De wereldkampioenschappen in het Noorse Bergen worden zondag afgetrapt met de ploegentijdrit. Terwijl de mondiale titelstrijd doorgaans wordt ingevuld door landenploegen, is dit de enige discipline waarin merkenteams ten tonele verschijnen. Wie wint deze prestigestrijd? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Het WK Ploegentijdrit is een nog relatief jonge wedstrijd. In 2012 kwam het onderdeel opnieuw op de kalender. In de vijf eerdere edities werden de (hoofd)prijzen verdeeld tussen twee ploegen: Quick-Step en BMC. Momenteel is de tussenstand 3-2 in het voordeel van de Belgische formatie. Quick-Step won de eerste twee edities en de meest recente. In 2014 en 2015 ging BMC met de titel aan de haal.

Vorig jaar kroonde Etixx-Quick Step zich tot winnende formatie – Foto: Sirotti

Vorig jaar was het dus weer de beurt aan het team van Patrick Lefevere. De ploeg legde het veertig kilometer lange parcours in het Qatarese Doha twaalf tellen sneller af dan concurrent BMC.

Het evenement kende de laatste jaren de nodige organisatorische problemen. De ploegen lagen met UCI in de clinch over de vergoeding van de reiskosten. Ook dit jaar kwam het bijna tot een boycot. Nadat de UCI water bij de wijn deed, komen er dit jaar toch enkele topteams aan de start.

Parcours
Vanuit de start in Askøy gaat het in zuidelijke richting voor een traject van 42,5 kilometer. Het parcours is allerminst vlak. De eerste dertig kilometer gaan constant op-en af, met onder meer een passage over de adembenemende brug van Askøy. Onderweg zijn er twee (officiële) beklimmingen opgenomen. De zeshonderd meter lange Loddefjord (10% gemiddeld) vormt de eerste echte klimtest voor de in koers zijnde ploegen. Eenmaal de top bereikt, staan er tien vrijwel vlakke kilometers op het programma. Onderweg volgt er nog een passage langs het koninklijk stulpje Gamlehaugen, dat ook dienst deed als residentie voor een van de belangrijkste Noorse premiers uit de geschiedenis: Christian Michelsen (1857-1925).

De tweede klim van de dag luistert naar de naam Birkelundsbakken. Dit is een drie kilometer lange helling aan 6%, met pieken tot maar liefst 16%. De laatste tien kilometer van de chrono kunnen voornamelijk met de grote plaat worden afgewerkt. Toch dient de focus te worden bewaard, met een zeshonderd meter lange kasseienstrook op een goede tweeduizend meter van de meet en nauwe wegen in de finale. Dit zal zorgen voor een extra moeilijkheidsgraad. Onderweg zijn er drie punten waar de tijd wordt opgenomen.

Favorieten
De opname van de ploegentijdrit in het wedstrijdschema heeft ook dit jaar niet voor massa’s dolenthousiaste reacties uit het peloton gezorgd. In totaal staan er (net als vorig jaar) zeventien ploegen aan de start, waarvan elf WorldTour-teams (in Doha waren dat er nog tien). Opvallend genoeg staat er geen enkele Franse ploeg aan de start. Het deelnemersveld wordt onder meer opgevuld met vier Noorse continentale ploegen. Het gebrek aan enthousiasme komt deels door de kosten, maar ook het gegeven dat deze specialistische discipline de afgelopen jaren gedomineerd wordt door twee ploegen zal meespelen.

BMC won dit jaar de ploegentijdritten die ertoe deden – Foto: Sirotti

De kans is groot dat de strijd om het goud ook dit jaar weer voornamelijk tussen Quick-Step en BMC zal gaan. Laatstgenoemde ploeg was dit jaar heer en meester in de betwiste ploegentijdritten. In Tirreno-Adriatico, de Ronde van Catalonië en de Vuelta trok de rood-zwarte trein de overwinning naar zich toe. Voor Manuel Quinziato worden het zijn laatste kilometers als beroepsrenner. De Italiaanse hardrijder (lid van de winnende teams in 2014 en 2015) hangt na aanstaande zondag zijn fiets aan de wilgen. Zijn ploeggenoten zullen ongetwijfeld alles in het werk zetten om hem een gouden afscheid te bezorgen.

Quick-Step won het WK ploegentijdrit het vaakst – Foto: Sirotti

Titelverdediger Quick-Step Floors zal daar ongetewijfeld een stokje voor willen steken. In vergelijking met het gouden team van Doha zijn vier van de zes renners er opnieuw bij. Enkel Marcel Kittel en Tony Martin zijn vervangen door Jack Bauer en Philippe Gilbert. De grote vraag is hoe de Quick-Step-trein zal functioneren zonder stoomlocomotief Tony Martin. De Duitser was (samen met Niki Terpstra) bij alle vier de wereldtitels een belangrijke factor. Kan de ploeg het ook zonder hem?

Het brons ging vorig jaar naar de Australiërs van Orica-Scott. Dat was een evenaring van de derde plek in 2012. De ploeg werd ook al twee keer tweede, in 2013 en 2014. Bij de Australiërs is oudgediende Svein Tuft opnieuw een belangrijke pion, al is het de vraag in hoeverre hij hersteld is van zijn eerdere opgave in de Vuelta. Samen met Duo Normand-maatje Luke Durbridge is hij een belangrijke motor in deze ploeg.

Sky behoort met Froome tot de medaillekandidaten – Foto: Sirotti

Ook Sky behoort dit jaar tot de medaillekandidaten. Niet op basis van de historie, want verder dan een bronzen plak in Firenze (2013) kwam het Britse sterrenensemble tot dusver niet. Dit jaar zijn de Britten echter ambitieus en komen zij met een ijzersterke selectie aan de start. Chris Froome gaat bijvoorbeeld voor het eerst in zijn carrière een gooi doen naar goud. Met onder meer erkende hardrijders als oud-wereldkampioen Vasil Kiryienka, alleskunner Michal Kwiatkowski en Geraint Thomas aan zijn zijde, moet het raar lopen mochten zij naast de medailles grijpen.

LottoNL-Jumbo komt met een sterke ploeg naar Noorwegen – Foto: Sirotti

Gezien de selectie waar Sunweb mee aan de start verschijnt, mag de ploeg eveneens ambities koesteren. Met name de capaciteiten tegen de klok van Tom Dumoulin en Wilco Kelderman moeten deze ploeg een hoge klassering kunnen bezorgen. Ook LottoNL-Jumbo zou hier hoge ogen moeten kunnen gooien. De ploeg vaardigt een sterke selectie af met erkende hardrijders als Lars Boom, Jos van Emden, Stef Clement, Primoz Roglic en Europees kampioen tegen de klok Victor Campenaerts.

Hoewel de medailles doorgaans onder een select groepje teams verdeeld wordt, herbergt het peloton zoals altijd enkele outsiders. Het Spaanse Movistar rekent onder meer op tijdritkanonnen Alex Dowsett en Jonathan Castroviejo en mag daarom niet onderschat worden. Katusha-Alpecin beschikt in de persoon van Tony Martin over een ervaringsdeskundige die weet wat het is om een ploeg naar de wereldtitel te leiden. Astana werd vorig jaar nog negende en moet in dit deelnemersveld geacht worden deze prestatie te kunnen evenaren. Ook BORA-hansgrohe en Trek-Segafredo zijn kanshebbers voor een plek bij de beste tien.

“Sunweb en LottoNL-Jumbo zijn gevaarlijke outsiders” – Ook in WielerFlits Live werd vooruitgeblikt op het WK tijdrijden. Bekijk hier het fragment:

Favorieten volgens WielerFlits
**** BMC
*** Quick-Step Floors, Sky
** Orica-Scott, Sunweb, LottoNL-Jumbo
* Movistar, Katusha-Alpecin, Astana, BORA-hansgrohe

Deelnemerslijst (Cyclingfever)

[poll id=”601″]