Sportpsychologen vergelijken Evenepoel en Van Aert: “Impulsief versus iets gereserveerder”
Rudy Heylen en Jef Brouwers, twee gerenommeerde Belgische sportpsychologen, vergelijken de persoonlijkheden van Remco Evenepoel en Wout van Aert. En verklaren hun grote populariteit in België. “Sport heeft nood aan kleurrijke figuren. Ze beantwoorden allebei aan dat profiel”, klinkt het.
Rudy Heylen, al jaren de mental coach van Wout van Aert, maakt een duidelijk onderscheid tussen de twee toppers. “Remco, iets jonger nog, heeft echt lef en zelfbewustzijn te koop”, vertelt hij in Het Laatste Nieuws. “Dat hoor je in zijn interviews. Hij maakt gebruik van zijn impulsiviteit. Wouts persoonlijkheid heeft meer nood aan afstand, gereserveerdheid. Hij kijkt de dingen even aan, analyseert en geeft dán pas zijn bevindingen.”
Toch is het van allebei smullen, zegt Heylen. “Koers, en sport in het algemeen, heeft nood aan kleurrijke figuren. Mensen zijn er dol op. Niels Albert was ook zo’n hart-op-de-tongtype. Fijn om naar te luisteren, toch? Het mag gerust iets meer zijn dan ‘ja euh, ik had goeie benen en euh, ik heb hard getrapt en euh, ik heb gewonnen’.”
Arrogant
“Ongetwijfeld zijn er die bij Remco denken: ‘Amai, arrogant mannetje, zó hoog van de toren blazen, rustig aan.’ Maar hoe jammer is het om zo te reageren? Kijk daar doorheen, omarm jonge krijgers die zich willen profileren. Dat mógen ze doen, op basis van hun resultaten.”
Brouwers ziet twee toppers met een zeer duidelijke visie over hun leven. “Dat leven is sport. Wielrennen. Waarin ze een grote mentale assertieve onafhankelijkheid nastreven. De buitenwereld komt niet of nauwelijks bij hen binnen. Ze controleren hun potentieel zonder dat de omgeving daar impact op krijgt. Dit typeert toppers. Onafhankelijke geesten, die hun eigen ding doen en zich niet vergelijken met anderen. Wie vergelijkt, verliest.”
Evolutie
Tezelfdertijd behouden ze volgens Brouwers hun essentie: ‘gewoon’ blijven. “Ook zíj moeten naar de supermarkt als er geen eten in huis is. Net zoals u en ik. Dat vlees-en-bloedgehalte maakt dat het volk zich vlot met hen associeert. Het zijn mannen wiens status en ego kleiner is dan hun prestaties. In casu Van Aert en Evenepoel zijn die prestaties gigantisch. Dan mag dat ego daar gerust nét onder liggen.”
“Remco en Wout zijn overigens ‘serial winners'”, gaat Brouwers voort. “Die al op zeer jonge leeftijd wereldkampioen werden en het gewend zijn om te gaan met enorme aandacht.” Het maakt dat het voor een type als Evenepoel volgens Brouwers geen moeite kost om zijn imago te verzorgen. “Die jongen is gewoon écht. Herbekijk zijn interviews bij de junioren: what you see is what you get. Tóen al.” Dat gaat ook op voor Van Aert, vindt Heylen. “Al heeft Wout daar een duidelijke evolutie in gemaakt. Zíjn interviews zijn anno 2020 beduidend beter dan vroeger. Omdat hij zijn persoonlijkheid verder heeft ontwikkeld. Zolang er niet gefaket wordt en het niet ‘blasé’ overkomt: mijn complimenten, jongens. Goed zo! Het getuigt van een gezonde dosis zelfkennis.”
En als je toch al iets "psychologisch" zou willen schrijven over 1 van deze twee, maak dan een mooi stukje over "de verafgoding en wat dat doet met jonge sporters". Voorbeelden genoeg buiten de wielersport, en verschrikkelijk vergelijkbaar met wat Evenepoel nu meemaakt. Of over "het effect van de juiste (topsport) omgeving op lichaam en geest" als je kijkt naar Wout. Kijkend naar de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt als sporter en als persoonlijkheid sinds de rechtszaak met Nuyens. De parallel met bijv. Rohan Dennis, Tom Dumoulin.
Voor mij is dit artikel weinig diepgaand, en een vergelijking van 2 verschillende persoonlijkheden. Verschil in karakter, verschil in afkomst, verschil in loopbaan, verschil in leeftijd en in (levens)ervaring. Enige overeenkomst is de fiets onder hun kont.
Maar goed voor de clicks...
Ik ging enkel de reacties even bekijken om te zien wanneer MvdP er bij betrokken zou worden en wanneer er werd vergeleken met de reacties op het forum. Gelijk in de eerste reactie, je stelt met niet teleur.
Maar alsjeblieft, laat het nu eens los...
"Ongetwijfeld zijn er die bij Remco denken: ‘Amai, arrogant mannetje, zó hoog van de toren blazen, rustig aan.’ Maar hoe jammer is het om zo te reageren? Kijk daar doorheen, omarm jonge krijgers die zich willen profileren. Dat mógen ze doen, op basis van hun resultaten.”
Tot nu toe heeft alles altijd meegezeten, maar ooit gaat het ook eens tegen zitten. Hoe gaat hij daar mee om?
Van Aert heeft wat dat betreft al enorme stappen gemaakt met het vechten tegen Mathieu en fysieke tegenslag, maar ook de klucht rond Nuijens.
Een mooie parallel tussen beide karakters vind ik het BK veldrijden in 2014 waar Van Aert een valse start had en daardoor uit koers werd genomen. Vol frustratie ging hij toen toch starten (om na een halve ronde toch te stoppen). Dat doet mij denken aan de Evenepoel van nu. Van Aert gaat daar momenteel (en zes jaar later) denk ik op een hele andere manier mee om.
Maar ok, hier loopt het toch vol met kenners die het allemaal beter weten, dus why bother.
Ik denk dat de wielrenner Evenepoel nog niet de kans heeft gehad om te tonen dat hij mentaal sterk is, net zoals hij nog niet de kans heeft gehad te tonen wat hij waard is over drie weken. Als volger maken wij dan een inschatting (soort van verwachting). Of de ene verwachting een kenner is en de andere verwachting een beterweter, dat is jouw taxatie en niet de mijne.
Misschien hebben we verschillend beeld van "tegenslagen".
Wonen in een gastgezin om je droom na te jagen is geen tegenslag, maar een keuze. Het wordt pas een tegenslag als je gastouders je daar het huis rondslaan of andere dingen met je uitspoken die je niet met kinderen hoort te doen.
En als je wordt weggepest (of niet wordt opgesteld) door je trainer, is dat dan ook een tegenslag? Ja, misschien wel. Of ben je gewoon niet goed genoeg?
En als reactie op die laatste tegenslag is Remco maar gaan fietsen, toch?
Voor mij zijn "tegenslagen" toch net wat zwaarder of heftiger dan wat jij beschrijft, Boenk. Van ouders die in de scheiding liggen, dierbaren die je verliest, een zware blessure die je oploopt, een kneiterharde valpartij, een hele dikke vette prijs die je misloopt door dingen buiten je controle, etc.
Nu weet ik niet wat Remco daar al van heeft doorstaan; daarvoor volg ik hem niet lang genoeg. Maar wat ik nu van zijn fietscarriere zie is dat het nog altijd een zondagskind is, en dat alles wat hij aanraakt in goud verandert. Echte tegenslag heb ik daarin nog niet gezien (die lekke band op het WK junioren dat hij toch nog wint noem ik geen tegenslag).
Ik neem het hem niet kwalijk als hij nog nooit echte tegenslagen heeft gehad. Past bij zijn leeftijd. Ik ben vooral benieuwd hoe het met hem zal gaan als ineens niet alles wat hij aanraakt in goud verandert. Hangt hij dan de fiets aan de haak naast zijn voetbalschoenen en gaat hij driebanden, dammen of darten, of komt hij keihard terug...
Ik heb daar nog geen kijk op...
Is het mentale kracht of toeval dat hij wielrenner is geworden? In mijn ogen het laatste. Voor hetzelfde geld was hij na zijn tegenslagje bij Anderlecht gaan hardlopen. Toch?
In mijn ogen zou mentale kracht zijn dat hij zou vertrekken bij Anderlecht en bij Club Brugge het ongelijk van de Anderlecht-coach zou bewijzen. Want wat is er in jouw ogen mentaal sterk aan "gaan wielrennen als je het als jonge voetballer niet meteen schopt tot Anderlecht 1"?
(afgezien van het feit dat wielrennen een sport is, en voetbal een spelletje ;-))
Een mechanisch defect hebben op 30km van de finish, vlak voor de voorlaatste klim in San Sebastian, het versplinterde peloton bergop voorbij moeten steken, in de vallei aansluiten en meteen aanvallen, de laatste klim alleen bovenkomen... en winnen.
Crashen, met zijn gezicht tegen de gevel van een huis kwakken, minutenlang bewusteloos blijven liggen, ambulance erbij, wakker worden, fiets opspringen, rit uitrijden, de etappe de volgende dag winnen.
Nee, die kerel heeft nog niet laten zien dat hij mentaal sterk staat.
Geeuw.
Dan hebben zowel een ander beeld van "tegenslag" als van "mentale sterkte". En da's op zich prima.
Ja, ik vind het knap dat hij op het WK voor juniors zijn fiets weet op te rapen en iedereen voorbij weet te fietsen. Maar dat is voor mij meer een staaltje van "veel harder kunnen fietsen dan je leeftijdsgenoten" dan dat het echt wat zegt over de weerbaarheid bij tegenslagen.
En een mechanisch defect en dan een wedstrijd winnen... "goh, me fiets is stuk, dat ik de grootste tegenslag uit mijn leven. Nu ga ik terug iedereen voorbij fietsen...". Ook daar, petje af voor de fietsprestatie, maar zegt mij wat minder over mentale weerbaarheid en jezelf terug vechten naar een tegenslag.
Maar een blessure zoals WvA bedoel ik met tegenslagen. De stuiterpartij van Stybar een jaar of 3-4 geleden. Of wat minder dramatisch: het WK veldrijden in Luxemburg, waar je in jouw allerbelangrijkste wedstrijd van het jaar en als verreweg de sterkste genekt wordt door meerdere lekke banden. Op weg zijn naar een olympische titel en een doodsmak maken. Bekkenbreuk, vader die overlijdt, overtraindheid.
Dit soort dingen een plek geven en van zoiets terugkomen, dát is wat mij betreft mentale sterkte.
Ik neem Evenepoel niet kwalijk dat hij dit allemaal nog niet meegemaakt heeft. Hij is nog jong, fietst nog maar net mee, en dit gun je niemand. Maar het vormt wél je karakter. En dat doet een lekke band in een juniorenwedstrijd imo een heel stuk minder. Dat maakt het vooral extra heroisch, en niet dramatisch.
Voor mij heeft hij zijn sterke benen laten zien... zijn mentale sterkte moet nog blijken.
Wat Evenepoel betreft, je probeert halsstarrig 'iets' te zoeken waarin hij niet goed zou zijn. Mentale sterkte blijkt nu al één van zijn sterke punten te zijn. Ooit zal ook jij dat moeten toegeven.
Neem Italië, daar worden sporthelden ook voornamelijk Kritiekloos bejubeld.
Kan je nog zo hard fietsen, alles word op zijn merites beoordeeld. Dat is even wennen waarschijnlijk.
En idd. neem Niki Terpstra of WF’s running gag Stroetinga. Nederlanders die vaak de wind van voren krijgen.
Het is zo ontzettend sneu, dat minderwaardigheidscomplex-gedoe. Maar het ligt aan alle buren.. niet alleen de Ollanders.
Wat een gelul, het volk is gewoon blij als er iemand wint die hetzelfde paspoort heeft als henzelf. Alsof men meer of minder op de banken had gestaan als Aimé De Gendt MSR had gewonnen, Tim Wellens San Juan, Algarve, Burgos en Polen of in Nederland Kelderman de Giro ipv Dumoulin.
Wie?
Jaja ik weet dat ik dat vaak doe, maar nu eens niet gewoon.
#Samir, kusje voor jou
Vermakelijk, maar niet om de juiste redenen.
Dat houden ze dan wel goed verborgen. Ik zie maar één grote reden voor hun populariteit: het winnen van wedstrijden op aantrekkelijke wijze.
"Onafhankelijke geesten, die hun eigen ding doen en zich niet vergelijken met anderen. Wie vergelijkt, verliest."
Ook zo'n rare redenatie. Wielrennen is buiten het tijdrijden een sport waarbij je met de neus in de wind tot zo'n 5% extra energie verbruikt. Je bent dus gedwongen om te anticiperen, te profiteren van anderen en het juiste moment te kiezen. In een tijdrit wint 90% van de keren de beste renner, in een etappe of klassieker kan je door slimmigheid, tactiek en bluf je slag slaan - juist dat is het kenmerk van wielrennen. Je vergelijkt en kijkt constant naar anderen, zelfs de sky/Ineos trein fietst niet met de blik op oneindig (enkel de focus op je zelf).
"Het zijn mannen wiens status en ego kleiner is dan hun prestaties."
Niet te meten, dus niet te concluderen. Iedereen heeft daar zijn eigen mening over.
Ook een grappig citaat: "Die jongen is gewoon écht." Als je je zegegebaren blijkbaar moet oefenen, doet dat mijns inziens wel afbreuk aan 'echt' zijn. Whatever 'echt' mag betekenen uit de mond van Belgische sportpsychologen annex Remco fans.
Traduction......
Het is nogal wiedes dat de huispsycholoog van WvA hem veren in zijn reet steekt als het over zijn mentale weerbaarheid gaat.. zou anders nogal slecht in zijn vak zijn.
Over WvA: het is zeker lovenswaardig dat hij na het gedoe met Nuijens en zijn zware blessure weer zo snel op niveau is. Voor Evenepoel moet zijn mentale weerbaarheid nog maar bewezen worden tbh.
Zoals steeds geen inhoudelijke reactie. Zo kennen we je al langer.
Begrijpend lezen is o zo moeilijk. Er is nauwelijks of geen onaanvaardbaar gedrag op (niet op buitenlandse, wel op) Engelstalige sites. Forumleden die op WF uitblinken door het voortdurend afbreken (soms in de goorste termen) van sommige renners, ploegleiders, commentatoren, blijven op WF of houden zich gedeisd op Engelstalige sites. Net omdat dergelijk laakbaar (maar ook puberaal) gedrag daar niet aanvaard wordt. Er wordt vanuit de gemeenschap gereageerd (iets wat hier op WF veel te weinig gebeurt). En anders door de redactie.
Voor alle duidelijkheid. Het gaat hier niet om het hebben van een andere mening, of om het voeren van een pittige discussie. Maar wel om het voortdurend omschrijven van renners of ploegleiders als dwerg, lelijk ventje, mafioso, opgeblazen, arrogant, hautain, crimineel (tenzij dit door feiten gestaafd wordt, zoals onlangs bij Groenewegen) en nog tientallen bedroevende omschrijvingen. Dopinginsinuaties zijn er steeds, maar dan enkel voor renners van de andere nationaliteit. Of voor renners die niet voor een eigen nationale ploeg (cfr Jumbo-Visma) fietsen. Algemeen kunnen we stellen dat we hier te maken hebben met projectie. Al beseffen de "daders" dit uiteraard niet. De termen die ze gebruiken om de renners, ploegleiders en commentatoren te schofferen, zijn vaak op henzelf terug te brengen.
Dus nogmaals een oproep om het voortaan enkel over wielersport te hebben, en alle aspecten die hiermee te maken hebben. Om respectvol met elkaar en met de renners e.a om te gaan (tenzij die zich objectief bezondigen aan wandaden). Om de eng nationalistische praatjes te laten varen.
Maar ongetwijfeld volgen nu opnieuw enkele zure opmerkingen zoals in het verleden vaker het geval was. Wie eerst ?
Je hebt het weer niet goed gelezen en al zeker niet begrepen. Ik ben een absolute voorstander van vrije meningsuiting, uiteraard ook op dit forum. Hoe meer meningen, hoe beter. Kunnen we een fijne discussie hebben. Waarop ik steeds scherp reageer, is op het afkraken, kleineren en omschrijven, met de meest gore en hatelijke bewoordingen, van renners, ploegleiders, commentatoren en andere forumgangers.
Maar goed, ik noteer dat dit voor jou valt onder "subjectieve mening". Weten we dan ook weer. Maar ik blijf dit "not done" vinden, en een zwaar minpunt voor WF (of toch voor het "soort" publiek dat dit forum schijnt aan te trekken). In schril contrast met de Engelstalige forums. Sommige Franstalige forums kunnen er ook wat van. Op l'Equipe weet je soms niet wat voor negatiefs en hatelijke opmerkingen je leest.