Materiaalzone 
Fietstoerisme 
UCI versoepelt bevoorradingsregels na druk van wielerploegen
De UCI heeft op verzoek van verschillende ploegen de nieuwe regels voor bevoorradingszones opgerekt. Sinds dit jaar is het niet langer toegestaan om overal langs het parcours renners van nieuwe drinkbussen en energiegels te voorzien.
De nieuwe regelgeving is niet alleen in het leven geroepen om de veiligheid te verhogen, maar ook om het speelveld tussen de teams gelijk te houden. Niet alle ploegen zijn in staat om na iedere kasseistrook of helling een verzorger te plaatsen met drinkbussen en reservewielen.
Er wordt nu gewerkt met vaste bevoorradingszones. Om de dertig a veertig kilometer heeft de organisatie een strook aangewezen waar teams hun renners kunnen voorzien van nieuw proviand. Volgens de reglementen mag die strook niet in een afdaling liggen.
In de praktijk wordt deze regel niet altijd nageleefd, vertellen verschillende ploegleiders aan WielerFlits. De eerste zone is vaak na precies veertig kilometer en voor de volgende tellen ze er weer veertig kilometer bovenop. Soms liggen ze dan op een heel ongelukkige plek, terwijl twee of drie kilometer verder het veel beter zou passen.
foto: Cor Vos
Wie een bevoorrading mist, kan zich laten uitzakken naar de volgauto voor een nieuwe drinkbus, maar doordat er in deze Tour vaak zo hard wordt gereden, is dat niet altijd een optie. Renners zitten daardoor geregeld met dorst op de fiets. In het Critérium du Dauphiné was dat ook geval, bevestigen de ploegleiders.
Voorafgaand aan de Tour de France hebben zij gezamenlijk de UCI opgeroepen de regels op te rekken. De UCI-jury heeft daar gehoor aan gegeven. Naast de vooraf vastgestelde bevoorradingszones is het nu ook toegestaan om op gecategoriseerde beklimmingen drinkbussen aan te reiken.
Op beklimmingen tot tweede categorie mag dat tot vijfhonderd meter van de top. Op beklimmingen van de eerste en buiten categorie is het tot aan de slotkilometer.
Verder kun je denk ik prima kijken naar de beste plekken voor bevoorradingszones. Dus niet bergaf.
En anders zitten er altijd remmen op een fiets. Als je je drinkbus niet wil missen, dan rij je gewoon wat langzamer. Iets met keuzes en consequenties...
Het beperken tot bevoorrading enkel in de bevoorradingszones is zowel slecht voor de veiligheid als voor de gezondheid van de renners. Want laten we met 20+ ploegen tegelijk eten & drinken gaan pakken, veel meer kans op crashes. Daarbij moet een sporter die op topniveau een vrij extreme sport als wielrennen beoefent voor zijn of haar eigen gezondheid aan voeding en vocht kunnen komen.
Misschien kan er, om het oneerlijke element weg te nemen, dat bevoorradingspunten buiten de bevoorradingszones als algemeen punt gelden?
Enige nadeel is het merk van sportdrank/voeding dat daar dan wordt aangeboden maar hij stelde voor om dat dan globaal met alle ploegen samen te onderhandelen (of als dat niet kon dat per organisatie wel ruim op voorhand bekend is welk merk ze zullen aanbieden).
Dat nadeel kan overigens ook omgezet worden in een voordeel: sponsoring van het evenement door merken. Denk dat het voor een renner opzich ook niet zo veel uitmaakt wel merk suiker er in je drankje zit. Hoewel, ik ken mensen die aan de dunne raken van sommige sportdrankjes en anderen die moeten kotsen van gelletjes van Maurten.
Was best wel interessant artikel met zijn kijk op duurzaamheid van het wielrennen.