Raymond Kerckhoffs
donderdag 15 april 2021 om 07:00

Paul Martens met vijftiende start op uniek podium in Amstel Gold Race

Interview Hij rijdt zich in de top-vijf van de historie van de Amstel Gold Race. Zondag start Paul Martens voor de vijftiende keer in Nederlands enige klassieker. Alleen Davide Rebellin (18 deelnames) en Maarten den Bakker (16 maal) stonden vaker aan de start van de wedstrijd die de Limburgse wielerheuvels op de kaart heeft gezet.

Stiekem hoopt Martens dat het zondag toch nog één keer gaat lukken. Met zijn ploeg de Amstel Gold Race winnen. Jarenlang was het bijna een obsessie voor de voormalige Rabobank-ploeg, maar later ook de opvolgers onder de namen Team Blanco, Belkin, Lotto-Jumbo en tegenwoordig Jumbo-Visma. Met Primoz Roglic en Wout van Aert in de gelederen behoort het Nederlandse geel-zwart nu tot de grote favorieten. Met Martens hebben ze in ieder geval de ideale gids aan hun zijde. Al zal het voor het laatst zijn dat de Duitse Nederlander van de partij is, omdat de 37-jarige per 1 juli definitief in de remmen knijpt.

“Toen ik hoorde dat Parijs-Roubaix niet doorging waardoor Wout van Aert mogelijk de Amstel Gold Race aan zijn programma toevoegde, was dat een extra motivatie”, vertelt Martens. “Met deze twee kopmannen hebben we een sterk blok en moeten we mee kunnen spelen voor de zege. Het is voor mij opnieuw een schitterende uitdaging om die mannen richting de finale bij te staan.”

Ontstoken verstandskies
Hoe anders was het in 2006 toen Martens nog neo-prof was bij de bescheiden Skil-Shimano formatie. “Ik had een ontstoken verstandskies en drie nachten nauwelijks geslapen. Ik durfde me echter niet af te melden voor de Amstel Gold Race. Misschien was het mijn laatste jaar als prof, dan moest ik de kans om deze klassieker te rijden niet aan mij voorbij laten gaan. En zoveel renners hadden we niet, dus er was ook niet direct een vervanger. Het waren fantastische jaren bij Skil-Shimano, omdat we daar heel enthousiast mochten koersen en er nooit in beperkingen werd gedacht. We mochten kijken hoever we konden komen. De finish van de Amstel Gold Race haalde ik bij mijn debuut niet. Een jaar later was ik er weer bij en eindigde ik in de tweede groep op de Cauberg.”

Met zijn maatjes Jos van Emden (l) en Bram Tankink (r) verkent Paul Martens in de kleuren van Belkin de finale van de Amstel Gold Race in 2014. foto: Raymond Kerckhoffs

Dat hij zondag in zijn vijftiende Amstel Gold Race van start gaat maakt hem trots. Het plaatst hem op een uniek podium in Nederlands belangrijkste wielerwedstrijd. Zo stond Joop Zoetemelk zeventien maal aan de start en blijft Philippe Gilbert (tot dusver) op veertien deelnames steken, terwijl Mister Amstel Gold Race, Jan Raas, slechts achtmaal deelnam aan de Limburgse klassieker. Al is een vijfde plek het slechtste resultaat van de Zeeuw in die acht keer dat hij in Heerlen aan de start stond.

Voor Martens groeide de Amstel Gold Race uit tot zijn thuiswedstrijd. “Omdat ik vanuit het Zwarte Woud in Duitsland vaak ver van de wedstrijden woonde, kon ik in mijn eerste jaren als prof geregeld bij ploegmaat Rik Reinerink blijven slapen die net over de grens bij Maastricht woonde. Hij regelde werkelijk alles voor mij. Hij kookte, draaide mijn was en samen gingen we trainen. Ik had al snel in de gaten dat Limburg een ideaal gebied was om te trainen. De Limburgse heuvels, de Voerstreek, de Ardennen, de Eifel, maar ook de vlaktes rond de Maasplassen zorgen voor afwisselende mogelijkheden. In september 2007 ben ik naar Lanaken verhuisd. Vanaf dat moment is Zuid-Limburg altijd mijn tweede thuis geweest. Ik woon inmiddels ruim een jaar in de buurt van Arnhem. Nog steeds wanneer ik een of meerdere dagen in het heuvelland kom om te trainen voelt het voor mij wel als thuis.”

Systematisch
Al snel kwam hij in Limburg in een trainingsgroep terecht met Laurens ten Dam, Bram Tankink en o.a. Karsten Kroon. “Van hen heb ik veel geleerd. In Duitsland was mij vooral bijgebracht om kilometers te maken en heel systematisch te werk te gaan. Mannen als Ten Dam, Tankink en Kroon trainden veel meer op gevoel. Dat opende voor mij een nieuwe kijk op het trainen. Doordat ik steeds in het heuvelland fietste, groeide de Amstel Gold Race uit tot een van de belangrijkste wedstrijden van het jaar. Zeker nadat ik in mijn tweede jaar de rit in de Ster Elektrotoer op de Cauberg won. Toen begon ik het gevoel te krijgen dat ik het in me had om ook in de Amstel Gold Race voor de overwinning mee te strijden. Dat ik op die heuvelrug ook met de grote mannen zou kunnen wedijveren. Helaas is dat nooit gelukt, al heb ik nog steeds het gevoel dat ik het wel had gekund.”

Paul Martens traint op de Cauberg met het oog op zijn laatste Amstel Gold Race – foto: Raymond Kerckhoffs

In 2008 stapte Martens over naar de Rabobank-ploeg. Een team dat hij uiteindelijk veertien jaar trouw bleef. Daardoor startte hij in de Amstel Gold Race ook vaak in het team waarvan verwacht werd dat ze in de thuiswedstrijd moesten scoren. “Tegenwoordig is er bij de ploegen een heel duidelijke taakverdeling”, vergelijkt Martens de evolutie in het profpeloton in de afgelopen vijftien jaar.

Verantwoordelijkheid
“In mijn eerste jaren bij Rabobank werd er heel los gekoerst. Daardoor had ik een vrije rol, maar achteraf concludeer ik dat ik daar niet echt veel van heb geleerd. Tegenwoordig weten de jonge profs veel beter wat er van hen verwacht wordt. Ze nemen zelf ook veel meer verantwoordelijkheden. Als je echt in je kansen gelooft, dan krijg je nu soms de kans en mag je het ook waarmaken. Qua karakter ben ik vooral een uitvoerder. Wanneer een ploegleider iets tegen mij zei, dan voerde ik dat op de gewenste manier uit. Ook al was het tegen mijn zin en was ik het niet eens met die opdracht. Die instelling heeft me in mijn eigen ontwikkeling beperkt. Maar dat was ook mijn eigen verantwoording, maar die voelde ik destijds niet. Daarom wil ik er ook niet om rouwen.”

Zo eindigde Martens in 2010 als 11e als beste Rabobank-renner en een jaar later zelfs als tiende. “Steeds zat ik nog in de eerste groep, maar had ik al voor de echte finale veel werk verricht. Daardoor kon ik nooit laten zien wat ik daadwerkelijk zelf in petto had. Ik heb mezelf na die edities ’s nachts opgevreten. Ik had meer voor mezelf moeten opkomen. Maar ja, dan had ik mezelf ook meer proactief moeten opstellen.”

Zijn mooiste editie vindt Martens de Amstel Gold Race van 2011. De Rabobank-ploeg reed toen met een speciaal shirt om de ‘Ride for the Roses’ te steunen. “Met mannen als Robert Gesink, Bram Tankink, Oscar Freire en Luis-Leon Sanchez hebben we toen de finale vroeg ingeluid vanaf de Vrakelberg omdat op dat plateau behoorlijk veel wind stond. Als collectief hebben we die dag heel sterk gereden.”

Robert Gesink, Bram Tankink, Paul Martens, Oscar Freire en Luis-Leon Sanchez op de Vrakelberg in 2011 – foto: Raymond Kerckhoffs

Martens heeft niet het gevoel dat er in bepaalde jaren voor hem persoonlijk meer in had gezeten. “Natuurlijk kwam dat omdat ik meestal al veel werk had gericht voor de finale. Ik kon daardoor later altijd net mee op de Eyserbosweg en Keutenberg. Vervolgens sleepte ik me naar de Cauberg, maar daar kon ik echt niet meer uit mijn lichaam halen. Ik ben nooit over de finish gekomen met het gevoel dat ik nog ietsje over had.”

Het mooiste van de Amstel Gold Race vond hij eigenlijk altijd de start op de Markt in Maastricht. Wanneer zijn hele familie en vele buren hem daar succes kwamen wensen. “Zelfs mijn kinderen hadden dan in de gaten dat hun vader wel iets bijzonders deed. Dat ga ik nu missen. Een Amstel Gold Race zonder publiek en ook op die omloop gaat heel anders zijn. Maar we mogen heel blij zijn dat de wedstrijd in de heftige tijd van de Corona-pandemie dit jaar door kan gaan. En kijk uit voor de Geulhemmerberg. Dat is echt een lange, zware klim.”

Wat hem zondag het meest trots maakt, wanneer hij in zijn vijftiende Amstel Gold Race start?

“Dat ik me zolang staande heb gehouden in dit wereldje. Ik train niet dagelijks zo hard om in de wedstrijden alleen op kop te rijden voor iemand anders. Ik fiets om zelf ook finales te rijden. Om me sterk te voelen op de fiets. Heel veel jaren heb ik die voldoening kunnen vinden. Ik hou nog altijd van de sport en haal er nog steeds veel energie uit. Dit voorjaar was het alweer mooi om aan de zijde van Wout van Aert de Tirreno, Strade Bianche en Milaan-Sanremo te rijden. Ik rij nu de vier heuvelklassiekers en sta volgende maand aan de start van de Giro d’Italia. Ik kan nu nog mee op dit hoge niveau. Maar ik ben inmiddels ook al 37 jaar. Ik had nog door gekund, maar ik heb zelf besloten om te stoppen. Als ik op de fiets zit, dan wil ik ook het beste van mezelf laten zien. Dat lukt me nu nog steeds, waardoor ik na de meeste wedstrijden nog altijd met een opgeheven hoofd van de fiets stap.”

Aantal deelnames aan de Amstel Gold Race:

1  REBELLIN Davide 18
2  ZOETEMELK Joop 17
3  DEN BAKKER Maarten 16
4  TANKINK Bram 15
 GIANETTI Mauro 15
 ALBASINI Michael 15
 MARTENS Paul 15
8 VALVERDE Alejandro 14
WEGMANN Fabian 14
IVANOV Sergei 14
 GILBERT Philippe 14
 MUSEEUW Johan 14
14  RODRÍGUEZ Joaquim 13
 VANENDERT Jelle 13
 ALDAG Rolf 13
 KUIPER Hennie 13
 ELMIGER Martin 13
 SCHLECK Fränk 13
 MORI Manuele 13
 GRIVKO Andrey 13
 FREIRE Óscar 13
23  SØRENSEN Rolf 12
 KREUZIGER Roman 12
 VAN HECKE Preben 12
 ZABEL Erik 12
 KROON Karsten 12
 BOOGERD Michael 12
 VAN HECKE Preben 12
31  SERGEANT Marc 11
 VAN BON Léon 11
 VERHEYEN Geert 11
42  VAN PETEGEM Peter 10
 ROOKS Steven 10
 DE KORT Koen 10
 WEENING Pieter 10
 KNETEMANN Gerrie 10
 HERMANS Ben 10
 LUBBERDING Henk 10
 ANDERSON Phil 10
 VAN AVERMAET Greg 10
 FUGLSANG Jakob 10
 VAN DER POEL Adrie 10
 CURVERS Roy 10
 AERTS Mario 10
 LEUKEMANS Björn 10
67  TCHMIL Andrei 9
 MONFORT Maxime 9
 BETTINI Paolo 9
 DE VREESE Laurens 9
 POELS Wout 9
 GESINK Robert 9
 TIMMER Albert 9
 CRIQUIELION Claude 9
 MERCKX Axel 9
 DEVENYNS Dries 9
 VANSUMMEREN Johan 9
 TEN DAM Laurens 9
 PAUWELS Serge 9
94  DEKKER Erik 8
 SCHEPERS Wim 8
 BUGNO Gianni 8
 RAAS Jan 8
 ARMSTRONG Lance 7
 MERCKX Eddy 6

Bron: Procyclingstats.com

RIDE Magazine
6 Reacties
Sorteer op:
14 april 2021 15:53
Leuk artikel!

14 deelnames van Valverde hier? Had vaak de indruk dat hij de Amstel oversloeg en zich richtte op de Waalse Pijl en Luik. Mentaal was dat wellicht ook zo, want een Valverde had hier eigenlijk minstens een keer moeten winnen op 14 deelnames. In 2008 dacht ik dat hij het ging halen, maar Cunego was te sterk die dag.
14 april 2021 18:20
Zeker een leuk artikel over een superknecht, die eigenlijk had verdiend om meer uit zijn carrière te halen.
14 april 2021 19:23
Dank Raymond, voor een interview waarin Paul heel eerlijk verteld over zijn carrière en waarom die uiteindelijk dit verloop heeft gekregen. Met name de passage over het wat meer koersen op gevoel vs de 'Duitse' school is nog steeds een spanningsveld voor veel renners en ploegleiders. Een zeer betrouwbare knecht geworden die vorig jaar in de Vuelta met verve de rol van wegkapitein vervulde.
15 april 2021 08:34
Mooi interview. In zijn eerste jaren bij Rabo had ik ook wel het idee dat er bij Martens meer in zat dan er uiteindelijk ooit is uitgekomen. Desalniettemin is zo'n lange carrière op de fiets niet velen gegeven.
15 april 2021 09:44
Iets klopt er niet, er staat dat hij zondag voor de 15de keer start, in die lijst eronder staat hij al op 15 keer en dan op de 4de plaats. Verder staat er dat alleen Rebbelin en Bakker boven hem staat terwijl Zoetemelk daar nog tussen staat met 17x. Bovendien als zondag zijn 15de keer is blijft hij op plek 4 en dat is geen podium zoals de titel zegt
15 april 2021 10:22
Ja, dat ja. Als ,,Zoetemelk op 14 deelnames is blijven steken", waarom staat ie dan in de lijst met 17 deelnames?

Überhaupt is een 'podiumplaats' qua aantal deelnames natuurlijk niet uniek als je die met 3 anderen deelt.

Reacties zijn gesloten.