Materiaalzone 
Fietstoerisme 
UCI-voorzitter Lappartient wuift kritiek weg: “Wielrennen is nu eenmaal wielrennen”
Er heerst veel onvrede in het Tourpeloton na de talloze valpartijen in de finale van de derde etappe met aankomst in Pontivy. Zo was teammanager Marc Madiot na afloop furieus over het parcours, maar UCI-voorzitter David Lappartient wuift de kritiek weg. “Wielrennen is nu eenmaal wielrennen”, klinkt het.
Volgens Lappartient was er niks mis met het parcours naar zijn geboortestad. “De wegen waren fantastisch en er waren geen verkeerseilanden. Het was gewoon een technisch parcours, maar de renners kregen aan het einde wel een mooie rechte lijn voorgeschoteld. Het ging bijzonder snel omdat Pontivy nu eenmaal wat lager ligt. Er was vooral veel nervositeit in het peloton”, citeert Ouest-France.
“Primož Roglič en Caleb Ewan vallen zelf… De meeste valpartijen ontstaan door een gebrek aan waakzaamheid, concentratieverlies”, gaat Lappartient verder. “Ik kan het echter wel begrijpen, aangezien de renners de hele dag zo gestresseerd zijn. Op een gegeven moment gaat het dan mis. Iedereen wil van voren rijden, maar dat is niet mogelijk. Ik denk alleen niet dat we het kunnen afsteken op het parcours.”
Stadscentra
Lappartient kan naar eigen zeggen niks met de kritiek van Madiot. “Madiot laat zich altijd meeslepen. Het wielrennen is nu eenmaal zo, al doet het mij ook pijn om zoveel renners te zien vallen. Madiot zegt vaak dat hij niet houdt van wedstrijden in de woestijn, maar als hij nog steeds wedstrijden wil laten aankomen in stadscentra, moet hij ook accepteren dat het parcours iets technischer is.”
Eerder dit jaar spraken we nog met de UCI-voorzitter over de veiligheid van renners in het wielrennen. “Veiligheid heeft momenteel de topprioriteit bij de UCI”, klonk het in februari. “We gaan er alles aan doen om de veiligheid van de renners in alle koersen te verbeteren. Ieder ongeluk dat voorkomen had kunnen worden, is er een te veel. Daarom gaan we flink in de veiligheid investeren.”
Lees ook:
Maar de organisatie verwaardigde zich niet eens om te reageren op het verzoek van de renners, en Lappartient doet dit nog steeds niet. In plaats daarvan probeert hij Madiot weg te zetten als een beetje een lieve mafkees wiens uitspraken je met een korrel zout moet nemen. Erg uit de hoogte.
Ik kom al in de Tour sinds de Puy de Dôme er voor het laatst inzat. In Valkenburg 92 was het zo druk dat je net tot aan de achterkant van het mega televisiescherm bij de finish kon komen. De voorkant van het scherm was voorbehouden aan de VIP-tribune, daar kwam niemand anders tot de etappe-aankomst.
Na de finish kon je gewoon naast Smeets staan toen hij Lemond interviewde op de streep, het is een semiprofessioneel borderline-circus en we zijn er allemaal verzot op.
In de formule 1 hadden ze dit ook kunnen zeggen. Maar daar hebben ze juist dubbel ingezet om stap voor stap de veiligheid te vergroten. Met ontzettend veel succes.
Het vervelende is dat je van die types met al hun corruptie ook nog niet af komt ook. Wat dat betreft is het enige dat helpt is gewoon met een paar ploegen opstappen, de organisatie in de stront te laten zakken en in het persbericht even aanstippen dat je pas weer gaat racen als de voorzitter opstapt en veiligheid de bovenste prio krijgt.
Een strijd tussen klassementsrenners op 10-15 kilometer van de streep zou misschien wel interessant kunnen zijn, een leuk extraatje tussendoor :). Maar dat zal wel meevallen denk ik. De hoeveelheid energie die dat zal kosten, weegt voor hen niet op tegen de minimale winst denk ik.
De vraag is of het leidt tot een verplaatsing van het probleem als je de tijdsopname op 10km doet. Gedeeltelijk wel denk ik inderdaad. Maar op 10 kilometer hoeven de sprinterstreintjes nog niet vooraan te zitten. Als de klassementsrenners vanaf dat punt rustig uit kunnen bollen, hebben de sprinters tijd genoeg om hun treintjes op te zetten. Nu willen er 80 renners bij de eerste 30 zitten...tja, dat gaat wel eens mis.
Eigenlijk is het credo 'de Tour wacht op niemand' de oorzaak van de stress. Men denkt 'de Tour wacht niet, dus ik moet zorgen dat ze niet op mij wachten'. Misschien zou er een jury moeten zijn, die bij valpartijen zoals die van Tony Martin zegt: 'ok, hier leggen we de koers plat, of nemen we de tijd op (bij een valpartij binnen de laatste 10 km). Als renners weten dat ze geen risico op tijdsverlies hebben door valpartijen, neemt dat de prikkel weg om vooraan te zitten, zeker voor klassementsrenners.
Dan hoor ik iemand zeggen: 'ja, maar dat is subjectief' of 'daar gaat men misbruik van maken'. Niet ondenkbaar, maar dan kun je nooit regels opstellen. De enige manier om bij voetbal discussie over wel of geen hands te hebben, is de spelregel afschaffen. Discussies over aangeschoten hands, gaat de bal naar de hand of de hand naar de bal heb je hoe dan ook altijd. Behalve als je de regel afschaft, maar het is nou net de essentie van de sport dat je met je voet speelt.
Als we zeggen dat wielrennen een gevaarlijke sport is, dan mag de jury daar best op ingrijpen. Als we kijken naar het jury-rapport tot op heden, dan heeft de jury pas 11 keer ingegrepen. Daarvan zijn er hooguit twee die betrekking hebben op gevaarlijk gedrag. In een voetbalwedstrijd ligt een wedstrijd vaker stil.
Subjectiviteit en misbruik van de regels kan inderdaad, maar dat hoeft geen argument te zijn om renners ernstig in gevaar te brengen, of hun dierbaren angsten uit te laten staan.
Het heeft zeker ook te maken met het gedrag van de renners, maar Lappartient gaat eraan voorbij dat ze geen prikkel hebben om veilig te rijden - eerder het omgekeerde (zie hierboven en andere posts). En verder is het gewoon helemaal niet waar wat Lappartient over die sprintaankomst: flauwe slingerende bochten, en dan ook nog eens bergaf.
Verder maakt hij zich er makkelijk vanaf door een karikatuur te maken van Madiots woorden. Tussen 'woestijn' en 'dorpscentrum' zit nog een hele wereld aan mogelijkheden. Maar ja, als je een karikatuur maakt, dan hoef je alleen maar te schieten en niet inhoudelijk te redeneren. Zie je vaak in de politiek. Heel goedkoop en doorzichtig.
Blijft staan dat het wel bijzonder is dat alle ploegen al maanden weten hoe het parcours eruit ziet: waarom niet al veel eerder actie ondernomen? En dat Madiot pas de ochtend vantevoren echt aan de bel trekt (naar eigen zeggen), maar het lijkt een solo-actie te zijn geweest. Waarom worden andere ploegen hier niet mee in betrokken, of niet gecommuniceerd? Of was dat wel gebeurd maar had niemand zin om mee te doen? Met zo'n lage organisatiegraad bij de ploegen onderling gaat er natuurlijk sws niks gebeuren....
Of is het het organisatiemodel, NBA (die vm van de clubs zelf is) versus wielrennen. Denk niet dat dat heel makkelijk te veranderen is.....
Verder lijkt het me heel belangrijk dat men stopt met elkaar de schuld geven en gaat beginnen met gezamenlijk naar oplossingen zoeken. Met een beetje goede wil zouden ze daar met elkaar (organisatoren, UCI en renners/ploegen) toch uit moeten kunnen komen.
Vorig jaar was het extreem glad, Tony Martin nam het voortouw en maande tot kalmte, zo kan het dus ook.
Sven Nijs heeft 's morgens deze finale verkend en gaf zijn mening in de uitzending, best listig af en toe, iets aflopend naar de finish, maar niet wereldschokkend.
Wellicht veel emotionele reacties omdat er favoriete renners of ploegen bij betrokken waren?!
De weigering om de laatste 10 km te neutraliseren zou daar mee te maken kunnen hebben. De keuze van de parcoursbouwer om ieder straatje van het dorp mee te nemen ook.
"Te smal", kom op, de Haaghoek en de (minder smalle) Stationsberg zijn ook lastig en snel maar daar gebruiken de renners hun verstand.