'de benen goed voelen', neem de verloren spurts op de koop toe. Tov derde honden, niet druk maken, negeren, alleen die ene met dat plukje. In etappe 18 en 19 all in, van Aert vooruit, Kuss Jorgensen of Yates ook, en dan voluit en hopen dat het werkt. Je blijft de underdog en gedraag je daar ook naar.
Van Aert kan zo een coup faciliteren, getuige onder andere de laatste Giro. En inderdaad niet achter de andere concurrenten aan rijden.
Als je als Visma met het team wilt winnen moet je met Vingegaard durven verliezen.
Het is eerder vermoeiend om je altijd in te moeten houden en dan op het einde van een berg rit eindelijk eens los te mogen gaan.
Hij gaat niet voor niks in 1 dags koersen vaak zo vroeg aan, hij wil ook wel eens op de limiet koersen.
Uiteraard volledig zuiver...
Triest.
Inderdaad, want Vingegaard, die de hele tijd even hard rijdt als Pogacar, heeft natuurlijk veel, veel meer reserves.
Wat mij fascineert is hoe bewust dat spel gespeeld werd. Jumbo wist dat Pogacar fenomenaal piekt, maar minder herstelt tussen die piekmomenten. Door hem vroeg in de etappe al op te jagen, maakten ze hem uiteindelijk kapot op uithoudingsvermogen, niet op explosiviteit.
Het lijkt erop dat UAE inmiddels geleerd heeft van dat nadeel, maar het blijft razend interessant of je een renner als Pogi kunt dwingen zijn reserves te verspelen zonder dat hij instort.
Feitelijk gezien kunnen we het niet onderbouwen namelijk. Pogacar krijgt komende Tour pas zijn eerste test hierin. Vorig jaar was Vingegaard vooral blij met plaats 2 na de revalidatie. Visma heeft Pogacar nergens naar de limiet hoeven duwen en al helemaal niet structureel.
De Giro vorig jaar was gewoon een speeltuin voor Pogacar. Komende Tour zal het uitwijzen. Vingegaard zal Pogacar met ploeg weer structureel moeten pushen en dan pas zien we of dat recepuratievermogen echt anders/beter is geworden in het grote rondewerk.
Sloveense wielerfenomeen, die elke AK-kopman in zijn schaduw zet
qua lef, grinta, klasse en talent.
Datzelfde beeld heb ik eerder in de Dhaupiné 2025 bij Pogacar gezien. Ook in de hitte en zittend op het zadel reed ie achteloos iedereen uit het wiel en oogde heel fris over de finish.
Ik verwacht dus het hele Team UAE dus in heel goede conditie aan de start van de Tour de France 2025. Zagen we eerdere jaren juist een zwakke ondersteuning tijdens de race. Nu verwacht ik dat veel minder op basis van wat ik dit jaar gezien heb. De tactiek van VLAB om er een uitputtingsslag van te maken is denk ik noodzakelijk, maar dan nog zie ik daarin niet zoveel heil. Ik denk eerder dat VLAB heel attent moet zijn in de koers en elk punt en elk moment om chaos te creëren moet aangrijpen om UAE onder druk te zetten. Wie weet maken ze weer fouten en komt Pogi geïsoleerd te zitten. Maar dan nog hoe krijg je Pogi uit het wiel in de vorm en conditie die hij in elke koers het hele jaar al laat zien?
De zwakke punten zie ik eerder zelfs bij VLAB. Pogi is sterker tot op heden dit seizoen dan Vingegaard. Affini, Van Aert en Simon Yates hebben al diep moeten gaan in de Giro en af te wachten is hoe zij dan zijn in de belangrijke derde week. Benoot schijnt met 6 gebroken ribben rond te fietsen. Hij zegt er geen last meer van te hebben, maar wat heeft het gedaan met zijn conditie? Kuss is sinds zijn zege in de Vuelta niet meer op zijn topniveau geweest. Campenaerts en Jorgenson zijn hopelijk in orde en kunnen brengen wat verwacht wordt. De eerste drie weken knechten en stoempen. Jorgenson zou eventueel als tweede kopman fungeren en als een kans er is vooruitgeschoven worden. Maar UAE is niet gek neem ik aan. Het gevaar van een Jorgenson met een minutenvoorsprong zal UAE niet laten gebeuren. Of hebben ze qua tactiek nog steeds oogkleppen op?
Voor mij is Pogacar op voorhand duidelijk de favoriet. Als hij zijn vorm van eerder dit seizoen weer laat zien dan zie ik weinig kansen voor Vingegaard om Pogi er af te rijden. De twee tijdritten zouden geen verschil van minuten tussen hen beiden geven denk ik. Bergop is Pogacar onverslaanbaar tot nu toe dit seizoen. Dus maar hopen op chaos en dat het dubbeltje dan de goede kant van VLAB op valt!
Om dan vervolgens op 10 km van de aankomst er vandoor te gaan en na aankomst op een terrasje gaat zitten genieten hoe de rest komt binnen gestrompeld
Je weet nooit wat er nog gebeurt van nu tot de derde week in de Tour, dat geldt ook voor Evenepoel, zonder tegenslag zie ik die niet winnen van Pogi en Vinegard, maar wielrennen is meer dan alleen maar wattages trappen op een hometrainer dus wie weet.