Gilbert gaat ook in laatste profjaar voor ontbrekende zege in Milaan-San Remo
Philippe Gilbert was in zijn lange carrière al succesvol in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. Milaan-San Remo staat echter nog niet op zijn palmares, maar de inmiddels 39-jarige Belg krijgt nog één kans om een hiaat op zijn palmares op te vullen.
Gilbert stond al vaak aan de start van de Italiaanse lenteklassieker en was ook al een paar keer dicht bij de overwinning. In 2008 werd hij derde achter Fabian Cancellara en Filippo Pozzato en in 2011 kwam hij in zijn wonderjaar ook als derde over de streep in ‘La Primavera’, na Matthew Goss en Cancellara. De tijd begint nu echter te dringen voor Gilbert, al helemaal omdat hij zich opmaakt voor zijn laatste seizoen in het profpeloton.
De renner van Lotto Soudal droomt, ondanks het feit dat hij in de winter van zijn carrière zit, nog altijd van die ontbrekende zege in Milaan-San Remo. Mocht Gilbert dit jaar toch nog als eerste over de streep komen op de Via Roma, dan schrijft hij geschiedenis. De Belg voegt zich dan in een illuster rijtje van renners die alle monumenten wisten te winnen. Gilbert zou dan bovendien ook de oudste winnaar worden van Milaan-San Remo.
“Ik ga voor die ontbrekende zege in Milaan-San Remo, aangezien ik weet hoe speciaal een overwinning is in San Remo. Dat geeft dan nog een extra dimensie aan mijn carrière. Ik focus me echter niet alleen op deze wedstrijd. Ik weet namelijk hoe moeilijk het is om daar te winnen”, aldus Gilbert in gesprek met RTBF.
‘Ik hoop dat ik nog eens kan winnen’
De Waal begint het nieuwe wielerjaar op het Spaanse eiland Mallorca en richt zich verder op onder meer de Ardennenklassiekers. Verder zit hij in de tien man tellende voorselectie voor de Tour.
“Ik wil me nog eens tonen, de pech en blessures achter mij laten. Ik heb de voorbije winter hard gewerkt en ik hoop dat ik daar in 2022 de vruchten van pluk en nog eens kan winnen. Dat zou me heel veel deugd doen. Ik rijd behalve de Omloop geen kasseikoersen. Je moet ergens keuzes maken en ik werk toe naar de Ardense klassiekers, de koersen waar het allemaal begon, mijn thuiswedstrijden en ik hoop dat het een groot feest wordt”, vertelt hij aan Belga.
Voorjaarsprogramma Philippe Gilbert
Challenge Mallorca (26-30 januari)
Tour de La Provence (10-13 februari)
Omloop Het Nieuwsblad (26 februari)
Le Samyn (1 maart)
Parijs-Nice (6-13 maart)
Milaan-San Remo (19 maart)
Ronde van Catalonië (21-27 maart)
Volta Limburg Classic (2 april)
Amstel Gold Race (10 april)
Brabantse Pijl (13 april)
Waalse Pijl (20 april)
Luik-Bastenaken-Luik (24 april)
Maar t zal wel bij dromen blijven, gezien het krachtsverschil met de toppers.
Hopelijk blijft hij actief in de sport, liefst als ploegleider. Ik zie hem wel floreren als bepalende factor in de volgwagen van QS tijdens eendaagse koersen en ronde etappes waar er 1 voor de rit winst vooraan zit. Die man heeft daar kaas van gegeten.
Kan misschien een extra pigment aan komende editie geven. Gilbert die van héél ver aangaat in de hoop de Capi te overleven... Wie weet...
Zou prachtig zijn voor hem! En dan idd salut zeggen in LBL. T ware hem gegund!
Waalse Pijl en LBL zijn m.i. zinloos, al zal dat vooral bedoeld zijn om zijn thuispubliek uit te zwaaien. Geeft wellicht al aan dat de kans klein is dat hij nog het niveau haalt om in het voorjaar nog ergens voor winst mee te spelen.
in 2011 kwam hij in zijn wonderjaar ook als derde over de streep in ‘La Primavera’, na Matthew Goss en Cancellara.
Dit was de lelijkste editie die ik me heugen kan, met in Goss een winnaar die slechts luttele meters wind heeft gevoeld. Ik weet nog hoe gefrustreerd en gedesillusioneerd ik op de bank zat toen Goss won.
Zo prachtig zijn als Gilbert Milaan - San Remo nog pakken kan, maar de kans is echt miniem.
Heb vooral nog het beeld in m’n hoofd van de diepe finale met Greg die solo bovenkwam op de Poggio maar dan werd teruggepakt onder impuls van de in die jaren monsterlijk sterke Cancellara. En daarna ook nog de aanval van Gilbert die geneutraliseerd werd door Pozzato (tot razernij van commentator Karl Vannieuwkerke). Goss was misschien niet de mooiste winnaar, maar dat gebeurt wel eens vaker in San Remo. Ik denk spontaan aan Simon Gerrans.
Benieuwd op welk niveau Gilbert nog raakt, de 2 vorige jaren leek hij door verschillende redenen niet meer top. Ik zie hem zijn Strive for five in ieder geval niet meer te vervolledigen. Vreemd eigenlijk dat hij in al die jaren met zijn enorme punch nooit is weggeraakt op de Poggio.
En daarna ook nog de aanval van Gilbert die geneutraliseerd werd door Pozzato (tot razernij van commentator Karl Vannieuwkerke)
Dit. Zonder die actie van Pippo had Gilbert toen MSR gewonnen (denk ik :P).
Gilbert die nog maar eens voor explosieve koersen als MSR en LBL gaat terwijl z'n laatste succes al in een lange slopende koers was en we weer bijna 3 jaar verder zijn.
Wellens die er niets van bakte maar niet weet waar het aan ligt en dus nog maar eens alles hetzelfde gaat doen als de voorbije jaren: dus nog maar eens met dezelfde voorbereiding een kansloze missie ondernemen in de Waalse klassiekers.
De Gendt die al twee jaar klaagt dat hij veruit z'n beste vermogens ooit trapt maar desondanks in de derde grupetto verzijlt en dat hij de ene grote ronde nodig heeft om goed te zijn in de andere, maar nu plots beweert dat hij dan toch niet zo goed was omdat hij te véél had getraind (waar hebben we dat nog gelezen) en te moe was van de ene ronde om aan de andere te beginnen.