Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vijf conclusies na de E3 Saxo Classic
De E3 Saxo Classic heeft zijn status van ‘mini-Ronde van Vlaanderen’ weer eer aangedaan. De koers zorgde ervoor dat iedereen kleur moest bekennen en dat de waardeverhoudingen duidelijk zijn geworden. Mathieu van der Poel is in topvorm en bij Visma | Lease a Bike likken ze de wonden na een dag vol tegenslag. Vijf conclusies na de E3 Saxo Classic 2024.
1. Mathieu van der Poel dicht bij beste vorm ooit
“Misschien wel mijn beste prestatie in een Vlaamse klassieker”, analyseerde Van der Poel na afloop. Van start tot finish was de wereldkampioen in controle. Met een sterk rijdende Søren Kragh Andersen beschikte hij zelfs tot na de Taaienberg over een extra pion. Maar ook zonder de hulp van SKA had hij de klus koelbloedig geklaard. Met nog een ruime week te gaan tot de Ronde van Vlaanderen weet de concurrentie wat hen te doen staat. De wereldkampioen nadert de vorm waarmee hij wereldkampioen werd, zijn beste vormpeil ooit. Al vanaf de Paterberg (43,9 km van de finish) ging hij solo. Een nieuw record. Nooit eerder begon een winnaar van de E3 zo vroeg aan de solo.
2. Wout van Aert opvallend defensief
De kopman van Visma | Lease a Bike koos in de finale continu voor het wiel van Van der Poel. Het was een opvallend beeld, een strategie die we niet gewend zijn van Van Aert. Na zijn val werd hij natuurlijk gedwongen in die situatie, maar daarvoor nam hij geen enkele keer het initiatief. Het was ook Van der Poel opgevallen. “Het is jammer dat Van Aert zo defensief reed”, zei de wereldkampioen daarover. Het is duidelijk dat Van Aert dit voorjaar minder offensief zal koersen als ook Van der Poel aan de start staat.
3. Lidl-Trek is het sterkste blok
De klassiekerkern van Lidl-Trek heeft weer indruk gemaakt. In de grote groep met favorieten waren ze het sterkst vertegenwoordigd. Jasper Stuyven trok zijn goede lijn door en werd tweede. Toms Skujins, Alex Kirsch en Mads Pedersen zorgden voor ereplaatsen. Zo eindigden ze met maar liefst vier man in de top-11, wat veruit de beste ploegpresentatie van de dag was. Dat was ook Van der Poel opgevallen.
4. Visma | Lease a Bike zit in de hoek waar de klappen vallen
Voor de gele brigade zat het niet mee. Christophe Laporte kwam ten eerste door ziekte niet aan de start. Daar eindigde het niet, want Dylan van Baarle, Tiesj Benoot en kopman Van Aert gingen alle drie tijdens de koers tegen de grond. Ook Per Strand Hagenes viel, wat bij hem resulteerde in einde koers én een gebroken neus. Van het Visma | Lease a Bike-blok was er dus weinig sprake, maar met Matteo Jorgenson (vijfde) was er naast Van Aert nog een lichtpuntje.
5. Traditionele Vlaamse ploegen nergens te bekennen
Soudal Quick-Step en Lotto Dstny waren niet op de afspraak. Bij de ploeg van Patrick Lefevere eindigde er niemand in de top-25. Ze braken nochtans zelf met Gianni Moscon de koers open, maar legden daarmee alleen het mes op hun eigen keel. Hun collega’s van Lotto Dstny zagen een afwezige kopman Arnaud De Lie. Brent Van Moer was de best geplaatste op plek dertien, maar ook hij kon zijn stempel niet drukken op de koers.
MvdP heeft meer aanleg voor deze kasseiheuvelkoersen waarmee hij WvA in het defensief drukt.
We kregen een ECHTE Mathieu vs. Wout te zien. Allebei in hun traditionele rol, voor de zoveelste keer. Met Matje als prooi en Wout als jager. Of roadrunner en de coyote. Waarbij de coyote voor de zoveelste keer een nieuw plan heeft bedacht om de vogel te vangen. Geen fatsoenlijk crosseizoen, wedstijden laten schieten, bergtopzitten.
En hij dacht 'm te hebben. Tot aan de Paterberg. En zelfs daarna kon Wout de roadrunner bijna aanraken. Totdat het besef kwam dat Matje met zijn kloten aan het spelen was. Ineens liep Wout leeg, voelde hij de pijn, de vermoeidheid. Na de zoveelste poging om toe te slaan moest de coyote weer met een lege maag naar bed.
En daarachter... ineens zagen ze Wout weer rijden. Dat moet ook voor die renners een teken zijn dat er meer is om voor te strijden dan een derde plek. Tenminste 1 van de twee is menselijk. Al zullen ze ook wel gezien hebben dat de roadrunner wel heel hard gaat dit jaar...
Enige Vlaamse klassieker waar ik ze kansrijk acht, is de Scheldeprijs.
Andere ploegen rijden hooguit voor plek 2 en mogen de koers in het middenstuk opfleuren.
Zou hij volgende week het tij eindelijk kunnen keren met een knaller van formaat?
Nog even de conclusies:
1 Eens: maar ik mis Pogacar
2 Niet echt eens: ik denk dat hij die rol opgelegd krijgt eerder dan dat hij hem kiest
3 Vandaag eens
4 Niet helemaal eens: ja ze hebben zieken, zwakken en vallers. Maar wanneer je met 2 finalerijders deze klassiekers rijden kan ben je niet weggevaagd of zo.
5 Niet plaatsbaar: wat is nou ‘traditioneel’? Ik zie 2,5 Vlaam op het podium vandaag, vind dat eerder op het conserveren van tradities duiden dan dat het vervaagt.
2. Als je niet beter kan rijd je per definitie defensief.
3. So what? Alleen de eerste plaats telt.
4. Vandaag ja. Morgen krijgt iemand anders de klappen. Dat is de koers.
5. Again: so what?
Al strijdend met fairplay en lef tegen je rivaal durven koersen.....maakt je een waardige 3de.....nu blijft enkel
zijn onwaardigheid bij.
En toch zie ik ook liever een Wout die zelf probeert en dan ten onder gaat, dan een Wout die niks probeert en ook ten onder gaat. Mij lijkt dat laatste mentaal nog wel zwaarder te zijn dan het eerste. Maar dat is wel het risico wat hij loopt met zijn nieuwe aanpak van het heel veel koersen overslaan.
Afijn, laten we de balans opmaken na Roubaix, of wie weet zelfs na LBL. Want ik gun Wout echt wel zijn kassei of RVV, maar je ziet de teneur rondom hem langzaam veranderen richting "eeuwige tweede".