Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2024: Lorenzo Finn boekt solozege bij junioren na slijtageslag in kletsnat Zürich, brons voor Senna Remijn
Lorenzo Finn heeft zich tot wereldkampioen op de weg gekroond bij de junioren mannen. De Italiaan kwam na een regenachtige wedstrijd van 127 kilometer solo over de streep in Zürich. Terwijl Sebastian Grindley (Groot-Brittannië) op meer dan twee minuten tweede werd, sprintte Senna Remijn voor Nederland naar het brons. Titelverdediger Albert Philipsen maakte tot 25 kilometer van de streep kans op de zege, maar kwam toen hard ten val.
De wegrit voor junioren begon in Uster. Vanaf daar bereikten de renners na dertig kilometer en één klim – de Blinz (1,5 km aan 9,5%) – het lokale circuit in Zürich. Dit 26,8 kilometer lange rondje was hetzelfde als dat van de elite mannen en vrouwen. Het bevatte dus drie hellingen. In het eerste deel van de ronde zaten de Zürichbergstrasse (1,1 km aan 8%) en de Witikonerstrasse (2,3 km aan 5,7%). Na een glooiend plateau van zo’n tien kilometer volgde dan nog een niet al te lastige klim van 1,5 kilometer, met een strook van 5%. Vervolgens was het nog vijf kilometer naar de streep.
Denen geven gas
In de vlakke openingsfase bleef het peloton aanvankelijk bij elkaar. Tural Israfilov (Azerbeidzjan) probeerde het wel in de stortregen, maar de Deense ploeg van titelverdediger Albert Withen Philipsen hield alles bij elkaar. Toch was er wel wat afscheiding. Door een grote valpartij brak het peloton even in twee stukken. Onder meer de Belg Jasper Schoofs zat achter de breuk en zou nooit meer vooraan terugkeren. Veel andere renners sloten wel weer aan, maar op de Blinz spatte de groep opnieuw uit elkaar. We zaten nu al met een half peloton.
Senna Remijn liet zich zien – foto: Cor Vos
Op 91 kilometer begon Philipsen zich zelf al te roeren. De 18-jarige renner trok door op een hellende strook. Patryk Goszczurny (Polen) – volgend jaar uitkomend voor Visma | Lease a Bike Development – nam vervolgens stevig over. Het tempo bleef ook daarna hoog, met als gevolg dat zo’n twintig renners zich afscheidden. Daarbij twee Nederlanders: Jurgen Zomermaand en Senna Remijn. Vooral laatstgenoemde liet zich in deze fase zien door twee keer aan te vallen – eerst alleen, daarna met een groepje. Voorlopig kwam er echter nog niemand echt weg.
Remijn en Zomermaand in elitegroepje
Ook Philipsen niet, die kort na de eerste finishpassage flink druk zette op de Zürichbergstrasse. Door de demarrages die daarna volgden, bestond de eerste groep op zeventig kilometer van het einde nog uit slechts dertien renners. Zomermaand en Remijn overleefden voorlopig in dit elitegroepje, net als de Belg Matisse Van Kerckhove. Verder zaten onder meer Goszczurny, Paul Seixas en Paul Fietzke van voren. En natuurlijk Philipsen, die bleef aanvallen.
Lorenzo Finn in de aanval – foto: Cor Vos
Maar terwijl Philipsen geen gat wist te slaan, lukte dat Lorenzo Finn wel. Net na een afdaling waar Remijn en Zomermaand eventjes in de problemen kwamen, knalde de Italiaan er vandoor. De nummer zeven van het WK tijdrijden eerder deze week wachtte niet op versterking en beukte in zijn eentje door. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde had Finn een voorsprong van twintig seconden op de achtervolgende groep. Die groep zou echter snel in twee stukken uiteen vallen.
Remijn en Seixas verliezen aansluiting
Door een aanval van – alweer – Philipsen, ontstond er na de Zürichbergstrasse een vijftal. Naast Philipsen zelf zaten ook Remijn, Seixas, Héctor Álvarez (Spanje) en Sebastian Grindley (Groot-Brittannië) mee. Zij reden snel weg bij Zomermaand en co, maar Finn vatten ze niet direct in de kraag. Op een kleine veertig kilometer van de streep kwam de aansluiting dan toch. Tenminste, drie van de vijf achtervolgers keerden terug. Remijn en Seixas zaten door een mindere afdaling nog altijd op een gaatje. En vooraan werd niet gewacht. Integendeel.
Titelverdediger Albert Philipsen spaarde zich niet – foto: Cor Vos
Het gaatje werd een gat. Met nog één ronde te gaan, zat Remijn al op meer dan een halve minuut. De Nederlander had net daarvoor wel de leeggereden Seixas uit het wiel gereden. En hij kwam weer tot op twintig seconden van de koplopers, maar die begonnen op dat moment net aan de laatste keer Zürichbergstrasse. Philipsen gaf er daar nog maar eens een lap op. Finn kon goed volgen, maar Grindley en uiteindelijk ook Álvarez gingen overboord. Het leek een tweestrijd te worden tussen een Deen en een Italiaan.
Finn weer solo na val Philipsen
Maar een minuut later zag het er plots allemaal anders uit. Philipsen schoof onderuit in de natte afdaling, bleef lang liggen en kon een tweede opeenvolgende wereldtitel vergeten. Hij zou niet meer opstappen en werd naar het ziekenhuis gebracht voor verder onderzoek. Ondertussen bleef Finn alleen over van voren, totdat Álvarez aan kwam sluiten. Heel lang bleven de twee niet bij elkaar, want de Spanjaard bleek behoorlijk leeg. Hij kon niet meer overnemen van Finn, die hem daarna maar besloot achter te laten. Finn begon dus aan een nieuwe solo.
Niemand zou de Italiaan meer achterhalen. De renner van GRENKE-Auto Eder, de juniorenploeg van Red Bull-BORA-hansgrohe, liep verder en verder uit en won met groot verschil. Achter hem pakte Grindley nog het zilver. De Brit was voorbij de volledig stilgevallen Álvarez. De Spanjaard moest zich zelfs nog reppen om Remijn voor te blijven.
Brons voor Remijn
Uiteindelijk lukte dat niet, want de Nederlander ging op en over Álvarez, samen met de uit de achterhoede teruggekeerde Ashlin Barry (Verenigde Staten) en Paul Fietzke (Duitsland). Een sprint met drie moest beslissen wie het brons mee naar huis zou nemen. Het was Remijn die nog over de snelste benen beschikte. Hij klopte Fietzke en Barry, en pakte zo alsnog een medaille. Met Zomermaand (achtste) eindigde er nog een Nederlander in de top-tien. De eerste Belg in de uitslag was Édouard Claisse, op een elfde plaats. Matisse Van Kerckhove werd zestiende.
Remijn pakte het brons – foto: Cor Vos
EENDAG 
Ik denk dat het parcours bij goed weer wel een beetje meevalt
Jammer op zondag geen regen ..
Het was nochtans een typisch Belgisch weer vandaag aldaar in Zwitserland.
En dan zeggen dat er volgens HLN 4 van de 5 klimmers zouden zijn. Dan gok eerder op vluchtheuvelklimmers dan echte pure klimmers.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ze hier de jeugd terug richting klassiekers beginnen te duwen ipv het echte rondewerk.