Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Patrick Lefevere gaf Gianni Moscon minimumcontract: “Ik doe dat met rode kaken”
Patrick Lefevere heeft in zijn wekelijkse column in Het Nieuwsblad meer uitleg gegeven over de opvallende transfer van Gianni Moscon. De manager van Soudal Quick-Step vertelt hoe Moscon dicht tegen het einde van zijn carrière stond en hoe hij erin slaagde om de Italiaan toch nog in in zijn ploeg te krijgen. “Specialized stuurde een mailtje met een aantal bezorgdheden.”
“Mag het na alle grote verhalen van de voorbije week over sport gaan? Over het gokje dat ik mij op de transfermarkt heb gepermitteerd? Ik ben ondanks alles een believer in Gianni Moscon en ben zonder meer blij dat hij eindelijk voor onze ploeg rijdt”, opent Lefevere zijn column na alle heisa van afgelopen week.
Appelboer in Italië
Lefevere vertelt eerst dat Moscon hem elk jaar werd aangeboden, maar dat er nooit genoeg geld was. “Dit najaar kwam Lombardi dus weer aanzetten met Gianni Moscon. Dat was eigenlijk bij voorbaat ‘neen’ want mijn budget was helemaal op. Maar Lombardi vertelde als goeie verkoper een heel verhaal: Gianni wilde alleen maar voor onze ploeg rijden. Het was dat of stoppen als coureur en appelboer worden in Italië.”
“Lang verhaal kort: ik heb Lombardi een oneerbaar voorstel gedaan. Ik kon Moscon het contract van een nieuweling aanbieden. Het minimum dus. Niemand moet mij geloven, maar ik doe dat echt met rode kaken. Het is hetzelfde verhaal als bij Mark Cavendish: je weet dat je een renner niet betaalt wat hij intrinsiek waard is.”
Mailtje van Specialized
“Natuurlijk: Moscon is een renner met een reputatie. Een kort lontje op de fiets, zoals ik dat zelf ook had. Voor mij was het geen item, sponsor Specialized heeft wel een mailtje gestuurd met een aantal bezorgdheden. Zij moeten als goeie Amerikanen natuurlijk waken over hun image. Bij het intakegesprek hebben we het ook over gedrag gehad, maar ik maak mij geen zorgen. Ik heb Gianni ondertussen leren kennen als een atypische Italiaan. Nooit het hoge woord aan tafel, eerder een rustig karakter naast de fiets.”
Tot slot geeft de CEO mee dat mocht Moscon goed presteren, zijn salaris wel omhoog zal gaan. “Zijn eerste wedstrijden van het seizoen waren moeilijk, maar na twee jaar aanmodderen is dat niet abnormaal. Mocht Gianni bij ons – naar het voorbeeld van Cav – opnieuw zijn beste vorm vinden, ben ik een gelukkige manager. En de afspraak is gemaakt: bij goeie prestaties doen we ook iets aan dat minimumcontract.”
Komt er een verhaal over minimumcontract van Moscon, gedrag van Moscon, appelboerenoptie van Moscon. Niks over zijn programma, traningen, wat zijn rol gaat zijn, waar zijn kansen liggen en hoe de eerste weken in het team zijn verlopen. Petje is consequent in waar hij het liefst over praat.
Journalisten zetten alles op de kop om aan info te komen .
Geeft PL die zonder morren ist ok nie goe. Maar inderdaad, hij hoeft het allemaal niet te vertellen.
Opscheppen over zijn connecties is het volgende onderdeel, Lombardi is kennelijk de enige makelaar die niet het onderste uit de kan wil. Enorm grappig, aangezien de Italiaan dankzij de jarenlange absurde eisen van Tsaar Peter er warmpjes bij zit.
Ten derde dient deze column om de lezer duidelijk te maken dat bij succes van de renner dit eigenlijk aan Patrick te danken is. Bij het gebrek daaraan is het au revoir en de schuld van de part-time appelboer.
Vermakelijk zijn ze deze columns, maar uiteindelijk bieden ze nooit inzicht in de werkelijke manier van werken binnen de ploeg.
Evenepoel wentelt zich graag in de rol van de grote leider (‘Surprise surprise, the king is back’) en neemt veel druk weg voor de rest.
Voor de klassiekers wordt er toch ook eerst gekeken naar Alaphilippe en Asgreen om nog eens hoge toppen te scheren. Merlier hebben ze dan om de zeges aaneen te rijden.
En daartussen kan Moscon zijn gang gaan, zonder dat er zoals bij Astana van alles moet. Eigenlijk zijn er nu amper verwachtingen.
Zou dit wel een leuke renner vinden om terug aan de oppervlakte te komen onder Lefevere. Een goede klassieke Italiaan hoort voor mij toch bij die ploeg. En klasse had hij in overvloed natuurlijk, als je zag in wat voor verschillende koersen hij op zijn beste dagen wist mee te strijden.
Is ook erg benaderbaar als hij op de koers rondloopt en heeft aandacht voor iedereen, ook voor kinderen. Als kind zelf ook wel eens rondgelopen aan de ploegwagens en toen ging hij speciaal en zonder dat we iets vroegen pins en gehandtekende foto’s enz. halen van de Mapei-ploeg op de ploegbus. Zo had hij natuurlijk meteen mijn sympathie, maar ik heb hem daarna wel vaker met mensen van allerlei slag een praatje zien slaan op de koers. Heeft toch altijd goed begrepen dat het wielrennen niks is zonder het publiek.
Heeft natuurlijk wel een echte winnaars-mindset en kickt op succes. Daarnaast heeft een trauma uit zijn jeugd Lefevere gehard als zakenman (zijn vader die in de bak vloog omdat hij te naïef was geweest als eigenaar van een autogarage en werknemers misbruik hadden gemaakt van zijn goedheid, waarna hun gezin aan de grond is gesukkeld).
Geld speelt daardoor in alles een grote rol en als een renner niet meer presteert door er zijn voeten aan te vegen, dan is er geen plaats meer voor emoties en kan je inpakken.
Heeft het hart wel op de tong en in woke-tijden is dat niet altijd even handig. Zou soms beter wat diplomatischer zijn, maar anderzijds weet je zo wel wat hij erover denkt. Ik vind het vaak interessanter om Lefevere zijn mening te lezen dan die van de meeste andere ploegmanagers die het bij een standaard mediapraatje houden.