Remco Evenepoel: “Nog nooit wedstrijd zo goed voorbereid als Ronde van Lombardije”
Interview Remco Evenepoel (20) wil geschiedenis schrijven. Zaterdag rijdt hij met Il Lombardia zijn eerste monument en hij heeft maar één doel: winnen! “Dit is mijn eerste piekmoment en ik ben er klaar voor. Ik ben in topvorm én nooit eerder bereidde ik een wedstrijd zo goed voor.” Hieronder de neerslag van wat hij te vertellen had tijdens de online persconferentie.
Je hebt het parcours verkend, Remco. Wat heb je geleerd?
“Dat deze wedstrijd me op het lijf geschreven is. Lastiger dan de Clásica San Sebastián. Vooral de finale is immens zwaar, zeker de laatste 18 kilometer. Maar het begint eigenlijk al vanaf Madonna del Ghisallo, acht kilometer klimmen met tussendoor een stukje bergaf. Vanaf dan is het niet meer vlak.”
Maar zonder finish bergop…
“Klopt, vanaf de San Fermo gaat het bergaf tot de aankomst. Maar dan zal het al beslist zijn, als je het mij vraagt. In een ideale situatie heb ik nog drie ploegmaats bij mij op de top van de Muro di Sormano, op vijftig kilometer van de finish. Dan kunnen we nog controleren tot het ingaan van de finale. Daar moeten de favorieten het onder elkaar uitmaken.”
Hoeveel keer heb je de finale in je hoofd al gereden?
“In het hoofd al honderd keer! In het echt één keer, gisteren. En deze namiddag een tweede keer. Ik ken ondertussen de bochten, ik weet hoe zwaar de klimmetjes zijn… Dat is belangrijk in een eendagskoers. Het is alles of niets. In een rittenkoers kan je nog iets rechtzetten, in een klassieker niet. Ik heb alvast nog nooit een wedstrijd zo goed voorbereid als deze.”
Is dit een beetje te vergelijken met de Clásica San Sebastián die je vorig jaar won?
“Absoluut niet! Daar was Julian Alaphilippe de vooruitgeschoven man in de ploeg. Enric Mas en ikzelf waren ‘plan B’. Toen wilde ik ook goed presteren, maar het resultaat was eerder bijkomstig. Zaterdag wordt het anders. Dit is mijn eerste piekmoment en ik wil er staan. Dat is het grootste verschil.”
“Ook de ploegmaats hebben hier naartoe gewerkt, trouwens. Ik heb woensdag in Piemonte gezien dat ook zij er klaar voor zijn. Ik heb vertrouwen in hen, zij in mij. Dat is de sleutel tot succes, denk ik.”
Wat maakt deze wedstrijd zo speciaal voor jou?
“Het is mijn eerste monument en – samen met Luik-Bastenaken-Luik is het mijn favoriete eendagskoers. Ik heb deze wedstrijd al veel gezien op tv, maar na mijn eerste verkenning ben ik nog enthousiaster geworden. Dit past me echt: een zware koers met amper herstel in de laatste drie uur.”
Je kan de jongste naoorlogse winnaar worden sinds Jean-Pierre Monseré in 1969. Is dat een extra motivatie?
“Ik las het in de krant. Het is in geen geval een obsessie, maar ik kan niet ontkennen dat ik dit wel leuk vind, ja. Ik kan zo blijkbaar in nog een aantal wedstrijden de jongste winnaar ooit worden. Dat gegeven heb ik wel in mijn hoofd zitten en het geeft me zeker een kleine extra boost.”
Wie zie jij als grootste concurrenten?
“Eerlijk? Ik heb de startlijst nog niet bekeken. Maar uiteraard denk ik aan Vincenzo Nibali. Die kent het parcours als zijn broekzak en heeft ook ervaring. Hij kent elk gevaarlijk punt. En zijn ploegmaat Mollema won vorig jaar, dus die is ook favoriet. Al zitten we nu in een andere periode, renners hebben een ander vormpeil. Ik gok erop dat ze bij Trek-Segafredo de kaart-Nibali trekken. En dan heb je jongens al Fuglsang en zo. De toppers die hier zijn, zijn favoriet, hé. Maar ik moet de startlijst nog even checken.”
Een deel rijdt uiteraard het Critérium du Dauphiné op hetzelfde tijdstip. Jammer?
“Ja. Ik vind het altijd leuker als de allerbesten aan de start staan, maar dat is nu eenmaal het gevolg van de hertekende kalender. Het kan wel tactisch een invloed hebben. Normaal ga je misschien met vijftien de finale in. Nu met vijf. Dat is het grootste verschil. Maar om te winnen moet je even hard duwen, hoor.”
Nog even terug naar de Ronde van Polen. Wat heb je daar geleerd dat je meeneemt naar zaterdag?
“Ik heb er mezelf overtuigd dat ik ook op de kortere explosieve klimmetjes sterk ben. Bij inspanningen van tien minuten, te vergelijken met Lombardije en Luik-Bastenaken-Luik. En ik heb er bevestiging van mijn vorm gekregen, uiteraard.”
Als concurrenten gepolst worden naar hun favoriet, horen we maar één naam.
“(lacht) Mijn eigen schuld, zeker? Na mijn prestaties van de voorbije weken. Ik voelde me ook goed. Ik hoopte in topvorm te zijn in deze periode en ben daarin geslaagd. Dat moét ook, als je in een klassieker van meer dan zes uur met veel klimwerk wil presteren, moet je in heel goede conditie zijn. Prima job, samen met mijn team en coach.”
Van druk lijk je weinig last te hebben…
“Dat is mijn persoonlijkheid, denk ik. Van nature uit voel ik sowieso al weinig druk. Al leg ik die mezelf wel op. Ik hou nu eenmaal van uitdagingen, net zoals ik ervan hou om toe te werken naar een doel. Als ik een doel heb, wil ik er honderd procent klaar voor zijn. Dat is geen garantie, want er zijn nog factoren zoals geluk en koersverloop.”
“Maar ik probeer zo weinig mogelijk druk te voelen en daar helpt de ploeg me ook bij, hoor. Gezonde nervositeit is er dan weer wel. Zeker voor mijn eerste monument. Maar die geeft alleen maar positieve energie, dat is geen echte stress. Bovendien went dat ook wel. Ook het WK junioren was ik topfavoriet. Dan is het wat gekalmeerd, maar nu gebeurt dat opnieuw. Het is niet dat ik kick op die krantenkoppen, maar het motiveert wel.”
Motiveren de prestaties van Wout van Aert jou ook?
“Zeker weten. Als je ziet hoe Wout zijn wedstrijden wint, met welke kracht hij die sprints doet. Geweldig. Die sprint van hem is toch een pluspunt. Die punch, gisteren in de Dauphiné of zondag in San Remo… Dan kan je alleen maar trots zijn dat hij een landgenoot is. Super voor het Belgische wielrennen.”
Slotvraag. Wat deed het met jou om Fabio Jakobsen zelfstandig het vliegtuig te zien opstappen?
“Ohh, geweldig! Dat nieuws is bij ons zo snel rondgegaan. Wat een sterke beer. Dat heeft ook een impact op ons, dat kan je niet beschrijven. De nacht na het ongeval hebben Dries Devenyns (kamergenoot van Evenepoel, red.) en ik maximum twee uur geslapen. Je ligt in bed, doet je ogen dicht, maar om de tien minuten doe je die weer open met dat beeld op je netvlies.”
“In mijn geval niet het beeld van de val, want ik zat er net achter. Wel van de chaos. Ik zag alles opnieuw rondvliegen. Wat een opluchting dat hij na zo’n doodsmak er is doorgekomen. Respect voor de manier waarop en hoe hard hij gevochten heeft.”
Iemand idee ?
Vandaag de dag trekt niemand meer een Anderlechtshirt aan uit vrije wil.
Dus mogelijk wel een tikje minder bij slecht weer, maar voorlopig te weinig om conclusies uit te trekken imho.
Alle begin is moeilijk.
Ik denk dat die druk niet vergelijkbaar is met de druk die je ervaart als het niet loopt. Als je ploeg al lang niet meer gewonnen heeft. Als je er zelf steeds net naast grijpt terwijl je topfavoriet bent. Als je dan vervolgens door wielervolgers genadeloos van je voetstuk wordt gekegeld. Dan wordt het druk van "moeten". Moeten van jezelf, van je fans, de journalisten en uiteindelijk ook de ploegleiding. En die druk is een stuk minder leuk om mee om te gaan lijkt me. Kijk naar Sagan, VdP op dit moment. Je gaat geforceerd zoeken naar een overwinning, maar daarmee is de kans dat je daadwerkelijk wint een stuk kleiner.
Deze druk heeft hij op de fiets nog niet ervaren als je het mij vraagt. En da's natuurlijk zijn eigen verdienste. Maar het zal mij benieuwen of hij dan nog steeds zo onbevangen blijft als hem dat gaat overkomen...
In al jouw wijsheid: wat is de onzin. Of blijft het bij een loze kreet (want roep dan niks!)
Veel van je vragen zijn reeds beantwoord.
Check van 44:00
https://podcasts.google.com/feed/aHR0cHM6Ly9wb2RjYXN0cy52cnQuYmUvdjEvcHJvZ3JhbS02MWM5MTdiZC1mOWFkLTRlZDgtOTgwZi0zZGU3ZTFjOWUzNDE/episode/YnJvYWRjYXN0LTdhZWY3M2VkLTgwZGYtNDVjYy1iOWFkLTI1ODNlMjE3NTQwNQ?hl=nl-BE&ved=2ahUKEwjKks6sm5jrAhXSIMUKHfvjD0QQieUEegQICRAE&ep=6
Dank voor het toesturen. Had de podcast nog niet gehoord, maar kan de nuchtere kijk van De Cauwer altijd wel waarderen.
Verwachtingspatroon wat daar beschreven wordt is denk ik iets waar hij de komende jaren pas echt last van kan gaan krijgen. Want ook al zijn de verwachtingen hoog, als hij uiteindelijk dit jaar de Giro niet wint maar "gewoon" wel een degelijke Giro rijdt, dan is dat denk ik voor heel veel volgers ook prima (of zelfs een teken van menselijkheid). Maar wint hij, dan is vanaf dan alles "van moeten" want dan heeft hij bewezen dat hij alles kan.
En als het dan eens niet lukt, of als iemand anders beter is, dan staat iedereen klaar met het fileermes. Op dat moment gaat blijken of hij ook om kan met het "moeten", of dat hij dan net als in zijn voetbaltijd "mentaal breekt" en iets anders gaat doen.
Je verkondigt nonsens. Als er 1 man is die al lang en breed heeft aangetoond met druk om te kunnen gaan is het Evenepoel wel. Ik weet niet of je het beseft maar de Ronde van Polen, die hij zojuist met groot gemak won, is geen kermisronde maar een 2.UWT. Dan heb je het over het zwaarste werk. Heel simpel. Meen je nu werkelijk dat hij in Lombardije meer druk gaat ervaren? Die jongen stapt gewoon weer grijnzend op de fiets en weet al na de eerste trap die hij doet dat hij weer gaat winnen. Net als al het andere waar hij vanaf nu aan de start verschijnt. Het wielrennen gaat saai worden, ja, Bereid je daar maar alvast op voor.
Niet iedereen. Maar van jou ben ik wel zeker. Over mentaal lul ik niet zo dolgraag als jij. Iets anders zal hij denk ik niet gauw doen. Hij was te klein en net niet goed genoeg om het 1ste van Anderlecht te halen. Ieder jaar rondjes van een week winnen, een (semi-)klassieker winnen en meedoen voor het WK zal hij niet zo gauw beu zijn. Daar kan ie zich nog wel een paar jaar mee plezieren. Maar hij wil meer, zelf, hoorde je dat niet in de podcast?
Ik heb zijn voetbalcarriere niet gevolgd. Maar ik heb begrepen dat heel lang crecendo is gegaan, tot aanvoerder van het jeugdelftal aan toe. Tot het moment dat "de klad erin kwam", of hij toch niet zo goed was als hij had gehoopt of gedroomd. En toen is ie afgehaakt.
Nu zit hij in ieder geval in de fase dat alles nog in goud verandert. Echte tegenslagen heeft hij op de fiets nog niet gekend.
Jij hebt de overtuiging dat hij blijkbaar geen tegenslagen gaat krijgen, en dat hij na ieder tegenslagje sterkter terug komt. Ik weet het niet, aangezien hij die nog niet gehad heeft op de fiets. Er zijn er die er sterker van worden, en er zijn er die mentaal breken. Ik ben er vooral nieuwsgierig naar.
-Met Serry, Deveneys & Almaida verwacht ik dat toch ook.
Er is maar 1 feit en dat ik dat Evenepoel de allerbeste is (lees: de nieuwe Merckx). Het zal bij sommigen ontzettend pijn doen, deze constatering, maar daar kan ik weinig aan veranderen. Maar ook nu zul je weer zien dat mensen als FDJ in discussie met je gaan, ons eventjes haarfijn komen vertellen dat we ongelijk hebben.
Het gaat WF niet over de nationaliteit van de renner, maar om het aantal reacties van de volgers.
En of dat nou op .be of .nl is maakt niet uit.
Het zijn wel de volgers die bepalen hoeveel berichten er komen van een renner.
Als niemand is geïnteresseerd in Evenpoel dan zal WF het aantal berichten over hem verminderen.
Het is puur eigenbelang van WF en de volgers laten zich hiervoor gebruiken.
Gelieve 2 seconden na te denken voor je reageert **
edit wf: dat laatste is niet nodig