Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vincenzo Albanese verrast met eerste WorldTour-zege in Ronde van Zwitserland
De tweede etappe in de Ronde van Zwitserland 2025 is enigszins verrassend gewonnen door Vincenzo Albanese. De 28-jarige Italiaan rekende in Schwarszee in een sprint van een uitgedund peloton af met Fabio Christen en Lewis Askey. Danny van Poppel kwam als vijfde over de streep. Voor Albanese is het pas zijn eerste zege in de WorldTour.
In de kletsnatte openingsrit van de Ronde van Zwitserland waren we getuige van een wel zeer atypisch koersverloop. Op weg naar Küssnacht bleef een omvangrijke en bovenal sterke kopgroep van liefst dertig renners uit de greep van een achtervolgende groep, met daarin de meeste klassementsrenners. Zij kregen aan de finish de rekening gepresenteerd: met een tijdverlies van drie minuten, is er werk aan de winkel voor topfavoriet João Almeida, Ilan Van Wilder en Pello Bilbao.
Deze renners konden wellicht de handen ineenslaan en iets ondernemen in de tweede etappe naar Schwarszee, in de hoop zo (wat) verloren tijd goed te maken. Met iets meer dan 2.700 hoogtemeters mochten we de rit wel omschrijven als een semi-bergetappe. Het was vooral uitkijken naar de tweetrapsraket Riggisberg (4,5 km à 5%) en Guggisberg (7,2 km à 4,1%), de klim naar Heitenried (1,5 km à 7,3%) en de oplopende finish (4,9 km à 3,3%) richting Schwarszee.
- Start:
- 12:35 ( Aarau)
- Finish:
- 16:48 ( Schwarzsee)
Drie sterke renners slaan handen ineen
Drie renners lieten zich niet afschrikken door de pittige finale en kozen al vroeg het ruime sop: Silvan Dillier (Alpecin-Deceuninck), Jonas Rutsch (Intermarché-Wanty) en Mauro Schmid (Jayco AlUla) waren de aanvallers met dienst. Het peloton leek zich neer te leggen bij deze situatie, want de voorsprong liep al snel op richting de tweeënhalve minuut. Dit was ook meteen de maximale voorgift: meer speelruimte werd de kopgroep niet gegund.
Silvan Diller was een van de drie vluchters – foto: Cor Vos
Red Bull-BORA-hansgrohe had blijkbaar zijn zinnen gezet op de etappezege en wilde een kopgroep met drie pure hardrijders – want zo kunnen we Rutsch, Dillier en Schmid wel omschrijven – zeker niet te veel voorsprong geven. Onder aanvoering van de Duitse formatie werd het verschil kleiner en kleiner, maar de drie koplopers wisten hun huid wel duur te verkopen. Of moeten we zeggen: Rutsch en Schmid?
Dillier haakt af, Tudor neemt koers in handen
Op de flanken van de Guggisberg was het verschil tussen de kopgroep en het peloton al speelbaar, maar dit was voor Rutsch en met name Schmid het sein om alle kaarten op tafel te leggen. Dit was tevens de sportieve doodsteek voor Dillier, want de Zwitser bleek niet bij machte om een versnelling hoger te schakelen en werd vervolgens bij de lurven gegrepen. De twee overgebleven koplopers reden nog wel altijd voorop, al was de voorsprong beperkt.
In het peloton zagen we intussen een wisseling van de wacht: waar Red Bull-BORA-hansgrohe in de eerste koersuren op kop reed, nam Tudor nu het leeuwendeel van het werk voor zijn rekening. De Zwitserse formatie had vertrouwen getankt na de vierde plek van Julian Alaphilippe in de openingsrit en voerde dan ook de forcing. Dat was ook nodig, want de voorgift van vroege vluchters Schmid en Rutsch bleef toch schommelen rond de halve minuut.
Mauro Schmid was de grote motor in de kopgroep – foto: Cor Vos
Koplopers ingerekend, meerdere uitvalspogingen
De twee leiders rondden zo nog met voorsprong de top van de Guggisberg en klim naar Heitenried en kwamen ook als eerste door aan de tussensprints, waar drie, twee en één bonificatieseconden werden uitgedeeld. Dat liet Grégoire zich geen twee keer zeggen: de attent koersende Fransman greep bij de eerste sprint één welkome boniseconde en wist zo zijn leidende positie in het klassement (iets) te verstevigen.
Terug naar de spits van de koers, waar Schmid zich eindelijk wist af te scheiden van de taaie Rutsch. Dit gebeurde op de laatste gecategoriseerde klim van de dag naar Rechthalten (1,6 km à 6,1%), maar dit bleek eerder een laatste stuiptrekking van de Zwitserse kampioen. Schmid kwam nog wel als eerste boven op dit klimmetje, maar het peloton zat hem nu echt op de hielen. In de daaropvolgende vlakkere kilometers kwamen de eerste renners ook daadwerkelijk aansluiten.
Christen met een verrassingsaanval
Deze uitvalspogingen waren geen lang leven beschoren en ook in de licht oplopende kilometers naar Schwarszee bleven de toch wel verwachten aanvallen uit. Meerdere teams hadden wel oren in een veredelde massasprint en dus moesten we vooral kijken naar de nog aanwezige rappe mannen. Een opvallende naam die de schifting had weten te overleven: Arnaud De Lie. De Belgische kampioen leek – op basis van zijn klasse en kunde – de grote favoriet voor de overwinning.
Door een verrassingsaanval van Jan Christen werd de sprintvoorbereiding echter ernstig in de war geschopt. Het Zwitserse toptalent sloeg een mooie bres en leek even op weg naar de overwinning, maar werd in de laatste kilometer toch weer opgeslokt door Quinn Simmons, die het peloton op een lint wist te trekken. Slechts drie renners bleken in staat om de Amerikaanse kampioen te volgen. Eén van hem, was Vincenzo Albanese.
foto: Cor Vos
De Italiaan bleef vervolgens ijzig kalm, ging op het juiste moment zijn sprint aan en de renner van EF Education-EasyPost verwees Fabio Christen en Lewis Askey naar de dichtste ereplaatsen. Simmons kwam nog als vierde binnen, net voor Danny van Poppel, de eerste Nederlander in de daguitslag. De Lie kwam er in de eindsprint niet aan te pas. Voor winnaar Albanese is het pas de derde profzege uit zijn carrière en zijn eerste triomf op WorldTour-niveau.
RIT 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
AK 
Reacties zijn gesloten.