Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Voorbeschouwing: Milaan-San Remo 2025 – Eerste titanenstrijd tussen Van der Poel en Pogacar?
Andiamo! In de eerste maanden van het seizoen stonden er al belangrijke wielerafspraken op het programma, maar zaterdag is het (eindelijk) tijd voor de eerste monumentale klassieker van 2025. Inderdaad: het is tijd voor Milaan-San Remo. In La Primavera treffen Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel elkaar voor het eerst dit seizoen, maar er zijn meer kapers op de kust. WielerFlits blikt uitgebreid vooruit!
Historie
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
Laatste winnaars Milano-Sanremo
Laatste editie
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
EENDAG 
Parcours
De tijd dat Milaan-San Remo nog daadwerkelijk vertrok vanuit Milaan, ligt achter ons. In 2023 had Abbiategrasso de eer om als startplaats te fungeren en vorig jaar klikten de renners in Pavia hun koersschoentjes in de pedalen. Dat is de organisatie blijkbaar goed bevallen, want volgens La Provincia heeft de eerste monumentale klassieker van het seizoen met Pavia een alternatieve startplaats gevonden voor de komende jaren.
Milaan-San Remo zal tot minstens 2027 starten in Pavia, een stad van ongeveer 80.000 inwoners, zo’n 35 kilometer ten zuiden van Milaan. Voor RCS Sport zal het vooral een keuze zijn uit financiële overwegingen. Pavia moet jaarlijks namelijk 100.000 euro overmaken naar de organisator van Milaan-San Remo om de start te kunnen organiseren. Dit is volgens La Provincia genoeg om de organisatiekosten te dekken.
De 116e editie van Milaan-San Remo heeft verder weinig verrassingen in petto voor de renners. De organisatie houdt vast aan zijn beproefde recept. De afstand van de wedstrijd bedraagt dit jaar 289 kilometer. Na de start gaat het in zuidwestelijke richting – over voornamelijk vlakke wegen – naar de eerste helling van de dag. En dat is meteen een bekende scherprechter.
Routeprofiel: RCS Sport
We hebben het natuurlijk over de Passo del Turchino. De Turchino was in de begindagen van Milaan-San Remo nog de enige noemenswaardige beklimming in het parcours, zowat halfweg koers, maar deze was wel vaak beslissend. De Passo del Turchino is tegenwoordig niet meer dan een voetnoot in het wedstrijdverloop, maar zal als eerste ijkpunt in de koers wel voor wat nervositeit zorgen.
Na de passage over de Passo del Turchino dalen de renners af richting Genua Voltri en vanaf daar zullen ze – langs de kust – westwaarts rijden. Via Varazze, Savona en Albenga worden daarna de Tre Capi bereikt: de Capo Mele, de Capo Cervo en de Capo Berta. Vanaf de top van die laatste helling, op zo’n veertig kilometer van de streep, gaat het in volle vaart naar de laatste twee beklimmingen van de dag: de Cipressa, die sinds 1982 deel uitmaakt van de route, en de Poggio.
Boogerd probeerde op de Cipressa de koers naar zijn hand te zetten in 1998 – foto: Cor Vos
De Cipressa is iets meer dan 5,6 kilometer lang met een stijgingspercentage van 4,1%. Hier liggen mogelijkheden voor een aanval van ver, want de top ligt op ruim twintig kilometer van de finish. Het is vaak ook een plek waar de pure sprinters hun sportieve Waterloo vinden. De zeer technische afdaling van de Cipressa leidt terug naar de rijksweg SS 1 Aurelia.
Routeprofiel: RCS Sport
De beklimming van de Poggio di Sanremo begint op negen kilometer van de finish. De klim is 3,7 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 3,7% procent. Een ‘kwadratische klim’, zou Tim Krabbé zeggen. Net voordat de top bereikt wordt, loopt de hellingsgraad overigens nog even op tot 8%. De weg is vrij smal, met vier haarspeldbochten in de eerste twee kilometer. De afdaling is dan weer uitdagend, over asfaltwegen met veel bochten die op bepaalde punten vrij smal zijn.
Een klassieker in een klassieker: de Poggio – foto: Cor Vos
Na de laatste dalende kilometers is het niet zo ver meer naar de eindstreep in San Remo. De laatste twee vlakke kilometers voeren over lange en rechte wegen. Op 850 meter van de finish is er nog een scherpe bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts op 750 meter van de streep op de welbekende Via Roma.
Milaan-San Remo 2025 – Beklimmingen
nog 149,7 – Passo del Turchino (26 km à 1,5%, Ovada als startpunt)
nog 51,6 km – Capo Mele (1,7 km à 4,2%)
nog 46,7 km – Capo Cervo (1,9 km à 2,6%)
nog 38,9 km – Capo Berta (1,8 km à 7,1%)
nog 21,7 km – Cipressa (5,6 km à 4,1%)
nog 5,6 km – Poggio di Sanremo (3,7 km à 3,7%)
Zaterdag 22 maart, Milaan-San Remo: Pavia – San Remo (289 km)
Start: 10.15 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.30 uur
Favorieten
Op het moment van publiceren was er nog geen complete deelnemersveld voor Milaan-San Remo bekend. Als er op tijd een startlijst komt, zullen wij het favorietendeel en de sterverdeling van de voorbeschouwing later aanvullen en wijzigen.
Ooit, in een nog niet eens zo ver verleden, was Milaan-San Remo het terrein van de sprinters. Vraag maar aan Mario Cipollini (2002), Óscar Freire (2004, 2007 en 2010), Alessandro Petacchi (2005), Mark Cavendish (2009), Alexander Kristoff (2014), John Degenkolb (2015) en Arnaud Démare (2016). Die tijd lijkt voorgoed voorbij. Natuurlijk, een sterk eindschot kan nog altijd goed van pas komen op de Via Roma, maar Démare was negen jaar geleden de laatste man die wist te zegevieren in een – laten we zeggen – traditionele sprint.
De laatste jaren draaide Milaan-San Remo uit op een spurt van een klein groepje of bleven solisten net uit de greep van de achtervolgers. We verwachten ook dit jaar niet meteen een sprint van een man of vijftig, laat staan honderd. In het huidige wielrennen gooien de kopmannen de knuppel steeds vroeger in het hoenderhok, en wordt er steeds vaker en vooral eerder met open vizier gekoerst. Er zijn meerdere ploegen bij gebaat om de koers zo hard mogelijk te maken, om hiermee de rappe mannen overboord te gooien.
Is het bij de vijfde poging dan eindelijk raak voor Pogacar? – foto: Cor Vos
De meeste ogen zijn gericht op UAE Emirates XRG, de ploeg van de man die zo graag eens zou willen zegevieren in Milaan-San Remo. Voor Tadej Pogacar is het winnen van La Primavera bijna een levenswerk. De nog altijd maar 26-jarige Sloveen won de voorbije seizoenen bijna elke denkbare wedstrijd – van de Tour de France tot het WK, van de Ronde van Lombardije tot de Ronde van Vlaanderen – maar Milaan-San Remo ontbreekt nog altijd op zijn inmiddels uitpuilende palmares. Is het dit jaar – bij zijn vijfde poging – dan eindelijk raak?
De huidige wereldkampioen is wel telkens op de afspraak in Milaan-San Remo, is ook vaak de man die de koers openbreekt op de Cipressa en de Poggio, maar wegrijden en wegblijven blijkt o zo moeilijk voor het wonderkind uit Komenda. Pogacar is er nog niet in geslaagd om de winnende formule te vinden en die vervolgens toe te passen. Al is het natuurlijk ook geen hogere wiskunde. Voor Pogacar is het zaak om de koers zo hard mogelijk te maken, het kaf van het koren te scheiden. Om de rappe mannen af te matten en – in het ideale scenario – te lossen.
Zijn ploeg UAE Emirates XRG zorgde in de voorbije edities van Milaan-San Remo vaak al voor een eerste schifting op de Cipressa en zal dit nu ongetwijfeld weer proberen. En dan is het vervolgens aan Pogacar om op de Poggio de genadeklap uit te delen. Of kiest de alleskunner dit jaar al voor een allesverwoestende versnelling op de flanken van de Cipressa? De gewone sterveling zou niet eens op een dergelijk idee komen, maar Pogacar is geen gewone sterveling. De Sloveen tart wel vaker met wielerwetten.
Mathieu van der Poel lijkt klaar om te vlammen in La Primavera – foto: Cor Vos
Pogacar kan rekenen op een indrukwekkende ploeg – met onder meer Isaac Del Toro, Jhonatan Narváez en niet te vergeten Tim Wellens – al is er wel een probleem. Met Mathieu van der Poel staat er nog een wielerfenomeen aan het vertrek. De Nederlander lijkt klaar om een hoofdrol te vertolken in de koers die hij al eens wist te winnen. In tegenstelling tot Pogacar, stond MVDP al eens op het hoogste schavotje in San Remo. In 2023 wist Van der Poel op een grandioze manier te zegevieren in de klassieker, na een verschroeiende aanval op de Poggio.
De manier waarop de renner van Alpecin-Deceuninck destijds wist weg te vlammen van Filippo Ganna, Wout van Aert en Pogacar was indrukwekkend. Van der Poel heeft in het verleden dus al aangetoond dat hij wél kan wegrijden op de Poggio. Vorig jaar beschikte hij niet over die extra punch om de tegenstand van zich af te schudden, maar toen ontbrak het hem wellicht aan competitieritme.
Nu heeft Van der Poel al twee wedstrijden in de benen – met Le Samyn en Tirreno-Adriatico – en zal hij gerodeerd aan de start verschijnen van de voorjaarsklassieker. “Het is voor mij de beste voorbereiding op Milaan-San Remo”, schetst de 30-jarige coureur het belang van Tirreno-Adriatico. “Ik was vorig jaar goed in Milaan-San Remo, maar niet goed genoeg om het verschil te maken. Een rittenkoers van een week is beter, om zo toe te groeien naar mijn beste vorm.” Zien we komende zaterdag de allerbeste Mathieu van der Poel aan het werk?
Philipsen als winnaar van Milaan-San Remo: zien we zaterdag eenzelfde beeld? – foto: Cor Vos
Mocht Van der Poel er niet in slagen om het verschil te maken in de finale van Milaan-San Remo, dan hoeft zijn ploeg Alpecin-Deceuninck niet te panikeren. De Nederlander is in een sprint van een uitgedunde groep zeker niet kansloos, maar de formatie heeft met Jasper Philipsen nog een potentiële afmaker in de gelederen. Het was toch echt de Belgische sprinter die twaalf maanden geleden op het hoogste podiumtreetje stond in San Remo, na voorbeeldig werk van zijn ploeggenoot Van der Poel en een prangende sprint met Michael Matthews.
Wie de erelijst afstruint van Milaan-San Remo, komt al snel tot de constatering dat het verdomd moeilijk is om jezelf op te volgen als winnaar. De laatste die hierin slaagde, was Erik Zabel in 2001. Fietst Philipsen zich in de voetsporen van zijn illustere Duitse sprintcollega? Het valt zeker niet uit te sluiten, gezien de intrinsieke klasse van Philipsen en zijn huidige vormpeil. De Vlam van Ham maakte namelijk indruk in het Vlaamse Openingsweekend, met winst in Kuurne-Brussel-Kuurne en een derde plek in de Omloop Het Nieuwsblad.
Philipsen liet in deze klassiekers zien dat hij na een zware wedstrijd nog altijd kan rekenen op een vlijmscherpe sprint, maar ook dat hij tegenwoordig nog beter de hellingen kan verteren. Dit belooft voor Milaan-San Remo, maar toch moeten we twee kanttekeningen plaatsen. De sterke sprinter kwam woensdag hard ten val in de eindsprint van Nokere Koerse en kwam hier zeker niet ongeschonden uit. “Hij heeft oppervlakkige schaafwonden aan zijn rechterkant”, gaf ploegleider Preben Van Hecke na de koers een eerste update aan onder meer WielerFlits.
“Waarschijnlijk zal zijn hand – tussen zijn twee vingers – ook gehecht moeten worden. Maar het zijn vooral de kneuzingen. Als je hard valt, heb je toch wat kneuzingen en stijfheid.” Zorgt deze val ervoor dat zijn kansen in Milaan-San Remo verkeken zijn? “Dat gaan we moeten afwachten. De nacht gaat uitwijzen hoe hij morgenvroeg gaat opstaan. We gaan het zien. Normaal gezien reist hij donderdagavond af naar Italië.”
Er is niet alleen de fysieke schade na zijn val in Nokere Koerse. Een andere uitdaging voor Philipsen zit hem zaterdag in het overleven van de Cipressa en de Poggio. Vorig jaar reed hij met de beste renners over deze beklimmingen en hij lijkt alleen maar sterker te zijn geworden. Als de pijlsnelle Belg er nog bij zit na de afdaling, wie klopt hem dan in een sprint?
Mads Pedersen maakte erg veel indruk in Parijs-Nice – foto: Cor Vos
Na de editie van 2024 kijken we toch vooral naar Michael Matthews. De Australiër was vorig jaar een banddikte verwijderd van winst in Milaan-San Remo. Het scheelde niks, maar het is ook wel illustratief voor de carrière van Matthews. De renner van Jayco AlUla is een klasbak pur sang, kan bogen op een prachtige erelijst, maar in de écht grote wedstrijden is het toch vaak net niet. Zo ook vorig jaar, in Milaan-San Remo. Matthews reed een zeer aandachtige wedstrijd, perste er aan het einde nog een sterke sprint uit… Maar aan de streep kwam hij toch weer nipt tekort.
Kan Matthews zaterdag wel eindelijk die grote vis binnen hengelen? Mocht de wedstrijd uitdraaien op een groepssprint, dan is Bling altijd een renner om rekening mee te houden. Mads Pedersen zal ook hopen op een dergelijk scenario. De Deen was de laatste jaren steevast op de afspraak in Milaan-San Remo – hij werd zesde in 2022 en 2023 en vierde in 2024 – maar kwam nooit echt in de buurt van de overwinning. Is dit dé editie van Pedersen? Wie we ook noteren, als de wedstrijd eindigt in een spurt, is Biniam Girmay (Intermarché-Wanty).
Olav Kooij snelde in Tirreno-Adriatico naar een felbevochten zege – foto: Cor Vos
Nu we toch filosoferen over een eventuele sprint in Milaan-San Remo. Visma | Lease a Bike mikt – bij afwezigheid van oud-winnaar Wout van Aert, die de voorkeur geeft aan een trainingsstage in aanloop naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix – op Olav Kooij. De razendsnelle Nederlander was vorig jaar al veertiende in La Primavera, maar kan hij dit jaar ook de puncheurs volgen op de Poggio? De geel-zwarte brigade houdt met Axel Zingle ook een snelle Fransman achter de hand, die in Parijs-Nice naar meerdere ereplaatsen reed.
Binnen de selectie van Lidl-Trek is het vooral uitkijken naar de eerdergenoemde Mads Pedersen, maar Jonathan Milan mogen we ook zeker niet uitvlakken. De oersterke Italiaan moest bij zijn eerste deelnames aan Milaan-San Remo vroeg afhaken, maar maakt nog altijd een stormachtige ontwikkeling door. Weet hij dit jaar wel de beklimmingen te overleven? Het is niet te hopen voor de concurrentie, want in een sprint zijn er maar weinig renners in staat om de bonkige oermens het vuur aan de schenen te leggen.
Milaan-San Remo is al lang geen sprintersparadijs meer, maar toch moeten we elk jaar weer rekening houden met een spurt. Onder de noemer: je weet maar nooit… Er is dus hoop voor renners als Kaden Groves (Alpecin-Deceuninck, al moet hij wel rekening houden met ploeggenoten Van der Poel en Philipsen) en misschien ook wel Sam Bennett (Decathlon AG2R). Voor deze mannen is het adagium: hoop doet leven.
Tom Pidcock met Pogacar in Strade Bianche – foto: Cor Vos
De puncheurs/springveren zullen hier echter een stokje voor willen steken. Dan kijken we niet alleen naar Pogacar en Van der Poel, maar ook zeker naar Tom Pidcock. De Brit fietst in dienst van zijn nieuwe werkgever Q36.5 Pro Cycling als herboren rond, boekte al vier overwinningen en was in Strade Bianche de enige renner die enigszins in de buurt kwam van Pogacar. Pidcock liet in het verleden zien dat hij kan meestrijden om de zege in Milaan-San Remo: vorig jaar strandde zijn aanval pas in de laatste honderden meters.
Kijk er ook niet raar van op als we in de finale – op de Poggio of in de laatste kilometers – een uitval krijgen van oud-winnaars Julian Alaphilippe (2019), Jasper Stuyven (2021) of Matej Mohoric (2022). Zij weten als geen ander hoe je deze wedstrijd moet aanpakken. Al moeten we bij Stuyven wel de kanttekening maken dat hij ten val is gekomen in de slotrit van Tirreno-Adriatico.
Of zien we een geslaagde putsch van Filippo Ganna? De Italiaan was al eens tweede in 2023 en maakte ook vorig jaar indruk op de Poggio. De hardrijder van INEOS Grenadiers heeft echt zijn zinnen gezet op zijn thuisklassieker. Kan hij het ook waarmaken?
De Italiaanse wielerfans hebben hun hoop gevestigd op Filippo Ganna – foto: Cor Vos
In het rijtje outsiders plaatsen we Magnus Cort (Uno-X Mobility), Neilson Powless, Vincenzo Albanese (EF Education-EasyPost), Oliver Naesen (Decathlon AG2R La Mondiale), Alberto Bettiol (XDS Astana), Romain Grégoire (Groupama-FDJ), Iván García Cortina (Movistar) en Filippo Fiorelli (VF Group-Bardiani CSF-Faizanè).
We houden – tot slot – ook zeker rekening met Maxim Van Gils, Roger Adrià, Laurence Pithie (Red Bull-BORA-hansgrohe), de bijzonder goed presterende Rick Pluimers (Tudor), Alex Aranburu (Cofidis), Axel Laurance (INEOS Grenadiers) en Kévin Vauquelin (Arkéa-B&B Hotels). Deze renners zouden zomaar eens een sleutelrol kunnen vertolken in de finale.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Mathieu van der Poel
*** Tadej Pogacar, Mads Pedersen
** Jasper Philipsen, Filippo Ganna, Tom Pidcock
* Michael Matthews, Jonathan Milan, Jasper Stuyven, Olav Kooij
Website organisatie
Deelnemerslijst (CyclingFlash)
Weer en TV
Milaan-San Remo geldt voor veel wielerliefhebbers als het echte begin van de lente, maar voor de komende editie wordt nog geen lenteachtig weer verwacht. Volgens Weeronline gaat het zaterdag flink regenen tussen startplaats Pavia en de aankomst in San Remo.
Terwijl de renners met een lichte tegenwind (2 Beaufort) koers zetten naar San Remo, nemen de buien in hevigheid toe, is de verwachting. In finishplaats San Remo wordt 12 mm regen voorspeld. Het wordt daar in de middag maximaal 14 graden. Ondertussen is de wind gedraaid en iets krachtiger geworden.
Milaan-San Remo is ook dit jaar weer live te volgen via Eurosport 1 en de online kanalen van HBO Max en Discovery+. De ‘Home of Cycling’ is er al bij vanaf de start. De koers is in België ook te zien bij de commerciële zender VTM. Bekijk de exacte uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
In de RIDE Magazine Najaarsgids 2025 lees je een uitgebreid interview met Jonathan Milan! De sprinter van Lidl-Trek veroverde niet alleen de groene trui in de Tour de France, ook veroverde hij de harten van Italië. Wie is de 'Reus van de Sprint' die dit jaar zijn status als topsprinter bevestigde? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
En ook om MSR 2016. Grotere meute dan vandaag de dag verwacht mag worden en met discutabele plakbidonlaureaat Démare als winnaar, maar met een destijds übertalent latente Gaviria in in winnende positie die over het asfalt leek te glijden alsof er 200 SanRemose zamboni's overheen waren geweest. Tot hii viel. In ideale positie. Had het jaar daarna nog een fabuleus seizoen, maar dichter bij een echt grote vis is hij nooit gekomen.
Gaviria zou nog wel 5 monunenten winnen. Haast je, Paul.
Het begint wat mij betreft al met hoe UAE de Cipressa aan gaat pakken. Volle bak? Gas op het eind? Druk zetten in de afdaling? Hoeveel & welke mannen houden ze over voor het vlakke richting de Poggio + Poggio zelf?
Daarnaast denk ik dat je koersverloop verward met scenarios, althans zoals ik ze bedoel. Natuurlijk zal de Poggio weer beslissend zijn, maar wat mij betreft hebben de benen van de verschillende hoofdrolspelers ook nog impact op de denkbare scenarios; komt Philipsen weer net zo goed de Poggio over als vorig jaar, dan zien we in de laatste 6 kilometer een hele andere Mathieu dan wanneer Philipsen er niet bij zit. Zelfde geldt voor Lidl met Milan, Pedersen, Stuyven. Wie zit er wel/niet bij en hoe spelen ze dit uit? Zou Pogi zich net zo dienstbaar opstellen als Mathieu vorig jaar als er met bvb een Narvaez een op papier rappere ploeggenoot nog bijzit na de Poggio? (Ik denk van niet).
De scenario's hangen onlosmakelijk samen met het koersverloop. Geen verwarring dus. Kan me niet heugen dat er al een beslissend moment voorafgaand aan de Poggio de laatste jaren is geweest. Jaar en dag zie je een vluchtgroep met voornamelijk renners van kleinere teams die zich in de kijker rijden en voor de Cipressa worden ingerekend. En dan is het spel op de wagen. Dat mogelijk weer UAE daar het bal opent valt te bezien. Mss trekt INEOS nu de kar wel. Gebleken is dat UAE zichzelf min of meer oprookt en extra pionnen voor een deftige lead-out voor Pogi op de Poggio te kort komt. Ga hier eerder met 'RV' mee; kan Pogi zich beslissend losrijden op de Poggio. Zo niet, vanwege bijv de gunstige slipstream aan hoge snelheid of tegenwind, dan een sprint of solo finish na de afzink. Wat dat betreft, zoals Fra hier stelt, zijn PR en RVV veel meer open koersen plus dito denkbare scenario's. Het hebben van 'goede benen' geldt natuurlijk altijd.
Wel eens dat nu met op papier meer kanshebbers /topfavorieten het mss een extra mooie dimensie aan de koers kan geven.
Dan mag je de beste renner in de beste ploeg ter wereld zijn, kennelijk heb je niet het overwicht (of inzicht) om hier een Aysuo en Morgado voor je op te eisen.
Ik duim voor double P, Pedersen & Pidcock, als 1 van hen het weet te winnen/stelen ben ik vrolijk.
(En toen werd ik wakker).
Wat de Belgen betreft is het niet starten van WVA, Van Gils en Van Eetvelt een veel spijtiger zaak dan het niet starten van De Lie…
Ganna voor mij een hoge gunfactor, maar ik zou het stiekem wel fijn vinden als de winnaar niet op het sterrenlijstje staat…
Politt is nooit super geweest in het positioneren, dus zie niet echt de toegevoegde waarde om hem mee te nemen.
Morgado zou je eventueel nog kunnen meenemen in plaats van Del Toro, maar dat lijkt me vooral een goed idee als ze voor de tactiek gaan waarbij de Cipressa niet volle vak wordt opgereden.
Ik zie alleen niet in hoe ze voor een optimale leadout op Poggio kunnen zorgen als het team al deels opgebrand is op de Cipressa. McNulty en Del Toro zullen waarschijnlijk de Cipressa voor hun rekening nemen, maar vervolgens zou McNulty eigenlijk nog het vlakke deel tussen Cipressa en Poggio op kop moeten rijden en Del Toro de leadout naar de voet Poggio moeten verzorgen. Dat lijkt me nogal een uitdaging en daarom denk ik dat UAE er beter aan doet om de Cipressa niet maximaal op te vlammen.
Het team mag hetzelfde doen als vorig jaar en doorvlammen op de capi's en enkel Wellens in de wachtkamer houden om hem te lanceren. Dan pas zal het veld volledig uit elkaar liggen en wordt het man tegen man.
Voor mij is dit ook het enig mogelijke scenario waar ik Pogi zie winnen.
Dat is althans nu de voorspelling.
Pogi wil ook wel doorrijden om te verkomen dat een Pedersen en Philipsen aansluiten, want als er meerder sprinters bij zitten weet hij dat hij sowieso niet gaat winnen.
Ganna, Pedersen (en in mindere mate Milan en Philipsen) rijden beter bergop dan ooit. Pogacar, Pidcock en MVDP hebben getoond dat ze top zijn.
De koers op zich is volgens mij op het lijf van MVDP geschreven. Ik denk niet dat Pogacar MVDP op de Poggio kan lossen. MVDP heeft aan Pogacar mogelijk een dankbare hulp bij het (voldoende) lossen van de beter klimmende spurters.
Die ene ster had van mij dus best naar Pithie, Magnier, Girmay, Mohoric, Kwiatkowski, Sobrero of Cort mogen gaan.
Verder, Pedersen 3 sterren en Philipsen 2, vind ik opmerkelijk. Volgens mij zijn er meer scenario's waarin Philipsen wint. De samenstelling van de kopgroep bovenop de Poggio is natuurlijk cruciaal.
Op dezelfde manier zoals Mathieu vorig seizoen Jasper aan de zege hielp, zo zal Narvaez profiteren van kopman Pogacar.
Ik ben rit 1 van de Giro '24 nog niet vergeten. ;)
Het was ook van 1985 geleden dat er een Nederlandse man WK wielrennen werd bij de profs (maar dat heeft MVDP in Glasgow niet tegengehouden)
Mocht de achterliggende groep toch terugkomen met Philipsen en andere spurters zoals Pedersen maakt Alpecin ook kans.
Beide scenario’s zijn door Alpecin ongeveer op deze wijze gewonnen de laatste jaren.
Somiggen zouden beter eerst efen gerlezen en koriheren wat ze shreven voordat ze het posten.lol
Veel kijkgenot (of slaapgenot) voor de buis zaterdag.