Zdenek Stybar zal het seizoen 2023 snel willen vergeten. In de Arctic Race of Norway keerde hij na vijf maanden afwezigheid – door een operatie aan de liesslagaders in beide benen – terug in het peloton, maar heeft sinds die rentree opnieuw tegenslag gekend. Door het coronavirus loopt hij weer te kwakkelen. “Ik ben in mijn slechtste conditie ooit”, zegt hij tegen WielerFlits.

In de Arctic Race of Norway vertelde Styby nog aan WielerFlits dat hij het gevoel had alsof hij ’twee nieuwe benen’ had. Direct daarna reed hij de Renewi Tour uit, maar daar ging het alweer mis voor de 37-jarige Tsjech. “Daar heb ik covid gekregen en was ik drie weken weer niet aan het trainen omdat ik mij slecht voelde daardoor. Nu ben ik mijn best aan het doen voor de ploeg. Maar om rond te rijden met een slechte conditie is niet ideaal”, aldus Stybar.

Eerder gaf hij al aan niet aan zijn pensioen te denken. “Met stoppen ben ik niet bezig. Als het aan mij ligt, blijf ik nog eventjes koersen. De afgelopen drie is jaar is genoeg misgegaan om niet meer nerveus te worden van een aflopend contract”, was hij in augustus nog duidelijk.

• 

  21 aug

  Lees ook Zdenek Stybar dacht aan stoppen, maar heeft nu "twee nieuwe benen"

  21 aug

Maar Parijs-Chauny en de Münsterland Giro reed hij niet uit. De Elfstedenrace in Friesland wel, op een 44ste plaats. Door de blessures en zijn aflopende contract bij Jayco AlUla begint hij wel te twijfelen over zijn toekomst. Zien we Stybar in 2024 nog in het peloton? “Pfff… Dat wordt moeilijk, denk ik. Met deze conditie en mijn laatste drie jaar, van de ene tegenslag naar de andere, zal dat heel moeilijk zijn”, kijkt hij vooruit.

‘Dit is niet hoe ik het mij had voorgesteld’
Stybar bevestigt dat er op dit moment niets speelt over zijn toekomst, dus kan de Tour of Guangxi later deze maand weleens zijn laatste koers zijn. “Dat zou heel goed kunnen. De kans is voor 99% ja. Dat voelt slecht. Het is niet hoe ik het mij had voorgesteld. Het is zeker niet hoe ik wilde stoppen”, loopt hij al op de feiten vooruit. “Het is niet door motivatie of omdat ik er te weinig voor heb gedaan. Na de operatie was ik echt gemotiveerd, maar spijtig genoeg is dat anders uitgedraaid.”

“Na al die jaren heb ik wel ervaring om de jongere coureurs te leiden. En de klassiekers zitten in mijn hart. Maar ik snap ook dat het niet makkelijk is voor mij om nog ergens te tekenen. Het is nu een groot vraagteken, maar aan de motivatie zal het niet liggen”, geeft hij aan. Het WK veldrijden in Tábor in januari hoopt hij nog te rijden, al wil hij zich geen illusies maken. “Soms moet je het ook accepteren. Je kan niet alles kiezen in je leven.”