Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Remco Evenepoel kritisch na Luik-Bastenaken-Luik: “Dat was een grote collectieve fout”
Remco Evenepoel keek op de persconferentie van de Ronde van Romandië niet alleen vooruit naar de zesdaagse WorldTour-ronde, maar ook nog eens terug op Luik-Bastenaken-Luik. Waar hij het zondag nog had over “vermoeide benen”, haalt hij nu een positioneringsfout aan als voornaamste reden voor zijn mindere presteren.
Hij moest de voornaamste uitdager worden van Tadej Pogacar, maar Remco Evenepoel kwam in de finale van Luik-Bastenaken-Luik niet in het stuk voor. Op de flanken van de Côte de la Redoute, waar de wedstrijd ontplofte, kon hij niet mee met de wereldkampioen. Wat vooral opviel, is dat hij van veel te ver moest komen op de Redoute, nadat hij zich liet wegdrummen in de hectische aanloop naar de klim.
“Dat was een grote collectieve fout. We zaten te ver op La Redoute”, citeert Het Laatste Nieuws. “Mijn vorm was er wél, want mijn waarden op La Redoute lagen hoger dan in de edities die ik gewonnen heb. Met een betere positionering had ik bijvoorbeeld wel met Giulio Ciccone en Ben Healy (in de achtervolging op Pogacar, red.) mee kunnen zijn. Het was niet mijn allerbeste dag en ik voelde me wat moe in de finale, maar het was toch best oké.”
“Niet genoeg met mes tussen de tanden”
Ook in gesprek met VTM kwam Evenepoel nog terug op de “collectieve fout” van zijn ploeg in de Waalse klassieker. “Ik had niet zo’n slechte dag. Op de Redoute reed ik behoorlijk hoge waardes. Nog net iets sneller dan in de jaren dat ik wist te winnen. Dat wil toch zeggen dat het gevoel best wel goed was.”
“Maar we zaten gewoon veel te ver aan de voet van La Redoute. We hebben niet genoeg met het mes tussen de tanden gereden richting de klim. Dat is wel een beetje jammer, want ik had denk ik wel de benen om mee te zijn met de tweede groep. Dan zou het een andere wedstrijd geweest zijn. Maar goed, dat is onze eigen fout.”
Altijd
Overal
15 jaren lang!
Daar zit ik vooral met vraagtekens. Begeleiding.
Dan kun je naar de persverantwoordelijke kijken, maar misschien moet je je afvragen wat iemand drijft om dit soort uitspraken te doen. Wat voor persoonlijkheid heb je dan als je zo praat over je ploeg? Of vandaag excuus A hebt en morgen excuus B, maar nooit keihard naar jezelf bent in je reflectie na afloop?
En dan is de vervolgvraag hoe lang je dit gedrag nog accepteert. Als perschef natuurlijk, of als ploegleiding. Als ploeggenoot. Maar vooral ook als fan, Kopinkas...
Maar hij heeft eerst tegen de schrijvende pers gesproken, daarna met VTM en dan ook nog eens met Sporza. Iedere keer dezelfde kritiek op zijn ploeg. Niet als kopman en leider zelf de schuld op je nemen (je kunt ook zelf positie kiezen), maar eerst een verhaal over dat je niet goed bent, in de remmen knijpen, en dat je wedstrijdritme mist. En dan de uithaal naar "de ploeg".
Blijkbaar komt het niet in hem op om toch nog even na te denken over de uitspraken over zijn team. Die iedere dag opnieuw voor je werken, van huis weg zijn, vrouw en kinderen achterlaten als ze voor jou op de berg gaan zitten.
En dat is niet voor het eerst in zijn loopbaan. Het is gewoon niet fraai. Maar blijkbaar moet Evenepoel voor sommige fans eerst letterlijk iemand vermoorden voordat ze misschien gaan twijfelen of ze hem nog wel moeten blijven verdedigen.
Dat is iets heel anders dan een "uithaal naar zijn ploeg".
Voor de rest schrijf ik hier nu mijn vierde commentaar en jij zit aan dertien, dus schei uit met dat onnozele "Limal blijft volhouden" en kijk eens goed in de spiegel.
Dat het allemaal prima is om als kopman (of als leider) zo over je team te spreken. Dat het allemaal wel mee valt.
Maar als er gewonnen wordt, dan wint Remco. Dan krijgt hij de eer, de bloemen, de bonus, het dikke contract, de privé sponsors. Die deelt ie ook niet.
Maar als er verloren wordt, dan verliezen "WE, ALS PLOEG". Tenminste aldus Remco en zijn fans. Terwijl hij daarmee voorbij gaat aan zijn eigen verantwoordelijkheid om goed gepositioneerd te zitten, zijn eigen verantwoordelijkheid om er alsnog het maximale uit te halen, en zijn eigen verantwoordelijkheid om allerlei verschillende versies en excuses de wereld in te slingeren.
Maar blijf vooral lekker volhouden dat Remco de beste is, Limal. En hier niks verkeerd heeft gezegd of gedaan. En ook geen verschillende versies de wereld in geslingerd heeft over zijn eigen falen en opgeven.
Die jongen is zo hard zijn eigen glazen aan het ingooien.
Heb nu pas gekeken, en wat een wereld van verschil met wat er hier van gemaakt werd inderdaad. Een rustige, volwassen Evenepoel die mede de hand in eigen boezem steekt eigenlijk.
Remco, Remco, veel vrienden zul je niet hebben in de ploeg.
Ik draaide op in een slechte positie. Mijn fout, en een dure. In de verte zag ik Pogacar vertrekken, en toen brak er iets in mij. Dat is een werkpuntje van mezelf; als ik voel dat ik niet de beste ben, dan laat ik mijn kopje wel eens hangen.
Toch was ik niet eens zo slecht. Mijn waardes waren prima. Pogacar was gevlogen en de overwinning was weg, maar ik was nog altijd niet kansloos voor plek 2, al zou ik daar wel nog hard voor moeten vechten. Maar ik voelde al snel dat ik niet beter was dan de renners om mij heen, en wederom knapte er iets in me. Ik voelde de pijn in mijn benen, en ik liet lopen. Dit had ik niet moeten doen, aangezien mijn ploeg de hele dag, en ook in de andere koersen, keihard voor me gewerkt heeft. Ik heb ze in de steek gelaten.
En toen kwam die cameramotor. Daar had ik op dat moment helemaal geen zin in. Maar in plaats van daar boven te staan knijp ik kinderachtig in mijn remmen, zodat mijn afgang buiten beeld zou blijven. Dat had ik niet moeten doen; ik had daar moeten strijden tot het eind, dat was ik aan mijn ploegmaats verplicht. Ik heb daar echt wel spijt van.
Na afloop was ik erg teleurgesteld. Over het resultaat, maar ook over mezelf. Ik heb in het interview na afloop niet de waarheid gesproken. Want ik was fysiek gewoon prima in orde, maar mijn angst in de afdaling en het wegrijden van de overwinning hadden mij mentaal gebroken. Net als het gevoel dat ik niet kon spelen met de rest van de tegenstand. Die waarheid deed mij op dat moment even te veel pijn.
What doesn't kill you makes you stronger. Ik ga met de ploeg herbronnen. Natuurlijk wil ik zo snel mogelijk laten zien uit wat voor stuk hout ik gesneden ben, maar misschien moet ik wel gewoon rustig gaan meepeddelen in het peloton in Romandie. En de rest van de ploeg de vrijheid geven in opbouw naar de Giro. Mijn grote doelen liggen immers verderop in het seizoen; ik hoop beter te doen dan mijn derde plek in de Tour, maar daarvoor moet ik wel afrekenen met Pogacar en Vingegaard. En die hebben bewezen nog een treetje hoger te staan dan ik. Bovendien krijg ik sterke concurrentie van anderen. Dus dat gaat geen sinecure zijn."