Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pauliena Rooijakkers maakt zich op voor riante overstap naar nieuwe ploeg
Pauliena Rooijakkers neemt na twee seizoenen afscheid van Fenix-Deceuninck. De 32-jarige Noord-Brabantse met Canadese roots beleefde in dienst bij de broers Christoph en Philip Roodhooft haar twee beste seizoenen uit haar carrière. Maar tegen het riante aanbod van UAE Team ADQ kon ze geen ‘nee’ zeggen, laten meerdere bronnen aan WielerFlits weten.
In het herfstnummer 2024 van RIDE Magazine vertelt Rooijakkers openhartig over de samenwerking met Fenix-Deceuninck, waar ze na jarenlange omzwervingen eindelijk het vertrouwen en de ruimte kreeg om de beste versie van zichzelf te laten zien. Een jaar geleden was Rooijakkers de revelatie van het seizoen. Ze werd namelijk vierde in de Giro d’Italia voor vrouwen en knap derde in de Tour de France Femmes, waar ze tot op de slotklim meedeed voor eindwinst.
Misschien wel de belangrijkste spil in het hele verhaal was ploegleider Michel Cornelisse. De 59-jarige Amsterdammer haalde Rooijakkers eind 2023 hoogst persoonlijk over om voor de Belgische ploeg te gaan rijden, waar ze onder andere ploegmaat van Puck Pieterse was. Cornelisse is voor de Noord-Brabantse van enorme waarde geweest. Saillant detail: van diezelfde Cornelisse werd donderdag bekend dat hij óók de overstap maakt van Fenix-Deceunink naar UAE Team ADQ.
De vrouwenploeg van UAE Emirates XRG krijgt er met Rooijakkers een echte versterking bij. Met Elisa Longo Borghini hebben ze al een van de beste rensters in hun ploeg. Ook Karlijn Swinkels en het jonge sprinttalent Sofie van Rooijen zijn volgend jaar ploeggenote van de Noord-Brabantse. Net als de Italiaanse klassiekerspecialiste Silvia Persico, tweevoudig Tourritwinnaar Maeva Squiban en kersvers Europees beloftenkampioene Paula Blasi, overigens. Yana Seel is de teammanager.
Het had niet veel gescheeld of Rooijakkers had een heel ander leven in Canada geleefd. Haar ouders woonden er vijftien jaar, de twee oudere broers van Pauliena zijn er geboren. “Mijn moeder wilde heel graag een geboorte en nationaliteit in Nederland. Zij is toen hoogzwanger teruggevlogen en met een dikke buik naar mijn oma in het Limburgse Ysselsteyn gereisd. Niet lang daarna ben ik in het ziekenhuis van Venray geboren, om dan weer naar Canada te vliegen. De eerste acht jaar van mijn leven woonde ik daar. Cape Breton Island, een klein eilandje ten noorden van Nova Scotia aan de oostkust.”
De familie Rooijakkers besluit in 2001 terug te verhuizen naar Heusden in Nederland. “Ik sprak geen woord Nederlands, behoudens ja, nee en snoep”, zegt ze met een glimlach. “Ik ging naar het speciaal onderwijs in Someren. Om in te burgeren zette mijn moeder me toen op korfbal, op toneelles, van alles. Het was een moeilijke periode. Ik was de taal niet machtig, voelde me alleen en de drukte hier was zo anders in vergelijking met de rust in Canada. Mijn broers waren veertien en dertien, twee pubers. Zij konden helemaal niet wennen in Nederland. De oudste is vijf jaar later terug naar Canada verhuisd. Mijn andere broer een paar jaar daarna ook.”
Heb ik deze zaterdag toch maar mooi Google verslagen ;-) Goed weekend! :-)