Voorbeschouwing: Tour Down Under
maandag 18 januari 2010 om 21:18

Voorbeschouwing: Tour Down Under

Op dinsdag 19 januari is het eindelijk zo ver: dan gaat met de Santos Tour Down Under de eerste ProTour-wedstrijd van start, die twee dagen voordien wel nog wordt voorafgegaan door de Cancer Council Helpline Classic, een criterium in de stad Adelaide. De Australische rittenkoers is traditioneel een kolfje naar de hand voor de sprinters, maar met het oog op de eindzege komen ook de klassementsmannen aan hun trekken. Doordat het bij veel renners moeilijk is om de intensiviteit van de trainingen in te schatten, is het vaak gissen naar wie het best in vorm is. Het gebeurt dan soms ook dat de Tour Down Under een enigszins verrassende eindlaureaat heeft.

Tour Down Under 2009
In 2009 kreeg de Tour Down Under een veelvoud van de media-aandacht die hij voorheen kreeg. Dat werd in eerste instantie niet veroorzaakt door de sportieve prestaties, maar wel door het feit dat Lance Armstrong er zijn comeback maakte. ‘The Boss’ betwistte er zijn eerste wedstrijd sinds de Ronde van Frankrijk van 2005, die hij winnend afsloot. Maar het moet gezegd: door de deelname van Armstrong kwamen de sportieve prestaties overal ter wereld heel wat uitgebreider aan bod.

Nadat Robbie McEwen het zondagse criterium op zijn naam had geschreven, werd vorig jaar de eerste etappe gewonnen door André Greipel. De Duitser leek zijn prestatie van 2008, toen hij vier etappes én het eindklassement won, nog eens te gaan overdoen, maar een valpartij besliste daar anders over. Greipel moest opgeven, waardoor de andere sprinters de buit onder elkaar zouden mogen gaan verdelen. Maar dat was buiten Allan Davis gerekend: de sprinter van Quick-Step voelde zich in zijn thuisland als een vis in het water en won maar liefst drie ritten. Enkel Graeme Brown en Francesco Chicchi konden de hegemonie van Davis verbreken, in respectievelijk de derde en zesde etappe. Dankzij de vele overwinningen en bijhorende bonificatieseconden mocht Davis zich ook eindlaureaat van de Tour Down Under 2009 noemen.

Eindklassement Tour Down Under 2009
1. Allan Davis (Aus/Quick-Step) 19u26m59s
2. Stuart O’Grady (Aus/Team CSC) + 25s
3. José Joaquín Rojas (Spa/Caisse d’Epargne) + 30s
4. Martin Elmiger (Zwi/AG2R-La Mondiale) z.t.
5. Wesley Sulzberger (Aus/Française des Jeux) + 37s
6. Michael Rogers (Aus/Team Columbia) + 38s
7. Matthew Wilson (Aus/Team Type 1) + 39s
8. Mauro Santambrogio (Ita/Lampre) + 40s
9. Jussi Veikkanen (Fin/Française des Jeux) z.t.
10. Mickaël Cherel (Fra/Française des Jeux)

Parcours
Het parcours van de Tour Down Under lijkt selectiever dan de voorbije edities. Terwijl het de afgelopen jaren vooral de sprinters waren die het bijna elke etappe zouden mogen gaan uitvechten voor de prijzen, lijkt er dit jaar meer te rapen voor de all-rounders. Toch zullen de rappe mannen nog voldoende aan hun trekken komen.

Cancer Council Helpline Classic (51 km) 17/01
Het openingscriterium van de Tour Down Under is traditioneel een sprintersbal. Op de biljartvlakke omloop in Adelaide is de kans dat een vlucht tot het einde draagt zo goed als onbestaande. Deze wedstrijd wordt enkel voor de eer verreden, aangezien de uitslag ervan geen invloed heeft op het algemeen klassement.
Profiel

Etappe 1: Clare – Tanunda (141 km) 19/01
De eerste etappe is er al meteen een waarin de aanvallers kunnen beloond worden. De renners krijgen in de finale namelijk een pittig klimmetje voor de wielen geschoven. Eenmaal bovengekomen volgt nog een achttal kilometer, waarvan de helft in dalende lijn. Toch bestaat zeker de kans dat er door een grote groep gesprint wordt voor de zege.
Profiel

Etappe 2: Gawler – Hahndorf (133 km) 20/01
Op een pittige start na, zouden de meeste renners geen problemen mogen ondervinden in de tweede etappe. De finale zal normaliter voor weinig of geen afscheiding zorgen, waardoor de winnaar meer dan waarschijnlijk over een stel sprintersbenen zal moeten beschikken.
Profiel

Etappe 3: Unley – Stirling (132,5 km) 21/01
De derde etappe biedt opnieuw perspectieven voor de sterkere mannen van het peloton. In de finale loopt het parcours namelijk voortdurend op en af. Vooral de slotkilometers in Stirling mogen gezien worden: een nijdige helling van enkele kilometer wacht de renners. Een aankomst met een beperkt groepje of zelfs een eenzame sterke man lijkt heel reëel.
Profiel

Etappe 4: Norwood – Goolwa (149,5 km) 22/01
Voor de sprinters wordt de vierde etappe een dubbeltje op zijn kant. De eerste 30 kilometer buiten beschouwing gelaten, zijn er niet meteen noemenswaardige hindernissen. De laatste twee kilometer vals plat zijn echter van andere makelij, en op enkele hectometer van de streep zit zelfs nog een serieuze knik in de weg. Toch zou dit alles geen probleem mogen opleveren voor de sprinters, die het waarschijnlijk onder elkaar zullen mogen uitvechten voor de bloemen.
Profiel

Etappe 5: Snapper Point – Willunga (148 km) 23/01
De vijfde etappe is zonder twijfel de koninginnenetappe van de Tour Down Under. De eerste 100 kilometer hebben niet veel te bieden, maar het laatste deel van de rit biedt zeker perspectieven. Er wachten de renners twee beklimmingen van de Old Willunga Hill Road: een keertje op 40 en een keertje op 20 kilometer van de streep. Bovendien zijn ook de slotkilometers vrij lastig. Het goede nieuws voor de sprinters is dat ze na de laatste klim een twintigtal kilometer hebben om indien nodig orde op zaken te stellen, het slechte nieuws is dat de oplopende slotkilometers hen eventueel zuur zouden kunnen opbreken.
Profiel

Etappe 6: Adelaide – Adelaide (90 km) 24/02
Meer dan een formaliteit zou de slotetappe niet mogen zijn. Het is een criterium van 90 kilometer dat verreden wordt in Adelaide, met een heuveltje van niet meer dan enkele meter hoog. De sprinters zullen dus waarschijnlijk alles op alles zetten om op de slotdag succes te behalen.
Profiel

Favorieten

Algemeen klassement
Door het gevarieerde parcours van de Tour Down Under lijkt de kans dat een sprinter Allan Davis opvolgt als eindwinnaar eerder klein. De punchers en mannen met klimmersbenen komen hiervoor beter in aanmerking. Er is één ploeg die met een opmerkelijk sterke selectie afzakken naar Adelaide, namelijk Caisse d’Epargne. Met Alejandro Valverde, die naast zijn klimmersbenen ook kan terugvallen op zijn sterk eindschot, verschijnt in principe de grootste kanshebber aan de start. Maar aangezien de Spanjaard heeft aangegeven niet vol voor de eindzege te zullen gaan, krijgt zijn ploeg- en landgenoot Luis León Sánchez het kopmanschap binnen de ploeg. En mocht dat niet uitpakken, kan de ploeg nog terugvallen op José Iván Gutiérrez en José Joaquín Rojas.

Ook de selectie van Team RadioShack mag zeker gezien worden. Lance Armstrong en Yaroslav Popovych kunnen op een geaccidenteerd parcours zeker uit de voeten. Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat zij zo vroeg op het seizoen al alles op alles zullen zetten en de strijd voor de eindzege zullen aangaan. Datzelfde lijkt ook van toepassing op Cadel Evans. Hoewel hij zijn regenboogtrui zeker zal willen tonen in zijn thuisland, zal de wereldkampioen zich niet willen opbranden met het oog op de Ronde van Frankrijk. Hij wordt bij BMC geflankeerd door George Hincapie, Thomas Frei en Karsten Kroon, die eveneens niet kansloos zijn.

Logischerwijze mogen de Australiërs niet ontbreken bij de favorieten. Michael Rogers (HTC-Coumbia) kan een heuvel nog steeds zeer goed verteren, maar vindt het waarschijnlijk jammer dat er nog steeds geen tijdrit in de Tour Down Under opgenomen is. Ook Matthew Lloyd (OmegaPharma-Lotto) kan goed uit de voeten op heuvelachtig terrein. En wat dacht u van Wesley Sulzberger (Française des Jeux), een vrij onbekende Aussie die vorig jaar knap vijfde werd in het eindklassement. Andere renners die het verschil kunnen maken op lastig parcours, zijn Andriy Grivko, Cyril Dessel, Jens Voigt, Markus Fothen, Thomas Rohregger en Romain Sicard.

Toch moet er rekening gehouden worden met de mogelijkheid dat enkele sprinters bergop weten te overleven. In dat geval lijken vooral Allan Davis, André Greipel, Mauro Santambrogio, Martin Elmiger en Stuart O’Grady.

Mijn favorieten
**** Luis León Sánchez
*** Allan Davis, André Greipel
** Martin Elmiger, Wesley Sulzberger, Michael Rogers
* Matthew Lloyd, Stuart O’Grady, Greg Henderson, Romain Sicard

Massasprints
Wat de pure sprintsnelheid betreft, zouden de verhoudingen vrij duidelijk moeten zijn. André Greipel (HTC-Columbia) heeft in principe het beste eindschot. Op Mark Cavendish na behaalde hij vorig jaar het meeste overwinningen van het peloton. Maar door enkele obstakels onderweg kan de sprintsnelheid afgebot worden, waardoor ook de anderen zeker een goede kans maken. Allan Davis (Astana) is zo een renner die stroken bergop goed weet te verteren. Ook de Italiaan Mauro Santambrogio (BMC) ontplooit zich steeds meer als sprinter die heuvels goed kan verteren. Dat is eveneens van toepassing op Stuart O’Grady (Saxo Bank) en zijn ploegmaats Baden Cooke en Juan José Haedo.

Maar niet alleen zij maken kans op een ritzege. Na zijn pechjaar 2009 wil Robbie McEwen (Katusha) graag bewijzen dat hij nog steeds een topsprinter is. Graeme Brown (Rabobank) wil zijn prestatie van vorig jaar, toen hij een ritzege boeke, minstens evenaren. Gert Steegmans lijkt bij RadioShack het vertrouwen te krijgen dat hij nodig heeft, waardoor de Belg wel eens uitstekend zou kunnen presteren in Australië. Zijn landgenoot Jürgen Roelandts (OmegaPharma-Lotto) kende vorig jaar een minder seizoen maar liet in 2008 al mooie dingen zien. Team Sky vaardigt zelfs drie sprinters af: Greg Henderson, Christopher Sutton en Ben Swift.

Andere mannen die zich vaak goed weten te plaatsen in een massasprint, zijn Martin Elmiger, Yuriy Krivtsov, Yauheni Hutarovich, Jacopo Guarnieri, Matthew Wilson en Robert Hunter.

Mijn favorieten
**** André Greipel
*** Allan Davis, Robbie McEwen
** Gert Steegmans, Graeme Brown, Greg Henderson
* Stuart O’Grady, Yauheni Hutarovich, Mauro Santambrogio, Christopher Sutton

Alle deelnemers

RIDE Magazine