Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Visma | Lease a Bike kampt met nog een andere handicap dan de val van Jonas Vingegaard
Analyse Het is met de borst vooruit vast blijven houden aan het oorspronkelijke plan. Liever strijdend ten onder, dan afwachtend afgeslacht. De koerswijze van Jonas Vingegaard, en zijn ploeg Visma | Lease a Bike, in de zwaarste Pyreneeënrit van deze Tour verdient een groot compliment. De Deen zit zeker weer tegen zijn beste Tour-vorm aan, maar treft in deze ronde de allerbeste Tadej Pogacar die we ooit gezien hebben. Daar zijn geen rekenmeesters voor nodig.
Twee jaar lang had het Nederlandse WorldTeam van Richard Plugge en Merijn Zeeman de zwakke plek van hun tegenstander gevonden. Pogacar wekenlang afmatten met dag-in-dag-uit een hoog tempo, waar de hele ploeg een taak in had. Laat de Sloveen zich maar uitsloven voor secondes, in de zware bergritten in het tweede deel van de Tour pakt Vingegaard de sloophamer.
Afgelopen oktober na de presentatie van het Tour-parcours in het Palais de Congres in Parijs weten ze bij Visma | Lease a Bike direct welke twee ritten aangegrepen moeten worden om de lange adem van Vingegaard de lucht af te laten snijden bij Pogacar. De Pyreneeënrit met de zwaarste aankomst van deze Tour naar Plateau de Beille en de Alpenrit over de hoogste col met de finish op Isola 2000. Daar moet de kracht van de ploeg en de taaiheid van de kopman het verschil gaan maken op de kopman van de Emiraten.
Het is knap dat Visma | Lease a Bike ook in de Pyreneeën aan dat plan blijft vasthouden, alsof er de afgelopen maanden in de aanloop naar deze Tour niets is gebeurd. Het is een wonder hoe Vingegaard met slechts acht weken training in de benen is hersteld van zijn zware val in het Baskenland. De cijfers moeten nog gedeeld worden, maar ook Vingegaard lijkt niet ver verwijderd te zijn van zijn beste vorm ooit in de Tour de France.
Misschien mist hij momenteel nog ietwat meer dan in de voorgaande twee edities de kracht van zijn ploeg in de ondersteuning van zijn prestatie. Voor het Nederlandse team is het afhaken van Sepp Kuss (langdurige klachten van een covid-besmetting) een serieuze en misschien wel cruciale aderlating. Dat zag je zaterdag in de rit naar Pla d’Adet al, waar Pogacar net wat meer verschil kon maken omdat Adam Yates hem in zijn aanval een kleine anderhalve minuut uit de wind kon houden. Dit was op precies zo’n plek waar Kuss in voorgaande jaren zijn kopman op sleeptouw nam en vaak een voorbeslissing afdwong. Iedere bergrit wordt duidelijker hoe Visma | Lease a Bike hun Amerikaan mist en dat zijn verlies niet op te vangen is.
Daarbij verloor de ploeg in de Dauphiné ook nog Steven Kruijswijk en Dylan van Baarle. Ook die twee mannen vervullen normaal in de survival-of-the-fittest strategie van Visma | Lease a Bike in de zwaarste bergritten een cruciale rol. Al tonen Wilco Kelderman en Matteo Jorgenson, ondanks dat beiden gevallen zijn in het openingsweekeinde, zich heel sterke luitenants op Plateau de Beille.
Aderlatingen
Het is bewonderenswaardig dat de ploeg met al die aderlatingen toch aan het oorspronkelijke plan blijft vast houden. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het op dit moment in de Tour ook geen andere strategie meer voor handen heeft. Het enige wapen dat het heeft is de lange adem van Vingegaard.
Het is bijzonder knap hoe Visma | Lease a Bike de tweede Pyreneeënrit enorm zwaar heeft gemaakt en welke ‘slachtpartij’ er daardoor op Plateau de Beille kan plaats vinden. We kennen de voorgeschiedenis van Vingegaard en weten dat hij een dag eerder op Pla d’Adet serieus het achterwiel van zijn grote concurrent uit het zicht zag verdwijnen. Dan moet de Deen heel veel ‘guts’ in zijn lijf hebben om zelf op 10,6 kilometer van de streep aan te vallen.
Foto: Cor Vos
Vingegaard kiest precies dezelfde tactiek die hij in 2022 op de Col du Granon gebruikte. Met een verschroeiend hoog tempo hoopt hij dat Pogacar opnieuw in zijn wiel spreekwoordelijk sterft. Ditmaal krijgt hij de Sloveen echter niet afgemat. Wanneer de Deen op 5,4 kilometer van de top even op zijn pedalen gaat staan om te kijken of hij daarmee iets kan forceren en vervolgens weer in het zadel gaat zitten, krijgt hij direct de versnelling van Pogacar om zijn oren. Vingegaard verliest dan wel 1m08s op de uitmuntende Pogacar, maar pakt minuten op alle andere klassementsmannen.
Na twee ‘missers’ in de Tour bewijst Pogacar nu ook op het belangrijkste wielertoneel dat hij de beste van deze generatie is. De Pyreneeën zouden gezien de hitte niet zijn favoriete terrein moeten zijn, maar inmiddels heeft ‘Pogi’ in dit grensgebergte al zeven (van zijn veertien) ritzeges in de Tour geboekt.
Dit weekend was de Sloveen een klasse apart. Op Pla d’Adet zette hij zaterdag het klimrecord van Zenon Jaskula en Tony Rominger uit 1993 van 29m35s scherper naar 27m52s. Volgens Strava had hij een maximale snelheid van 35,4 kilometer per uur tijdens zijn aanval op Pla d’Adet op een plek waar de weg zo’n 9% omhoog liep.
Op de 15,9 kilometer lange klim van Plateau de Beille (gemiddelde stijging 7,9%) weet Pogacar het klimrecord van Marco Pantani uit 1998 van 43m28s met drie-en-een-halve minuut uit de boeken te rijden en naar 39m58s te brengen. Ook Vingegaard en Evenepoel duiken met respectievelijk 41m06s en 42m49s ruim onder de tijd van het ‘Olifantje’ uit de roemruchte ‘Tour du Dopage’.
Pogacar rijdt de slotklim met een gemiddelde snelheid van 23,95 kilometer per uur waar Vingegaard 23,3 kilometer per uur weet te realiseren. Rekenmeesters weten ‘officieus’ te melden dat dit de snelste beklimming van een col allertijden is. Sneller dan Bjarne Riis (Mister Sixty in die periode) in 1996 op Hautacam realiseerde. Al blijf ik het moeilijk vinden om a) beklimmingen uit verschillende jaren met een ander koersverloop en weersomstandigheden te vergelijken. En b) helemaal moeilijk is het om twee verschillende bergen uit verschillende rondes en tijdperken onder een noemer te plaatsen.
Vraagtekens
Natuurlijk zullen er vraagtekens achter de uitzonderlijke prestatie van de kopman van UAE Emirates worden gezet. Het is de erfenis die de wielersport met zich meedraagt uit het dopingverleden dat er vragen worden gesteld en ook moeten worden gesteld.
Toch zijn er naast de vraagtekens evenveel argumenten te plaatsen waarom het wel op een schone manier zou kunnen. We zijn inmiddels 26 jaar verder dan het recordjaar van Pantani. Jaren waarin de wetenschap de grote intrede in het wielrennen heeft gedaan. Op het gebied van materiaal, de manier van trainen, hoogtestages en o.a. voeding zijn enorme stappen gezet waardoor het niveau is gestegen. Tot ongeveer 2000 was de wielersport juist nog een van de weinige sporten waar de wetenschap nauwelijks zijn intrede had gedaan.
Foto: Cor Vos
Als we naar de klim van Plateau de Beille kijken, dan wordt het tempo in de eerste zes kilometers van de klim vooral door toedoen van Matteo Jorgenson enorm omhoog gejaagd, waarna Vingegaard al zeer vroeg zijn aanval plaatste. Op dat moment bleef Pogacar in de vijf zwaarste kilometers van de klim in het wiel van zijn opponent zitten. We kennen Pogi’s uitspraak: “In het wiel is het een stuk makkelijker dan op kop.”
De cijfers onderstrepen wel dat dit de beste Pogacar is die we ooit hebben gezien. Hij lijkt hard op weg te zijn om als eerste renner na Pantani in 1998 de dubbel Giro d’Italia en Tour de France te realiseren. Al kan hij er in de cruciale slotweek zeker van zijn dat Visma | Lease a Bike blijft vasthouden aan hun plan en zich nog niet bij de nederlaag zal neerleggen.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Bovenal is Pogi nu beter dan Vingegaard op het terrein waar deze normaal zijn winst pakt.
En het pushen van andere ploegmaats eerder in koers lijkt bij Pogi in deze vorm niets uit te halen. Zijn basis is zo goed, dat hij nog onder zijn omslagpunt zit als anderen al diep in het rood zitten.
Op 60km van de finish schakelde ik even over naar Eurosport, en het eerste wat ik de (co)commentator daar hoorde zeggen was dat Kelderman Nederlands grootste hoop op een GT overwinning is…
Ik weet dat ik dat niet mag zeggen. En sommige mij vreselijk vinden.
Giro 6 etappes en nu de Tour op t gemak winnen kan gewoon niet. Ik blijf daarbij. Ik wed.... over een aantal jaar komt dit uit. Wie is het met mij eens
- Pogacar wint de tour als gevolg van de vele blessures bij TVl;
- Pogacar wint de tour omdat hij de simpelweg de beste renner van zijn generatie is
Kies de optie die het beste bij je past
Daarnaast is Visma dit jaar door het ontbreken van Kuss onthoofd. Zelf mis ik een Van Baarle ook enorm zijn inbreng is echt enorm belangrijk geweest vorig jaar.
Als Visma volgend jaar wel weer iedereen scherp heeft dan heeft UAE als ploeg gewoon weer een probleem. Bij Visma gaat iedereen altijd mee in het plan. Bij Ayuso zag je het op de Galibier (en de ergernis van Almeida) en vandaag rijdt Almeida volledig zijn eigen plan. Als ze iedereen nodig gaan hebben, wordt dat heel interessant. Dan is Visma m.i. meer een team dan UAE.
Het idee dat Vingegaard per definitie Pogacar sloopt bergop kan best wel eens een gevolg zijn van het feit dat die laatste graag de alleskunner uithangt. Nu met 3 tours op zak zou ik me niet verbazen dat hij er 6 en daarmee het record wil.
Toch blijft er daar ene Thomas met covid vrolijk verder fietsen en er zich niet om bekommeren dat hij mischien andere renners besmet die er wel ziek van worden
Beter een beetje rust pakken en dan nog eens mikken op het WK en Lombardije en een seizoen neerzetten waarmee hij stilaan in de buurt komt van de beste jaren van Merckx.
Ik ben wel benieuwd of die Giro van Pogacar zich nog ergens gaat laten voelen. Al lijkt een inzinking op dit moment nog niet echt aan de orde.
Verder denk ik dat UAE op een bepaald moment ook wel Almeida op het podium gaat proberen te krijgen. Landa kan dan nog belangrijk worden om erachteraan te gaan.
Maar ik ben er gerust op dat de enige 2 die hier nu echt mee te maken krijgen, Pogacar en Vingeagaard, de mindset en knowhow hebben om iedereen netjes te woord te staan hieromtrent. Zie ze geen seconde slaap inleveren, hebben er al meermaals mee te maken gehad en voelen zich duidelijk rein.
We zitten nu in een periode dat alle discutabele methoden: met oa doorrampijnstillers, doodsangstsuikers en (heet van de naald) zuurstofstokkers meteen vrolijk aangekondigd worden vanuit de teams zelf als ‘vette nieuwe methode’. Daar moet je als UCI vervolgens iets mee, tot dan niet verbaasd zijn dat alle helden dit doen.
Het verschil zit hem in kleine details momenteel. Pogacar is beter voorbereid en Vingegaard zit ondanks zijn gebrekkige voorbereiding al op zijn bijna topniveau van de vorige Tour. Gisteren heeft Vingegaard een tactische fout gemaakt door te lang zijn aanval door te zetten i.p.v. te temporiseren en te proberen niet meer tijd te verliezen. Nu is het in derde week hopen op een zwakke dag van Pogacar en dat Vingegaard zijn niveau kan vasthouden.
En dan die Deen, JV, ik geef 't je te doen, na die ellende van zo'n 8 weken geleden.
'n dikke chapeau voor de VL renners, tot nu toe.
De marginal gains doen tegenwoordig in meer ploegen hun intrede. Dopingveronderstellingen kun je doen, maar niet hard maken, totdat het tegendeel is bewezen.