Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Wat een ontknoping! Matthew Brennan haalt Tibor Del Grosso in extremis bij in Ronde van Catalonië
Matthew Brennan heeft nog maar eens zijn visitekaartje afgegeven op het hoogste niveau. De nog maar 19-jarige Brit van Visma | Lease a Bike boekte vorige week in de GP de Denain zijn eerste profzege en was maandag een eerste keer succesvol in de WorldTour. In de openingsrit van de Ronde van Catalonië wist hij in extremis de eerder ontsnapte Tibor Del Grosso bij te halen.
Terwijl de klassiekercoureurs in deze periode hun hart op kunnen halen in Vlaanderen, komen de klimmers deze week aan hun trekken in het noorden van Spanje. De Ronde van Catalonië begon – net als vorig jaar – met een rit met start en finish in Sant Feliu de Guíxols, al was het uitgetekende parcours zeker geen blauwdruk van dat van twaalf maanden geleden.
De enige twee officiële hellingen van de dag – de Coll de Begur (4,3 km à 4,1%) en Alt de Santa Pellaia (5,9 km à 3,9%) – lagen in de eerste deel van de 177 kilometer lange etappe. Stond een (massa)sprint dan in de sterren geschreven? Zeker niet, want de renners kregen onderweg toch 2.765 hoogtemeters voor de wielen geschoven. Het ging de hele dag op en af, met genoeg vervelende stroken én een oplopende finishstraat.
Danny van der Tuuk kiest voor de aanval
De vlucht van de dag kwam al snel tot stand en was – niet geheel verrassend – grotendeels Spaans gekleurd. Jan Castellon, José Luis Faura en Nicolás Alustiza sloegen namens de Spaanse ProTeams Caja Rural-Seguros RGA, Burgos Burpellet BH en Euskaltel-Euskadi de handen ineen. Zij kregen gezelschap van een Nederlandse Pool: Danny van der Tuuk was namens Euskalel-Euskadi ook vertegenwoordigd in de spits van de koers.
De vier koplopers – foto: Cor Vos
In het peloton hadden ze duidelijk geen haast om de kloof te overbruggen en dus liep het verschil op richting de vier minuten. Dit bleek ook de maximale voorsprong, want onder aanvoering van Alpecin-Deceuninck en Picnic PostNL – in dienst van goed klimmende sprinters Kaden Groves en Pavel Bittner – werd in de daaropvolgende kilometers steeds meer van de voorsprong afgeknabbeld.
En pakt eerste bergtrui
De vier koplopers voelden de bui dus al hangen, maar mochten nog wel strijden om de allereerste bergtrui. Op de eerste gecategoriseerde beklimming – de Coll de Begur – deed Van der Tuuk de beste zaken door als eerste boven te komen. De in Assen geboren hardrijder kwam vervolgens als tweede door aan de bergsprint op de top van de Alt de Santa Pellaia en wist zich zo te verzekeren van het bergtricot.
Dit was ook zijn laatste wapenfeit, want Van der Tuuk werd op goed zeventig kilometer van de streep opgeslokt door het peloton. Zijn medevluchters wisten het iets langer uit te zingen, maar werden tien kilometer later – bij een eerste doorkomst aan de finish – bedankt voor bewezen diensten. Het peloton, inmiddels geleid door de renners van INEOS Grenadiers, sneed in regenachtige omstandigheden de finale aan.
foto: Cor Vos
Barslechte weersomstandigheden
Met de vele hoogtemeters leek er wel wat mogelijk voor eventuele aanvallers, maar door de barslechte weersomstandigheden was er maar weinig animo om ook daadwerkelijk iets te ondernemen. Het peloton dunde met het verstrijken van de kilometers wel steeds verder uit, maar een sprint met een vrij omvangrijke groep leek nog altijd het meest waarschijnlijke scenario. Maar dit was buiten UAE Emirates XRG en Red Bull-BORA-hansgrohe gerekend.
Deze formaties gaven er in de laatste vijftien kilometer nog een flinke lap op. Het flink gedecimeerde peloton werd onder aanvoering van Giulio Pellizzari op een lint getrokken: voor Axel Laurance – toch een van de kanshebbers op de ritzege – en Sepp Kuss ging het zelfs te hard. Door het beukwerk van met name Red Bull-BORA-hansgrohe bestond het peloton – of wat daar nog van over was – nog maar uit een vijftigtal renners.
Nagelbijter van jewelste
Konden we ons dan opmaken voor een sprint met een uitgedunde groep? Daar had het alle schijn van. Alpecin-Deceuninck had duidelijk vertrouwen in zijn rappe man Groves en dus kreeg Tibor del Grosso de opdracht om het tempo hoog te houden in de laatste dalende kilometers richting Sant Feliu de Guíxols. De Nederlander ging zodanig hard naar beneden, dat hij een bres sloeg.
foto: Cor Vos
Zijn ploeggenoten hielden vervolgens hun benen stil, waardoor Del Grosso alsmaar verder kon uitlopen. De Nederlandse neoprof leek zo op weg naar zijn eerste zege bij de beroepswielrenners, maar Del Grosso viel in de laatste oplopende meters toch nog stil. Brennan had daarentegen nog een laatste jump in de benen. Met een indrukwekkende machtsexplosie wist hij de moegestreden Del Grosso toch nog te remonteren, goed voor zijn eerste zege op WorldTour-niveau.
Groves zat in de laatste honderden meters in het wiel van Brennan, maar bleek niet meer in staat om de piepjonge sensatie nog voorbij te steken. De Australiër moest zo genoegen nemen met de tweede plaats. Zijn ploegmaat Del Grosso – die op weg leek naar de zege – werd ‘slechts’ derde. Brennan gaat na zijn zege ook aan de leiding in het algemeen klassement en begint dinsdag in de wit-groene leiderstrui aan de tweede rit naar Figueres.
Matthew Brennan is uiteraard ook de eerste leider – foto: Cor Vos
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
Tibor had volgens mij makkelijk een dubbele voorsprong kunnen hebben als zijn ploegmaats hem eerder hadden laten rijden en hijzelf eerder gas had gegeven bergaf. Maar wat een fenomeen die Brennan zeg, tjonge. Bizar dat Groves er niet meer over kon komen, gezien zijn kwaliteiten op zo'n aankomst.
Nu afwachten welke klassementsrenners de rol hebben moeten lossen.
Edit: ah, Tibor zegt het zelf ook tegen zijn ploegmaats. :D
Wat een kerel, Brennan. Nu al fan van !
Kan iemand btw die bijna verticale zithouding van Tibor uitleggen? Lijkt wel of ie naar de bakker fietst en veel wind vangen niet relevant is.
Na Demain, nu dit, hopelijk mag gaat hij mee naar Roubaix!
Een tourzege zit in een klein hoekje. Pogacar kan ook een pijlijke knie krijgen of vallen en niét goed terecht komen.
Een beetje onzinnige reactie. Auyso vlak voor en Bernal vlak achter hem.
Riccitello op een Ricitello-aankomst?
Een Yates (beide) op een Yates-aankomst?
Enz.
Ps. Moeten we ons zorgen gaan maken om Seppie?
Genieten dit. Tibor komt er wel.
Tussen de nummer 3 en 4 zat bijna 3 seconden.
Yates, Yates en O'Connor eindigen op 22 seconden (waar ze ook eerst gezet werden, maar staan nu op 15).
Brennan en Groves zaten toen nog bij de rest.
Maar als dat is om de gevaarlijke afdaling is het redelijk arbitrair,
In de definitieve etappeuitslag (zie PCS) zie je daarom ook geen onderlinge verschillen meer van kleiner dan 3 seconden, zoals in de voorlopige uitslag (zie CF) nog wel het geval was.
Eerst stond alleen Quintana op 15s en de renners daarachter op 17s (Carapaz), 19s (Lopez) en 22s (een groep). Nu hebben al die renners dezelfde achterstand als Quintana; al zie ik dat Carapaz gematst is door toepassing van de 3km-regel.