Een woord, vijf lettergrepen, dertien letters. Onvergetelijk. Het woord bizar wordt vandaag de dag wel erg vaak op bepaalde zaken geplakt, maar bij de ontknoping van de Tour de France Femmes avec Zwift van 2024 was dat niet minder dan terecht. Krijgen we dit jaar weer zo’n spannend scenario voorgeschoteld? De sportwereld zal erop hopen. De handschoenen mogen af, net als de maskers. Krijgen we een tweede Tourzege van Niewiadoma of Vollering of gaat een vierde naam in vier jaar met de eindzege aan de haal? WielerFlits blikt vooruit!

Noot: de favorietenlijst is gebaseerd op de voorlopige startlijst.

Net als vorig jaar is het niet lang zoeken naar een absolute topfavoriet. Het zal u niet verbazen dat Demi Vollering ook ditmaal de te kloppen vrouw. En dat ze te kloppen is, weten we. Vorig jaar zijn zonder meer verzachtende omstandigheden aan te voeren — en ondanks een lelijke kwetsuur was ze alsnog de beste bergop — maar ook dit seizoen is ze al eens tijdens een etappekoers verslagen.

Vollering laat weinig aan het toeval over. Met ploeggenoten en eega zette ze de voorbije weken de puntjes op de i in de bergen. Normaliter geldt: als het aankomt op beuken op beklimmingen, zal er niemand in de buurt van Vollering komen. En gezien het bergachtige tweede deel kan het een bijzonder leuke Tour voor haar worden. Drie, misschien wel vier etappezeges en de gele bonus? Het valt absoluut niet uit te sluiten.

Maar komt het enkel en alleen op de bergen aan? De beste klimmer wint niet automatisch een grote ronde, zo bewees ook Sarah Gigante in de Giro. Ze was veruit de beste bergop en toch won ze de roze ronde niet. Wielrennen is immers zoveel meer dan hard trappen. Negen dagen hoeft misschien niet alles te kloppen, maar wel veel. Gelukkig heeft Vollering bij het keurkorps van FDJ-SUEZ op papier beslist niet te klagen over ondersteuning. Glansrollen moeten er zijn weggelegd voor rensters als Juliette Labous (al viel het zowel mentaal als fysiek wel wat tegen in de Giro, zij is intrinsiek ook iemand die podium zou kunnen rijden) en Amber Kraak. Rensters die je gerust om een boodschap kunt sturen.

Naast Vollering zijn er natuurlijk meer die een afspraak met de geschiedenis wel zien zitten. Marlen Reusser is de renster die Vollering klop wist te geven in de Ronde van Zwitserland. Vervolgens trok ze als topfavoriet naar de Giro, maar daar haalde ziekte de scherpe randjes er net genoeg vanaf zodat Elisa Longo Borghini voor het tweede jaar op rij kon winnen. Hoe gaat dat zijn in de Tour? Reusser heeft in ieder geval bewezen dat er rekening met haar moet worden gehouden. Maar is ze voldoende hersteld van de ziekte die haar kort voor de start van de Tour overviel? Het helpt nooit mee, maar Van Vleuten leert ons ook dat het niet onmogelijk is. Maar de eerste dagen moet ze gelijk wel heel sterk zijn.

Er zijn er zoveel die dromen van een tourzege, weinigen is het ook daadwerkelijk gegeven. Talloze vrouwen die elke dag alles opzij zetten voor dat ene doel, in de hoop dat het ooit eens voor hen gaat zijn. Katarzyna Niewiadoma is één van die gelukkigen. Het maakt haar een bevoorrecht mens. Al wint ze nooit meer wat, die Tourzege is er een voor de eeuwigheid. En laten we vooral ook niet doen dat het een toevalstreffer was: Niewiadoma stond immers in de twee voorgaande edities van de koers ook al op het podium.

De tweede opeenvolgende Giro-zege van Elisa Longo Borghini zal Niewiadoma het vertrouwen hebben gegeven dat titelverdediging in de Tour zeker mogelijk is. En aan haar eigen vertrouwen zal het ook niet per se liggen. Reken maar dat ze er samen met haar supersterke ploeggenotes weer voor zal gaan. Koers maken. Strijden voor alle secondes onderweg. Uitpakken in een afdaling, lekker aanvallen waar het maar kan. Gebruik maken van iedere gelegenheid die ze heeft om de concurrentie tijd aan te smeren. En maar strijden voor alles wat ze waard is. En dat is heel wat.

Het is eigenlijk de manier waarop ELB het ook zal moeten doen. Haar relatie met de Tour is de laatste jaren wel een tikje ongelukkig. Huidinfectie in 2023 tijdens de Tour die haar tot een opgave noopte, forse val vlak voor de Tour in 2024 waardoor ze niet eens mee kon doen. Haar grootste focus lag op de Giro — en niet onterecht, zo blijkt — maar ook in de Tour liggen er kansen. In het hooggebergte komt ze waarschijnlijk wel wat tekort ten opzichte van een Vollering, maar door offensief te koersen liggen er best kansen om richting het podium te kunnen denken.

Fenix-Deceuninck mag, nadat Pauliena Rooijakkers vorig jaar op een haar na de tourzege miste, zeker dromen van een nieuw podium. Met Rooijakkers? Zou kunnen, getuige een meer dan degelijke vierde plaats in de Giro (net als in 2024). De eerste dagen zouden wel echt tricky kunnen worden voor haar om geen tijd te verliezen. Bretagne kan flinke chaos worden. En zeker als er ook nog wind staat in de vlakkere ritten spreekt het allemaal niet direct in haar voordeel.

Maar de ploeg heeft nog een wapen. En een behoorlijke ook. Puck Pieterse won afgelopen jaar een etappe (en wat voor één) en de wit-paarse jongerentrui. Kan minder in een eerste serieuze etappekoers. Het grote klimwerk bleek nog net iets te gek, maar ze bewees zeker dat ze absoluut een factor kan worden, ook al omdat ze eigenlijk alleen nog maar hoeft te werken aan de echt lange klimmen. De rest komt wel goed bij de Amersfoortse. Met onder meer de adviezen van Tourwinnares Annemiek van Vleuten op zak, mag ze tijdens haar tweede serieuze etappekoers wellicht al dromen van het podium. Of zelfs van meer?

Van PP is het een kleine stap naar PFP. Dat de Tour anders is dan alle andere wedstrijden bewijst het verhaal Pauline Ferrand-Prévot nog maar eens. Deze wedstrijd motiveerde haar om weer de wegfiets op te stappen. De droom? Binnen drie jaar de Tour winnen, als eerste Française sinds Catherine Marsal. Stevige ambities, maar je bent Pauline Ferrand-Prévot of je bent het niet. Is dat voor dit jaar al realistisch? Niet met een op basis van reeds behaalde resultaten. Op iedere klimkans die ze kreeg, kwam het er nog niet uit. En laat dat nu wel een vereiste kwaliteit zijn om deze ronde te kunnen winnen.

Maar behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Zeker niet als het iemand met de supertalenten van PFP betreft. Dan kan het snel gaan. En tegenover die mindere prestaties staat wel een zege in Parijs-Roubaix, dus haar comeback op de weg is sowieso al geslaagd. Ze heeft zich de voorbije weken ook op hoogte voorbereid — simpelweg een vereiste in het houdige vrouwenfietsen, wie had dat tien jaar geleden voor mogelijk gehouden? — en als we haar mogen geloven is die voorbereiding prima geweest.

Wat het waard is? Dat zal ze ook zelf nog niet helemaal weten. Het maakt allemaal onderdeel uit van de ontdekkingsreis van PFP op de wegfiets. Dus moeten we misschien niet enkel naar de ontzettend grote naam kijken. Haar ploeggenote Marion Bunel wellicht? Of toch eerder naar een Française in een andere ploeg. Juliette Labous en Évita Muzic rijden in dienst, maar er is ook nog ene Cédrine Kerbaol.

Ook zij rijdt in de schaduw van de beroemdheid PFP, maar meer en meer mensen beginnen haar toch ook te kennen. Helemaal na die heerlijke ritzege van een jaar eerder in de Tour. Ook zij komt bergop normaliter tekort tegen een Vollering, maar ze heeft wel bepaalde kwaliteiten waarmee ze toch ver kan komen in het klassement. Niet alleen klimt ze zeer degelijk, ze kan dalen als de beste. Haalt ze misschien nog eens extra motivatie uit het feit dat de tweede etappe start in haar Brest? Ze mikt in ieder geval op het podium.

Ook een hartig woordje Frans spreekt Kim Le Court. Niet vreemd vanwege haar achtergrond. De enkeling die haar herkende en dacht: die heeft het toch al eens op de weg geprobeerd en dat was toch geen succes, kon de mening snel bijstellen. Want ze liet gelijk bij haar rentree zien dat ze de real deal is. Giro-ritzege, winst in Luik-Bastenaken-Luik en bovenal continu koersend met de allerbeste rensters ter wereld. Het is een bijzonder verhaal, met dank aan Natascha Knaven-Den Ouden die haar in het najaar van 2023 besloot een kans te geven.

En dat verhaal kan nog mooier worden. Een etappezege behoort zeker tot de mogelijkheden, net als het dragen van het geel. Het hooggebergte wordt echt nog een test (zoals zoveel rensters is ook zij nog op ontdekkingsreis), maar ze heeft in tegenstelling tot PFP zeker dit jaar al bewezen dat ze het op zware beklimmingen goed kan doen. Om nog maar te zwijgen van AG Insurance-Soudal-ploeggenote Sarah Gigante.

Ze is een renster die in haar carrière al zoveel tegenslagen heeft gekend. Serieuze hartproblemen (myopericarditis), meerdere botbreuken na vreselijke valpartijen, een langdurig slepende hersenschudding en zeer recent dus de terugkeer na de wielrennersblessure bij uitstek, een vernauwde liesslagader. Ja, Gigante kan meepraten over de diepe dalen van de koers. Iedereen had het gesnapt als ze op gegeven moment had besloten dat het genoeg was geweest. Maar het vuur blijft ondanks alles branden bij de door fans zeer geliefde Gigante.

En in de Giro d’Italia bleek dat het potentieel dat haar al jaren wordt toegedicht ook eindelijk kon worden benut met twee bijzonder overtuigende ritzeges in de bergetappes en een Praktisch? Ja, Gigante is één van ’s werelds beste klimmers, maar op andere aspecten van het wielrennen blijft ze kwetsbaar. Daar werkt ze hard aan, maar het gaat nu natuurlijk om een momentopname. Als het wellicht een keer volle bak op de kant staat, wordt het lastig voor haar om bij te blijven. Ook in de naar verwachting zeer chaotische openingsritten (en dan met name de tweede rit) zouden de anderen haar best eens tijd aan kunnen smeren. Ook de diverse technische afdalingen in de bergetappes spreken nog niet meteen in haar voordeel.

Is allemaal niet erg (Gigante is nu eenmaal een work in progress van nog altijd maar 24 ), maar voor de kansen op een eventuele Tourzege zijn het nu nog wel beperkingen. Maar het kan ook zomaar goed voor haar uitpakken. Geen waaiers, geen chaos, geen tijdverlies als de bergen zich aandienen? Berg je dan maar. De tactiek die de ploeg communiceert (Le Court klassementsleider, Gigante als joker en mogelijke winnaar van de bergetappe naar de Col de la Madeleine) is in ieder geval goed te volgen. Beter te volgen dan een Gigante in topvorm als het bergop loopt.

Het koninkrijk SD Worx-Protime is aan het afbrokkelen. Hun tijd is voorbij. Tourwinst? Vergeet het maar, zeker zonder Vollering. Je hoort zulke teksten nogal eens. Feit is wel dat de formatie op papier nog altijd een van de allersterkste ploegen ter wereld is. Maar inderdaad, zo oppermachtig als ze waren, dat zal vermoedelijk niet meer zo zijn. Het vertrek van diverse sterkhouders heeft er nu eenmaal voor gezorgd dat de machtsverhoudingen anders liggen. Zoals altijd het geval is, zal er nooit een ploeg zijn die maar blijft domineren. Zelfs SD Worx-Protime niet.

Lotte Kopecky heeft al laten zien dat ze mee kan doen om het podium in de Tour. Maar Kopecky is toch het hele jaar wel wat aan de sukkel. De knie, de onderrug, de vraagtekens, het meningencircus… Het hakt er natuurlijk in. Kan ze alles omdraaien in haar hoofddoel en is alles begin augustus weer hosanna? Ondanks dat Kopecky nog altijd een toprenster is, is het de laatste tijd allemaal net even wat minder, tot paniek van de Belgische media.

Gezien de moordende concurrentie in de Tour en de lastige aanloop die ze heeft gehad, maakt dat ze op papier zelfs net buiten de sterren valt. Maar dat maakt een mogelijke knalprestatie in de Tour er natuurlijk alleen maar mooier op. Vanuit de underdogpositie — voor zover dat voor Kopecky nog mogelijk is — beginnen met misschien een ritzege (dat is al prachtig) en daarna wellicht zo lang mogelijk proberen door te trekken? Wie weet waar het schip dan strandt… Kopecky blijft immers Kopecky. Maar ook Kopecky is maar een mens…

Van Anna van der Breggen is het potentieel eveneens duidelijk. Toen ze afzwaaide was ze niet voor niets een legende. En dat is ze nu nog steeds, bij de herstart van haar actieve wielercarrière. En je kunt je natuurlijk puur blindstaren op de prestaties (voor een ritzege en podium in de Vuelta zouden de meeste rensters blind tekenen), maar wat echt telt is dat Van der Breggen er weer bij hoort. Er wordt weer rekening met haar gehouden, en dat alleen is al een groot compliment.

“Hopelijk was dit de prikkel die ik nodig had met het oog op de Tour de France Femmes”, klonk het na een Giro die voor haar ook wat tegenviel. Uiteindelijk werd ze nog zesde, maar op de aankomsten bergop werd ze door velen weggereden. Dat moet beter in de Tour, wil ze mee kunnen doen om de eindzege. Is het inderdaad de broodnodige prikkel geweest of is het klassement in de Tour nog net even een brug te ver?

Er zijn veel gegadigden voor de top tien. Veel meer dan er uiteindelijk in kunnen komen. Shirin van Anrooij, Riejanne Markus of een Niamh Fisher-Black? Zou kunnen. Niewiadoma’s ploeggenoot Neve Bradbury? Als je derde in de Giro kan worden, moet je het in principe ook in de Tour degelijk kunnen doen. Monica Trinca Colonel of haar Liv AlUla Jayco-ploeggenote Mavi García, de oudste renster in de Tour? Hebben ook zeker de kwaliteiten voor de top tien. Katrine Aalerud van Uno-X? Behoorlijk sterk, beter geen twintig minuten voorsprong geven, maar voor de rest geen directe bedreiging.

Valentina Cavallar? De Arkéa-B&B Hotels-renster heeft kwaliteiten, zo bewees ze, maar de Oostenrijkse begint zonder verwachtingen voor het klassement, zeker omdat ze dit jaar al wat met ziekte kampte. Laat haar maar lekker etappes uitzoeken in de bergen. Ook geen slecht idee… En wellicht is dat ook het recept voor succes voor Human Powered Health. We begrijpen dat Thalita de Jong — in topvorm tot veel in staat — nog niet in de allerbeste doen verkeert, maar ze zal al blij zijn dat ze überhaupt weer van de partij kan zijn. Barbara Malcotti? Niet onderschatten, reed een sterkte Giro, maar een eventueel dagsucces in de Tour lijkt voor haar het hoogst haalbare.

---

(Advertorial)

Demi Vollering en Polestar bundelen de krachten. Als topsporter staat Demi voor focus, balans en duurzame prestaties, net als Polestar. Samen laten ze zien dat performance en verantwoordelijkheid perfect samenkomen. Schrijf je in en ontvang persoonlijke berichten van Demi en een tot nu toe onverteld verhaal. Over haar weg naar de top, haar keuzes buiten de koers en haar visie op vooruitgang die verder gaat dan snelheid alleen. Ook deelt ze waarom de Polestar 3 haar inspireert in vorm, functie en filosofie.