Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2023: Twee op twee voor Philipsen na zeer chaotische sprint in Nogaro
Jasper Philipsen heeft na de derde rit ook de vierde etappe van de Tour de France op zijn naam geschreven. De Belg was op het autocircuit van Nogaro nipt sneller dan Caleb Ewan, in een finale die werd ontsierd door de nodige valpartijen. Zo ging Europees kampioen Fabio Jakobsen hard onderuit.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen! De renners met rappe benen konden zich vandaag weer opmaken voor een zeer belangrijke sprintconfrontatie. De vierde rit van Dax naar het autocircuit van Paul Armagnac in Nogaro, de eerste op volledig Frans grondgebied, kende namelijk geen grote obstakels en was dus een uitgelezen kans voor de sprinters om een ritzege te pakken. Wie zet een eerste belangrijke stap richting het groen? Was een twee op twee voor Jasper Philipsen in de maak? Of stonden de sprintsterren dit keer goed voor Fabio Jakobsen, Dylan Groenewegen of Wout van Aert?
Weinig animo voor vroege vlucht
De renners begonnen net voor de klok van 13.30 uur aan de 181,8 kilometer lange etappe. De voorbije dagen was er al weinig interesse in de vroege vlucht, vandaag bleek er nog minder animo voor de vroege ontsnapping. De renners namen vooral de tijd om met elkaar te praten en zo wat bij te kletsen. Onder meer Michael Gogl (Alpecin-Deceuninck), Florian Vermeersch (Lotto Dstny) en Jasper Stuyven (Lidl-Trek) probeerden nog wel weg te springen uit het peloton, maar werden snel weer gegrepen. De renners hielden zich, met nog 181 vlakke kilometers in het vooruitzicht, vooral koest.
Rickaert en Van der Poel keuvelen op weg naar Nogaro – foto: Cor Vos
In de daaropvolgende kilometers werd het geduld van de wielerfan wel behoorlijk op de proef gesteld: er gebeurde namelijk niks. De renners reden aan een strak, maar zeker geen onoverkomelijk tempo, rond, op weg naar de finish in Nogaro. De renners hadden na één uur koers ongeveer 38 kilometer afgelegd. Op kop zagen we vooral de mannen van Groupama-FDJ en INEOS Grenadiers het tempo bepalen en af en toe besloten ook Alpecin-Deceuninck en Soudal Quick-Step een handje toe te steken. Het was (vergeefs) wachten op een noemenswaardige koersontwikkeling.
Van Aert laat zich even zien
Met nog goed 120 kilometer te gaan was er dan toch even wat opwinding in het peloton. Niemand minder dan Wout van Aert besloot namelijk door te trekken op een hellende strook, in de hoop de boel zo op de kant te zetten, maar er stond te weinig wind voor waaiers. Van Aert hield dan ook al snel weer de benen stil en zo kakte het koersverloop weer in. Zelfs in aanloop naar de tussensprint bleef het tempo gezapig, al werd de tussensprint zelf dan weer fel betwist. Philipsen trok er de goede lijn door, versloeg Bryan Coquard en Caleb Ewan en pakte zo twintig punten. De Belg passeerde zo Victor Lafay in de (virtuele) stand.
Cosnefroy en Delaplace in de aanval – foto: Cor Vos
Enkele kilometers na de tussensprint besloten twee renners dan toch weg te springen uit het peloton. Benoît Cosnefroy (AG2R Citroën) en Anthony Delaplace (Arkéa-Samsic) vonden elkaar in hun aanvalsdrang en de twee Fransen reden een maximale voorsprong bijeen van iets meer dan een minuut. Dit bleek uiteraard niet genoeg om uit de greep te blijven van het peloton. De twee aanvallers kwamen nog wel met voorsprong over de top van de enige klim van de dag, de Côte de Demu (2,1 km à 3,2%). Delaplace raapte er het enige bergpuntje op, maar vlak na de klim was de hergroepering een feit.
In de daaropvolgende kilometers nam de nervositeit zienderogen toe, en zagen we de verschillende sprinttreinen naar voren rijden. In de laatste acht kilometer werden er duizelingwekkende snelheden gehaald en was het een gevecht van jewelste voor de beste positie. Jumbo-Visma nam de kop met nog vier kilometer te gaan en de Nederlandse formatie draaide ook als eerste het circuit op. Met nog ruim twee kilometer te gaan trok Matej Mohoric naar de kop in dienst van zijn sprinter Phil Bauhaus en de Sloveen wist het peloton op een lint te trekken. Vlak daarna werd het peloton opgeschrikt door een val van Jakobsen.
Het verschil aan de finish was zeer nipt – foto: Cor Vos
Philipsen wint na doldwaze slotfase
En daar bleef het niet bij, want in de laatste kilometer werd er nog een paar keer gevallen, in een zeer chaotische aanloop naar de sprint. Philipsen leek met nog enkele honderden meters te gaan kansloos voor de zege, maar wist net op tijd het wiel te pakken van Mathieu van der Poel, die opnieuw een fenomenale lead-out uit zijn benen wist te schudden. Philipsen zette vervolgens aan en hield de opkomende Caleb Ewan maar net achter zich. Bauhaus moest dit keer genoegen nemen met de derde plek, Bryan Coquard en Mark Cavendish maakten de top-5 vol.
In het algemeen klassement zien we verder geen wijzigingen. Adam Yates gaat nog altijd aan de leiding, zijn ploegmaat Tadej Pogacar volgt op zes seconden. Woensdag zal het klassement ongetwijfeld weer op de schop gaan. In de vijfde etappe trekken de renners namelijk de Pyreneeën in voor een rit van Pau naar Laruns. Onderweg staan er met de Col du Soudet (15,1 kilometer aan 7%) en Col de Marie Blanque (9,2 kilometer aan 7,6%) twee serieuze beklimmingen op het menu.
De renners moeten hun verantwoordelijkheid nemen, in plaats van alleen naar het parcours te wijzen.
Waar iemand anders rijdt is gewoon geen plek. Dat is nu door VdP vakkundig opgelost. Hij zal wel teruggezet worden in de uitslag, maar zijn ploegmakker wint gewoon door dit manoeuvre. Het loont dus om dit soort dingen te doen.
In mijn ogen 2 oplossingsrichtingen als je er echt wat aan wilt doen:
- meteen uit koers halen van de dader
- de ploeg straffen ipv de individuele renner (bijv. 5 plekken terug zetten van de beste renner van de ploeg)
Want andere straffen die gaan werken aan gedragsverandering kan ik niet bedenken...
Massasprints = valpartijen. Geen ontkomen aan ben ik bang.
Verder: Philipsen mag vdp bedanken, een van de beste lead-outs van de afgelopen jaren. Van Aert dramatisch gepositioneerd, Groenewegen zat wel goed, maar is uit vorm? Ewan erg sterk: die pakt nog wel een rit deze Tour.
1: een autocircuit heeft brede bochten waar renner op hoge snelheid naast elkaar door kunnen gaan. er zijn wel ideale lijnen maar het is zo breed dat je niet gelijk 10 posities verliest, je (leadout man) moet enkel een paar keer wat harder trappen. Hierdoor is het "aantrekkelijk"/ mogelijk om proberen op te schuiven in de bochten zelf en is er minder lintvorming. Je reduceert dus eigenlijk het voordeel van bochten voor de veiligheid, terwijl de nadelen blijven, als ze al niet erger worden. De hoge snelheden zorgen er daarnaast ook voor dat om een bepaalde situatie te ontwijken de reactietijd van de renners korter moet zijn (dat is natuurlijk heel moeilijk). Als hoge snelheden lang gehouden kunnen worden betekent dit dus een langere periode van hoger risico.
2: Door de wandeletappe heeft iedereen frisse benen, waardoor iedereen de moeite wil/kan doen om zijn ploeggenoten van voren af te zetten. Dit betekent dus nog meer renners die vechten om een plekje voor in het peloton, terwijl het er normaal al veel te druk is.
3: Het (slechte) gedrag van de (grote hoeveelheid frisse) renners zelf, wat voor een klein deel makkelijker gemaakt wordt door de bovengenoemde punten. Dat slecht gedrag makkelijker wordt, betekent uiteraard niet dat de renners dat dan ook moeten doen.
Het is gewoon het wringen en eigen lijnen rijden zonder te kijken, alsof men alleen onderweg is wat veel vallen veroorzaakt.
Verder sprinten aan de rappe mannen overlaten en kwakken en abrupt uitsturen zonder te kijken flink bestraffen. 3e of 2e s out.
Of, tijd aan 3 km telt.
Ploegen geven 75 km voor de meet op welke 3 renners meedoen tbv de sprint en de rest laat lopen bij 3 km. Als het dan toch niet anders kan.
Breng je de veiligheid van jezelf en anderen met je debiele acties en stuurmanskunsten in gevaar? Direct DSQ en uit de wedstrijd zetten.
2e keer. 3000,00
3e keer, dsq
Zo nog maar eens even die move tov Girmay bekijken
Doet trouwens 0,0 af aan dat jij een hysterische telraamfanboy bent. Echt het type fan waar geen idool belang bij heeft.
Misschien moet dat allemaal maar kunnen want "dat is wielrennen" maar met zulk een mentaliteit wordt het nooit wat met de veiligheid. VDP deed het als leadout nog eens even dunnetjes over. Schandalig.
Als ik zo'n finale als vandaag zie denk ik: echte wegwielrenners, wat spijt het mij dat ik daar een te groot deel van mijn jonge leven zo veel voor heb gelaten.
Misschien de rollen eens omdraaien en WvA voor een echte sprinter als Laporte laten werken in de massasprint.
OK dan.
Ik denk dat een paar WF-redacteuren inmiddels weer allerlei uitvluchten aan het verzinnen zijn om hun mooie betogen van gisteren toch nog een draai te geven na een dag als vandaag.
Gisteren: kromme finish met nul valpartijen. Nu: finish op circuit met heel veel valpartijen.
Zeg het maar... parcours? Of toch gewoon de renners?